Orkupakkinn væri ekki til umræðu á þingi.

 

Ef það varðaði við lög að ljúga vísvitandi að þingheim líkt og er í Bandaríkjunum.

 

Það er sífellt verið að leiðrétta ráðherra og formann utanríkismálanefndar, aftur og aftur.

Nýlegasta dæmið má taka úr viðtali Morgunblaðsins við formann utanríkismálanefndar þar sem hún segir meðal annars;

"Spurð út í íslensku fyrirvarana segir Áslaug Arna að þeir Stefán Már Stefánsson og Friðrik Árni Hirst, sem lögðu hann til, telji engan lögfræðilegan vafa vera á því að leiðin við innleiðingu orkupakkans í íslenskan landsrétt sé í samræmi við stjórnarskrá".

sem rímar engan veginn við álitsgerð þeirra þar sem þeir segja "Engin heimild er til þess að taka í lög ákvæði sem ekki fá staðist íslenska stjórnarskrá þó að svo standi á að ekki reyni á umrædd lagaákvæði í svipinn. Verður því að telja rökrétt og raunar óhjákvæmilegt að tekin sé afstaða til stjórnskipulegra álitaefna sem tengjast þriðja orkupakkanum nú þegar og það áður en Alþingi samþykkir þriðja orkupakkann.".

 

Eða á fundi utanríkismálanefndar eða í viðtölum eftir þann fund;

"„Við full­yrðum ekki að ákvæði [þriðja orkupakk­ans] brjóti í bága við stjórn­ar­skrá, en segj­um að það sé veru­leg­ur vafi á því. Okk­ar um­sögn er nei­kvæð í þeim skiln­ingi,“."

Hvernig sem þessi orð eru lesin og túlkuð þá er ekki hægt að segja að þeir Stefán og Friðrik "telji engan lögfræðilegan vafa vera á því að leiðin við innleiðingu orkupakkans í íslenskan landsrétt sé í samræmi við stjórnarskrá".

 

Og hvernig er hægt að segja að þeir félagar hafi lagt til hina einhliða fyrirvara sbr. "lögðu hann til" þegar þeir benda á að hvað þarf að gera svo fyrirvarar haldi;

"Þá séu eng­in ákvæði í EES-samn­ingn­um sem gefa ís­lensk­um stjórn­völd­um fyr­ir­vara um að inn­leiða ákveðin atriði samn­ings­ins, eins og ríki ESB hafa. Það myndi þarfn­ast yf­ir­legu að semja laga­leg­an fyr­ir­fara um ákvæði þriðja orkupakk­ans. Það að senda málið aft­ur til sam­eig­in­legu EES-nefnd­ar­inn­ar gæfi tæki­færi til þess að fara fram á lög­form­lega fyr­ir­vara eða und­anþágur.".

Sem er ekki gert, heldur aðeins fullyrt svo ég vitni í Áslaugu; "Það liggur allt fyrir sem þarf að liggja fyrir um sæstreng, sem er sú staðreynd að ákvörðun um að leyfa eða leggja streng er alfarið á okkar valdi".

 

Fullyrðing sem stangast algjörlega á við aðvörunarorð Stefáns og Friðriks í lagaáliti þeirra en þar segja þeir meðal annars;

"„Fram hefur komið að ekki standi til að innleiða 8. gr. reglugerðar nr. 713/2009 í landsrétt jafnvel þótt þriðji orkupakkinn væri tekinn upp í EES-samninginn (að undangengnu samþykki Alþingis á fyrirliggjandi ákvörðun sameiginlegu EES-nefndarinnar frá 5. maí 2017), þar sem Ísland sé ekki tengt við innri orkumarkað ESB (t.d. gegnum sæstreng). Að mati höfunda er þó til þess að líta að samþykki Alþingi umrædda ákvörðun sameiginlegu EES-nefndarinnar óbreytta (og aflétti þar með stjórnskipulegum fyrirvara við hana), þá bakar Ísland sér þjóðréttarlega skuldbindingu til að innleiða reglugerð nr. 713/2009 í landsrétt, með þeim breytingum/aðlögunum sem leiða af umræddri ákvörðun sameiginlegu EES-nefndarinnar, sbr. 7. gr. EES-samningsins.74 Myndi Íslandi þvi bera skylda til að innleiða reglugerðina í landsrétt með aðlôgunurn sem leiða af ákvörðun sameiginlegu EES-nefndarinnar.".

 

Og varðandi málsókn einkaaðila segja þeir félagar;

"... að und­ir ein­hverj­um kring­um­stæðum gæti slíkt tal­ist samn­ings­brot, en velti á Evr­ópu­rétti. Hins veg­ar sé það ekki bundið við þriðja orkupakk­ann hvort ís­lensk stjórn­völd geti fengið yfir sig mál­sókn eða ekki. Það gæti gerst á hvaða tíma­punkti sem er að við yrðum tal­in hindra flæði orku. Ómögu­legt væri að gefa laga­leg­an rök­stuðning fyr­ir því hvernig viðbrögð hags­munaaðila myndu verða, sem gætu höfðað skaðabóta­mál fyr­ir ís­lensk­um dóm­stól­um gagn­vart ís­lenska rík­inu vegna hindr­un­ar á raf­orku­flutn­ingi. Ekki væri hægt að úti­loka slíkt."

 

Þetta hefur legið fyrir allan tímann og á vissan hátt sorglegt að það þurfi enn einn sérfræðinginn til að ítreka að fyrirvarar íslenskra stjórnvalda "enga þýðingu hafa komi til þess að fjár­fest­ar vilji leggja sæ­streng á milli Íslands og Evr­ópu.".

 

Alla rangfærslurnar er hægt að afsanna með svona tilvitnunum en af einhverjum ástæðum hafa fjölmiðlar ákveðið að láta trúnaðarfólk þjóðarinnar komast upp með málflutning sinn. 

Með þó þeirri heiðarlegu undantekningu sem þessi frétt er þar sem orðum Arnars Þórs Jónssonar er fundið stoð í álitsgerð þeirra Stefáns og Friðriks.

 

Og hvað er hægt að gera þegar fjölmiðlar bregðast, og ráðamenn mega ljúg að þingheimi??

Málþóf er ein nauðvörnin, andóf í netheimum er önnur.

Og hvað svo??

 

Það er meinið.

Hvað svo??

Kveðja að austan.

Fyrirvararnir hindra ekki málsókn

Athugasemdir

[Júlíus Valsson, 29.5.2019 kl. 09:36]

Þetta mál 3. orkupakka ESB minnir um margt á Icesave en er þó mun alvarlegra. Þar gátum við þó borgað okkur út úr vandanum. Það er rannsóknarefni hvers vegna nær allir þingmenn þjóðarinnar eru reiðubúnir að afhenda yfirráð yfir einni af okkar helstu auðlind ti erlends ríkjasamband. Þetta er algjörlega absúrt! Mín kenning er sú að þeir eru og stoltir til að viðurkenna að flutningsmenn málsins hafi blekkt þá frá upphafi. Það hlýtur að vera eina rökrétta skýringin.

[Ómar Geirsson, 29.5.2019 kl. 12:50]

Blessaður Júlíus.

Ég held að málið sé þannig vaxið að það megi ekki segja satt um það, en enginn svo vitlaus að trúa þeim blekkingum sem á borð eru bornar.  Ekki einu sinni þeir stuðningsmenn sem segjast hafa verið efins, en eftir að þeir kynntu sér málið, þá hafi þeir tekið ákvörðun um að styðja regluverkið, því það sé ekki um það sem það er, að þá er það aðeins dæmi um sjálfsblekkingu, sem og vilja til að fá punkta í stuðningsmannahandbókina sem nýtast síðan við úthlutun velgjörninga seinna meir.

Af einhverjum ástæðum eru Íslendingar ekki hrifnir af erlendu valdi í fyrsta lagi og í öðru lagi eru þeir tortryggnir á allt sem heitir markaðsvæðing og köld húsakynni eru undir.

Og þess vegna er logið og blekkt, og hinn nakti keisari sagður í fötum.

En af hverju styðja þingmenn óskapnað sem þeir þora ekki að sýna eða segja frá opinberlega??

Margir eru náttúrulega sammála markaðsvæðingunni, bæði að hugmyndafræðilegum ástæðum sem og að Evróputrúin krefst skilyrðislausrar hlýðni.

Hinir eru bara gungur, þora ekki gegn regluveldinu, og myndu líka samþykkja reglugerð sem legði niður forræði landsins í öllum málum og sjálfstæðið líka.  Það er ef dulda valdið myndi samþykkja slíkt áður vegna þess að það sæi haginn fyrir sig og sína.

Það er nefnilega ekki öllum gefið að rífa sig frá hópsálinni og taka sjálfstæðar ákvarðanir.  Og eiga á hættu úthrópun og ofsóknir.

Þannig stjórnar auðurinn og það er bara svo.

Kveðja að austan.