Hefur þetta ekki heyrst áður????

Þá var sagt ekkert að óttast, bankarnir eru fjárhagslega traustir og þetta er aðeins mat örfárra fjárspámanna.

Og þessu trúði ríkisstjórn Íslands og greip ekki til aðgerða til að lágmarka tjónið.  

Aldrei meir aftur var sagt.  Við höfum lært af reynslunni.  Og sá lærdómur fólst í gífurlegum erlendum lántökum til að endurheimta traust markaðarins.

Samt fellur og fellur skuldatryggingarálagið.

Og bráðum verður of seint fyrir íslensku þjóðina að bjarga sér út úr því kviksyndi sem Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn með aðstoð ríkisstjórnar Íslands er að koma þjóðinni í.  Því það er Vúddúhagfræði að endurheimta lánstraust þess sem ekkert hefur vegna of mikilla skulda, með því að tvöfalda skuldabyrðina, að gera hið illviðráðlega óviðráðlegt.

Hyggjum frekar að orðum Michael Hudson.

Ísland getur tekið forystu og orðið fyrirmynd annarra þjóða í efnahagslegu jafnrétti. Aldrei hefur verið betra tækifæri til að taka afstöðu til þess um hvað standa á vörð - óyfirstíganlegar skuldir eða framtíð íslensks samfélags? Munu stjórnvöld verja þegna sína fyrir afætum fjármálaheimsins, eða munu þau færa þeim íslenska hagkerfið á silfurfati? Það er spurningin sem íslensk stjórnvöld verða að svara.

Og bæði Hudson og Stiglitz hafa bent íslensku þjóðinni á að hún geti samið um skuldir sínar meðan hún hefur eitthvað til að semja um.

Ef við setjum eigur okkar og auðlyndir upp í pant hjá bretum og Alþjóðlega gjaldeyrissjóðunum, þá er úti um þann möguleika.

Kveðja að austan.

 

Enn hækkar skuldatryggingaálagið