Um hvað er rætt við Evrópusambandið??

 

Hafa einhver samningsmarkmið verið sett fram??

Og á hvaða forsendum??  Að fá varanlegar undanþágur, tímabundnar undanþágur, að fá aukið vægi við ákvarðanatöku, að Evrópusambandið breyti lögum sínum og reglum svo hagfeldara verði fyrir þjóðin að ganga í sambandið, eða hvað er það sem er verið ræða??

 

Hvernig getur fólk eins og Þorgerður Katrín og Björgvin G. sagt að það eigi að klára viðræður við ESB, þegar það liggur klárt fyrir að þjóðir sem vilja ganga í ESB, ganga í ESB á þeim forsendum sem sambandið leggur upp með??

Það er ekki samið um regluverk ESB, það er ekki samið um stjórnskipan ESB, það er ekki samið um varanlegar undanþágur.  

Hinar meintar viðræður snúast um hve fljótt og örugglega  umsóknarþjóðir geti tekið upp regluverk ESB, hvenær þær eru tilbúnar til að gerast aðildarþjóð að sambandinu.  

Það að klára viðræður snýst um það eitt að ákveða hvenær íslenska þjóðin er tilbúin að gerast aðili að  sambandinu.

 

Að halda öðru fram er annaðhvort vanþekking eða hrein og klár lygi áróðursins.  

Að sækja um aðild, er að sækja um aðild. 

Til að gerast aðili.

 

Þetta er vitað, samt kemst fólk upp  með að ljúga til um eðli hinna meintu samningaviðræðna.

Og það þarf að setja í lög að þingmenn sem ljúga svona blákalt, að þeir séu látnir sæta ábyrgð.

Bein lygi á ekki að geta stjórnað umræðum á Alþingi eins og þessi frétt vísar í.

 

Á að ganga í ESB, á ekki að ganga í ESB.

Um það eiga alþingismenn að ræða.  

Kosti þess og galla.

 

Þeir eiga ekki að komast upp með beinar lygar og blekkingar, um eitthvað sem þeir kalla aðildarviðræður, sem þarf að klára svo afstöðu sé hægt að taka til aðildar.  

Þeir sem vilja ganga í Evrópusambandið, geta ekki skammast sín svo fyrir sambandið að þeir þori ekki að taka umræðum um kosti þess og galla.  Að þeir þurfi að beita lygum og blekkingum til að halda hinni lýðræðislegri umfjöllun frá þjóðinni, með því að vísa stanslaust í einhverja samninganefnd, og meintar viðræður hennar við Evrópusambandið.  

Hafi þeir ekki kjark til að segja, "við eigum að sækja um aðild, til að gerast aðilar", þá er eitthvað mikið að rökfærslu þeirra um ágæti aðildar.  Því sá sem þorir ekki að standa opinberlega við skoðanir sínar, veit innst inni að þær skoðanir eru rangar.

 

Það segir líklegast allt um hörmungar Evrópusambandsins, að þeir sem sækja um aðild, þora ekki að kannast við að þeir vilji aðild.  Beita þeirri ómerkilegu lygi, að þeir séu aðeins að ræða málin, kíkja í pakkann, sjá samning, og taki síðan afstöðu.  

Sjálfstæðisflokkurinn er aumur í andstöðu sinni við aðild, ef hann líður þingmönnum sínum slíkt blekkingartal.  Því þar með er hann samábyrgur lyginni, lætur hana viðgangast.

Enda engin tilviljun, forysta flokksins vildi inn, en fékk ekki til þess stuðnings á aukalandsfundi í janúar 2009.

Forystan hefur ekkert skipt um skoðun, hún er aðeins kjarklaus.  Lætur því hluta flokksins taka undir blekkingarvaðal ríkisstjórnarinnar.  

 

Og gungur er þeir menn sem segjast sjálfstæðir menn, en líða forystu flokksins slíkan hráskinnsleik. 

Flokkur sem líður síljúgandi þingmenn í ESB umræðunni, er ekki heill í andstöðu sinni.

Hann þykist, er er ekki.  

Hann treystir á baktjaldamakkið, undirferlin, blekkingarnar.

 

Svo augljóst öllum, sem eru ekki ósjálfstæðir. 

Sem láta ekki aðra hugsa fyrir sig.

 

En virðist vefjast fyrir stuðningsmönnum Sjálfstæðisflokksins í dag.

Snorrabúð er stekkur, af er það sem áður var.

Kveðja að austan.

 

 

 

ESB eitt brýnasta kosningamálið