Kúlulánadrottningin.

 

Eru orð sem oft eru notuð hér á Moggablogginu okkar, og þá notuð um fyrsta stríðsmálaráðherra þjóðarinnar, Þorgerði Katrínu formann Viðreisnar, orð sem eru notuð að ósekju.

 

Þorgerður átti mann og sá maður vann í banka, og hann sagði eiginkonu sinni, að þau gætu orðið ríki, ef þau tækju kúlulán, en svo fór það eins og það fór.

Lán fjölskyldunnar var að ólíkt eiginmanninum sem tók kúlulánið, þá hafði Þorgerður tötsið sem og það hjálpaði til, ráðherrastöðu, til að kúlulánið hvarf á vit minninganna, en eftir stóð löskuð fjárhagsleg fjölskylda.

Sem og laskaður stjórnmálaferill Þorgerðar Katrínar.

 

Síðan hafa mörg sjávarföllin orðið, sumir horfið á vit minninganna, aðrir hlotið upphefð, en fáar sögur eru um staðfestu, einurð og innri styrk, sem aðeins geta skýrt þá staðreynd að ég tengi fyrirsögn pistils míns við viðurnefni Þorgerðar, við frétt sem segir frá ávarpi hennar á landsþingi Viðreisnar.

Ekki vegna þess að Þorgerður er fyrrum kúlulánadrottning, eða að hún sé það í dag, ekki að hún er fyrrum varaformaður Sjálfstæðisflokksins.

Heldur vegna þess að hún er eins og hún er.

 

Kona, eiginkona, móðir, stjórnmálakona, stjórnamálamaður með fortíð, samt formaður Viðreisnar, ráðherra.

Svo ég dragi saman, utanríkisráðherra Íslands, formaður Viðreisnar, sterki ráðherrann í ríkisstjórn Kristrúnar Frostadóttur.

 

Faktur að ég held, en ég játa vissulega að tilgangur þessa pistils var annar og átti líklegast að snúa um matarboð, þar sem Inga greyið sat við lágborðið, það er ef hún var heppin, en annars voru hruður og afgangar hennar fæði.

 

Svo bara tók ósjálfskráð skriftin völdin, að baki býr virðing fyrir sterkum einstakling, sterkri konu, og fyrir hugskjótum svífa minningar og myndir um allar þær sterku konur, sem ég var dauðhræddur við í æsku, ég var ekki hræddur við karlana, en ég forðaðist yfirhalningu kvennanna sem héldu samfélagi sjávarþorpsins saman.

Líkt og Þorgerður Katrín væri afsprengi þeirra, lifandi eftirmynd þeirra.

 

Stundum fara skrifin um víðan völl.

Endir mun fjarri en ætlað var í upphafi, líklegast óhjákvæmilegt í lifandi bloggi frá 2009, með tæpar fimm þúsund færslur að baki, fyrir utan líklegast tugþúsunda andsvara við athugasemdir.

Og ég ákvað að láta þessi skrif standa.

 

Maður þarf ekki alltaf að vera sammála.

En þessi fyrrum kúlulánadrottning er sterkasti íslenski stjórnmálamaðurinn í dag.

Með þann styrk og gæði að það hefði aldrei hvarflað að Pútín og öðrum óaldarseggjum að ráðast á Evrópu líkt og hann gerði og gerir, því hann sá aðeins aumingja, og þaðan aumara fólk leiða.

Styrk sem Þorgerður Katrín hefur.

 

Ég myndi ekki vilja vera í þessu matarboði.

Sérfræðingar í fælni og kvíða gætu rifust um hvort það væri vegna þess að mér líkaði ekki matseðilinn eða að ég myndi endurupplifa æsku mína þar sem hortugir strákar rifu ekki gogg við sterka konur, hinar ótalmörgu austfirsku konur sem stóðu á sínu, sátu ekki aðeins heima að stoppa og staga og stugga börnunum til og frá.

Þær héldu samfélaginu saman þegar karlarnir voru mánuði saman á vertíð, þær unnu líka erfiðið sem seinna var kallað störf í fiskvinnslu.

Og það átti enginn neitt inní hjá þeim.

 

Þorgerður Katrín er fulltrúi þessa kvenna.

Afsprengi þeirra.

 

Ég ætlaði að segja annað en endaði í óð.

Óð sem átti ekki að semjast.

En var saminn.

 

Á Moggablogginu okkar sem hefur lifað og dafnað í öll  þessi ár.

Ég þáttakandi vorið 2009, hér eru samt pistlarar sem hófu skrif sín á undan mér.

 

Hvergi betra að vera enda er ég hérna.

Í bloggi sem ég skilgreini sem átaka og áróðursblogg, eina spurningin sem er bönnuð í athugasemdum er hvort mér sé full alvara með viðkomandi pistli mínum.

Endaði samt á því að skrifa jákvætt um fyrsta stríðsmálaráðherra þjóðarinnar.

 

Sterka konu sem ég tek hattinn ofan fyrir.

Aukaatriði að ég á ekki hatt.

 

Minni svo á að þeir sem vilja betra gengi fyrir sig og sína, þeir þroska og þróa sterka einstaklinga, og síðan er tekist á.

Nagið á rótum trjánna getur vissulega fellt tré, en það skapar ekki nýtt tré sem er með stærri krónu og öflugri stofn.

 

Virðum því það góða sem við eigum.

Virðum arfleið formæðra okkar.

 

Mín er allavega virðingin.

Kveðja að austan.

Líkti ríkisstjórnarsamstarfinu við matarboð