Börnin eru leikbúður.

 

Af holdi og blóði og falla í valinn vegna geðveiki kaldrifjaðra manna, sem í pólitískum hráskinnsleik frömdu voðaverk sem höfðu þann eina tilgang að koma öllu í bál og brand í Miðausturlöndum.

Verði þess menn ekki stöðvaðir þá munu miklu fleiri börn deyja, kannski megnið á svæðinu áður en yfir líkur.

 

Það er það sem gerist þegar átök stigmagnast og verða að allsherjarstríði.

Og allsherjarstríð er markmið geðvillinganna í Hamas, þeir treysta á að fjöldinn verði Ísraelríki ofviða, það þurrkist út og þeir ráði yfir rústunum.

 

Börnin er leikbrúður þessa hildarleiks og þessi hildarleikur verður leikinn áfram til enda, nema heimsbyggðin grípi inní og stöðvar hann.

Sem hún mun ekki gera því hvernig er hægt að stöðva botnlaust hatur??

Og hvernig er hægt að leiðrétta það sem gerðist 1948, núna 75 árum seinna??

 

Hvernig geta menn haldið áfram að réttlæta drápin á óbreyttum borgurum á Gasa spurði sendiherra Palestínu á fundi allsherjarþingsins, og endurtók svo spurningu sína.

En með ræðu sinni var hann samt að réttlæta þau dráp, því sá sem hóf morðæðið verður að viðurkenna sinn hlut af ábyrgðinni, og axla ábyrgð á henni.

Ræða sendiherrans hefði verið réttmæt ef hún hefði komið í kjölfar á yfirlýsingu um að gíslum Hamas yrði tafarlaust leystir úr haldi og að Palestínumenn myndu framselja alla þá sem ábyrgðina báru á voðaverkunum í Ísrael.  Jafnframt yrði öllum flugskeytaárásum á Ísrael frá Gasa hætt.

 

Eftir slíka yfirlýsingu yrði Ísraelsmenn tilneyddir til að hætta árásum sínum á byggðir Gasa, því án réttlætingar varnarinnar er um beinan stríðsglæp að ræða.

Eftir stendur spurningin, af hverju axla Palestínumenn ekki ábyrgð á voðaverkum Hamas og málið dautt??

Og svarið er, átökin voru tilgangur voðaverkanna, við vildum þessa eyðingu, við vildum þessi manndráp, við vildum samúðina og stuðninginn, og við vonumst eftir hildarleik þar sem Ísraelsríki þurrkast út.

 

Svona er þetta bara, og börnin eru leikbrúður, lík þeirra þjóna kaldrifjuðum tilgangi miðaldra manna sem byggja völd sín á stríði og stríðsæsingum.

Þessir miðaldra menn eru að um allan heim í dag, þó heimsbyggðin ráði aðeins við einn harmleik í einu.

 

Og þeir stjórna okkur hinum.

Við spilum með.

Það er það sorglegast að öllu.

 

Svo hverra eru börnin leikbrúður?

Kveðja að austan.

Lík barna, ekki leikfangabrúður

Hefnd­araðgerðir Ísra­els­manna!!

 

Sem er orðrétt tilvitnun í meðfylgjandi frétt á vef Morgunblaðsins.

 

Hvað felst í þessum orðum?

Að það sé hefnd að svara stanslausum flugskeytaárásum á borgir og bæi í Ísrael.

Svo vísað sé í staðreynd sem hefur ekkert með langvarandi deilur Ísraela og Palestínuaraba að gera, eða hver byrjaði hvað.

 

Þó vissulega sé hægt að skrifa langa ritgerð um hvernig hægriöfgamenn yfirtóku stjórnkerfi Ísraels, fremstir í flokki trúaröfgamenn sem ýta  stanslaust undir ófrið, en eru svo aumir að í nafni trúarinnar mega þeir ekki berjast.  Með öðrum orðum, þessi miðaldarskrímsli etja venjulegu borgurum út í foraðið, sjálfir í skjóli þeirra varna sem nútíminn, nútímafólk hefur ofið um landamæri Ísraels.

Og í nafni lýðræðisins fær þessi aumingjalýður völd langt umfram þá úrkynjun sem atkvæðavægi þess gefur, því hægriöfgar semja jafnvel við þann í neðra til að halda völdum sínum.

 

En ræflarnir og öfgastefna þeirra er ekki issjú í dag.

Heldur önnur miðaldaóværa hinum megin við girðinguna sem ákváðu að fórna sínu eigin fólki fyrir skammtíma pólitískan ávinning.

Blóðfórnir sem gerðu beint út á heimsku og fávitahátt Góða fólksins í Vestur Evrópu.

Og jafnvel Mogginn er ekki ósnertur.

 

Hefndaraðgerðir Ísraelsmanna eru réttmæt viðbrögð þeirra kölluð.

Að baki býr það gjörsjúka gildismat að það sé alltí lagi að senda hermenn inná yfirráðasvæði nágranna, drepa fólk á færi, ráðast inní hús og vega heilu  fjölskyldurnar, drepa börn á vöggustofum.

Það síðastnefnda telur Góða fólkið sjálfsagt réttmætt því fóstrurnar voru drepnar fyrst.

 

Það er kölluð hefnd að koma í veg fyrir slíkar árásir í framtíðinni.

Það er kölluð hefnd að bregðast við stanslausum eldflaugaárásum frá Gasasvæðinu.

 

Það er eins og ég hafi lært mannkynssöguna uppá nýtt, innrásin í Normandí, loftárásirnar á borgir og bæi Þýskalands, sundurskotin og sprengd Berlín var víst hefnd, ekki hernaðaraðgerð í stríði þar sem reynt var að yfirbuga þann sem árásina hóf.

Sem sagt allt frá því að Rússar náðu að sigra Þjóðverja við Stalíngrad, þá tók við næstum því þriggja ára hefndaraðgerðir Bandamanna gegn Þjóðverjum, og aumingja þeir voru víst fórnarlömb allan tímann.

 

Hve mikil getur firringin orðið þegar viðbrögð við fjöldamorðum borgara og stanslausum eldflaugaskotum er kölluð hefndaraðgerð???

Undirliggjandi er sá lúmski áróður að sá sem varð fyrir árásinni hafi hafið stríðið.Og Mogginn spilar með.

 

Þessi fáviska og í raun fávitaháttur skýrir í raun af hverju miðaldarskríllinn í Hamas hóf árásir sínar ásamt því að skipuleggja morð og gíslatöku á óbreyttu borgurum.

Treyst var á fáviskuna og þá taldist væntanleg lík eigin barna óhjákvæmilegur fórnarkostnaður.

Og það mat var rétt.

 

Börnin deyja en enginn spyr um ábyrgðina á dauða þeirra.

Ef þau eru ekki í mynd til að selja fréttir, þá er tekin viðtöl við meðvirka sækópata sem ræða það faglega hve margar vöggustofur þyrfti að brenna, ásamt fóstrum, og að sjálfsögðu börnum, áður en þeir teldu það ekki í lagi.

Það er sko sagan, það er sko fyrri kúgun, en samt??, 5 vöggustofur, 15 eða 55 eða er þetta aðeins spurning um framboð og eftirspurn??, sem og hvað hægt er ætlast til að vígamaður geti drepið mörg kornabörn á hálfum sólarhring???

 

Forsvarsmenn Ísland-Palestínu hljóta hafa metið þessa spurningu, annar hefði þeim orðið orðavant þegar fréttir af fyrstu morðum Hamasliða bárust frá landamærahéruðum Gasa og Ísrael.

Sama hver geðveilan er, þá hljóta þeir hafa einhver mörk á réttlætingu sinni á morðæði miðaldaskrílsins í Hamas, ekki nema að bjargföst sannfæring þeirra sé að allir gyðingar í Ísrael séu réttdræpir.

Sem aftur vekur spurningar um geðheilbrigðisþjónustu á Íslandi, af hverju gengur svona fólk laust??

 

En það gengur laust, og klappar og blístrar þegar fréttir bárust á slátrun á óbreyttum borgurum, á gamalmennum, á konum og börnum, fóstrum og börnum á vöggustofum.

Og hafði tilbúin svör þegar það var spurt hvort því þætti þetta allt í lagi.

Það er sko kúgunin, það er sko sagan sko.

 

Geðvillingur eða fáráður, það skiptir svo sem ekki máli.

Eftir stendur óhjákvæmileg viðbrögð hins öfluga hers Ísraela.

Á landskika þar sem miðaldaskríllinn felur sig innan um almenna borgara.

 

Og börnin deyja.

Börnin deyja.

 

En þau þurftu ekki að deyja ef þeir sem ábyrgðina bera gátu ekki treyst á forheimsku og fáráð þeirra sem fordæma viðbrögðin, en benda ekki fingri á þá sem hófu þessi hjaðningavíg.

Að baki bjó kalt mat á viðbrögðum Ísraela, að þeir myndu herja á Gasa og óbreyttir borgarar myndu óhjákvæmilega falla

Samt þess virði ef fíflin dönsuðu með.

 

Sem þau gera.

Og börnin deyja.

 

En eftir stendur spurningin eina.

Á ábyrgð hvers??

 

Morðingjanna eða þeirra sem þeir spila með??

Ég hygg að Hamlet hefði ekki séð vafann við þeirri spurningu.

 

Það eru takmörk á öllum efa.

Kveðja að austan.

„Í hvaða heimi býrð þú?“

Neyðarópið á Gasa.

 

Er útrýming Hamas samtakanna.

 

Það gengur ekki í öðru orðinu að hinn vestræni heimur veiti baráttu gegn kynníði í Íran; áfellisdómur yfir landvist kynníðinga á Íslandi; Friðarverðlaun Nóbels, og svo er látið eins og ekkert sé að þegar kynníðingar, sem vísa í gjörsjúka miðaldarsýn á Kóraninn, að fjöldamorð þeirra, hófu beint núverandi hörmungar á Gasa.

Það er ekki bæði sleppt og haldið, annað hvort fordæmir hinn vestræni heimur miðaldamenn, kynníð þeirra, fjöldamorð, sem og hinn einbeitta ásetning þeirra að telja venjulegt kristið fólk réttdræpt, eða við mætum þessum miðaldarskríl.

Hvort sem hann hefur skotið rótum í samfélögum okkar líkt og þýskir lögreglumenn geta borið beint vitni um, eða hann lofsamar Alla þegar hann skýtur óbreytta borgara á færi, og myrðir konur og börn.

Sjúkleikinn er svo algjör þegar lík nakta kvenna voru flutt á pallbílum á Gasaströndina, og múgurinn blístraði og fagnaði.

 

Sami múgur og fær ekki neyðaraðstoð í dag.

 

Og af hverju ættu Ísraelsmenn að veita þá neyðaraðstoð til blístrandi múgs sem svívirðir nakin kvenmannslík, myrðir börn á færi, kveikir í venjulegu fólki, þar á meðal börnum??

 

Sá sem segi Já, ætti að bjóða sig sem fram sem skipti á milli þess fólks sem miðaldamenn Hamas drápu og svívirtu, og að næst yrði það metið að drápin yrðu ekki vatn á eld átaka og hjaðningavíga, heldur myndi friðsamt fólk í Íslandi-Palestínu bjóða líf sitt og barna sinn sem fórn svo morð og viðbjóður myndi ekki vekja þessar heiftarlegu gagnárásir Ísraela á meint saklaust fólk á Gasaströndinni.

Meint segi ég því þetta sama friðelskandi fólk sem líklegast aldrei vildi skipta á lífi sínu og lífi þess fólks sem skotið var á færi í Ísrael, að ef það hefði gert það, þá myndi það spyrja sig; af hverju blístra menn og fagna þegar ég var drepinn.

 

Hóprefsing er þetta kallað, gagnvart samfélagi sem snýst ekki til varnar gegn ofsa og hatri miðaldamannanna sem með ofbeldi lögðu undir sig samfélag þeirra.

Konur til miðalda, hommar og lesbíur ekki drepnar á færi, heldur tekið af lífi á opinberum vettvangi líkt og stóra miðaldarríkið í Íran gerir.

Eini vafi þessa miðaldaskríls er hvort það drepur strax ungar konur sem nota ekki kynníð slæðunnar á réttan hátt, um það fara fáar sögur, enda meðvirkt ofsatrúarfólk í hinum vestræna heimi sem segi þær sögur.

Hérlendis er eins og engin hafi lært viðbjóð þjóðarskáldsins kennt við Laxness, hann þurfti að klofa yfir lík barna og kvenna við lestarstöðina í Kiev, og sagði að þetta væri gjald framþróunar sósíalismans.

 

Enginn lærdómur í dag, ofsatrúarbrögð mannhaturs og kynníðs, eru uppklöppuð og það er blístrað á Austurvelli yfir morðum miðaldamanna á konum og börnum, blístrið stóð ekki einu sinni í forsvarsmönnum Ísland-Palestínu þegar myndir bárust af morðum á börnum á vöggustofum.

Og geðvillan er slík að þessu fólk fannst þetta alltí lagi, kúgunin á Gasa hefði vakið þessi viðbrögð!!

 

Þetta eru vinir fórnarlambanna á Gasa, barnanna sem hafa verið drepin, og munu deyja næstu daga.

Siðmenningin vék fyrir einbeittum ásetningi miðaldamanna, kvenníðinga, að kalla hörmungar og dauða yfir saklaust fólk, sitt eigið fólk, í trausti þess að heimskt fólk myndi dansa með.

Fordæma heiftina sem hin tilhæfulausu morð í Ísrael í myndu vekja.

Í trausti þess að fífl og hálfvitar myndu dansa með.

 

Þessi kaldrifjaða morðáætlun gekk eftir.

Að baki hvers andláts saklausra barna er fífladansinn sem stiginn er í vestrænum löndum, dans sem hin upphaflegu fjöldamorð voru hugsuð til að slá taktinn, og enginn bendir á hina raunverulegu orsök hins skelfilega ástands.

Að íbúar Gasa eru í herkví miðaldaviðbjóðs sem engu eyrir, hvorki mennsku, börnum, og þetta aumingjalið fær fullnægingu í hvert skipti sem fréttamyndir af þjáningum samborgar þess fær skor í medíum hinna vestræna ríkja.

Miklu árangursríkara að drepa börn og konur í hinu meinta hataða Ísrael, heldur en að hengja homma og lesbíur meðal síns eigin fólks.

 

Á meðan berst neyðarópið frá Gasa.

Í boði fíflanna sem dönsuðu með.

 

Á forheimsku þeirra var alltaf hægt að treysta.

Hvað eru dáin börn á milli vina??

 

Þeirra dauði er okkar völd.

Kveðja að austan.

 

Gætu þurft að hætta neyðaraðstoð

Aumingjaverkfallið.

 

Það eru liðin ár og öld frá því að konur nutu jafnréttis á Íslandi, bæði í kjarasamningum sem og í löggjöf.

 

Margt gekk hins vegar treglega, þess vegna voru sett lög um jafnlauna eitthvað, sem líklegast á eftir að verða haldreipi karla gegn beinni mismun á vinnumarkaði.

Mismunun sem stafar af því að launakerfi hins opinbera gerir ekki ráð fyrir starfsreynslu eða þekkingu á viðkomandi störfum, heldur er skylt að ráða fólk eftir heildarmenntun, það er sá eða sú sem ekkert getur eða kann, og leggst því eins og mara á háskólamenntun, sífellt að bæta við meintar "5 gráður", hefur forgang að störfum.

Með þeirri beinni afleiðingu að hið opinbera veit ekki lengur að það þarf að þétta leka til að koma í veg fyrir myglu.

 

Stúlkan, sem er framkvæmdarstjóri Samtaka Atvinnulífsins, benti á fáráð þessa kvennaverkfalls,  að það þyrfti framleiðslu og verðmætasköpun til að standa undir góðum lífskjörum, eitthvað sem raðmengi tugþúsunda háskólamenntarða kvenna hjá hinu opinbera á algjörlega ómögulegt að skilja, og hún benti á að samkvæmt tölum hagstofunnar er meintur óútskýrður launamunur á milli kynja innan við 4%.

Innan við 4% er algjörlega á skjön við þann áróður sem haldið er að ungu fólki í dag, og glögglega mátti heyra á viðtölum við ungt fólk í MR, fyrir utan að viðtölin voru beinn áfellisdómur yfir sögukennslu skólans, að þau héldu að ástandið væri eins og þegar konur fóru fyrst í verkfall fyrir um hálfri öld síðan.

Börnin okkar, í kafi í snjallsímum sínum, sem fá litla eða lélega menntun eftir styttingu framhaldsskólanna, þau trúa, enda hámenntaðar konur sem matreiða lygarnar og falsið ofaní þau.

 

Áður en lengra er haldið þá er gott samt að rýna í þennan meinta mismuna á launum karla og kvenna, það er þessi innan við 4%.

Ef samskonar könnun yrði gerð milli karla, sem annars vegar væru ekki fæddir í Garðabænum eða nærumhverfi Elítu Íslands, sem hefðu ekki geð í sér að ganga í ungmennahreyfingar Flokksins, sem hefðu ofnæmi fyrir allskonar karlaklúbbum, þar á meðal elítu fótboltafélögum 101 Reykjavík, þá væri mældur meintur launamunur milli venjulegra, og hinna sem spila með elítusamfélagi fortíðarinnar, langtum hærri en þessi innan við 4% sem konur hafa þó náð að jafna.

Því þessi meinti 4% mismunur er útkoman af vanhæfni þeirra sem rannsaka, þau spyrja ekki réttu spurninganna, og tengja saman óskylda hluti.

 

Í raun er þessi litli launamunur kynjanna staðfesting af réttmætri, og árangursríkri baráttu kvenna fyrir jafnrétti á Íslandi.

Staðreynd sem ætti að fagna með kyrrðarstund í kirkjugörðum þjóðarinnar eða á elli og hjúkrunarheimilum landsins þar sem þær konur sem stigu fyrstu skrefin, og sögðu Nei við kynjamun, dvelja í dag.

En frekjan í valdabaráttu hinna háskólamenntuðu kvenna virðir ekki, hjá þeim er lygin betri förunautur en virðingin fyrir þeim sem þær eiga næstum allt að þakka, nútíminn gerðist ekki að sjálfu sér.

Að baki býr réttlætisbarátta kynslóðanna sem í dag er vanvirt með lygum og rangfærslum.

 

Varnarskjól lyganna og blekkinganna er ef marka má umfjöllun Rúv, ákall um leiðréttingu á kjörum láglaunakvennastétta.

Og þær nær hræsnin botnlausu hyldýpi sem ennþá er ekki hægt að mæla.

 

Hvaða sveitarfélag barðist gegn þeirri sanngirniskröfu Eflingar að ómenntað starfsfólk á leikskólum gæti allavega haft í sig og á, þó hrísgrjón yrði í flest mál??

Hvaða hópur með fyrrverandi formann ASÍ lagði sérstaklega á sig níðherferð með karlkellingum til að troða æru núverandi formanns Eflingar í svaðið??

Hjá hvaða hópi er stuðningurinn við hið frjálsa flæði mannsals og vinnu á lægstu kjörum, sem kennt er við hið frjálsa flæði Evrópusambandsins, yfirgnæfandi??

 

Svarið er frekjuliðið sem er í grimmilegri valdabaráttu, og getur ekki einu sinni virt baráttu genginna kynslóða kvenna fyrir jöfnum launum og réttindum.

Háskólamenntaðar konur, að kjarna til vinstri í samfélaginu.

Ekki ein af þeim kom Sólveigu Önnu til varnar, eða lyfti litla putta gegn útvistun starfa hjá hinum opinbera í hendur á mannsalsfyrirtækjum eða viðbjóði hinna alþjóðlegu stórfyrirtækja sem gera út á lægstu laun hins frjálsa flæðis.

Rakkarapakk sem ekki einu sinni skammast sín að vitna í hin lægstu laun kvennastétta til réttlætingar þessa verkfalls sem ekki nokkur maður skilur því árið er 2023, ekki 1975, 1995, 2005, eða jafnvel 2015.

 

Þess vegna er þetta verkfall, aumingjaverkfall.

Því stefið er aumingja ég.

 

Vanvirðir baráttu kynslóðanna.

Vanvirðir konur.

 

Og allir dansa með.

Kveðja að austan.

 

„Hvenær hvenær hvenær? Núna núna núna!“

Það er ekki sama hver á í hlut.

 

Hver er drepinn, á hvern er ráðist, hvaða þjóðir eru hraktar á flótta.

 

Hér á Íslandi er það lenska góða fólksins að standa bara með einum hóp, góðmennska þess ræður ekki við meira í einu.

Úthreinsun kristinna manna í Austurlöndum, núna síðast í Nagorno-Karabakh, loftárásir miðaldamannanna í Saudi Arabíu á varnarlaust fólk í Yemen og hin manngerða hungursneyð þar, eru dæmi um hrylling sem vekur fá eða engin viðbrögð hjá Góða fólkinu.

 

Einnig má minnast á framferði Tyrkja gegn íbúum þess hluta Kúrdistans sem eru innan landmæri Tyrkjasoldáns, eða þegar þeir gerðu út geðvillinga Íslamista til að herja á Kúrda á sjálfstæðum svæðum þeirra innan landamæra Sýrlands. 

Íslamistar meta konur minna en geitur, þess vegna létu þeir sér nægja að skera geitur á háls, en bardagakonur Kúrda sem þeir tóku höndum, svívirtu þeir á grimmilegan hátt, og skáru iðulega brjóstin af þeim, hvort sem þær voru lífs eða liðnar. 

 

Þau voðaverk hreyfðu ekki einu sinni við femínistum góða fólksins, þeirra gæska og góðmennska var þegar frátekin fyrir ákveðinn hóp kúgaðra, kenndan við Palestínu.

Og vegna þess að það er hægt að ganga að þessari gæsku og góðmennskri vísri, jafnt hjá Góða fólkinu á Íslandi sem og í öðrum löndum Vestur Evrópu, þá ákváðu íslamistarnir í Hamas að skjóta fólk á færi og brenna það lifandi í trausti þess að hefndin yrði grimmileg.

 

Fórnarkostnaðurinn, hörmungar þeirra eigin þegna, var talinn léttvægur miðað við ávinninginn.

Gæsku Góða fólksins og fleyginn sem það myndi reka í mótstöðu siðmenningarinnar gagnvart óskiljanlegum voðaverkum.

 

Núna er kátt í höllinni og víða skálað hjá þeim æðstu sem þær gista.

Ósnertanlegir frá hörmungum þegna sinna.

 

Á meðan grætur mennskan sem hornreka kerling, henni er alltaf fyrst vísað á dyr, þegar vélráð höfðingjanna ganga eftir.

Enginn er lærdómurinn, sagan þarf alltaf að endurtaka sig.

Þar til fyrsta gjöreyðingarvopninu er beitt, þá er engin saga til að endurtaka.

 

Við lifum þá tíma að þetta er raunveruleg ógn, gjöreyðingin.

Og meðan ekki er staðið ístaðið gegn allri kúgun, öllum voðaverkum, öllum innrásum, eða við gerum mannamun á hver á í hlut, þá er aðeins eitt sem er öruggt, við þurfum ekki að hafa áhyggjur af loftslagsbreytingum eða gervigreindinni.

 

Sem einstaklingar er kannski lítið sem við getum gert, en við þurfum allavega ekki að láta spila með okkur.

Og við þurfum að átta okkur á því að það er sama hver á í hlut.

Annað hvort fordæmum við alla, eða erum hluti af leiknum sem er spilaður grimmt þessa dagana og kallast; hver er fyrstur í mark í Ragnarrökum.

 

Það er engin þriðja leið í þessu máli.

Annaðhvort virðum við lögmál mennskunnar eða afneitum siðmenningunni.

 

Þeir sem eiga líf sem þeir sóru að vernda ættu að skilja það.

Kveðja að austan.

Alþingismaður á svörtum lista

Hvað er svo flókið við að sleppa gíslum??

 

Gegn því að fá vatn, rafmagn og brýnustu lífsnauðsynjar??

Og það að gera það ekki kallast að kalla afleiðingarnar yfir sig.

Eftir stendur lítil spurning; Hver ber þá ábyrgðina á núverandi hörmungum íbúa Gasa.

Þeir sjálfir, eða nágrannaríki þeirra sem sættir sig ekki við að þegnar þess séu teknir í gíslingu??

 

Þetta er ekki stór spurning því svarið er svo augljóst.

Kveðja að austan.

Neyðaraðstoð bíður við landamærin

Ísland-Palestína

 

Kemur þessum hryllingi til varnar með því að vísa á áratuga kúgun Ísraela á íbúum Gasastrandarinnar.

Hryllingi sem gerir mann orðlausan því það er eins og maður sé aftur farinn að lesa miðaldasögurnar, en forfeður okkar, víkingarnir áttu þetta til; "hann (Landau) kom að lát­inni ófrískri konu. "Mag­inn henn­ar hafði verið skor­inn upp, barnið var enn þá þarna, enn tengt með nafla­streng og það var búið að stinga það,"".

Kannski þegar allt þrýtur, eiga talsmenn Ísland-Palestínu eftir að vísa í að við séum líka sek um viðlíkan hrylling, og vísa þá í hervirki norrænna manna fyrr á öldum.

 

Fótgönguliðar Íslands-Palestínu á fréttastofu ríkisútvarpsins virðast samt ekki hafa það siðferði sem þarf til að greina á milli svona voðaverka og hörmunga stríðsátaka. 

Stríð hafa fylgt mannkyni frá örófi alda, https://en.wikipedia.org/wiki/Prehistoric_warfare en það er fyrst fyrir atbeina Henry Dunant, stofnanda Rauða Krossins, að stríðandi ríki komu sér saman um lágmarksreglur um siðaða hegðun á stríðstímum, reglur sem kenndar eru við Genfarsáttmálanna.  Fyrsti sáttmálinn var gerður 1864, sá síðasti, um meðferð almennra borgara á stríðstímum, 1949.

Stríð drepa, en það eru takmörk á öllum viðbjóði í stríði, þess vegna hefur siðmenningin komið sér saman um reglur, og óhæfuverk Hamas samtakanna er brot á öllum þeim reglum.  Og það er hvergi tekið fram í Genfarsáttmálanum að kúgun fyrri ára eða áratuga réttlæti þann hroða sem Hamassamtökin gerðu sig sekan um.

 

En það á ekki þurfa að alþjóðlegar reglur til að skilja að sumt má ekki, til dæmis þetta, svo ég vitni aftur í Yossi Landau; "Hann seg­ist hafa séð lík margra sak­lausra borg­ara, þar á meðal um 20 börn. Það hafði verið búið að binda hend­ur þeirra fyr­ir aft­an bak áður en þau voru skot­in og þau brennd. Þá seg­ir hann að sum fórn­ar­lambanna hefðu verið beitt kyn­ferðisof­beldi".

Að líkja þessu saman við mannfall í stríðsátökum, eins hörmuleg og þau eru, segir að eitt, að það er ekki allt í lagi með það fólk sem það gerir.

Það er góður draumur að börnin okkar eigi eftir að lifa heim án stríðsátaka en sá draumur verður aldrei að veruleika ef mannkyninu skortir sálarstyrk til að fordæma verstu voðaverkin, eða það sem verra er, upphefja þau með vísan í fyrri átök eða deilur.

Því þá verður vítahringur átaka og voðaverka aldrei rofinn.

 

Það er kannski stærsti glæpurinn að láta Hamas komast upp með sína kaldrifjuðu valdapólitík með því að fjalla stanslaust um stríðsástandið á Gasa og hörmungar íbúa þar.

Ekki að það eigi ekki að gera það, þetta er fólk eins og við, en ábyrgðin á að liggja hjá þeim sem ábyrgðina ber.

 

Heimsbyggðin á að sameinast um að fordæma voðaverk Hamas og ef hún vill ekki að Ísraelar leiti réttlætis með tilheyrandi mannfalli og hörmungum fyrir saklausa íbúa Gasastrandarinnar, þá hún að krefjast þess að gíslum verði sleppt og hinir seku framseldir til alþjóðdómsstóla.

Alþjóðasamfélagið á þá að krefja íbúa Gasa um framsal hinna seku, og ef hinn almenni borgari þar vill ekki upplifa þær hörmungar að vera mannlegir skildir fyrir Hamasliða, þá losar hann sig við þessa óværu og þá hefst vonandi nýtt friðarferli í Miðausturlöndum.

 

Það er nefnilega ekki bæði sleppt og haldið.

Þú blístrar ekki og fagnar þegar saklaust fólk er myrt á hroðalegan hátt, og kallar þig svo saklausan þegar þú feisar afleiðingar gjörða þinna.

Ísraelar eru ekki að slátra saklausu fólki þegar þeir eru að svæla Hamasliða út úr rottuholum sínum, saklaust fólk fellur við réttmætar aðgerðir, rétturinn til varnar er jú einn af grundvallarreglum alþjóðaréttar.

 

Og ef fólk vill ekki horfa uppá þessar hörmungar allar saman, þá er grundvallaratriðið að hætta að upphefja voðaverk Hamasliða, og kalla hlutina réttum nöfnum.

Það á að styðja íbúa Gasa til að losa sig við þessa óværu, Hamas er hernámslið, líklegast fjármagnað af stjórnvöldum í Teheran, þeir lögðu undir sig Gasaströndina með vopnavaldi og hröktu löglega kjörna ríkisstjórn Fatasamtakanna frá völdum.

Samtökin byggja völd sín á átökum og hörmungum venjulegra borgara, viðhalda því ófriðarástandi sem hægriöfgamenn í Ísrael nota sem réttlætingu fyrir ófriðarstefnu sinni.

 

Þetta er samræða sem þarf að taka í dag, annars verður aldrei endir á þessum ófriði, og hættan á stigmögnun átaka getur ekkert annað en aukist ef miðaldamennirnir komast upp með þessi hryðjuverk sín, sem hafa bæði bitnað á íbúum landamærahéraða Ísraels og svo heimafólkinu í Gasa.

Fyrsta skrefið er samt að við hættum að upphefja hryðjuverk, hættum að réttlæta þau, sama hver í hlut á.

Ef ekki þá er aldrei von um frið.

 

Og er það heimurinn sem við viljum börnum okkar??

Ég held ekki.

Kveðja að austan.

„Mér leið eins og ég væri að brotna niður“

Hinn mannlegi skjöldur.

 

Eru börnin sem deyja á Gasa í dag.

Það er hið stóra hryðjuverk Hamas samtakanna.

 

Hin kaldrifjaða morðárás þeirra á óbreytta borgara í Ísrael, var eingöngu hugsuð til að neyða ríkisstjórn Ísraels til heiftarárása því annars hefði henni ekki verið stætt á þegar völtum völdum sínum.

Hamas samtökin vissu að börn myndu falla, hvernig á annað að vega hægt á landsvæði þar sem helmingur íbúanna eru börn?

 

Börnum samlanda þeirra var vísvitandi fórnað til að samtökin gætu styrkt stöðu sína í nornpotti íslamskra öfgasamtaka Arabaheimsins. 

Stigmögnun átaka er alltaf fóður fyrir öfga og öfgafólk, færir því völd og áhrif, og góð lífskjör eins og sjá má á vellystingum forystumanna Hamas.

 

Hamas treystir á að myndir af dánum börnum, fórnarlamba þeirra eigin voðaverka, hreyfi almenningsálit Vesturlanda gegn hernaðaraðgerðum Ísraelsstjórnar ásamt því að samtökin fái á sig hetjuljóma í Arabaheiminum.

Hvað eru þá nokkur dáin börn milli víka, þau selja vel??

 

Eftir stendur hinn mannlegi skjöldur sem deyr, og deyr, og deyr.

Í endalausu morðæði stríðandi fylkinga.

 

Það er harmur íbúa Gasa í dag.

Kveðja að austan.

Á fimmta hundruð börn hafa farist á Gaza

Verða sambærileg lög sett á Íslandi?

 

Eða þykir okkur það allt í góðu að meðal okkar sé fólk sem upphefur fjöldamorð, að ungt fólk sé skotið á færi, að vísvitandi sé kveikt í húsum til að brenna inni heilu fjölskyldurnar.

Eða svo talað sé á femínískum nótum, að ungar konur séu afklæddar, þeim nauðgað, síðan drepnar, og lík þeirra keyrð á pallbílum um götur Gasa, undir hrópum og blístri ungra karlmanna, sem betur fer sást engin kona á vídeóinu sem Hams birti, sem tók þátt í þeim óhugnaði.

Hvað óeðli er þetta og hvaða yfirgengilegi sjúkleiki er það að geta ekki fordæmt þennan óskapnað??, hvað þá að vega að þeim sem fordæma slík voðaverk líkt og ein af fréttum Mbl. greinir frá.

 

Hamas samtökin er ekki palestínska þjóðin, þeir eru miðaldamenn sem halda íbúum Gasa í heljargreipum ofbeldis og ótta, þeir vega að grunnmannréttindum kvenna, þeir ofsækja og jafnvel drepa hinsegin fólk, þeir eru allt það versta í ofsafenginni miðaldatrú Íslams.

Hryðjuverk þeirra voru kaldrifjuð, til þess eins hugsuð til að vekja ofsafengin viðbrögð stjórnvalda í Ísrael og fórnarlömbin eru óbreyttir borgarar Gasastrandarinnar.  Á meðan eru leiðtogar þeirra í öruggu skjóli í lúxushótelum og lúxusíbúðum Persaflóaríkjanna, liðsmenn samtakanna síðan flestir öryggir í neðanjarðarbyrgjum sínum, á meðan eru konur og börn óvarin á yfirborðinu.

Tilgangurinn sá eini að valda miklum hörmungum meðal sinna eigin þegna.  Til að auka völd sín og áhrif.

 

Það er stærsta hryðjuverkið, mesti sjúkleikinn og hið aumkunarverða fólk rétthugsunarinnar dansar með, hræsnifullt fordæmir það drápin á óbreyttum borgurum, en er svo endalaust með réttlætingar á þessum voðaverkum.

Slíkt er vegsömun á hryðjuverkum, upphafning þeirra og í raun stuðningur.

Sérstaklega stuðningur við það stærsta, hinar fyrirséðu hörmungar íbúa Gasa.

 

Þó verðum við að gera greinarmun á innlendum stuðningsmönnum glæpalýðs Hamassamtakanna, og þeim Palestínuaröbum sem komu og mótmæltu á Austurvelli í gær.

Það er þeirra fólk sem deyr og auðvita svíður því.

Það hefur rétt á að minna á svik alþjóðasamfélagsins og kúgun og yfirganga öfgahægrisins í Ísrael.

Mómæli þess voru hógvær, á engan hátt lík þeim skrílslátum sem urðu víða í Svíþjóð þar sem fólk fór út á götur og fagnaði fjöldamorðunum. 

 

Auðvitað á ekki að þurfa svona lög á Íslandi, en við eigum að staldra við, og hafa kjark til að ræða þessi mál.

Fólk hefur rétt skoðana sinna, það má upphefja hryðjuverk, alveg eins og stráklingarnir sem voru dregnir fyrir dóm fyrir það eitt að tala.

En einhver mörk þarf að virða, og gildir það sérstaklega um opinbera aðila, þingmenn, ráðherra, sem og þá sem beita fyrir sig ríkisstofnunum eins og um einkafyrirtæki þeirra sé að ræða.

 

Þau mörk hefur til dæmis ríkisútvarpið farið yfir, átölulaust.

Það gengisfellir voðaverk Hamas með því að bera þau að jöfnu við þann stríðsglæp að skera á vatn og nauðsynjar til Gasaborgar.

Og gengisfelling voðaverkanna er í raun upphafning þeirra, vegsömun sem jafnaðarmaðurinn Olaf Schols vill láta varða við lög.

 

Ólíkt hafast þjóðir að en það er ekki það sama og gera ekki neitt.

Að láta klapplið voðaverkanna komast átölulaust upp með stuðning sinn, eða stinga því steininn, einhver þriðja leið hlýtur að vera í boði.

Að einhver segist til dæmis skammist ykkar, eða krefjist afsagnar útvarpsstjóra, að vinnubrögð fréttastofunnar séu ekki líðandi.

 

Allavega þá þarf að ræða þessi mál, núna þegar vegið er að siðmenningunni úr öllum áttum.

Og mér fannst forsætisráðherra okkar, Katrín Jakobsdóttir komast vel að orði þegar hún var spurð um viðbrögð sín við voðaverkum Hamas. Hún harmaði þau, fordæmdi, án þess að í þeim orðum væri nokkur stuðningur við kúgun og yfirgang núverandi ríkisstjórnar í Ísrael, og hún dró fram heildarmyndina, ófriðarbálin víðs vegar um heiminn.

Þar talaði þroskuð manneskja.

 

Það sama verður ekki sagt um talsmann Ísland Palestínu.

Hann gat ekki rifið sig uppúr hjólförum fortíðar.

Og gerði málstað Palestínuaraba engan greiða með málflutningi sínum.

 

Eftir situr samt orðræða sem þarf að taka.

Kveðja að austan.

 

Þeir sem vegsami Hamas verði sóttir til saka

Báðir aðilar hafa framið stríðsglæpi.

 

Er réttlætingarmandra sem fréttastofa Ruv ítrekar í hverjum kvöldfréttatíma.

Þetta er ekki "hvað með" röksemd, eða já já glæpur, "en", líkt og formaður utanríkismálanefndar Alþingis bendir á að hrjáir ýmsa á samfélagsmiðlum, heldur er þessi villandi málflutningur beinn  stuðningur við fjöldamorð Hamas, sem og gíslatöku þeirra.

Hvað sem á eftir að gerast á Gasasvæðinu, sem og Ísrael, þá leggur þú ekki að jöfnu upphaflega atburðinn, fordæmalaus hryðjuverk, og síðan þær stríðsaðgerðir sem þær hlutu að kalla á.

Og í stað þess að rífast við skrif á samfélagsmiðlum, þá ætti Alþingi Íslendinga að líta sér nær.

 

Þeir sem stjórna fréttaflutningi ríkisfjölmiðils okkar geta stigið fram og útskýrt fyrir þjóðinni hvort þeir séu siðblindir eða bara einföld skítseyði, en að þeir komist upp með að upphefja fjöldamorð á óbreyttu borgurum eða þá viðurstyggð að ungmenni á friðartónleikum voru skotin á færi, er áfellisdómur yfir þingi og þingheimi.

Þá er það aðeins sýndarmennskan ein að formdæma hryðjuverk, og þras við skrif á samfélagsmiðlum aðeins hjárænan ein.

 

Ekki að Diljá mælist vel, en hún á að hafa kjark til að beina orðum sínum að réttum aðilum.

Þó ægisvald Ruv sé mikið þá er það kjarkleysið eitt að mæta því ekki.

 

Jafnvel heybrækur vita að sumt á ekki að líðast.

Kveðja að austan.

Andúð á gyðingum vaxandi vandamál