Ríkistekjur sjaldan meiri.

 

En þegar þjófar í þjónustu hrægamma, ráðstafa þeim

Þá visnar samfélagið smán saman upp.

Hvort sem það er heilbrigðiskerfið, vegakerfið, menntakerfið, eða fjárfesting í framtíðinni.

 

Froðukrónan étur upp samfélagið.

Vextir og vaxtavextir á tilbúnum skuldum fá hvern aur sem er afgangs.

Fjármálaráðherra kokkar hina eitruðu sýrusúpu í þágu aflandskrónueiganda, þeirra sem töpuðu á græðgifjárfestingum sínum haustið 2008, en fjárfestu í stjórnmálamönnum, bæði í hruninu líkt og Steingrími og Steingrími, sem og í núinu, Bjarna og Bjarna.

 

Þjóðin hefur sjaldan haft það betra, það er sá hluti hennar sem ekki er sjúkur, einstæður, eða glímir við ómegð, eða atvinnuleysi.

Hún fer í sólarlandaferðir, hún kaupir lúxus, það er þeir sem borga ekki skatta í boði frjálshyggjunnar, hún kaupir bíla.

En fjárfestir ekki í innviðum.

 

Með öðrum orðum, hún étur útsæði sitt.

Er södd og glöð.

Á meðan útsæðið dugar.

Á meðan ekki kemur morgundagurinn.

 

Sjaldan höfum við aflað eins mikið.

Sjaldan höfum við séð af eins miklu.

Útí loftið.

Í ekki neitt.

 

Á meðan grætur framtíðin.

Þjóðin telur ekki að hún sé þess virði að verja.

 

Hún dagar uppi.

Í vasa vogunarsjóða.

 

Og reyndar líka hinna ofurríku.

Þeirra sem eiga flokkinn.

Kveðja að austan.

Ríkistekjur sjaldan meiri