Vér skattsvikarar.

 

Eiturbyrlarar og þjófar, furðum okkur á kattarþvotti sytralagsins, um aðför þess að réttarríkinu, að lög og regla gildi ekki um afbrotafólk úr hópi blaðamanna.

Hroki okkar er svo mikill að við sættum okkur ekki við kattarþvottinn, hinar aumkunarverður afsakanir sem systirin knúði í gegnum embætti sitt hjá lögreglunni á Akureyri og nærsveitum.

Við megum eiturbyrla, ógna lífi og velferð hins almanna borgara, stela símum þeirra, afrita, skálda síðan fréttir úr hinum stolnu gögnum, og ef viðkomandi fórnarlamb er með múður, þá megum við netníða hann, hóta birtingu á hinu stolnu gögnum sem við myndum síðan fá samverkafólk okkar í stétt blaða og fjölmiðlamanna, til að leggja út á hinn versta veg.

Við erum ríkið, við erum valdið, við erum hafin yfir lög.

PS. Ef enginn trúir okkur þá fjármagna auðmenn okkur sem sannarlega eru hafnir yfir lög og rétt, enda eiga þeir bæði stjórnmálin og fjölmiðla þjóðarinnar.

 

Þetta er fréttatilkynning Sigríðar Daggar, formanns Blaðamannafélags Íslands á mannamáli.

Um hana þarf ekki að hafa fleiri orð.

 

Nema mikil er skömm Morgunblaðsins að taka þátt í skrípaleiknum.

Það er eins og hið fyrrum borgaralega íhaldsblað stefni að feigð Sjálfstæðisflokksins, að hann eigi að þurrkast út eins og Vinstri Grænir.

 

Það er af sem áður var.

Kveðja að austan.

Furðar sig á ítarlegum lýsingum á Facebook

Athugasemdir

[Sigurður Þorsteinsson, 27.9.2024 kl. 17:40]

Er þetta virkilega fréttatilkynning Sigríðar Daggar skattsvikara. 

[Ómar Geirsson, 27.9.2024 kl. 18:03]

Blessaður Sigurður.

Fréttin fjallar vissulega um þessa fréttatilkynningu, mig minnir að hún hafi verið meginþema Rúv í gær, en Mogginn étur upp í dag (fær sína pílu vegna þess).

Útleggingin á mannamáli er síðan vissulega mín, enda skrifa ég þessa færslu eftir mínu nefi, nefið mótar jú að mestu mín skrif á þessu bloggi.

Að þegja um þessa óhæfu, þessa aðför að réttarríkinu, er hins vegar ekki valkostur Sigurður, hvort sem menn nálgast hana á þann hátt sem ég geri, eða kjósa aðra nálgun, slík þögn er aðeins vitnisburður hins innra aumingjaskapar.

Hins vegar getum við ódælu sagt hitt og þetta á þann hátt sem við kjósum helst, njótum þar skjóls þess útnára sem Moggabloggið þróaðist í. Svona fyrir utan Palla greyið sem má ekki opna munninn án þess að verða lögsóttur, sem og ærusviptur af níðingum netheima Góða fólksins.

Þess vegna finnst mér Björn Bjarnason hafa stigið út úr þægindarammanum og sagt satt um þessa aðför að réttarríkinu sem niðurstaða heiglanna þarna fyrir norðan er, pistill hans um þessa aðför segir eiginlega flest sem þarf að segja.

Þar á Björn allan heiður skilinn.

Kveðja að austan.

[Sigurður Þorsteinsson, 27.9.2024 kl. 19:35]

Sæll Ómar ef lögreglan tekur einhverja og grunar að einhver hafi ekið undir áhrifum áfengis, en enginn í bílnum viðurkennir að hafa keyrt. Þá held ég að öllum sé stungið inn og þeir eða þau látin sitja inni þar til einhver viðurkennir að hafa keyrt. Þetta hefði auðvitað átt að gera varðandi Þóru og strákana hennar. Reyndar held ég að málið verði tekið upp aftur. Til hamingju með bikarleikinn á Laugardalsvelli :)

[Ómar Geirsson, 27.9.2024 kl. 20:33]

Ég get ekki verið meira sammála þér Sigurður, að baki niðurfellingu málsins er stórfurðuleg hundalógík lögreglunnar, í ljósi fyrri stórskrýtinna ákvarðana þá tala ég beinskeytt um systralagið, með tilvísun í þekkt minni, bræðralagið.  Í dag þarftu að vera innflytjandi, flóttamaður eða kynseginn, til að fá athygli, og þá í framhaldinu er hugsanlegt að lögregluyfirvöld geri eitthvað annað en að væla yfir mannaflsskorti í fjölmiðlum.

Eftir aðförina að Helga Magnússyni dreg ég það stórlega í efa að málið verði tekið upp aftur, réttarkerfið er einfaldlega ekki að virka fyrir þjóðina í dag, annarlegir hagsmunir virðast stjórna öllu, annars myndu mafíur og erlend glæpasamtök ekki vaða hér uppi.

En takk fyrir góðir óskir með bikarleikinn, núna í hálfleik  þá hafa mínir menn verið sterkari þó liðið hans Bjarna Jó sé alltaf skeinuhætt, enda hefur Bjarni alltaf vitað sínu viti um fótbolta frá því ég man eftir honum á malarvellinum okkar hérna í gamla daga. Enginn sem þekkti hann þá er hissa á árangri hans sem þjálfara, ástríða hans fyrir fótbolta er síkvik, glóð sem virðist aldrei kulna.

Drengurinn minn meiddist í undanúrslitunum, en það kemur maður í manns stað, strákar sem hafa spilað upp alla yngri flokkana.

Og í þessum töluðum orðum þá skilaði samvinna þeirra marki.

Maður skilur ekki alveg það sem er að gerast í þjóðfélaginu í dag, en maður skilur fótboltann.  Hann er samur við sig, snýst um ástríðu og sjálfan leikinn, óháður tíma og rúmi, byrjar á fyrstu mínútu, þá er barist og djöflast, lýkur á 90 plúss, þá er tekist í hendur og lífið heldur áfram.

Óendanlega mikilvægt í nútíma þar sem allt virðist vera á hverfanda hveli.

Það er þó eitthvað sem er eins og það var.

Kveðja að austan.