Sjálfstæðisbaráttan hin síðari.

 

Það var hrollvekjandi að hlusta á viðtal við lektor við HR í sjónvarpsfréttunum í gær þar sem hann gaf álit sitt á lögmæti sniðgöngunnar að selja áfengi í búðum undir yfirskini erlends dótturfélags.

Einhver hefði haldið að maðurinn gæti sagt annað hvort Já eða Nei, og vísað í lög máli sínu til stuðnings.

Svona einhver sem tryði því að þjóðin vær sjálfstæð og réði sjálf sínum lögum og reglum.

 

En svar lektorsins var ekki svo einfalt og hann vísaði ekki í skýra íslenska löggjöf sem bannar smásölu áfengis fyrir utan verslanir ÁTVR.

Það var EES samningurinn sem skipti máli í þessu sambandi, ekki hin skýra íslenska löggjöf.

Og þar sem EES samningurinn er svo snúinn og margþættur, að hann sem lektor í lögum hefði ekki hugmynd um hvað hann segði um þessa áfengissölu, að þá yrði að fá ráðgjafandi álit EFTA dómsstólsins hvort íslensk lög giltu í landinu eða hvort EES samningurinn stjórnaði áfengisstefnu stjórnvalda.

 

Hvort átti maður að hlæja eða gráta, eða gnísta tönnum og brýna sverð??

Hvernig er komið fyrir sjálfstæði þjóðarinnar þegar umræðan er á þessum nótum, að það er ESA og EFTA síðasta orðið um íslenska löggjöf.

Og íslensk lög fái aðeins náðarsamlega að standa ef þau eru þýðing á regluverki Brussel, annars setji viðkomandi stofnanir landið í skammarkrókinn.

 

Brýning sverða varð ofaná og þessi pistill í kjölfarið.

Því forsetakosningarnar snúast aðeins um eitt, hvort maður láti bjóða sér þessa yfirtöku erlends valds á lögum og reglum þjóðarinnar, eða maður spyrni við fótum.

Eða maður spyrni við fótum og kjósi gegn valdaelítunni sem er að færa Brussel landið á silfurfati, án þess að þjóðin hafi nokkuð hafi verið spurð um það valdaafsal.

Brýni sverðið og standi vörð um stjórnarskrána sem er afrakstur áratuga sjálfstæðisbaráttu genginna kynslóða.

 

Munum að það er núverandi ríkisstjórn sem er endanlega að ganga frá valdaafsalinu og það er Sjálfstæðisflokkurinn sem leiðir málið, vanvirðir þar með rætur sínar, uppruna og stefnu í tæp 100 ár.

Það er ráðherra flokksins sem lýgur því að þjóðinni að vatn renni uppá móti, svart sé hvítt og afsal löggjafarvaldsins til Brussel brjóti ekki gegn stjórnarskrá sjálfstæðar þjóðar.

"Var það mat helstu sérfræðinga að frumvarpið væri innan marka stjórnarskrár" svo ég vitni í gamalkunnugan frasa á vef Stjórnarráðsins, las hann fyrst í ICEsave deilunni þegar íslensk stjórnvöld gengu erinda breta og Hollendinga í fjárkúgun þeirra á hendur íslensku þjóðinni.

Það er nefnilega þetta mat helstu sérfræðinga sem á að kveikja á öllum aðvörunarbjöllum því það mat gegnir sama hlutverki og nefið á Gosa.

Afhjúpar lygi og fals.

 

Í komandi forsetakosningum er einn maður sem stendur keikur gegn þessu valdaafsali, og hefur styrk og þekkingu til að berjast gegn því.

Síðan er hann mjög óvenjuleg manngerð, fórnaði frama fyrir sannfæringu, þó hann vissi að það myndi kosta hann ævilangt baktal og baknag varðhunda Flokksins.

Í þessu liggur sérstaða Arnars Þórs Jónssonar, hann syndir gegn straumnum á meðan aðrir frambjóðendur synda með.

Án þess að ég sé nokkuð að gera lítið úr mannkostum þeirra og hæfileikum, allflest þeirra eiga fullt erindi á Bessastaði, þá er þarna heljargjá á milli í máli sem skiptir öllu fyrir framtíð þjóðar okkar.

Að við kjósum mann á Bessastaði sem er tilbúinn að taka slaginn við valdaelítuna þegar hún formlega ætlar að afhenda Brussel sjálfstæði þjóðarinnar.

 

Þetta er eitthvað sem við sjálfstætt fólk þurfum að skilja.

Að það er Ögurstund og við kjósum ekki eftir óttanum, vananum, gegn einhverjum, eða öðru sem fær okkur til að hundsa hina innri rödd sem segir okkur að kjósa eftir sannfæringu okkar og trú.

Þá verða atkvæði Arnars miklu fleiri en spáð er, og rödd hans verður ekki hægt að hundsa.

 

Það þarf nefnilega að brýna sverðin, og verja það sem okkur er kærast.

Landið okkar, þjóð okkar, sjálfstæði okkar.

Menninguna, þjóðararfinn, tunguna.

Allt það sem gerir okkur að því sem við erum í dag.

 

Þessu líkur ekki á laugardaginn.

Það er löng barátta framundan.

 

En hefjum hana.

Hefjum hana með reisn.

Kveðja að austan.

 

 

Arnar Þór: Gerir mikla fyrirvara við skoðanakannanir

Athugasemdir

[Jósef Smári Ásmundsson (IP-tala skráð) 28.5.2024 kl. 14:05]

 Það er ekki lausn að svíkja samning heldur að segja honum upp.

[Ómar Geirsson, 28.5.2024 kl. 14:50]

Blessaður Jósef.

Núna nær fattarinn minn ekki alveg enda ekki mjög langur.

Kveðja að austan.

[Jósef Smári Ásmundsson (IP-tala skráð) 28.5.2024 kl. 18:36]

OK. skal reyna að útskíra. EES samningurinn kveður á að ísland innleiði reglur ESB. Segjum að alþingi setji lög sem uppfylla þessi skilyrði en forsetinn skrifi ekki undir og vísi þau í þjóðaratkvæði þar sem þau eru síðan felld, þá er ísland þar með að brjóta samninginn. Þetta er semsagt ekki leið. En það mætti að sjálfsögðu efna til þjóðaratkvæðagreiðslu um að segja upp þessum samningi en ég veit ekki hvort forsetinn hafi vald til að efna til slíks.

[Ómar Geirsson, 28.5.2024 kl. 20:25]

Blessaður Jósef, skil þig betur núna en samt ekki alveg.

EES samningur sem Alþingi samþykkti á sínum tíma var allt annar að eðli og hugsun en sá samningur sem núna er kenndur við EES.  Sama breyting hefur verið á eðli ESB, það er sambandið er miðlægari, regluverkið varðandi samræmingu harðara, og ásælnin í yfirþjóðlegt vald miklu meiri en var fyrir 30 árum síðan þegar skrifað var undir þáverandi samning.

Á sínum tíma var vafamál hvort samningurinn stæði íslenska stjórnarskrá, stjórnarskráin hefur ekkert breyst en á sama tíma hefur eðli ESS samningsins breyst eins og rakið er lauslega hér að ofan.

Breytingarnar hafa verið hægfara, kannski aldrei tímapunktur, fyrir utan náttúrulega samþykkt Orkupakkans, að segja hingað og ekki lengra.

En þegar það er formlega fest í lög að íslensk löggjöf sé óæðri EES rétti þá þarf ekki einu sinni að ræða það að slíkt er beint brot á stjórnarskrá landsins, og alvarlegri geta lögbrot ekki orðið.

Vilji menn þetta, þá breyta menn bara stjórnarskránni fyrst og það er allt önnur saga.

En að virða stjórnarskrána er aldrei svik við þann samning sem krefst þess, geri einhver samningur það þá er um sjálfkrafa uppsögn á honum.

Forsetinn er vörður stjórnarskráarinnar, hann getur vissulega vísað beinu stjórnarskráarbroti til þjóðarinnar, en réttast væri að hann leysti upp þing og boðaði til kosninga.  Og héldi því áfram þar til stjórnmálastéttin gæfi eftir með landráð sín (hann hefur ekki framkvæmdarvald, annars myndi hann auðvita láta loka þetta fólk inni, eða þannig) eða breytti stjórnarskránni á lögformlegan hátt.

Völd forseta samkvæmt stjórnarskránni eru ótvíræð hvað þetta varðar, en svo er önnur saga hvernig honum gengi í slíku þrátefli, held að komi aldrei til þess, en fólk þarf samt að gera sér grein fyrir alvarleika þess að afsala sjálfstæði þjóðarinnar í hendur erlends valds, og EES samningurinn getur aldrei verið skálkaskjól fyrir slíkt valdaafsal.

Við þetta má kannski bæta Jósef að ég hefði alveg skilið þig ef þú hefðir sagt að þar með væri þjóðin að segja upp EES samningnum, að vísa í brot á honum á ekki við í þessu samhengi.

Kveðja að austan.