Hræsni tryggir ekki syndaaflausn

 

Það er stórfurðulegt að fylgjast með flótta Katrínar Jakobsdóttir og Bjarna Benediktssonar frá fyrri ákvörðun sinni að tengja kröfuna um frið á Gasa við fordæmingu á voðaverkum Hamas og að þeir sem ábyrgðina bera verði látnir sæta ábyrgð.

Það eina sem hefur staðið í vegi fyrir friði á Gasa er að íbúar þar ásamt palestínskum stjórnvöldum Vesturbakkans lýstu því yfir að svona gerum við ekki, þetta erum ekki við, þetta er ekki palestínska þjóðin.

 

Þegar Bjarni og Katrín fordæmdu hervirki Hamas í Ísrael þá var ekki vitað hversu skelfilegt ofbeldið var, að það hefði verið fyrirfram skipulagt og ákveðið af stjórn Hamas, og það hefði sérstaklega átt að beinast gegn konum, þeim skildi nauðgað, limlestar, lík þeirra svívirt.

Fórnarlömbin eru ekki til frásagnar, en líkamsleifar þeirra bera merki um skelfilegar nauðganir og misþyrmingar, jafnvel barnungar stúlkur eru með bein brotin til að fá betri opnun fyrir raðnauðgun Hamasliða.

Og orðið líkamsleifar er bókstaflegt, fórnarlömbin eru skorin, brjóst og kynfæri sneydd af, hendur, höfuð.

 

Þetta er fólkið sem Katrín Jakobsdóttir sleikti sér upp við eftir pallborðsumræður í tilefni 75 ára afmæli Mannréttindayfirlýsingar Sameinuðu þjóðanna.

Sjálf móðir, það stóð samt ekki í henni að taka í höndina á manni sem getur ekki fordæmt þau voðaverk að ungabörn voru skotin í bílstól, ásamt foreldrum sínum og systkinum, aðeins eldri sneydd lifandi í rúmum sínum því blóðbaðið er slíkt að það kemur ekki af byssuskotum.

Manni sem telur það sjálfsagt að börn óvinanna séu tekin, safnað saman, hendur þeirra bundin á bak aftur, misþyrmt, síðan brennd, sum lifandi, það sýna sótleifar í lungum þeirra.

 

Þetta gerir móðirin Katrín Jakobsdóttir kinnroðalaust á hátíðarstundu á 75 ára afmæli Mannréttindayfirlýsingar Sameinuðu þjóðanna sem einmitt var samin eftir voðaverk Seinni heimsstyrjaldar, til að koma í veg fyrir svona voðaverk í framtíðinni.

Það má ætla að núna sé kátt í neðra, að Himmler og fleiri böðlar nasista séu kátir, núna eru glæpir þeirra loksins samþykktir sem vopn í stríði, og voðamennirnir sem ábyrgðina bera, uppklappaðir, og jafnvel taldir fórnarlömb þegar sótt er að þeim.

Kannski endar þessi hátíðarfundur Sameinuðu þjóðanna á almennri sakaruppgjöf handa þeim böðlum sem voru dæmdir í Nurnberg og Bandamenn síðan fordæmdir fyrir árásir sínar á óbreytta borgara í Þýskalandi.

Á tímum ólíkindanna kæmi það ekki á óvart.

 

Það er samt til fólk þarna úti sem krefst samkvæmni í mannréttindabaráttu og að fordæming á viðbjóði eigi ekki að fara eftir gildismati.

Mannréttindabrot séu algild óháð því hver fremur og á hverjum þau bitna.

Mig langar að vitna í grein tveggja femínista sem birtist í tímaritinu Slate eftir Dahlia Lithwick, Mimi Rocah, Tamara Sepper, Jennifer Taub, Joyce White Vance, and Julie Zebrak.  Greinin er skrifuð til að fordæma þögnina meðal femínista í Bandaríkjunum, en sannleikur hennar á líka erindi hér á Íslandi.

Of all of the horrors coming out of the Israel-Hamas conflict, among the most horrible are the barbaric murders, rapes, sexual assaults, and kidnappings of women and young girls in Israel during the Oct. 7 attack by Hamas. And yet, deepening this distressing event, there has been a disheartening silence about, or worse, denial of these evils; reticence from the voices here at home in the U.S. who have, in the recent past, embraced other women who needed their support. Israeli and Jewish women find themselves isolated. For the past three decades, women have stood up for other women. When our sisters’ bodies and dignity were targeted and violated, women and allies of all ages and backgrounds organized, supported, and spoke out. Except somehow, not this time. .....

But the expected outrage hasn’t happened here in the U.S. or abroad, outside of Jewish groups. Some international organizations quickly issued statements about the heartbreaking suffering in Gaza, but are resolutely mute regarding the atrocities against women in Israel on Oct. 7. Worse yet, we have heard denials or sentiment that the victims deserved it. We would not tolerate victim-blaming in other cases of violence against women. Compassion for Gazan women and children is vital, but it should not negate compassion for victims on the Israeli side of the border on Oct. 7. Sexual violence should be abhorrent to all of us, no matter who it is perpetrated against or where they live. .......

The victims of the Oct. 7 attack stand excluded from the world’s sisterhood. In the face of overwhelming real-time documentation, murmurs of support are few and far between. We must ask ourselves, from a place of empathy, for all who suffer: Does our outrage about rape and abuse depend on the identity of the perpetrator and the victim? Is rape acceptable, even justifiable, if the victims live in a nation whose policies you disapprove of? Can we blame these victims, many but not all of whom are Israeli, for what happened to them? If the answer to these questions is no, as it should be, then we must all speak out about the violence, no matter who it is perpetrated against or where they live. To express moral outrage and legal horror at the offenses perpetrated on women in Israel is not tantamount to approving the governing Netanyahu coalition, nor does it signal support for the bombings in Gaza. It is simply to assert the long-standing feminist argument that our bodies are not to be weaponized in global conflicts. Acknowledging these atrocities does not diminish the suffering of Palestinian women in Gaza. It is essential to reaffirming our shared humanity..

 

Það eru grundvallaratriði mennskunnar undir og fordæming á voðaverkum á að vera algild.  Og í hryllingi átaka og manndrápa mega menn aldrei horfa framhjá hver hóf átökin, og hvernig hann gerði það.

Sameinuðu þjóðirnar viðurkenna Gasaströndina sem sjálfsstjórnarsvæði innan sjálfstæðs ríki Palestínumanna sem á fulltrúa hjá Sameinuðu þjóðunum.

Þetta sjálfstjórnarsvæði sendi hermenn sína yfir landamæri sín til að myrða, nauðga og limlesta íbúa annars lands, samhliða því að skjóta þúsundum eldflauga yfir landamærin.

Síðan þá hafa árásirnar haldið áfram og sjálfstjórnarsvæðið er varið af vopnuðum hermönnum, þess vegna eru jú átökin.

 

Ekkert ríki Sameinuðu þjóðanna hefði sætt sig svona morðárásir og stanslausar flugskeytaárásir á sitt eigið landsvæði, og þau hefðu svarað fyrir sig þó hernaðargeta viðkomandi lands hefði ráðið varnaraðgerðum.

Þessi réttur til andsvars við árás er meitlaður í stein í stofnsáttmála Sameinuðu þjóðanna, alveg eins og þau réttindi kvenna að nauðganir á þeim sé ekki vopn á stríðstímum er meitlað í Mannréttindayfirlýsingu Sameinuðu þjóðanna.

Þetta eru ástæður þess að Bjarni og Katrín studdu rétt ríkisstjórnar Ísraels að verja þegna sína og leggja til atlögu við hernaðararm Hamas á Gasa ströndinni.

 

Hræsnin í dag að sleikja upp morðingja er engin syndaaflausn.

Stríð á þéttbýlum svæðum kostar alltaf mannslíf, það var vitað, og er vitað.

Leiðin til að koma í veg fyrir það er í fyrsta lagi að ríki ráðist ekki á önnur ríki, og ef það er gert, að reynt sé að koma á friði.

Á grundvelli alþjóðalaga.

 

Það hefur alþjóðasamfélaginu ekki tekist og þess vegna deyr fólk á Gasa.

En Ísraelsmenn bera ekki ábyrgðina á því.

Ekki núna, þar liggur sökin hjá þeim sem hóf stríðsátökin með voðaverkum sínum, og hjá alþjóðasamfélaginu sem heykist á að fordæma það sem fordæma þarf.

 

Hræsnin er ekki leiðin til að stöðva stríð.

Á meðan deyja börnin á Gasa.

Kveðja að austan.

 

Fundaði með utanríkisráðherra Palestínu

Athugasemdir

[Sigurður Kristján Hjaltested, 13.12.2023 kl. 11:54]

Snilldar pistill Ómar og sorglega sannur. Ekki veit ég hvað er í hausnum á henni Katrínu, en móðir

sem styður fóstureyðingar fram að fæðingu, sleikir svo upp stuðning við þetta HAMAS pakk,

hlýtur að vera ekki heil á geði. Ísrahelsmenn hafa bara einn möguleika og hann er sá að ganga frá

þessum ófreskjum og því miður er fórnarkostnaðurinn sár. Það er því miður bara ekkert annnað í

stöðunni. Ef það kæmi nú yfirlýsing frá þessum handónýtu samtökum sem sameinuðu þjóðirnar eru um

að frelsa Palestínu af HAMAS væri kannski ljós í myrkrinu. Á meðan það er ekki gert verður aldrei

friður á Gasa og börn og almenningur mun halda áfram að deyja vegna HAMAS, ekki Ísrahelsmanna. 

[Ómar Geirsson, 13.12.2023 kl. 13:33]

Já Sigurður, það er margt skrýtið í kýrhausnum.

Það er eins og innst inni vilji Góða fólkið ekki frið, heldur hjaðningavíg sem engan enda taka, svo það geti bent putta, og hallað sér svo á koddann að kveldi, sofnandi út frá þeirri hugsun hvað það er gott fólk.

Að það gæti kyngt þessum viðbjóði átti ég samt ekki von á, ég hélt að það væri einhver mörk á slíku, þó það væri ekki annað en ummál koksins sem ætlað er að gleypa.

Líklegast mun það svo berjast fyrir lausn nauðgara og barnamorðingja úr fangelsum heimsins, þetta eru allt saman menn sem áttu bágt í æsku, voru jafnvel kúgaðir eða lagðir í einelti. 

Og fangelsi Stríðsglæpadómsstólsins í Haag hljóta að vera tæmd á morgun eftir afgreiðslu allsherjarþingsins í gær, þar situr enginn inni fyrir svo alvarlega glæpi eins og þá sem þingið treysti sér ekki til að fordæma.

Það er sjálfsagt næsta mannréttindabarátta Góða fólksins, "sleppum föngunum", þeir voru kúgaðir, þeir áttu bágt.

Það sorglega við þetta allt saman Sigurður er að þetta er gjaldþrot mennskunnar, það þarf ekki lengur að opna öskju Pandóru til að koma á vargöld og óöld, alþjóðasamfélagið hefur lýst því yfir að slíkt sé normal, þú þarft bara að segjast vera kúgaður, og þá máttu ráðast á aðra og drepa á allan þann viðbjóðslegan hátt sem ófreskjur einar geta upphugsað.

Og mikil má einfeldnin vera að menn haldi að voðaverkin eigi ekki eftir að endurtaka sig, menn ættu að spyrja hauslausu frönsku kennslukonuna um sýn þessa liðs á óæskilega kennsluhætti.

Það hefur margoft áður verið að verki, og mun halda áfram á meðan því er ekki mætt af fyllstu hörku.

Það er það eina sem það skilur, ef það skilur það þá.

Kveðja að austan.

[Jón Magnússon, 13.12.2023 kl. 20:20]

Þakka þér fyrir góða grein Ómar enn og aftur um þessi málefni. Það er rétt hjá þér það er með ólíkindum hvernig þau Bjarni og Katrín haga sér í þessum málum. Algjörlega tvísaga og haga sér fyrir neðan virðingu sjálfstæðrar lýðræðisþjóðar. 

[Símon Pétur frá Hákoti (IP-tala skráð) 13.12.2023 kl. 21:56]

Góður pistill Ómar.

Það er afar athyglisvert, eiginleg alveg með ólíkindum, að ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Framsóknar, undir trumbuslætti Vinstri grænna  hafi valið, athugasemdalaust, að styðja hryðjuverkasamtök

sem hafa það sem sitt meginmarkmið að eyða Ísrael,

from the river to the sea.

[Ómar Geirsson, 14.12.2023 kl. 07:22]

Góðan daginn félagar.

Við lifum tíma ólíkandanna og enginn veit hvenær og hvar næsta atlaga að mennskunni verður.  Það slær hins vegar hve fáir verja hana.

Símon Pétur, í öllum mínum pistlum um þessi voðaverk þá hef ég hvergi tekið afstöðu til hinna þrálátu deilna fyrir botni Miðjarðarhafs, en mér finnst fólk samt oft gleyma því að Ísraelríki er staðreynd, og það var aðeins eitt af mörgum ríkjum sem voru stofnuð eftir Seinni heimsstyrjöld, fæst af þeim eru byggð einni þjóð.  Ísraelsríki er hins vegar eina ríkið sem stanslaust hefur búið við þá ógn að nágrannar þess vilja það feigt, og slíkt hlýtur alltaf að móta viðbrögð þess gagnvart nágrönnum sínum, eða þá bláköldu staðreynd að hinn þjóðernishópurinn, reyndar er sá hópur ekki einsleitur, vill ríkið líka feigt, og er tilbúinn að beita hryðjuverkum til að ná fram markmiðum sínum.

Ég er ekkert að afsaka, þetta aðeins útskýrir.

Alveg eins og það er mjög skiljanlegt að þeir sem fyrir voru hafi ekki verið mjög kátir með innrás "útlendinganna" eða hafa misst eigur sínar og jarðir líkt og var hlutskipti margra Palestínumanna í umrótinu eftir stríðið 1948.

Nema að þetta snýst ekki núna um þessar deilur, afstöðu, skilning, að styðja þennan eða hinn, þetta snýst um sjálfa mennskuna, sem er forsenda tilveru mannsins.  Að sumt einfaldlega megi ekki, sama hver á í hlut.

Að skilja þetta ekki finnst mér vera grundvallarfeill Katrínar og Bjarna, sem og þeirra leiðtoga vestrænna landa sem heyktust á kröfunni að þeir sem ábyrgðina bera á öllum þessum hörmungum séu fordæmdir, og látnir sæta ábyrgð.

Ég get samt ekki kvartað yfir því að pistlar mínir hafi ekki verið lesnir og vonandi fengið einhverja til að staldra við.  Að minni hálfu er málið eiginlega útrætt, það er lýjandi til lengdar að slást við almannaróm. 

En á meðan er það kveðjan að austan.

[Ingólfur Sigurðsson, 14.12.2023 kl. 12:57]

Hræsni er rétta orðið og hún er yfirgengileg. Brjóst, kynfæri eru einnig sneidd af hér á Vesturlöndum af þeim sem studd eru af löglegum yfirvöldum í nafni frelsis til að ráða eigin kyni. Auk þess sem fólk er dáleitt til að trúa því sem ekki er rétt. Fólk er dáleitt til að vinna sjálfu sér skaða hér á Vesturlöndum. Sálfræði og aðrar greinar eru undirlagaðar af glæpastarfsemi Frankfurt skólans. Menningin er rústuð.

Það er ekki aðeins mennskan í húfi heldur að norræni kynstofninn lifi af. Þeir sterkustu lifa af sagði Darwin, og femínistar hafa tryggt að þeir veikustu séu hér á Vesturlöndum. Það er stærsti glæpurinn og framferði femínista er því á við þjóðernishreinsun nazista Þriðja Ríkisins, og orðið femínazistar því algjört réttnefni sem notað er stundum af innhringjendum á Útvarpi Sögu.

Annars tek ég undir með Jóni lögmanni og öðrum.

[Ómar Geirsson, 14.12.2023 kl. 14:08]

Blessaður Ingólfur, núna næ ég þér ekki.

Ég bið þig um að íhuga það sem þú segir, og íhuga þann alvarleik sem hefur vakið þau viðbrögð hjá mér að fara gegn viðrinum og hýenum rétttrúnaðarins.

Mér finnst eins og þú sért að nálgast réttlætingu voðaverka frá hinum enda skalanum.

Í alvöru Ingólfur, lestu þessi orð; "Does our outrage about rape and abuse depend on the identity of the perpetrator and the victim? Is rape acceptable, even justifiable, if the victims live in a nation whose policies you disapprove of?".

Það er verið að tala nákvæmlega um þetta, sem og reyndar önnur voðaverk sem Hamasliðar frömdu. Það kemur nákvæmlega ekkert við fóstureyðingum, fegrunaraðgerðum, eða hvað annað sem mér fannst þú impra á.

Ég upplifi athugasemd þína sem eitt form afneitunar, sem stúlkurnar orða á þann kjarnyrta hátt, að ekki verður betur gert; "denial of these evils".

Ingólfur, við erum betri en þetta.

Við erum ekki illir.

Kveðja að austan.

[Jónas Gunnlaugsson, 14.12.2023 kl. 14:36]

Þakka  þér Ómar Geirsson fyrir að skýra þetta fyrir okkur. Þú verður að fyrirgefa okkur þó að við nefnum fóstureyðingar þegar þær eru okkur mörgum ofarlega í huga. 

Egilsstaðir, 14.12.2023    Jónas Gunnlaugsson

[Ómar Geirsson, 14.12.2023 kl. 16:03]

Blessaður Jónas.

Það koma þau augnablik að fátt þykir mér betra en kaffið sem Húsasmiðjan í efra býður langköldum ferðalöngum úr neðra, sjokkaðir yfir loftslagsbreytingunum frá mínus rúmlegar einni, yfir í 6 gráðu frost í efra, og það skal þakka, og aftur þakka.  Sem ég reyndar fékk tækifæri til síðasta laugardag, því einn af langtímastarfsmönnum Húsasmiðjunnar fékk sér kaffi og piparköku með mér, og auðvitað gat ég ekki þagað.

Og bætti við, að það sem mér þótti erfiðast í kóvid (í alvöru, það var ekkert kóvid niðri á fjörðum) var að koma í Húsasmiðjuna hjá honum, og fá ekki kaffi, eða þann hlýleik sem fylgdi því.

Af hverju er ég að segja þér þetta Jónas???, jú ég er stundum dálítið agressívur líkt og félagi okkar Ingólfur hefur ítrekað bent á, er ekki beint fyrir lognið.

Það var kaffið sem ég sótti nýlagað eftir að hafa sett á eina könnu fyrir son og konu, og þegar ég kom til baka, þá las ég athugasemd þína betur, og sá alltí einu hvernig fljótheit mín snéru öllu á hvolf.

Þú ert gáfaður maður Jónas, reyndar þarft þú ekki mína athugasemd þar um.

En takk mikið fyrir innlegg þitt.

Já, það er margt í huga okkar þegar við mætum svona voðaatburðum, sem betur fer þá erum við lítt reynd að takast á við þennan voða.  Þar með er það mannlegt að leita í fyrri hugsanir okkar, eða þá atburði sem við þekkjum.

Ég var ekki viðbúinn, hafði aðeins á mun yngri árum lesið mér til um voðanna í Auswitch þar sem á stundu var dauðagasið búið, og þá var börnum kastað lifandi inní brennsluofninn.

Eftir var brennimerkt í vitund mína að þessi ómennska mætti aldrei eiga sér stað aftur.  En hún gerði það, og reyndar illvígari, fyrir utan allt ímyndunarafl sem maður bjó yfir á yngri árum.

Og að ég skyldi takast á við skoðanasystkini mín, þó óbeint væri, um þessa voðaatburði, hefði ég aldrei getað ímyndað mér í mínum verstu martröðum.

Svo er ég að agnúast út í þá sem feisa ekki þennan voða, og leita í þekktar skýringar sem heili þeirra ræður við, eins og mennskur heili sé prógrammaður til að takast á við það sem ég hef lýst og sagt frá í pistlum mínum.

Vitandi sjálfur að ég er ekki samur á eftir, eiginlega beygður.

Svo komst þú Jónas minn og náðir að hrista mig í lag.

Hafðu þökk fyrir það.

Kveðja úr neðra.

[Guðmundur Örn Ragnarsson, 14.12.2023 kl. 16:50]

Barnadráp eigin barna okkar í þúsundatali eru ó-mennskari en Gyðingabarnadráp Hamasliða og Nasista. Þess vegna er ekki hægt annað en að nefna þau í þessu samhengi.

Hvorki Hamasmenn né Nasistar hafa drepið eigin börn á svo hryllilegan hátt og við gerum.

[Ómar Geirsson, 14.12.2023 kl. 17:12]

Blessaður Guðmundur Örn.

Þessi athugasemd þín er í öðrum heimi, og því ekki til umræðu hér.

Hins vegar er ég svo sem alveg ánægður með að einhver nenni að lesa athugasemdarkerfi mitt.

Það er eins og einhver hlusti á kallinn á kassanum.

Kveðja að austan.

[Guðmundur Örn Ragnarsson, 14.12.2023 kl. 18:49]

Á meðan börnin deyja á Gasa, deyja þau líka Íslandi. Sami heimur.

[Ómar Geirsson, 14.12.2023 kl. 19:51]

Ekki alveg Guðmundur Örn.

Burtséð frá því hvenær frumklasi verður fóstur, þó það þurfi ekki að deila um að núverandi fóstureyðingarlöggjöf heimilar dráp á fóstrum, þó íslenskir læknar eru sivilisaðri en það að skera fóstrin úr móðurkviði, og traðka á þeim líkt og eitt dæmi er um í samyrkjubúi sem voðafólkið heimsótti, þá líkir þú því aldrei saman við dráp á börnum, sama af hvaða völdum þau dráp eru.

Slíkt er í raun óeðli, og vísa þar í réttlætingarrök viðrina sem stúlkurnar hér að ofan bentu á; "denial of these evils", eiginlega hélt ég aldrei að ég þyrfti að lesa um slíka illa réttlætingu á bloggsiðu minni.

En þessir ólíkindatímar hafa kennt mér margt, sem ég gat aldrei ímyndað mér fyrirfram.

Það er ekkert kristið við þessa nálgun þína Guðmundur.

Kveðja að austan.

[Guðmundur Örn Ragnarsson, 14.12.2023 kl. 20:39]

Þeir sem ekki vilja sjá illskuna og ómennskuna við dráp barnanna okkar í móðukviði ættu að tala sem minnst um dauða barnanna á Gasa.

Því það eru hræsnarar og eru jafvel sjálfir sekir.

Iðrunar er því þörf.

[Ómar Geirsson, 15.12.2023 kl. 09:39]

Og betur er ekki hægt að orða sjálfsréttlætingu allra voðaverka Guðmundur.

Það er visst afrek.

Kveðja að austan.

[Bjarni (IP-tala skráð) 17.12.2023 kl. 12:07]

Ekki vantar upp á grafískar lýsingar á hryllingnum sem áttu sér stað í síðasta mánuði. Brotin bein og svívirt lík.

En það segir allt sem segja þarf að Israelar drepa alla  þá sem eru í skotfæri, skiptir þá ekki máli þó þeir veifi hvítu flaggi, þeir er bara sorry sorry sorry ef hinir myrtu eru ísraelískir gíslar en ekki réttdræpir palestínuarabar.

Kveðja úr neðra

[Ómar Geirsson, 17.12.2023 kl. 22:37]

Blessaður Bjarni.

Mér fannst það á vissan hátt virðingarverð tilraun hjá þér að reyna að losna við viðrinisstimpilinn með því að skrá þig til heimilis í neðra. Nema að þú feilar á að sá í neðra er að berjast við þann í efra um sálir og nálgun á sið; sjá ég gef þér allan heiminn ef þú fellur á hné og tilbiður mig, eða þannig, en hann hefur ekkert með illskuna að gera.

Hún er sjálfstætt afl í heiminum, ættuð úr ranni óreiðunnar, wasteland er hennar land.

Þess vegna, það er ef þú hefur náð að skrá þig til heimilis í neðra, myndi ég ekki hafa hátt um að þú hæðist að raðnauðgunum stúlkubarna, þú gætir misst heimilisfesti þitt því húsbóndinn þar er ekkert fyrir slíkan viðrinishátt, á öllu er jú takmörk.

Já ísraelskir hermenn skjóta á allt sem hreyfist í innrás sinni á Gasa, þú myndir líka gera það ef þú væri í þeirra sporum.  Því ólíkt kettinum eiga hermenn bara eitt líf, og þeim, eins og okkur þykir vænt um það líf, því skjóta þeir fyrst á meðan þeir eiga á hættu að það sé skotið á þá. Um annað eru engin dæmi í allri hernaðarsögu mannsins, óháð tíma, þjóð, stjórnmálum, trú eða öðru sem knýr menn til að ráðast inní borgir.

Og þar er guðsútvalda þjóð ekki undanskilin, enda sá eini úr hennar röðum sem hafði kraftinn til að lífga menn upp frá dauðum, gekk af trúnni og stofnaði sín eigin trúarbrögð, þar að auki er löngu búið að krossfesta hann.

Þetta vissu þeir sem hófu þessa styrjöld með voðaverkum sínum, þeirra eini tilgangur var að egna til innrásar þar sem líf þeirra eigi þegna voru undir.  Sjálfsagt hafa þeir verið nýbúnir að lesa grein í Lifandi vísindum um Fimm ástæður þess að sérhver her óttast stríð í borgum.  Þar sem mér sýnist Bjarni að upplýsingaflæðið sé eitthvað lélegt niður, miðað við hve þú varst lengi koma inn með athugasemd þína, þá skal ég vitna í byrjunina á þessari grein;

"Borgir hafa á liðinni öld verið sjónarsvið ægilegra bardaga. Mikill íbúafjöldi, þröngar götur með mörgum leynistöðum, ásamt vilja borgara til að verja svæðið veldur jafnan miklum blóðsúthellingum.

Borgir hafa hernaðarlega og táknræna þýðingu í stríðinu. En stríð í borgum umbreytist fljótt í martröð fyrir innrásarliðið. Í ókunnri borg má búast við launsátri og leyniskyttum sem leiðir til mikils mannfalls og andstæðingarnir eru ekki einungis her óvinarins, heldur einnig almennir borgarar sem einsetja sér að berjast fyrir lífi sínu, heimili og fjölskyldum.".

Og það dugar ekki einu sinni að sprengja þær í loft upp, það var ekki steinn eftir heillegur í Stalíngrad eftir stórskotaliðsárásir Rússa, samt var það hungrið og skotfæraleysið sem knúði fram uppgjöf þýska hernámsliðsins.  Og litlu betur gekk það í Berlín, varnarlið að mestu gamalmenni og krakkar, skotfæralítil, samt hertaka borgarinnar; "Bardagarnir kostuðu Sovétríkin næstum 2.000 skriðdreka og um 100.000 manns.".

Hvort þetta var gildran sem voðamennirnir ætluð að egna til hef ég ekki hugmynd um, en hafi svo verið, þá gengu Ísraelsmenn ekki í hana, þeir sprengja og skjóta, drepa marga, missa fáa.

Ef Palestínumenn eru eitthvað óhressir með það, segi Palestínumenn því kannanir hafa leitt í ljós að voðaverk Hamas njóta víðtæks stuðnings meðal þeirra, þá hefðu þeir í fyrsta lagi ekki átt að hefja þessa styrjöld því það er ekki skynsamlegt að ráðast lítt vopnaður á margfalt öflugra herveldi, og fyrst að þeir gerðu og plott þeirra mistókst, þá geta þeir hvenær sem er lagt niður vopn og framselt voðamennin.  Og þegið hendur sínar í leiðinni líkt og Pílatus forðum.

Fyrri möguleikinn er úr sögunni því þeir hófu stríðið og þá er sá seinni aðeins eftir.  Því þeir feiluðu sig á einu, skilaboðin um hinn einbeitta vilja til að útrýma íbúum Ísraels voru svo skýr, að nauðvörn Ísraela er að útrýma þeim, þar er enginn millivegur.  Og öll heimsins viðrini sem uppklappa voðaverkin fá þar engu um breytt.  Sem og alþjóðleg fordæming enda ríkisstjórn Ísraels í fullum rétti til að senda herlið inná Gasa og stöðva árásir þaðan á ríki sitt.

Um það eru alþjóðalög skýr, breytir reyndar engu því hið meinta alþjóðsamfélag hefur sjaldnast tekið mikið mark á þeim.

Það sem mér þykir hins vegar skrýtnast í þessum harmleik öllum saman Bjarni, og þú getur rætt það við gestgjafa þína í neðra ef þú vilt, þeir mun fróðari á þessu svið, er hvernig fólk heldur að það sé allt í lagi að ráðast á aðra með þeim einbeitta ásetningi að reyna drepa sem flesta, að telja það eitthvað rangt þegar það er gert á hinn veginn.

Sé eiginlega ekki vitglóruna í því.

En svona getur kýrhausinn verið skrýtinn.

Kveðja niður að austan.