Þau sem játa ekki mistök.

 

Þau þurfa líka að sýna vald sitt.

Að þau, stjórnvöld ráði einhverju, hvort sem það er til góðs eða ills.

Þórólfur er ekki sammála þeim.

 

Hann var það þegar smiti var hleypt inní landið, en eftir á að hyggja, þá var það líklegast ekki hans vilji.

Heldur vilji stjórnvalda sem höfðu hvorki vit eða þroska til að takast á við breytta heimsmynd veirufaraldursins.

Auðveldara að kenna Þórólfi um en að axla ábyrgð á rangri ákvörðun

 

Höftin í dag eru afleiðing þeirrar röngu ákvörðunar, óvissan í dag er líka afleiðing fólks sem höndlar ekki ábyrgð sína og skyldur.

Eru ekki tilbúin með aðgerðir gagnvart þeim sem sóttvarnir eyðileggja lífsafkomu eða rekstur.

Eru eins og Steingrímur þegar hann kom ofan af fjöllum og hafði óvart samþykkt stóraukin lífeyrisréttindi.

 

Þessu þarf að linna.

Sóttvarnir hafa afleiðingar.

 

Og þær þarf að feisa.

Kveðja að austan.

„Stjórnvöld keyptu ekki“ tillögu Þórólfs

Athugasemdir

[Ómar Geirsson, 19.8.2020 kl. 17:19]

Stundum þarf maður að játa að meint börn eða óvitar, miða þá við umræðuna um Orkupakka 3, að þau geti sagt eitthvað að viti.

Verið jafnvel gáfuleg.

Þetta er tekið úr grein dómsmálaráðherra,  og í sannleika sagt þá er þetta vel mælt.

"Ríkið get­ur eft­ir til­vik­um reynt að milda höggið eins og gert hef­ur verið hér á landi. Til lengri tíma litið get­ur ríkið þó ekki skatt­lagt heim­ili og fyr­ir­tæki í þeim til­gangi að bæta stöðu sína. Góður maður sagði eitt sinn að það að ætla að skatt­leggja sig út úr kreppu væri eins og standa ofan í fötu og reyna að lyfta henni upp. Vissu­lega ein­föld sam­lík­ing, en varp­ar þó mynd á þann vanda sem við stönd­um öll frammi fyr­ir.

Eina ráðið til að tryggja sterka stöðu hins op­in­bera í fjár­hags­leg­um skiln­ingi er að ýta und­ir ein­stak­lings­fram­tak, ný­sköp­un, val­frelsi og aðra þætti sem hvetja til fram­taks­semi og auk­inn­ar verðmæta­sköp­un­ar einka­geir­ans. Við þurf­um að tryggja að hag­kerfið búi til ný störf og að Ísland sé sam­keppn­is­hæft við önn­ur ríki þannig að út­flutn­ings­grein­ar okk­ar dafni.".

Vissulega getur maður ekki ætlast til að blessuð börnin viti að peningalegar aðgerðir hafi ekkert með skatta eða skuldsetningu ríkissjóðs að gera, látum Bjarna Ben um að arka þann stíg forheimskunnar sem Steingrímur og Jóhanna tróðu á sínum tíma, en ef við tökum út þessa heimsku, þá mælir Áslaug vitur orð.

Líkt og bernskan sé að baki.

Hún er ung, en Óli Björn er eldri, með alla þekkingu, sem og vit til að leggja eitthvað gott til mála.

Sem hann gerði ekki, heldur fór í grein sinni í Morgunblaðinu í dag að reyna toppa Sigríði Andersen, eins og það væri samkeppni um að leiða hægri öfga þjóðarinnar, að 1,3% fylgi væri ávísun á fleiri en einn leiðtoga sem rifust þá um innan við 0,eitthvað fylgi.

Áslaug skoraði.

Það gerði Óli Björn ekki.

Kveðja að austan.

Kveðja að austan.