Sviðna jörð.

 

Heyrði ég fyrst um þegar ég las um innrás Napóleons í Rússland.  Þar var sagt að rússneski keisaraherinn hefði skilið eftir sviðna jörð eftir að ljóst var að hann hafði ekki afl til að stöðva heri hins franska keisara.  Uppskera var brennd, skepnum annað hvort slátrað eða komið í felur.

Ekkert var skilið eftir sem gat nýst hinum fjandsamlega innrásarher.

 

Þetta hugtak kom uppí huga mér þegar ég heyrði fyrst að áformum Granda að kollvarpa þó þeirri litlu sátt sem var um sægreifakerfið.

Þeir sem eru aðeins eldri en tvítugt, muna eftir blómlegum byggðum hringinn í kringum landið, þar sem hafnir voru fullar af bátum, og frystihúsið fullt af fólki að vinna aflann.

 

Auðvitað gat þetta ekki gengið, það var ekki nægur fiskur í sjónum til þess.

En enginn sá fyrir kerfi þar sem allur arður hagræðingarinnar rann í vasa Örfárra, en allt fólkið var skilið eftir á köldum klaka.

Án atvinnu, með verðlausar eignir.

Kvótakerfið fór verst með smærri staðina, en mörg stærri pláss urðu líka illa úti.

Jörðin var sviðin, ekki af fjandsamlegum innrásarher, heldur af samlöndum.

 

Jafnvægi komst á, og auðlindarentan það mikil að engin ástæða var að ætla að frekari manngerðar hörmungar yrðu.

En aðeins stund milli stríða.

Ný hrina sameininga, meintrar hagræðingar er í vændum.

Það er ef Grandi kemst upp með áform sín.

 

Og þá verðum við að spyrja, viljum við áframhaldandi eyðingu byggða?

Viljum við ný átök?

 

Svari því hver fyrir sig.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Starfsfólk „sárt og dasað“

Athugasemdir

[Gústi (IP-tala skráð) 12.5.2017 kl. 14:54]

Þeir sem eru aðeins eldri en tvítugt, muna eftir blómlegum byggðum hringinn í kringum landið, þar sem hafnir voru fullar af bátum, og frystihúsið fullt af fólki hvort sem var afli eður ei. Atvinnuleysi þekktist ekki þar sem var frystihús. Fiskverði var stjórnað svo frystihúsin fengju ódýrt hráefni og byggðastofnun kom með seðlabúnt þegar lágt fiskverð dugði ekki til. Gengisfellingar virkuðu einnig vel og allir voru svo glaðir og ánægðir. Að vísu lögðust nokkur byggðalög í eyði og í flestum öðrum var ekki vinna nema 3 daga í viku. Gömlu góðu dagarnir þegar ekki þurfti að hugsa um rekstrarafkomu og hagræðingar.

[Ómar Geirsson, 12.5.2017 kl. 18:23]

Gústi minn, ég hélt að þú værir krakki.

En mér skjátlaðist.

Það eru um það bil þrjú ár síðan ég viðurkenndi það síðast.

Þú ert fullorðið barn.

Það er ekki nema von þó ég klikkaði á þessu.

Kveðja að austan.