Landráðin voru ákveðin strax í haust.

Ísland spyrnti ekki við fótum í haust þrátt fyrir að hafa lög ESB með sér og þrátt fyrir að réttarhefð Evrópu frá seinna stríði hefur verið að leysa svona ágreiningsmál í sátt og með gagnkvæmri virðingu.

Ísland braut ekki tilskipun ESB um tryggingasjóði innlána.  Það er öllum ljóst sem lesið hafa þessa tilskipun.  Galli hennar er sá að hún minnist ekki á hver á að borga ef tryggingasjóði þrýtur fé, en tekur það fram að það sé ekki á ábyrgð einstakra aðildarríkja.  Enda ef svo væri þá bryti það gegn fjórfrelsinu svokallaða og gerði bönkum minni ríkja ókleyft að starfa á stærri markaði.  En þegar tilskipunin er lesin vandlega þá liggur það í anda hennar að slíkt væri sameiginlegt verkefni hins innri markaðar.

En aðildarríkin eru ekki í ábyrgð.  Það er brot gegn mannréttindasáttmála Evrópu að hægt sé að gera saklausan þriðja aðila ábyrgan fyrir viðskipti tveggja sjálfstæðra aðila.  Og enginn stjórnmálamaður eða stjórnvöld geta brotið gegn þeim mannréttindum.  Allir eiga sín grunnréttindi og reglumeistarar Evrópu tóku það skýrt fram að markmið tilskipunar ESB um innlánstryggingar væri ekki að almenningur viðkomandi landa væri í ábyrgð.  

Það hefur enginn reglumeistari þau völd að hann geti með reglum sínum valdið þriðja aðila þjáningum og fátækt vegna atburða sem hann ber og bar enga ábyrgð á og gat aldrei haft neitt um það að segja hvernig þróuðust.  Aðeins kúgun og ofbeldi getur tekið sér þau völd.

Ef það hefði verið virkt stjórnvald á Íslandi haustið  2008 þá hefði ICEsave deilan aldrei náð að þróast í þá Nauðung sem nú liggur fyrir þinginu.  Úr flækjunni hefði verið greitt eftir þeim lögum og reglum sem gilda innan EES og sú lausn hefði hvorki brotið á mannréttindum íslensk almennings eða brotið á réttindum þeirra aðila sem töldu innlán sín tryggð upp að rúmar 20.000 evrur.

En í íslenska stjórnkerfinu er allt morandi að fólki sem hugsar eins og kúgarinn.  Það er ekki hægt að velkjast í vafa um það þegar greinargerð núverandi Nauðungar  er lesin.  Þar er málstaður lögbrjótanna, breta og Hollendinga, talin æðri okkar.  Í greinargerðinni er það sagt berum orðum að skylda aðildarríkja sé að ábyrgjast skuldbindingar tryggingasjóða sinna.  Slíkt segja aðeins Landráðamenn því það stendur skýrt í tilskipun ESB að svo sé ekki.  Það er augljóst mál hver er húsbóndi þessa fólks sem samdi þessa greinargerð, og eftir lestur hennar er augljóst mál af hverju Nauðungin er svona harkaleg gegn íslenskum almenningi.

Það voru aldrei tveir aðilar að semja.

En stærsta skýring þess hvernig komið er má finna í aðstöðu Samfylkingarinnar til ESB.  Samfylkingin telur lausn allra sinna meina og líklegast íslenska efnahagssjúklingsins, sé sú að landið sæki um aðild að Evrópusambandinu.  Og þá mátti ICEsave deilan ekki flækjast fyrir. 

Því var aldrei eining innan ríkisstjórnar Íslands að standa á rétti landsins.

Og blekkingin var svo þétt ofin að Samfylkingunni tókst að koma glæp sínum og landráðum yfir á samstarfsflokkinn.  Síðan þá hafa klækjameistarar Samfylkingarinnar farið hamförum á netinu og í fjölmiðlum og gert allt og alla tortryggilega sem hafa reynt að sjá staðreyndir málsins í gegnum moðreykinn. 

Einn Landráðasnatinn, sagði að breska lögfræðistofan sem hélt fram málstað Íslands, hefði bara verið að ná sér í pening.  Sem mátti vel vera, en kom rökum málsins ekkert við.  Það var innihald skýrslu þeirra sem var aðalatriði málsins.  Annar landráðasnatinn sagði að það væri málinu óviðkomandi að það stæði í tilskipun ESB að aðildarríki væru ekki í ábyrgð, því tilskipun ESB (sem fjallar um stöðugleika og jafnræði á fjármálamarkaði) væri neytendavernd, sem væri æðri innihaldi tilskipunarinnar.

En moðreyknum linnir að lokum, og sannleikurinn skín alltaf skærar og skærar í gegnum fals Samfylkingarinnar.  Blaðamenn Morgunblaðsins eiga heiður skilinn fyrir að taka viðtal við Elviru og kynna þar með málstað barna okkar gegn landráðum og svikum.

Og munum það alltaf að þó að valdagræðgi VinstriGrænna sé af þeim kalíber að þeir svíki sjálfa sig, fjölskyldur sínar, hugsjónir og þjóð, og samþykki landráðasvikin, og jafnvel þó forseti Íslands svíki stjórnarskrá landsins og staðfesti þessa Nauðung, að þá eru hún ólögleg samkvæmt öllum alþjóðalögum, þar með talin lögum og reglum EES.

Nauðungin er því riftanleg um leið og Leppar ESB verða hraktir frá völdum og inn í þau skúmaskot sem þeir eiga heima.  Frakkar höfðu ekki fyrir því að segja upp öllum samningum Vichy stjórnarinnar við Þriðja ríkið.  Þeir einfaldlega rifu pappírana þegar þeir náðu aftur völdum í sínum landi.

Það sama mun gerast á Íslandi.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

Misbýður umgjörðin um Icesave