Þagnarskylda embættismanna.

 

Sem móðursýki Meetoo byltingarinnar ásakar um alvarlega glæpi og afbrot.

Felst ekki í að þegja, svo geðveikin fái ásakað.

Svo galdrafárið rífi ekki rafta samfélagsins.

 

Annað hvort er þetta rétt eða rangt sem Hörður segir.

Og gögn geta staðfest af eða á.

En að kæra þegar vísað er í staðreyndir, er alltaf yfirlýsing um rangan málstað.

 

Ríkisútvarpið laug uppá grandvara embættismenn að þeir hefðu tekið þátt í hroðalegum glæp, að nauðungarvista saklausa manneskju, og ranglega greina hana með geðhvarfasýki, og gögnin sem Ruv vísaði í voru gögn um að aðstandandi hefði skrifað uppá beiðni um slíka vistun.

Samt vissu ógæfumennirnir að samkvæmt lögum var ekki hægt að nauðungarvista án þess að aðstandandi skrifaði uppá slíka beiðni.

Það að framfylgja kröfum kerfisins, ákvæði sem var afnumið í lögum 2015, var snúið á hvolf, og talið sönnun sektar um að aðstandandinn, maður sem vogaði sér að tala gegn orkupakka 3, væri sekur um að nauðungarvista dóttur sína, í hvert sinn sem hún vitnaði um meint kynferðisbrot hans.

Eins og heilbrigðiskerfið og dómskerfið væri í vasanum á viðkomandi einstaklingi.

 

Miðað við hugmyndaheim eldri tíma, var það trúverðugara þegar grandvarar konur, sem höfðu það sér eitt til saka unnið að kunna að lækna með meðölum náttúrunnar, voru sakaðar um að ræna börnum og fljúga með þau á kústi uppá fjallstinda til að þau hefðu mök við skrattann.

Þá kannski vissi ofstækið ekki betur.

Þá kunni fólk ekki að verjast geðveiki galdrafársins.

 

Í dag er ekkert sem réttlætir þetta.

Smán fjölmiðla eins og Morgunblaðsins og Ríkisútvarpsins er algjör, ef heimskir blaðamenn sem trúa gagnrýnislaust öllu slúðri sem hengt er á Meetoo, séu ekki látnir sæta ábyrgð.

Ásamt yfirmönnum þeirra.

 

Þetta er grundvallaratriði.

Hvort við séum siðuð þjóð.

 

Nútíma þjóð.

Eða hvort við séum aftur komin til svörtustu miðalda.

 

Það er ekkert val í þessu dæmi.

Kveðja að austan.

 

Aldís kærir lögreglumann vegna vottorðs

Athugasemdir

[Gunnar Heiðarsson, 13.2.2019 kl. 13:40]

Sæll Ómar

Ekki vil ég taka afstöðu til þessarar fjölskyldudeilu, þætti betra að hún yrði leyst á öðrum vígvelli en í fjölmiðlum.

Aldrei hef ég hrifist af Jóni Baldvin í pólitík, en það eru einu kynni mín af þeim manni. Þó get ég ekki með nokkru móti samþykkt að hann sé rannsakaður, dæmdur og honum hengt, af fjölmiðlum. Þá vinnu á að fela lögreglu, saksóknara og dómstólum. Sé sök hans svo stór sem haldið er fram, ætti ekki að vera mikið mál fyrir lögreglu að rannsaka málið, saksóknara að flytja það og dómara að dæma í því.

Hitt er nokkuð merkilegt, þegar annar aðilinn velur að ákæra fyrir brot á þagnarskyldu, en jafnframt er duglegur við að taka myndir af þeim gögnum sem henni henta og birta þær myndir í fjölmiðlum. Varla getur það talist merki um heilbrigða skynsemi.

Viljum við halda hér réttarríki, er nauðsynlegt að koma einhverju skikki á hvað fjölmiðlar mega fjalla um opinberlega og hvaða gögnum þeir eigi að vísa til til þess bærra yfirvalda. Nú þegar hafa fjölmiðlar stór skaðað réttarríkið, þar sem þeim hefur tekist að snúa grundvallar hugsun þess á hvolf. Búnir að koma því svo fyrir að menn séu sekir uns sakleysi er sannað. Þá hefur þeim einnig tekist að skaða svo orðspor manna að þeir eiga vart viðreisnar von, ekki einu sinni, ekki tvisvar, heldur fjölmörgum sinnum.  

Þessu verður að snúa til réttra vegar.

Fjölmiðlar eiga að flytja fréttir, ekkert annað.

Kveðja

[Ómar Geirsson, 13.2.2019 kl. 14:29]

Blessaður Gunnar.

Í mínum huga hefur þetta aldrei verið fjölskyldudeila, harmleikur eða annað.

Hinar meintu ásakanir voru grafalvarlegur, og ef það var flugufótur fyrir þeim, þá bar þeim fjölmiðlum sem birtu þær, skylda til að rannsaka sannleiksgildi þeirra.

Annað var grafalvarlegt níð, ekki gagnvart Jóni Baldvin, heldur þeim sem báru ábyrgð á glæpnum.

Þegar ljóst var að ásakarnar voru rangar, svo ég vitni í kerfið; "enginn einn einstaklingur getur látið nauðungarvistað fólk", hvort sem það er aðstandandi, læknir, dómari eða aðrir, að þá fannst mér furðulegt að almenningi skyldi ekki vera gerð grein fyrir þeirri staðreynd.

Og að gögnin, sem vitnað er í um beiðni Jóns um nauðungarvistun, eru nauðsynleg formsins vegna eins og skýrt er kveðið á um í lögum, og þau segja ekkert annað en það.

Þar með læðist að mér sá sterki grunum að um vísvitandi ofsóknir sé um að ræða, fjölmiðlaumfjöllun sem er stýrð af hagsmunum.

Ég tek ekki heimsku blaðamanna sem gilda afsökun, þegar ágætlega greint fólk þykist vera svona vitlaust, eins og þeir Helgi og Simmi, eða sá sem ber ábyrgð á ritstýringu innlendra frétta á Morgunblaðinu, að það þykist ekki skilja einföld efnisatriði, og telji sig því hafa rétt á að ærumeiða fólk, þá er ljóst að eitthvað undirliggjandi skýrir forheimskuna og fárið.

Síðan er þessi ákæra, að vísa í meinta þagnarskyldu, en ekki að yfirlýsing Harðar sé efnislega röng, og hann sé þátttakandi í víðtæku samsæri með Jóni Baldvin, sýslumanninum í Reykjavík, læknum og hjúkrunarfólki á Kleppi, starfsmönnum Sjúkratrygginga Íslands, svo aðeins fáir meðlimir hins víðtæka samsæris séu taldir upp, naglinn í líkkistu trúverðugleika Aldísar.

En í mínum huga missti hún þennan trúverðugleika eftir feisbókarstatus sinn þar sem hún fullyrti að allt kerfið væri undir hælnum á Jón Baldvin.

Og hver er þessi Jón Baldvin??

Glæpon með sveit leigumorðingja til að tryggja skilyrðislausa hlýðni tuga einstaklinga sem kom að ákvörðun um sjúkdómsgreiningu og nauðungarvistunar í kjölfar þess, einstaklinga sem samþykkja beiðni um örorkubætur, einstaklinga innan lögreglunnar sem kallaðir eru á vettvang þar sem einstaklingur lætur öllum illum látum??

Veistu Gunnar, það liggur við samsekt að segja að maður taki ekki afstöðu til fyrirliggjandi staðreynda, því maður vill ekki blanda sér í fjölskyldudeilur.

Þú myndir örugglega segja annað ef þú værir í hópi þeirra grandvöru einstaklinga sem lentu í þessu fári, og voru sakaðir um einn alvarlegast glæp sem hægt er að fremja, fyrir utan morð og nauðgun.

Að þegja, að yppta öxlum er meðvirkni, meðvirkni galdrafárs, ofsókna og múgæsingar.

Þjóðfélags Stalíns og spænska rannsóknarréttarins, að ekki sé minnst á þær milljónir sem féllu fyrir svona fári í Menningarbyltingu Maós.

Ef við erum fólk, þá ber okkur skylda til að taka afstöðu með staðreyndum.

Með raunveruleikanum.

Með réttarríkinu.

Kveðja að austan.

[Gunnar Heiðarsson, 13.2.2019 kl. 16:43]

Sæll aftur Ómar

Eitthvað hefur þú misskilið athugasemd mína. Þó ég vilji ekki taka afstöðu í þessu sérstaka máli, enda einu kynni mín af því í gegnum fjölmiðla, þá er ekki þar með sagt að ég samþykki þá rógsferðir sem fjölmiðlar stunda. Hélt reyndar að þetta kæmi skýrt fram í fyrri athugasend minni.

Kveðja

[Ómar Geirsson, 13.2.2019 kl. 17:59]

Blessaður Gunnar.

Misskildi þig ekki neitt.

En afstaða þín er svona svipuð og að sjá myndir frá Auswitch og segjast ekki leggja dóm á þær.

Þetta er ekki neitt "sérstakt" mál.

Þetta er grundvallaratriði um vinnubrögð fjölmiðla og hvernig þjóðfélag við viljum lifa í.

Í lýðræðissamfélagi eða ofstæki og haturs.

Svo ég svari þeirri spurningu sem hefur verið rædd, og það er afstaða fólks til Jóns Baldvins, þá er það bara þannig að ég tók þátt í stúdentapólitíkinni á seinni hluta níunda áratugarins, áratugarins sem Jón Baldvin gekk í björg frjálshyggjunnar, og barðist hatrammri baráttu fyrir vöxtum á námslán.

Það hefur ekki hvarflað að mér að kjósa hann síðan.

En eins og komið hefur fram í þessum pistli, sem og fyrri pistlum mínum, þá snýst þetta mál, og þessar ásakanir ekkert um Jón Baldvin.

Hann er aldrei gerandi í því glæpsamlega atferli sem talað er um.

Og það er ótrúlegt að svo skuli komið fyrir vitsmunum þessarar þjóðar, að hún skuli ekki átta sig á því.

Gunnar, stundum þarf maður að taka afstöðu.

Kveðja að austan.