Harmsögur sem snerta alla.

 

Eru fylgifiskar stríða.

 

Lærdómurinn af þeim er sá að þess vegna hefja menn ekki stríð.

Og þeir sem hefja stríð, bera ábyrgðina á þessum harmsögum.

 

Vilji menn ekki lesa fleiri svona harmsögur, þá krefjast menn þess að þeir sem hófu stríðsátökin með morðárásum sína á annað land, leggi niður vopn, í stað þess að verja sig innan um óbreytta borgara.

Geri menn það ekki, snúa hlutunum á hvolf, krefja þann ráðist var á, að leggja niður vopn sín, þá taka menn afstöðu.

 

Þá afstöðu að Glæpir gegn mannkyni sé réttlætanlegir í átökum þjóða, og ef sá sem fremur þá, felur sig innan um óbreytta borgara, þá sé hann stikkfrí, það megi ekki sækja að honum.

Mannlegir skildir hans geri hann ósnertanlegan, hann megir ráðast á önnur ríki, myrða þar og drepa.

 

Þetta er sjúkt og upphafið af endalokum siðmenningarinnar ef Hamas kemst upp með voðaverk sín.

Á meðan deyja börnin á Gasa eins og var ætlun Hamas allan tímann, líf þeirra var aðeins vopn í hatrammri áróðursherferð gegn ríkisstjórn Ísraels.

Með þeim ásetningi að koma endanlega í veg fyrir allar friðarumleitanir í Miðausturlöndum, eða íbúar svæðisins geti búið saman í þokkalegum friði, og einbeitt sér að því að byggja upp mannsæmandi framtíð fyrir börn þeirra.

 

Svona frétt og framsetning hennar, ásamt öðrum fréttum af sama meiði í Morgunblaðinu, sýna að voðamennirnir sem stjórna Hamas, mátu stöðuna rétt.

Hvort börnin sem dóu, bæði í Ísrael og á Gasa, séu eitthvað bættari með það, er önnur saga.

 

En blóð þeirra er ekki á höndum þeirra vígamanna Hamas sem frömdu voðaverkin í Ísrael, eða á höndum þeirra ísraelska hermanna sem sækja að þungvopnuðum vígamönnum sem verjast í þéttbýlum Gasa.

Blóðið er á höndum þeirra sem þekkja ekki sið, taka afstöð með hinni tæru illsku, vinna í þágu hennar.

Voðamennirnir sáu fyrir viðbrögð þeirra og þess vegna voru börnin drepin, þess vegna var myrt, nauðgað, limlest.

 

Þar liggur harmur siðmenningarinnar í dag.

Voðamenn afla sér stuðnings með Glæpum gegn mannkyni.

 

Þeir eru hetjur dagsins í dag.

Kveðja að austan.

Skotin til bana með barnabarnið sér við hlið

Athugasemdir

[Jón Garðar (IP-tala skráð) 28.1.2024 kl. 21:21]

Og hverjir skutu konuna? Sennilega Hamas sjálfir! Það er síðan stórmerkilegt að RUV skuli fyrst núna minnast á UNRWA skandalinn ca 1/2 mánuði eftir að þetta kom fyrst upp. Það átti greinilega að halda þessu frá hinni heimsku þjóð eins lengi og mögulegt var. Og ekki er minnst á að fyrrum yfirmaður samtakanna var flæmdur í burtu fyrir að voga sér að segja að árásir IDF væru mjög nákvæmar og lítið um fall óbreyttra. Hann varð að fara huldu höfði og endaði á að flýja land. Hverjir eru þá þessir óbreyttu sem í dag eru sagðir falla á Gasa? Getur verið að það séu terroristar Hamas sem klæðast ekki einkennisfatnaði heldur jogginggöllum? Og fyrst IDF er að dunda sér við að murka niður óbreytta borgara hvernig stendur á því að 24 ísraelskir hermenn féllu á 1 degi í síðustu viku? Ætli þeir hafi skotið sig og sprengt upp sjálfir?

[Ómar Geirsson, 29.1.2024 kl. 08:16]

Blessaður Jón Garðar.

Við skulum ekkert efast um það að ísraelska innrásarliðið er fullfært um að skjóta konur og börn á færi, líkt og öll önnur innrásarlið sem berjast á þéttbýlum svæðum.

Hermenn sem skotið er á, skjóta á móti, svo einfalt er það.

Að halda að menn séu að vega það og meta, þegar skotið er á þá, hvort óbreyttir borgarar verði fyrir skotum þeirra, er hreinn barnaskapur veruleikafirringarinnar.

Þess vegna hefja menn ekki stríðsátök. Hefji menn þau, þurfa þeir að taka afleiðingum þeirra.

Það er ekki þannig að aðeins annar megi drepa hinn þó skoðun sé útbreidd á Íslandi. 

Slík afstaða er birtingarmynd haturs og íslenskum vinstrimönnum virðist vera tamt að hata fólk. Þeim fannst sjálfsagt að kommúnistar dræpu rússneskt eignafólk, vísuðu í meinta kúgun undangenginna alda, svo máttu þeir líka svelta til dauðs úkraínska smábændur og fjölskyldur þeirra, þeir voru kúlakkar, rússneskt skammaryrði yfir stórbændur.  Rökvísin ekki mikil hjá íslensku kommúnistunum því Lenín hafði látið drepa þá alla rúmum áratug á undan og þú sveltir ekki til dauðs, þann sem þegar er dauður.

Þetta var reyndar fyrir mína tíð en ég er það gamall að ég náði að upplifa hrifningu íslenskra vinstrimanna á upprætingu Rauðu Khmeranna á borgarstéttinni í Kambódíu.  Þetta voru sko menn sem kunnu að gera byltingu, engin spáði í að þetta var fólk eins og við, og hin meinta borgarastétt voru allir þeir sem bjuggu í borgum landsins.

Núna eru það gyðingar sem eru réttdræpir.

Þetta fólk virðist ekki lifa glaðan dag nema það geti stutt einhvern sem er að drepa réttdræpa.

Ætli þetta liggi ekki í genunum.

Kveðja að austan.