" Við vit­um það flest.“"

 

"Það er bara tímaspursmál hvenær eitthvað gerist".

 

Fleiri orð þarf ekki að hafa um málið.

Og við "flest", sem þekkjum muninn á réttu og röngu, og skiljum að ekkert er æðra en helgi mannslífsins,  vitum að þetta eru grafalvarleg orð hjá Sigurði E. Sigurðssyni, framkvæmdarstjóra lækninga á Sjúkrahúsinu á Akureyri.

En við "flest" erum í þeirri stöðu að við ráðum ekki gangi mála á Íslandi í dag, hverju sem um er að kenna.

 

Þessi hin þarna, þau "fáu", stjórna Reykjavík í dag. 

Og hjá þeim er gróði verktaka æðri helgi mannlífsins.

 

Spurningin er hins vegar af hverju þingmenn okkar sitja þegjandi hjá??

Fyrst að þau "fáu" náðu völdum í Reykjavík, þá hljótum við "flest" að vera í algjörum meirihluta á landsbyggðinni, og við erum nýbúin að kjósa þetta fólk á þing.

Sem hvorki æmtir eða skræmtir.

Þóttust það bara vera eins og við "flest", en voru í raun eins og  hin, þau "fáu"?

 

Eða er þetta einhvers konar öfugsnúin hégómagirni, hafði einhver spottastjórnandi hvíslaði í eyru þeirra, að ef ekkert er að gert, þá ættu þessir þegjandi þingmenn fulla möguleika á að skáka Valsmönnum í komandi orðabók framtíðarinnar, að fyrsta orðið í íslensku máli sem táknar siðblinda græðgi sé þeirra.  Þó ég fatti ekki hvernig þegjandi þingmenn af landsbyggðinni séu eitt orð.

Allavega er skýringin absúrd, hver sem hún er.

Og það er ekkert eðlilegt að hafa hugmyndaflug til að útskýra þá hegðun eða aðgerðarleysi sem leiðir til ótímabærs andláts náungans.

Venjulegt fólk á ekki að geta útskýrt þá siðblindu að loka neyðarbraut án þess að hafa aðra tiltæka í staðinn.

 

En venjulegt fólk á hins vegar ekki að þegja.

Samt er þögn þess hávær.

 

Er það kannski misskilningur hjá lækninum að við "flest" þekkjum muninn á réttu og röngum, að við skiljum hvað felst í boðorðinu eina, Þú skalt ekki mann deyða.

Að við séum í raun óttalega fá.

Og náum ekki að yfirgnæfa þögnina.

 

Veit ekki, en hins vegar veit ég að málinu hefur verið áfrýjað til æðra dóms.

Og þegar sá dómur fellur þá mun margur faríseinn missa mátt orða sinna.

 

Því sá sem þegir, eða það sem verra er, gerir lítið úr ógninni eins og Rúv-ararnir gerðu í hádeginu með tölfræði ættaðri úr ranni andskotans, hann stendur alltaf berstrípaður á berangri réttlætisins, því réttlæti er algilt, en ekki eitthvað gagn sem hægt er að grípa í þegar það hentar hagsmunum hvers og eins.

Og það verður eins og hann sé staddur í speglasal, bending hans á aðra, verður eins og þúsund bendingar á hann sjálfan.

 

Það féll ekki dómur í dag.

Sjúklingurinn lifði, sú læknisþjónusta sem hann þurfti, var hægt að veita á Akureyrin.

 

En það er aðeins "tímaspursmál" hvenær hann fellur.

Kveðja að austan.

Fleiri tilfelli muni koma upp