Þagnarmúrinn er að bresta.

 

Þökk sé heiðurspiltunum í Indefence.

Þeir voru þungt lóð í varnarvog þjóðarinnar þegar þegar ráðmenn okkar lyppuðust niður gegn hótun og ofríki breta í ICEsave þjóðinni, og þeir tala núna þegar aðrir þegja.

Sem sýnir að jafnvel þótt fjármagnið sé mikið þá er ekki hægt að kaupa alla.

 

Þeir þegja núna skriflepparnir á Baugsmiðlunum sem áður voru sígjammandi um allar gjörðir ríkisstjórnarinnar, jafnt misgjörðir sem góðgjörðir.

Þeir þegja núna hinu áður sjálfstæðu pennar Sjálfstæðisflokksins sem gátu ekki unað þeim Steingrími og Jóhönnu að selja þjóð sína fyrir aur.

En þeir þegja ekki í Indefence.

 

Þeir tala og núna er seðlabankastjóri hræddur.

Það hefur einhver bent honum á að óvart hafi seðlabankinn notað sama rökstuðninginn og ekki hélt vatni í ICEsave.

Sömu orðalepparnir, sama orðagjálfrið, sama bjána hagvaxtarspáin.

 

Og nú þarf tíma, ekki til að þétta hinn hripleka rökstuðning því hann mun aldrei fá falið þá einföldu staðreynd að til að vogunarsjóðirnir fái komið herfangi sínu úr landi þá þarf seðlabankinn að halda þjóðinni í ískrumlum vaxtaokursins, heldur til að gefa hinu skítuga fjármagni ráðrúm til að toga í þagnarspotta með evrum sínum og dollurum.

Að Indefence verði þagað í hel á Alþingi.

 

Sem skiptir ekki máli.

Brestur í þagnarmúr er þess eðlis að hann verður ekki límdur saman. 

Hann gliðnar og að lokum brestur allt.

 

Spurningar eru spurðar.

Svara er krafist.

 

Og það sem verra er, það er fyrir ránsmennina, að kliður að niðurbældu kvaki kjúklingsins er farinn að heyrast úr skúmaskotum stjórnmálanna.

Aur í vasann í dag er brennimark þjóðníðingsins á morgun.

Einföld staðreynd, slík eru alltaf endalok landsölumanna.

Kvak, kvak, kvakkvakkakkvakk, kvakvak kvak.

 

Flóttin er að bresta.

Aumingja seðlabankastjóri, hann lifði af ICEsave því einn af félögum hans í plottinu varð fjármálaráðherra, en hann lifir ekki Ránið eina.

 

O,nei.

Og vafningar munu rekjast.

 

Upp.

Kveðja að austan.

Fresta fundi fyrir seðlabankastjóra