"Íslenska bankakerfið er traust",

sögðu Össur og flokksbræður hans síðsumars 2008. 

Og þeir lyftu ekki litla putta við að bjarga því sem bjargað varð.  Nema þeir opnuðu munninn til að lofsama bankakerfið og útrásarvíkingana.

Svona mönnum væri ráðlagðast að þegja þar til þeir hafa eitthvað lært af reynslu sinna mistaka.

Fullyrðingar út í loftið eru einskis virði.

Fyrirvarar sem eru ekki geirnegldir í samningum, þeir eru einskis virði.

En lygin er sumum hugleiknari en öðrum.  Og aðrir hafa ekki vit á hvenær þeir fara með fleipur og vitleysisgang.

En hví fékk þessi maður annað tækifæri til að stórskaða íslenska hagsmuni og valda íslensku þjóðinni viðbótarskaða sem hún fær ekki risið undir.

Var einu sinni ekki nóg?

Kveðja að austan.

Fyrirvararnir hljóta að halda