Deilur um keisarans skegg.

 

Eins og hverjum sé ekki andsk. sama um hvort sóttvarnarlöggjöf okkar sé uppfærð eður ei, ekki á meðan hún virkar, þjónar tilgangi sínum

Þjóna þeim eina tilgangi að afvegleiða umræðuna, að stóra spurningin, sú eina sem við eigum að ræða, fyrir utan sóttvarnir að sjálfsögðu, er ekki rædd.

 

AF HVERJU ERUM VIÐ Í ÞESSARI STÖÐU??

 

Við vorum laus við veiruna, núna er okkur sagt að hún sé við að verða óviðráðanleg.

Okkur var sagt að lokun landamæra með sóttkví væri að fórna stærri hagsmunum fyrir minni, núna segir framkvæmdastjóri Samtaka atvinnulífsins að fyrirtækjum sé að blæða út.

 

Læknarnir sem vörðu þjóðina í fyrri bylgjunni, þeir mæltu gegn opnun landamæranna.

Þeim var sagt að þeir sæju hlutina ekki í stóra samhenginu, núna er stóra samhengið þannig að Landsspítalinn er á neyðarstigi almannavarna, samfélagið er einu skrefi frá allsherjarlokun líkt og fyrirhuguð er í Bretlandi.

 

Virtir hagfræðingar sögðu að meintur ávinningur af opnun landamæra yrði alltaf minni en fórnarkostnaður þjóðarinnar við að berjast við nýja bylgju.

Þeir sögðu að innlenda hagkerfið væri verðmætara en bóluhagkerfi ferðaþjónustunnar.

Í dag er hagkerfi ferðaþjónustunnar hrunið, hinn meinti ávinningur enginn, en samfélagslegi skaðinn vart mælanlegur, svo mikill er hann að hann sprengir alla mælikvarða.

 

Afþreyingariðnaðurinn, listalífið, íþróttirnar, innlend ferðamennska, allt þetta var að ná sér á strik, núna er allt lokað og læst.

Allt lokað og læst.

 

Og Kári er svo mikil kelling að hann vætir brækur þegar hann ræðir við Frú Andersen, þó á fjarfundi sé.

Hvílíkur aumingjavaðall að ræða um formlegar lagaheimildir, þegar ástand dagsins í dag er haft í huga, og Sigríður Andersen fór opinberlega fyrir þeim öfgaöflum sem vildu opna landið, og knúðu það í gegn í ríkisstjórn Íslands.

Sjaldan hafa eins fáir valdið eins mörgum samlöndum sínum eins mikinn skaða, og kveifarhjartað hefur fátt annað um málið að segja að það sé tímabært að Alþingi hefji að skoða heimildir til sóttvarna.

 

Nær hefði Kára verið að henda hlandblautu brókunum, gyrða sig í nýjar og spyrja Sigríði einnar lykilspurningar sem hlýtur að vakna eftir þessi orð hennar í viðtölum gærdagsins;

"Viðbrögðin við veirunni finn­ast Sig­ríði fálm­kennd, hvort sem þær eru ættaðar frá lækn­um eða stjórn­mál­um. „Mér sýn­ist sú stefna sem stjórn­völd virðast ætla að til­einka sér, opna og loka á víxl, ekki vera sjálf­bær og til þess fall­in að hafa alls kyns óvænt­ar nei­kvæðar af­leiðing­ar í för með sér.“ Hún er enn ómyrk­ari í máli um efna­hags­leg­ar af­leiðing­ar far­ald­urs­ins, sem Sig­ríður ótt­ast að geti orðið mjög lang­vinn­ar. Ekki þá aðeins vegna lok­ana og tekju­falls víða í at­vinnu­líf­inu, held­ur ekki síður vegna hratt vax­andi skulda rík­is­ins. „Með at­vinnu­lífið í spennitreyju sótt­varna stefn­ir allt í að rík­is­sjóður muni safna skuld­um sem nema ótrú­leg­um fjár­hæðum næstu árin,“".

Það er svo sem rétt að það er ekki sjálfbært að opna og loka á víxl, það átti aldrei að opna landið fyrir smiti án sóttkvíar, en það er það ekki sem Sigríður á við, heldur talar hún um skaðann sem sóttvarnir valda á efnahag, á fjárhag ríkisins og aðrar neikvæðar afleiðingar.

En það eru ekki sóttvarnir sem valda skaðanum heldur farsóttin, óheft farsótt ekki bara drepur og sýkir fólk, hún lokar á samskipti þess, hvort sem það er ferðalög eða sú einfalda athöfn að fara út fyrir hússins dyr hvort sem það er til vinnu, eða nýta sér verslun og þjónustu sem og að óttinn eyðir böndunum sem halda samfélögum saman.

En þau öfugmæli áróðursins er ekki það sem skiptir máli þegar svona gagnrýni er sett fram

 

Heldur; HVAÐ VIL ÞÚ GERA??

Hverjar eru þínar tillögur að sóttvörnum, hvar hafa þær verið reyndar, og hvernig hafa þær reynst??

Það er alltaf látið eins og hægri öfgarnir tali kínversku og geti ekki nokkurri spurningu svarað, það eina sem þeir geti er að grafa undan, tefja nauðsynlegar ákvarðanir, valdið deilum og sundrungu í samfélaginu.

 

En það er bara ekki svo.

Hvað viltu gera Frú Sigríður??

Hvað viltu gera??

 

Og hverjar eru afleiðingarnar??

 

Þannig annað hvort þróast umræðan áfram, eða henni er ýtt út af borðinu.

Hún haldi sig við staðreyndir en lygi, blekkingar og áróður falli undir það sem Nefnd um þjóðaröryggi ræðir þessa dagana ásamt þeim viðurlögum sem þarf að beita svo öryggi þjóðarinnar sé ekki ógnað.

 

Orðaleikir, hálfkák, fimmaurabrandara, eru ekki leiðin til að knýja þá umræðu uppá yfirborðið.

Hvað þá að líða nagið.

 

Kveðja að austan.

Kári telur tímabært að Alþingi ræði sóttvarnareglur

Ég vildi verða ráðherra.

 

Verða eftirmæli Steingríms.

Hann sá til þess sjálfur að þau yrðu ekki önnur.

Því miður.

Kveðja að austan.

Steingrímur J. Sigfússon hættir í pólitík

Land­spít­ali þoli ekki annað áfall.

 

Svo eftir stendur hin stóra spurning, af hverju var hann settur í þá stöðu, að annað áfall riði spítalanum að fullu??

Í millitíðinni hlýtur eitthvað hafa gengið á??

 

Vissulega höfum við vísbendingar um háð og spott hægri öfga í þingflokki Sjálfstæðisflokksins, þar sem aðvörunarorð Ragnars voru kennd við áhugamál hans um matreiðslu og hann kallaður Grillkokkurinn.

En öfgamenn, hálfvitar og vitleysingar, þó í Sjálfstæðisflokknum séu, þeir skýra ekki núverandi ástand.

Á þá var ekki hlustað og sóttvarnarreglur hertar.

 

Eftir stendur hópsmitið á Landakoti, þar brást eitthvað sem heilbrigðiskerfi okkar réði ekki við.

Þess vegna hlýtur að verða spurt, af hverju var Landspítalinn settur í þessa stöðu??

Hvaða hagsmunaröflum var verið að þjóna??

 

Sem er eðlileg spurning í ljósi varnaðarorða Ragnars sem og annarra lækna Landsspítalans þegar ríkisstjórn Íslands ákvað að opna landamæri þjóðarinnar án undangenginnar sóttkvíar.

Einhver áföll hljóta menn að hafa reiknað með.

Annars lugu allir að þjóðinni.

 

Þeir ómerkilegustu sögðu að hún væri sek, þegar hún lifði eðlilegu lífi, í öryggi þess að veirunnar yrði ekki aftur hleypt inní landið.

Hvað hefur sóttvörn mín, eða annarra sem ég þekki með að gera þessi dómsdagsorð Ragnars??

Það voru ekki við, hið venjulega fólk sem tók ákvörðun um að opna landamærin fyrir kóvid veirunni, það níðingsverk var ennþá alvarlegra þegar horft var á fórnir okkar.

 

Eldra fólk deyr í dag vegna þess að einhver tók ákvörðun um að opna landamæri þjóðarinnar.

Svarið er ekki að frysta mannlíf þar sem allar sóttvarnir eru virtar.

Að hengja bakara fyrir smit er svo sem gott og gilt, ef það kemur í veg fyrir glæpi framtíðar, en fólkið sem virti allar sóttvarnir, ber enga ábyrgð á innflutningnum á smitinu, það er ekki fólkið sem þarf að þola hertar sóttvarnir.

 

Vissulega þarf kannski að herða sóttvarnir, vegna þess að upphaflega hafi innflutningur á smiti, í boði hægra öfga Sjálfstæðisflokksins, óhjákvæmilega endað í fyrirsögn þessa pistils.

En í millitíðinni þarf það fólk sem sagði að heilbrigðiskerfi okkar réði við hópsmit, að víkja.

Því einu sinni fífl, eru ávalt fífl.

 

Þannig séð er veiran ekki aðal ógn samfélagsins, heldur fólkið sem reifst við raunveruleikann.

Og við sem þjóð uppskerum afleiðingar þess.

 

Fíflska þess og fáviska hefur þegar kostað mannslíf.

Og fleiri líf eru undir.

 

Á meðan þetta fólk gengur laust, þá er tilgangslaust að herða sóttvarnir.

Því það vinnur fyrir veiruna en ekki okkur hin.

 

Annars værum við ekki í þessari stöðu.

Kveðja að austan.

Þurfum að „reyna að afstýra stórkostlegum skaða“

Lokum og læsum segir Kári.

 

Og vissulega eru rök fyrir því, sérstaklega ef öll þjóðin á heima á Landakoti, þá er það eðlileg viðbrögð.

En það er panik núna, svo við segjum það hreint út.

 

Það þarf ekki að rífast um að sú leið sem stjórnvöld í Nýja Sjálandi fóru þegar veiran bauð sér aftur þangað í heimsókn, að loka á allt á stórum svæði kringum hið nýja smit, að hún virkar, er þrautreynd, og hugsanlega sú eina sem kemur til greina.

Málið og meinið var að sú leið var ekki farin, heldur ákveðið að reyna að hemja veiruna með strangari sóttvörnum, ásamt því að treysta á persónulegar sóttvarnir fólks, þar sem grímur áttu að leika stórt hlutverk.

Og fyrst að sú ákvörðun var tekin, þá verður að fullreyna hana.

 

Annað er hálfkák, stefnuleysi og bíður þeirri hættu heim að í stað hættunnar á stjórnlausri útbreiðslu veirunnar verði stjórnlausar deilur um tilgang og lögmæti lokunarinnar, þar sem aðalröksemdin verður að hið meinta meðalhóf hafi ekki verið fullreynt.

Sem er rétt, það er þá verið að skipta um klára í miðri á, í óþökk stórs hluta ferðalanga.

Það er ekki bæði sleppt og haldið, taki menn ákvörðun, þá verða menn að standa við hana þar til hún er fullreynd.

 

Þegar sú ákvörðun var tekin að hleypa veirunni inn í landið í byrjun sumars, þá var það gert með fullum stuðningi sóttvarnaryfirvalda, það voru aðeins læknarnir á gólfinu sem mótmæltu.

Þá var vitað að hópsýking gæti blossað upp hvenær sem er á hjúkrunarheimilum, á spítölum, sem og öðrum stórum vinnustöðum.

Eitthvað sem menn ætluðu að kljást við og borga þá gjaldið, talið í mannslífum sem og frosthörkum um allt samfélag, því ávinningurinn að innflutningi á veirunni var talinn meiri.

 

Þegar ljóst var í september að veiran var að dreifa úr sér, þá var tekin sú ákvörðun sem ég lýsti hér að framan, þrátt fyrir áhættuna um smit á hjúkrunarheimilum, spítölum, stórum vinnustöðum og svo framvegis.

Nú hefur það gerst sem menn óttuðust og þá verða menn bara að díla við það, eins og menn ætluðu að gera upphaflega, þær forsendur geta ekkert hafa breyst, við búum í sama landi með sama fólki.

Menn geta ekki hafa verið þau erkifífl að trúa því að smit úr smituðu samfélagi, læsu tilkynningu á hurðum hjúkrunarheimila og snéru við því þeim væri meinaður aðgangur.

 

Árangurinn sem slíkur verður að metast í heildarsamhengi, það er hvernig gengur fyrir utan hópsmitið sem nóta bene harðar aðgerðir í framtíðinni ná ekki að breyta því skaðinn er skeður.

Hvernig gengur sú starfsemi sem menn eru að skipuleggja eftir bestu getu út frá grímunotkun, sótthreinsun og fjarlægðarmörkum??

Ef hún gengur, til hvers þá að loka henni??

Til að bæta fyrir eigin mistök, syndaaflausn vegna þess eldra fólks sem ákveðið var að fórna þegar veiran var boðin velkomin inn í landið og svo framvegis??

 

Gengur það ekki, þá verður það að vera fullreynt, svo þjóðin sé heil að baki ef menn neyðast til að loka.

Og þá þarf að klára dæmið og hreinsa landið.

Einn siður, ein þjóð og ein stefna.

 

Fólk er ekki tilbúið að fórna lífi sínu, jafnvel atvinnu, sumir sjá eftir rekstri sínum og eignum, fyrir sama hringlandann og verið hefur.

Það er búið að spila með það einu sinni, það er allavega fullreynt.

Klofningur innan ríkisstjórnarinnar, fjarmagnað andóf fjársterkra hagsmuna, þau mál þarf að leysa áður en ákveðið verður að loka.

Dugi ekki annað til þá má ráða manninn með hettuna og öxina, síðast sást til hans í einhverri bíómynd um Hróa Hött eða var hún um eiginkonur Hinriks 8.?

 

Sem og það þarf að biðja þjóðina afsökunar á þeim mistökum að hafa opnað landið fyrir veirunni eftir allar fórnir almennings í vor.

Sóttvarnaryfirvöld þurfa að gera það, heilbrigðisyfirvöld þurfa að gera það, ríkisstjórnin þarf að gera það

Afsakið, fyrirgefið.

Ekkert flókið, sem sá sem hefur ekki manndóminn í að biðjast afsökunar á röngum ákvörðunum, á rangri stefnu, hann er ekki maður til að leiða þjóðina á þessum alvöru tímum.

Hann er ekki heill, og það sem verra er, alltaf efasemdir um heilindi hans, hverjum hann þjónar í raun.

 

Þess vegna lokum við ekki og læsum.

Núverandi stefna er ekki fullreynd.

Sem og að fólkið sem tók ákvörðun um hana, er ekki tilbúið að axla ábyrgð.

 

Staðan er erfið, alvarleg, við höngum á bjargbrún á annarri hendinni sagði Kári, og ekki orði ofaukið.

En svona er þetta og það verður bara að taka því.

Sök sér að herða aðgerðir en fyrir því verða þá að vera rök um hvað er það sem hefur farið úrskeiðis hjá almenning, og fullreynt að ekki sé hægt að bæta úr.

Hópsmitið á Landakoti er ekki rök í málinu, sem og hegðun þeirra sem geta ekki framfylgt reglum, þar þarf að grípa inní án þess að refsa þeim sem hafa staðið sig, og bera ekki ábyrgð á dreifingu veirunnar.

 

Þetta er bara svona, og vonandi ber mönnum gæfu að skilja.

Annað er bein ávísun á kaos.

Þá er betra að hafa beðið í tvær vikur og unnið sína heimavinnu varðandi trúverðugleik, kynningu og ná sátt í samfélaginu.

 

Í raun eina leiðin.

Kveðja að austan.

Vill loka fyrir helgi

Faraldurinn er stjórnlaus.

 

Segir farsóttarlæknir í París, og sjúkrahúsin eru að yfirfyllast.

 

Í kjölfarið er rætt um tregðu franskra stjórnvalda að gera það sem þarf að gera, að loka á smitleiðir veirunnar, lendingin verður líklegast einhver málamiðlun, aðgerðir hertar, en ekki nóg.

Það er því haldið áfram að rífast við raunveruleikann því veira í veldisvexti heldur áfram að fjölga sér á meðan einhverjar smitleiðir hennar eru opnar.

Það sem verra er, það tekur nokkrar vikur að sjá árangur hertra aðgerða, ef sjúkrahúsin eru full, og eru að yfirfyllast, þá er stutt í þau ráði ekki lengur við ástandið.

 

Í dag voru skráð 523 dauðsföll í Frakklandi vegna kóvid, tvöföldun frá gærdeginum þegar þau voru 257, vel rúmlega fjórföldun frá helgarskráningunni sem var 116 dauðsföll.

Þetta gerist þrátt fyrir að læknum hefur gengið betur að glíma við veiruna núna í haust en í vor.

Það þarf ekki mikið ímyndunarafl til að sjá hvað gerist þegar heilbrigðiskerfið springur og ræður ekki við ástandið, bæði vegna fjölda sjúklinga sem og að starfsfólkið er ekki vélmenni, það veikist eins og við hin, og ef álagið er stöðugt og viðvarandi, þá kiknar það undan því alveg eins og við hin.

 

Tölur frá öðrum pestarbælum Evrópu eru líka í vexti, á Spáni, Ítalíu og Bretlandi, það sama virðist líka vera að gerast í Bandaríkjunum.

Í sjálfu sér þarf þetta ekki að koma á óvart, svona var þetta líka í lok vetrar, veiran var örugglega búin að grassera lengi áður en hún sprakk út. 

Þá vissi þetta bara enginn, svo voru aðeins þeir sem voru veikir prófaðir fyrir veirunni svo enginn veit í raun hvað hún var útbreidd í samfélaginu hjá fólki sem sýndi lítil sem engin einkenni.

Allar smittölur í dag miðað við í vor eru ósambærilegar því dag eru skimanir svo miklu víðtækari.

En niðurstaðan sú sama, á ákveðnum tímapunkti springur veiran út og allt verður stjórnlaust.

 

Íslensk sóttvarnaryfirvöld náðu vonandi að stöðva útbreiðslu veirunnar áður en að þessum tímapunkti kom, en ljóst er að tæpt er það.

Það reynir mjög á heilbrigðiskerfi okkar og þar er fólk undir miklu álagi að vinna lítil kraftaverk á hverjum degi.

Einn daginn getur það fengið nóg og tilkynnt sig veikt, eða sagt, ég nenni þessu ekki lengur, ég fer bara að gera eitthvað annað.

Eða líkami þess tekur þá ákvörðun fyrir það, og starfsferillinn er sjálfhættur.

 

Það er eins og margir samlandar okkar geri sér ekki grein fyrir því hvað við eigum þessu fólki mikið að þakka.

Allavega einn vinnur á skrifstofu Landlæknis og tilkynnti nýlega í fjölmiðlum að það væri alvarlegt atvik að veiran gæti smitað á sjúkrastofnunum eins og á öðrum vinnustöðum landsins.

Skriffinninn taldi þetta gott innlegg í umræðuna.

 

Einnig skilst mér að fréttafólk okkar sé bendandi og spyrjandi, núna þegar kraftaverkahetjurnar okkar þurfa á öllu sínu að halda við að koma böndum á smitið sem slapp inn fyrir dyr hjúkrunarheimila.

Hvað á þetta að þýða spyr það með öllum þeim hroka sem fáviskan getur blásið upp í fólki.

Það ræðst sem sagt að fólkinu sem varaði við að veirunni yrði aftur hleypt inní landið og er í dag fórnarlömb þessarar skammsýnu ákvörðunar.

 

Það spyr ekki þá sem ákvörðunina tóku af hverju þau hlustuðu ekki á varnaðarorð helstu sérfræðinga okkar, læknanna sem stóðu í eldlínunni og bað fólki sínu griða.

Sögðu að það þyrfti að hvílast og safna kröftum eftir ómanneskjulega törn, við skyldum sjá til með þróun faraldursins í öðrum löndum áður en við hleypum honum inní landið á ný.

Skynsemisorð í ljósi þess að faraldurinn er við það að verða stjórnlaus í stærstum hluta Evrópu, og sum staðar jafnvel orðinn það.

 

Þessi einfalda rökhugsun að sjá samhengi hlutanna, að krefja þá um svör sem ábyrgðina bera, en láta fórnarlömb skammsýni þeirra í friði, er því miður fréttafólki okkar ofviða.

Hvað þá að það geri sér grein fyrir alvöru mála, að við séum komin á brún hengiflugsins, og héðan  er það aðeins fallið fram af ef nýjar hópsýkingar koma upp.

Og því svo augljós spurning að spyrja bæði forsætisráðherra og fjármálaráðherra, hvort þau geri sér ekki grein fyrir alvarleik málsins.

Hvort þau séu það veruleikafirrt að þau skilji ekki hvað það þýðir ef faraldurinn verði stjórnlaus hér, líkt og hann er að verða víða í kringum okkur??

Því ef þau skyldu það þá stýrði ekki óreyndur krakki almannavörnum þjóðarinnar.

Vanhæfni er aldrei vopn í stríði við banvænan óvin.

 

Nei, böggum frekar fólkið sem er okkar eina haldreipi, okkar eina von um að við sem samfélag hröpum ekki fram af brún hins viðráðanlega niður í botnlausa gjá hins óviðráðanlega ástands hins stjórnlausa faraldurs.

Þetta er ekki einu sinni heimskt, þetta er algjör veruleikafirring.

Á tímapunkti þar sem varnir okkar geta brostið.

 

Heimskt var þetta fólk í ICEsave.

Ennþá heimskara í þriðja orkupakkanum.

Núna hefur það skorið á öll tengsl við raunveruleikann.

Gerir ekki greinarmun á raunveruleikanum eins og farsóttin er og tilbúningi eins og 2 ára gömul mynd af fánum á einkennisbúningi lögreglumanns.

Heldur að fréttir séu ekkert annað en tíst, hávaði og læti.

 

Vonandi fer þetta allt vel.

Og þá eigum við það kraftaverkahetjunum okkar að þakka.

 

Við sem þjóð eigum að biðja fyrir þeim.

Það veitir ekki af.

Kveðja að austan.

 

„Faraldurinn er stjórnlaus“

Viðbrögð og lærdómur.

 

Það er ekki óheppni að hópsýking gaus uppá Landakoti og hefur breitt úr sér til annarra stofnanna, slíkt er óhjákvæmilegt þegar farsótt geisar í samfélaginu.

Sóttvarnir og að allir, jafnt stjórnendur, starfsfólk, utanaðkomandi, séu meðvitaðir um hættuna, draga úr líkum á smiti, á móti kemur að eftir því sem smitið er útbreiddara í samfélaginu, þá aukast á líkurnar og á ákveðnum tímapunkti fara þær líkur að vega meira en varnir viðkomandi stofnana.

Samfélagið getur ekki einangrað hjúkrunarheimili algjörlega frá umhverfinu, þó gestir séu bannaðir, þá er ekki hægt að banna starfsfólk, þó það gæti að sér, er það alltaf hluti af hinu smitaða samfélagi.

 

Vilji menn ekki smit á stofnunum, þá lemja menn niður smit í samfélaginu.

Það gera sóttvarnaryfirvöld í dag, þó þau reyni líka að leita leiða til að daglegt líf geti gengið nokkuð eðlilega, það er að fólk geti stundað vinnu, nýtt sér þjónustu, skólar séu opnir, íþrótta og tómstundastarf sé í einhverri mynd og svo framvegis.

Þarna eru ótroðna slóðir fetaðar, það veit enginn hvað er hægt og hvað ekki, lykillinn er lærdómurinn og draga af honum réttar ályktanir.

Fyrir vikið fer veiran hægar niður en ella, og áhættan er því til staðar.

Og þegar hið óhjákvæmilega gerist, þá þarf að bregðast við.

 

Einna mikilvægast er að draga lærdóm líkt og Már Kristjánsson bendir réttilega á; "Það skiptir okkur máli sem fagstofnun. Við viljum komast til botns í því hvað er á seyði hér og fyrst og síðast draga af því lærdóm.".

Ekki öskra og æpa með einhverjum fullyrðingum að þetta eigi ekki að geta gerst, einhver hafi brugðist og blóraböggla þarf að finna, heldur reyna skilja, reyna bæta.

 

Við sem samfélag þurfum líka að draga af þessu lærdóm.

Það er ekki bæði sleppt og haldið, ef við ætlum að umbera veiran, en halda henni í skefjum, þá gerist þetta alltaf fyrr eða síðar, málið snýst um að álagið á heilbrigðiskerfið sé ekki það mikið að það ráði við svona hópsýkingar, og geti sinnt öllum á sem besta hátt.

Meinið er að þar eru við búin sem þjóð að ná þeim mörkum sem kerfið okkar þolir án þess að eitthvað láti undan.

Ein hópsýking í viðbót á Landspítalanum , og það þarf að kalla út mannskap samkvæmt neyðarstigi almannavarna, eftir það eru öll úrræði þrotin.

 

Litlar líkur er sagt, en meinið er að það gilda ákveðin lögmál um óheppni, eða það sem fer úrskeiðis, þó það séu litlar líkur að svona ferli fari í gang, þá er allt annar líkindareikningur til staðar þegar það er hafið.

Eitthvað sem allir vita sem hafa horft á Jeff Goldblum útskýra í Jurissic Park, eða reynsla kynslóðanna hefur mótað í orð eins og "það leiðir eitt af öðru", bölsýnismenn í "ef eitt fer úrskeiðis, þá fer allt", gáfumenn mótað í lögmál líkt og lögmál Murphys, og gálgahúmorinn sem kenndur er við Pétur, Murphy var bjartsýnismaður.

Og það er tími til kominn við feisum þetta og ræðum í fullri alvöru.

Á hvaða leið erum við?

 

Eru neyðarúrræði tiltæk ef Pétur hefur rétt fyrir sér um að mestu bölsýnismennirnir séu þrátt fyrir allt bjartsýnir.

Er flöskuhálsar tregðunnar í kerfinu.

Vantar fjármagn í kerfið og svo framvegis.

 

Og ekki hvað síst þá þurfum að fara ræða alvöruna.

Það þýðir ekki að segja að þetta sé dauðans alvara, og allir hagi sér síðan eins þeir séu að fara í fyrsta piknik vorsins, létt kærulausir og segi svo bara að þetta reddist.

Þegar skipverjar á Júlíus Geirmundssyni voru settir í lífshættulegar aðstæður, þá voru það sóttvarnaryfirvöld sem brugðust, og eftir á þá vildu þau ekki einu sinni ræða alvarleikann.

Ólíkt talsmönnum útgerðarinnar og sjávarútvegsráðherra sem lýstu því yfir að þetta væri forkastanlegt og mætti ekki koma fyrir aftur.  Það eiga allir að geta treyst því þegar haldið er að stað í túr, að þeir komi heilir heim sagði Kristján Þór Júlíusson, sem nóta bene er ekki hluti af sóttavarnaryfirvöldum.

 

Eða þegar veitingamen dreifðu veirunni þrátt fyrir hertar reglur, þá voru viðbrögð talsmanns almannavörn þau að fara í heimspekilegar hugleiðingar um hvernig þjóðfélag við viljum lifa í.

Í stað þess að segja að þetta er dauðans alvara, þið fáið ekki annað tækifæri til að brjóta lögin.

Eða erlendu farandverkamennirnir sem ráðnir eru eftir hina frjálsa flæði um félagsleg undirboð, og ráfa um dauðadrukknir þegar þeir eiga að vera í sóttkví, myndu ekki gera það ef sá sem flytti þá til landsins myndi missa starfsleyfið á staðnum.

Svo dæmi séu nefnd.

 

Guð og gæfan héldu utan um okkar í vor þegar við vorum að kljást við óþekktar banvænar aðstæður, og veiran fjaraði út, máttlausari með hverjum deginum, mannskaði upphaflega, svo fór allt vel.

En einhvern tímann segir guð og gæfan að þið séuð sjálfstæð og þurfið að standa á eigin fótum, læra af mistökum ykkar, forðast þau, ef ekki, taka afleiðingunum.

Og slíkum afleiðingum er við að taka í dag, og sér engan endinn á.

 

Landsspítalinn ætlar sér að takast á við sinn lærdóm, og það er vel.

Ennþá hafa sóttvarnaryfirvöld ekki sýnt þann manndóm að biðjast áhöfn Júlíusar Geirmundssonar afsökunar á sínum þætti í því sorgarmáli eða hafa verið hluti af þöggunarferlinu sem áhöfnin var beitt þegar hún kom í land. 

Sem sýnir að þau gera sér ekki ennþá grein fyrir að dauðans alvara er dauðans alvara, og á að umgangast sem slíka.

 

Og ekki hvað síst þá hefur forystufólk ríkisstjórnar Íslands ekki axlað sína ábyrgð á hópsmitinu á Landakoti, því það smit er bein afleiðing af samfélagssmitinu, og það smit er í boði stjórnvalda.

Það voru þau sem opnuðu landið fyrir veirunni án öruggra varna.

Þau gerðu það þvert gegn aðvörunum okkar helstu sérfræðinga, og voru svo ósvífin að beita boðvaldi landlæknis og sóttvarnarlæknis til að þagga niður í þeim sem vöruðu við.

Það voru þau sem fengu tækifæri til að bæta úr þegar ljóst var að landamærin láku, en það voru þau sem drógu lappirnar um að setja seinni skimun í reglugerð, svo að smitið sem við glímum við í dag, komst inní landið áður en landamærunum var lokuð fyrir innflutning á smiti.

 

Þetta eru staðreyndir sem enginn ætlar að axla ábyrgð á, og enginn ætlar að draga lærdóm af.

Aðeins innantómar afsakanir þar sem forsendan er lygin um að ekki hafi verið hægt að sjá þetta fyrir.

Þegar það var gert, varað við og þaggað niður.

 

Það þarf ekki allt að fara á versta veg, en það er ekkert sem segir að það geri það ekki.

Og þær líkur, sem þegar eru orðnar meiri en minni, aukast ef sá ábyrgðina ber, ríkisstjórn Íslands axlar ekki þá ábyrgð, og dregur af henni lærdóm.

Atvikið um borð í Júlíus Geirmundssyni varð vegna þess að menn tóku þetta ekki alvarlega, og ástæðan fyrir því að landamærin voru opnuð, og fyrir tregðunni að þau voru ekki lokuð í tíma, er sú að einstaka ráðherrar, eða ríkisstjórn Íslands tók þetta ekki alvarlega.

 

Lærdómur útgerðar Júlíusar Geirmundssonar var að axla ábyrgð, biðjast afsökunar, og segjast ætla að taka þetta alvarlega í framtíðinni.

Urðu þar með við kröfum Samtaka fyrirtækja í sjávarútveginum sem og sjávarútvegsráðherra.

 

Núna þegar dauðinn var boðinn í heimsókn á hjúkrunarheimil og enginn veit hvernig fer þó allir voni hið besta, núna þegar heilbrigðiskerfi okkar er komið á sín ystu mörk, neyðarstig.

Þá er enginn lærdómurinn, engin ábyrgð.

Yfirmaður almannavarna er til dæmis ennþá stúlkukrakki, algjörlega vanhæf í starfi sínu og hefur í þokkabót unnið gegn því að gripið sé til nauðsynlegra sóttvarna sem halda.

Þetta er svona svipað og að Bretar hefðu gert Rudolf Hess að varnamálaráðherra, í stað þess að fangelsa hann, eftir að hann stökk úr fallhlíf yfir Skotlandi til að semja um uppgjöf Breta í stríðinu.

 

Það er lágmarkskrafa til ríkisstjórnarinnar að fullorðið fólk með reynslu og vitsmuni stjórni varnarbaráttu þjóðarinnar, því við höfum ekki efni á fleirum mistökum.

Fagfólk, komið til reynslu og ára, á ekki að þurfa lúta stjórn barna.

Sjálfstæðisflokkurinn verður að axla ábyrgð á ráðherravali sín og skipta út þeim ráðherrum sem annað af tvennu, eru ekki hæfir sökum reynsluleysis, eða hafa unnið beint gegn sóttvörnum þjóðarinnar líkt og utanríkisráðherra vegna persónulegra tengsla hans við þrönga fjárhagslega hagsmuni innan ferðaþjónustunnar.

 

En ekki hvað síst þá verður forsætisráðherra að koma sér uppúr hlutverki sætu stúlkunnar á ballinu sem allir vilja deita, hún þarf að fara að stjórna.

Að haga sér eins og fullorðin manneskja sem axlar ábyrgð og biðst afsökunar.

Alvöru afsökunar, ekki innantóman orðavaðal afsökunarinnar þar sem öllu er kennt um, á allt er bent, annað en sína eigin ábyrgð.

 

Það er fólk sem við lofuðum að gæta komið á dauðadeildina.

Vonandi verður það náðað, um það biðjum við öll í bænum okkar, og megi það ásamt færni lækna okkar duga til að slík náðun verði veitt.

Megum við síðan fá tækifæri til að læra og bæta og auka þannig varnir okkar gegn vágestinum.

 

Ef það er ekki núna þar sem við áttum okkur ekki á því að tími barnaskaparins, sýndarmennskunnar, eða þess að lifa í þeirri blekkingu að það sé engin ógn þarna úti sem þurfi að mæta, er á enda, þetta er liðið, áhyggjulausu árin þar sem hægt var að láta reika á reiðanum er horfin, framundan er stormur og stórsjór.

Að áhöfn sem lét léttadrenginn stjórna því hann var svo léttur og fyndinn, ungur og ferskur, hún skilaði sér ekki í land.

Við upplifum Stundina, sjálfan raunveruleikann sem orð og frasar bíta ekkert á.

 

Annað hvort tökumst við á við veiruna, eins og hún er, með þeim ráðum sem við höfum, og duga gagnvart henni, eða við gefumst upp.

Það er enginn þriðja leið í boði, tími barnanna, froðusnakkarana, sýndarmennskunnar og hálfvitanna er liðin.

 

Það er lærdómurinn, hvort sem við lærum af honum eða ekki.

Og næstu dagar skera úr um hvort við höfum numið eða ekki.

 

Afsakið, afsakið, mér þykir þetta leitt, ég mun axla ábyrgð, ég mun gera mitt besta til að bæta úr.

Það var lærdómur framkvæmdastjóra Gunnvarar.

Hann flúði ekki raunveruleikann, hann viðurkenndi hann, baðst afsökunar á því sem hann þurfti að biðjast afsökunar á, og lofaði betrun og bót.

Hann dró lærdóm og sýndi viðbrögð.

 

Honum varð mikið á en hann er maður að meiri.

Ríkisstjórninni varð mikið á en ennþá er ekki vitað hvort hún sé mönnuð.

 

Næstu dagar skera úr um það.

Hvort þetta sé menn eða eitthvað annað.

 

Aðeins gjörðir fá það sýnt.

Kveðja að austan.

Starfsmenn oftast farartæki smitefnisins

Ef menn taka sjálfa sig ekki alvarlega.

 

Þá geta menn ekki ætlast til þess að aðrir geri slíkt.

 

Þess vegna var það bein atlaga að trúverðugleika sóttvarnaryfirvalda, þegar ljóst var á föstudeginum að skipverjum var haldið til verka út á sjó í skipi þar sem farsótt geisaði, að einu viðbrögð sóttvarnarlæknis í kvöldfréttum Ruv var að segja að hann þekkti ekki málavexti og gæti því lítið tjáð sig um það.

Í stað þess að segja, það sem hann sagði í dag, að þetta væri alvarlegt mál, og benda á eins og Alma, að sjúklingum sem greinast um borð í togurum geti versnað mjög hratt og því sé slæmt að vera langt frá næstu gjörgæslu.

Að þetta geti verið lífshættulegur sjúkdómur sem eigi að taka alvarlega. 

Og bætt því síðan við að málið verði rannsakað.

 

Að segja ekkert þegar alvarleikinn blasti við, þegar búið var að upplýsa að skipstjóri hefði haft samband við umdæmislækni sóttvarna fyrir vestan, og þar hefði málið dáið, og þegar búið var að upplýsa að útgerðin hefði reynt að þagga málið niður, það var og er aðeins yfirlýsing um eitt.

"Er þetta nokkuð stórmál, slapp þetta ekki bara".

Að það væri eins og sóttvarnalæknir væri að skríða fyrir hinu gíruga fjármagni sem hefur fjármagnað andstöðu frá fyrsta degi innan ríkisstjórnar Íslands við sóttvarnir, eða hann ætti í svona Trumpísku sambandi við stjórnvöld líkt og kollegi hans í Bandaríkjunum.

 

Og að segja eitthvað á þriðja degi, núna þegar einörð fréttamennska starfsmanna Ruv fyrir vestan tókst að rjúfa þagnarmúrinn sem átti að tryggja að málið koðnaði niður (ætli Píratar hafi ekki verið í startholunum með nýtt tilbúið fjölmiðlafár eftir helgi) það er aðeins til að bæta ímyndina, skipverjarnir þurftu hjálp þegar þeir stóðu einir á föstudeginum.

Það er mikill munur á að menn segi það sem þarf að segja þegar það þarf að segja það, en bregðist ekki seint og illa við vegna þrýstings frá fjölmiðlum.

Eiginlega alveg grundvallarmunur.

 

Þetta virkar ekki trúverðugt nema menn hefðu um leið beðið afsökunar á seinlæti sínu.

Og haft til reiðu skýringar á af hverju sóttvarnaryfirvöld gripu ekki fyrr inn í fyrst að skipstjóri hafði haft samband við umdæmislækni sóttvarna á Vestfjörðum.

Kannski var skipstjórinn í þeirri stöðu að hann gat ekki gert meir fyrir áhöfn sína.

 

Af hverju dugði þessi tilkynning ekki??

Af hverju var landhelgisgæslunni ekki gert viðvart að skip væri á veiðum þó kóvid faraldur geisaði um borð??

 

Það er nefnilega svo að það brugðist fleiri í þessu máli en skipstjórinn.

Og það brugðust fleiri í þessu máli en útgerðin.

 

Sóttvarnaryfirvöld þurfa líka að skoða sín viðbrögð, hvar í boðleiðinni gufaði tilkynningin um veikindin upp??

Af hverju gerðu þau ekki neitt.

 

Og ekki hvað síst, af hverju var þagað svona lengi eftir að málið lá ljóst fyrir??

Hví þessi samsekt í þögguninni??

 

Ef það eru mistök út af álagi??

Þá gott og vel, þá er bara að segja það.

Ekkert mál, lærdómur.

 

En það er ekki líðandi að ekkert sé sagt.

Það hefði eiginlega verið betra að þegja, en að segja þó það sem sagt var.

Hluti sem hvert meðalgreint barn hefði getað sagt sér.

En segja ekki það sem átti að segja.

 

Sjómenn eru líka fólk.

Þeir geta líka verið með undirliggjandi sjúkdóma, jafnt sem vitað er um eða ekki vitað.

Veirunni var veitt leyfi til að drepa þá, en hún tók ekki boðinu.

 

Það gerir menn ekki stikkfrí.

Engan veginn.

 

Því þetta er dauðans alvara fyrir alla.

Líka fyrir fólk út á landi, líka fyrir sjómenn.

 

En þá þarf að taka þetta alvarlega.

Alltaf.

Kveðja að austan.

 

 

Greinilegt að ekki hafi verið farið eftir reglum

Vér sóttvarnarglæpamenn segjum:

 

"Það var aldrei ætl­un út­gerðar eða skip­stjóra að stefna heilsu og lífi áhafn­ar skips­ins í hættu".

Svo eftir stendur stóra spurningin, af hverju gerðið þið það þá??

 

Hefur heimsfaraldur kóvid farið framhjá ykkur, alvarleiki hans og hve margir féllu áður en gripið var til SÓTTVARNARAÐGERÐA??

Fylgist þið ekki með innlendum og erlendum fréttum??, eða lesið þið bara afskræminguna sem kemur frá hægri öfganum úr innsta kjarna Sjálfstæðisflokknum, og hefur dreift úr sér inná ritstjórn Morgunblaðsins og Fréttablaðsins og kyndir undir þann áróður að kóvidveiran sé álíka hættuleg og meinlítil flensa.

Sé svo þá eru viðbrögð ykkar skiljanleg, í þekktri útgerð frystitogara hefur engu skipi verið snúið í land vegna einhvers flensuskíts, enda slíkt góð leið til að sigta út alvöru karlmenn sem kunna að bíta á jaxl, og þá eina sem lagt er uppúr er að sjá til þess að tannheilsa áhafnar sé góð og allir hvattir að fara reglulega í tanntékk.

 

Þið gerðuð þetta og brotavilji ykkar var einbeittur.

Það var örugglega engin mistök að landhelgisgæslunni var ekki tilkynnt um faraldurinn sem þið í sannleiksást ykkar kallið "grun um kór­ónu­veiru um borð", þið hafið örugglega bannað skipstjóranum að viðurlögðum brottrekstri að gera slíkt. Sá ærulausi maður mun örugglega staðfesta það þegar hann upplifir á eigin skinni fyrirlitningu samfélagsins og að hann eigi sér hvergi viðreisnar von fyrr en hann rís upp og segir satt frá.

Hafi einhver efi verið þar á þá útrýmduð þið honum með viðbrögðum ykkar eftir í land var komið þegar þið hótuðu skipverjum illu ef þeir segðu frá, ef þeir tjáðu sig um hina skelfilegu aðför ykkar að lífi þeirra og limum. Í stað þess að játa mistök ykkar, biðjast afsökunar og lofa að gera allt sem er  í ykkar valdi til að bæta úr.

Því það getur nefnilega öllum orðið á, gert hræðileg mistök, jafnvel vísvitandi, en það eru viðbrögðin við þeim sem skera úr einlægnina að baki afsökunarbeiðninni.

 

Þið hótuðu skipverjum og einhvern veginn tókst ykkur að þagga niður í sóttvarnaryfirvöldum, lögregluyfirvöldum og stjórnmálastéttinni eins og hún lagði sig.

Fyrsti vélstjóri sagði samt frá, og ykkur tókst ekki að þagga niður í samfélaginu fyrir vestan, í samráði við fréttafólk Ruv var sagt frá, vandaðar fréttir unnar, og glæpir ykkar vorum öllum ljósir.

Einnig má þakka Morgunblaðinu, þó blaðmenn þess fengju ekki að vinna sjálfstæða frétt um málið með sínum eigin viðtölum og fréttaskýringum, enda um fáheyrða hegðun að ræða frá því að Axlar Björn kom óorði á ferðaþjónustu, þá endursagði það fréttir Ruv og birti samviskulega í sjávarútvegskálfinum sínum, 200 mílum.

Meir er ekki hægt að ætlast til að blaði sem er undir hæl stórútgerðarinnar.

 

Þið hafið séð ykkur knúna til að biðjast afsökunar og segið að fyrirtækið muni axla ábyrgð.

Innantómt því ef þið meintuð orð af orðum ykkar, þá væruð þið þegar búnir að banka uppá hjá lögreglunni og biðja um gistingu í fangaklefum á meðan málið er í rannsókn.

Því fyrir utan fáheyrða mannvonsku eruð þið sekir um tilraun til manndrápa.

 

Þetta veit allt siðað fólk þó það hafi á einhvern hátt farið framhjá þeim fyrir sunnan þar sem kerfið er, valdið og atvinnugóðmennskualmannarómurinn.

Þögn þess verður það sjálft að skýra.

Vona þess vegna að það missi ekki út úr sér að voru þetta ekki bara einhverjir sjómenn, hvort sem er innilokaðir og gátu því engan smitað nema fugla og fiska.  Og er þetta ekki allt hvort sem er að deyja út þarna á landsbyggðinni, þarf ekki bara að hækka veiðigjöldin svo fólk hætti þessu hokri og flytji suður í siðmenninguna.

Allavega, hverjum er ekki svo sem sama.

 

Hverjum er ekki svo sem sama?

Vissulega ekki venjulegu ærlegu fólki, en það hefur ekkert með völdin fyrir sunnan að gera.  Fóðrar ekki almannaróm eða gerir út góða fólkið.

Á hvorki ráðherra eins og Gunnvör eða þingmenn yfir höfuð.

Er ekki áhrifavaldar eða álitsgjafar.

 

Nei, það er ekki verið að spyrja um það þegar spurt er; hverjum er ekki sama.

Það er verið að spyrja um fólkið sem þegir þegar það á að segja.

 

Þökk sé Ruv þá mun það neyðast til að tjá sig.

Mun örugglega lýsa yfir vandlætingu sinni þó einhverjum yrði á orði hvort þetta hafi verið nokkuð svo alvarlegt, allir lifandi frá borði og að á myndum hafi ekki sést nein rasísk tákn, hafi þetta þá verið svo slæmt?  En jú, jú auðvitað er mér ekki sama, ég fattaði bara ekki að ég ætti að bregðast við vegna hins alvarlega atburðar, svo vanur að segja ekki neitt nema fjölmiðlaumræða knýi mig að fara með samúðarrullu mína.  Ha, hvað gerðist þarna??, hvar var þetta??, fyrir vestan??, hvar er það??, býr fólk þarna??, eru þetta ekki bara einhverjir Pólverjar sem eru eftir þarna.

Nei, kannski ekki en ég gat bara ekki stillt mig um að skrifa niður líklegustu skýringuna á þögninni.

 

Það verður örugglega eitthvað sagt.

Hvort iðrunin risti dýpra en finna má í þessari yfirlýsingu stjórnenda Gunnvarar, það er ekki gott að spá um.

Það eru nefnilega svona mál sem afhjúpa fólk.

Hversu gott það er, hversu heilt það er.

 

Sóttvarnaryfirvöld hins vegar brugðust.

Þau höfðu vitneskju um hópsmitið.

En aðhöfðust ekkert.

 

Þau skulda okkur skýringu.

Kveðja að austan.

Raunir skipverja mega ekki endurtaka sig

Hvi þessi þögn??

 

Ef það væri ekki fyrir sjávarútvegskálfinn á Mbl.is þá væri engin umfjöllun hin alvarlega glæp sem var framinn af útgerð Júlíusar Geirmundssonar., eftir að kóvid skýking braust út um borð.

Er hægt að fá alvarlegri fyrirsögn á einni frétt sem fjallar um samborgara okkar en þessa sem ennþá trónar á fremst á 200 mílum; "„Haldið nauðugum og veik­um við vinnu“".

Þar sem beint glæpsamlegt athæfi kemur fram í fréttinni; "í veiðiferð þar sem Covid-19 ein­kenni fóru að gera vart við sig á meðal skip­verja, hafi verið mjög al­var­legt og skip­verj­ar marg­ir hverj­ir verið al­var­lega veik­ir með mik­inn hita, önd­unar­örðuleika ásamt fleiri þekkt­um Covid ein­kenn­um,".

Það var fullum fetum reynt að drepa starfsmenn útgerðarinnar og það var lán að það tókst ekki.

 

Ekkert fjölmiðlafár, aðeins æpandi þögn jafnt í fjölmiðlum, hjá sóttvarnaryfirvöldum, eða meðal þingmanna sem hafa æft yfir minna.

Jú, í pistli forseta ASÍ er krafist rannsóknar.

Og hvað svo??

 

Það er hægt að segja hvað sem er í pistli sem enginn les.

Alvöru fólk kærir, ekki bara útgerðina heldur líka þá sem létu þetta viðgangast.

Krefur ráðherra um svör, krefur ríkisstjórnina um svör.

 

Gunnvör á vissulega einn ráðherra, en ég vissi ekki til þess að Gunnvör ætti ríkisstjórnina.

Eða sóttvarnaryfirvöld, að ekki sé minnst á verkalýðshreyfinguna.

 

Það er eins og Vestfirðingar séu einir, aleinir í þessari baráttu sinni fyrir réttlæti, og að sóttvarnarglæpamenn séu látnir svara til saka.

Eins og öllum öðru sé nákvæmlega sama.

 

Hvað segir þetta um okkur sem samfélag.

Sem þjóð.

Sem manneskjur.

 

Ósköp hljóta liðnar ömmur að skammast sín fyrir þennan liðleskjuhátt.

Það var sett fyrir okkur próf um mennsku, og flest okkar virðast ekki ná 0,0 í einkunn.

 

Sérhvert líf krefst samhygðar þínar.

Sú viska hefur greinilega verið tröllum gefin.

Kveðja að austan.

Útgerðin verði dregin til ábyrgðar vegna smita

Það sem Þórólfur sagði ekki.

 

Segir meira en það sem hann sagði.

 

Eftir fréttatíma Ruv i gærkveldi þar sem sagt var frá kúgun og ofbeldi sóttvarnarglæpamanna gagnvart veikum skipverjum í síðasta túr Júlíusar Geirmundssonar þá geta sóttvarnaryfirvöld ekki þagað um þann atburð ef þau vilja láta taka sig alvarlega.

Í raun virkar Þórólfur eins og trúður þegar hann hamrar enn einu sinni á grunnreglum sínum; "Að biðja fólk sem er veikt eða með ein­hver ein­kenni sem benda til að það sé með Covid að láta at­huga með sig. Eins að skerpa á öll­um sótt­varn­a­regl­um og um­gengni milli ein­stak­linga. Það verða all­ir að passa upp á þess­ar grunn­regl­ur varðandi sótt­varn­ir því um leið og fólk slak­ar á þeim geta til­vik sem þessi komið upp,",

Þetta er það sem skipverjar á Júlíus Gerimundssyni gerðu og þeim var neitað um slíka athugun, heldur haldið að verki líkt og þrælum á plantekrum Suðurríkjanna.  Lifandi í þeirri óvissu að banvæn veira gekk laus um borð, og það vissi enginn hve illa menn myndu veikjast.

 

Þórólfur ber ekki ábyrgð á sóttvarnaglæpum en hann ber fulla ábyrgð á að þeir séu ekki liðnir.

Það er hann sem er sverð og skjöldur almennings gagnvart gírugu siðblindu fjármagni sem engu eirir þó flest óhæfuverk þess eru unnin í bakherbergjum.

Ef hann krefst ekki beinna aðgerða gegn sóttvarnarglæpamönnum, hver þá??

Áhöfnin??, sem er hótað brottrekstri ef hún segir frá.

 

Ef engin eru vítin, ekkert til að varast, hvað hafa menn þá að óttast??

 

Þegar veirufaraldur er annars vegar þá snúast sóttvarnir að allir séu með, ekki næstum því allir, því fá finnur veiran sér smitleiðir til okkar hinna.

Sóttvarnir snúast líka um trúverðugleika, að þegar menn segja að kóvid veiran geti valdið alvarlegum sjúkdómum, að þeir sýni það í verki að þeir sjálfir taki mark á þeim orðum.

Þeir sem þegja þegar heil skipshöfn er látin búa með veirunni í einangrun út á sjó í heilar þrjár vikur, þeir meina ekkert með því. 

Allt tal þeirra um alvarleika er þá aðeins tæki til að halda völdum og ítökum yfir samfélaginu.

 

Ef veiran getur verið lífshættuleg þá var framinn glæpur gagnvart lífi og limum áhafnarinnar, glæpur sem þarf að rannsaka eftir að hann komst upp.

Sem og að sóttvarnaryfirvöld þurfa að skýra sinn hlut, sína ábyrgð á því að sýkt skip var ekki tafarlaust kallað í land, og varðskip sent á eftir því ef þverkallast var við.

 

Af hverju gerðist þetta??

Af hverju komast menn upp með þetta??

Af hverju þessi þögn??

 

Þögnin, hið ósagða, segir þá aðeins eitt.

Menn trúa ekki sínum eigin orðum.

Eru í hræðsluáróðri.

Eða hvað annað getur skýrt þögnina??

 

Verri er samt þögnin út í samfélaginu.

Hún var ekki svona mikil þegar menn fundu nokkurra ára ljósmynd af ungri lögreglukonu sem hafði hengt einhver merki á búning sinn.

Það þótti ósvinna mikil.

 

En nútímaþrælahald meðal vor.

Að lífi og limum samborgara okkar sé vísvitandi stefnt í hættu.

Nei, það er ekki inn í dag, ekkert sem snertir góða fólkið enda fórnarlömbin allt saman miðaldra hvítir gagnkynhneigðir karlmenn.

 

Það eru nefnilega svona mál sem afhjúpa innri manninn.

Froðusnakkarana, atvinnuupphlaupsfólkið.

Og réttarkerfið, undir hvaða hæl það er.

 

En að Þórólfur skyldi í gras lúta.

Á því átti ég ekki von.

 

Sorglegt.

Kveðja að austan.

Fjöldinn kom ekki á óvart