Það er enginn annar valkostur.

 

Segir Boris Johnson í yfirlýsingu sinni fyrir breska þinginu þar sem hann leitar eftir stuðningi þess við fyrirhugað fjögurra vikna útgöngubann.

Hann sagðist hafa áskilið sér réttinn, og þá væntanlega sem leiðtogi þjóðarinnar, að "prófa alla mögulega valkosti" áður en hann skipaði fólki að halda sig heima.

 

Það má segja að Boris Johnson sé að skrá í orð bautastein þeirrar stefnu sem kennd hefur verið við meðalhóf, að grípa aldrei til harðari ráðstafana en staða augnabliksins krefst, og herða þá aðgerðir þegar hún versnar.

Aðferðafræði sem er dauðdæmd vegna eðli veldisvaxtar, því hún eltir smitið í stað þess að sjá líklega stöðu X langt fram í tímanum, og bregðast við þeirri stöðu í núinu.

Aðeins þannig er hægt að hindra útbreiðslu veirunnar á upphafsstigum og koma í veg fyrir stjórnlausan faraldur.

Eitthvað sem veirufræðingar vita en stjórnvöldum í vestrænum löndum hefur gengið misvel að skilja.

 

Eftir stendur samt að rífast ekki við raunveruleikann, og það má Boris Johnson eiga að þrátt fyrir hatramma andstöðu hægri öfgamanna í íhaldsflokknum, að þá gerir hann það sem þarf að gera, þegar ljóst er, að enginn annar valkostur er eftir.

Hann fær stuðning annarra flokka en mun heyja blóðugt stríð innan síns eigin flokks.

En sem leiðtogi þjóðar sinnar getur hann ekki dæmt tugþúsundir samlanda sinna til dauða.

Það er eitthvað sem er ekki aftur tekið en hinn gríðarlegi vandi sem óhjákvæmilega mun skapast af svona víðtækum lokunum er hins vegar verkefni sem mannsandinn þarf að kljást við og reyna finna viðunandi lausnir á.

Boris Johnson brást við sem siðuð manneskja.

 

Boris á sér margar bræður í þessari erfiðu ákvörðunartöku og andstæðingar hans sér margar systur.

Viðbrögð hans og röksemdir eru leiðarljós fyrir aðra hægrisinnaða stjórnmálamenn sem þurfa að kljást við Nag gegn sóttvörnum innanflokks.

Nag sem bæði veikir stöðu þeirra bæði inná við og útá við, það er innan flokksins sem og meðal þjóðar þeirra, sem og það óhjákvæmilega seinkar nauðsynlegum aðgerðum því þetta allt annað þarf að fullreyna áður en lagt er í innanflokksstríð.

Sitja síðan uppi með rýtingana í bakinu því hægri öfgarnar blása síðan upp afleiðingarnar, hina versnandi stöðu sem og alls tímans sem fór í limbóið þar sem of lítið var gert of seint.

Birtingarmynd þess á Íslandi er að fólkið sem tafði lokun landamæranna í sumar um nokkrar vikur, notar franska smitið sem barst til landsins korteri fyrir lokun landamæranna, sem dæmi um að hertar aðgerðir á landamærum skili engu.  Að ekki sé minnst á óeðlið þegar hópsmitið á Landakoti er tekið sem dæmi um að hertar sóttvarnir skili engu.

 

Boris hefur barist við stærri tröll og lagt þau að velli.

Núna reynir á hann í stríðinu við svartálfa síns eigin flokks, og það er mikið undir að honum takist vel til.

Ekki fyrir líf og limi þess fólks sem er í áhættuhópi, heldur líka að rök hans og viðbrögð, gætu orðið rök og viðbrögð annarra leiðtoga hægri flokka í Evrópu.

Þar á meðal á Íslandi.

 

Munum að sjaldan hafa eins fáir valdið eins mikið tjóni.

Þetta fólk gengur laust meðal annars innan ríkisstjórnar Íslands, og bruggar sín launráð að Svartálfa sið.

 

Kjarklaus Bjarni hefur liðið Nag þess.

En Boris, hann er margt, en kjarklaus er hann ekki.

 

Núna reynir á forystu hans.

Vonandi tekst honum vel til.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

Fjöldi dauðsfalla gæti orðið tvöfalt meiri