Svo orti Skáld lífsins.

 

Þeir sem stinga höfðum sínum ofan í sandinn og vilja ekki sjá neyð annarra samborgara sinna eru verstu bræðurnir og verstu systurnar:

 

MESTU FURÐUVERKIN Á JÖRÐINNI.

 

Þú ert eins og sporðdreki, bróðir,

lifir í þínu huglausa myrkri

eins og sporðdreki.

Þú ert eins og spörfugl, bróðir,

alltaf á sífelldu flökti.

Þú ert eins og skeldýr, bróðir,

lokaður í skelinni, sjálfum þér sæll.

Þú ert skelfilegur, bróðir,

eins og munnur gígsins, útbrunninn.

 

Ekki einn,

ekki fimm,

því miður, þú ert einn af milljónum.

Þú ert eins og sauður, bróðir,

flykkist í hjörðina,

þegar smalinn hóar ykkur saman

og hleypur svo fagnandi,

jarmandi stoltur,

beinustu leið til slátrunar.

 

Þú hlýtur að skilja orð mín.

Þú ert mesta furðuverkið á jörðinni,

meira að segja furðulegri en fiskurinn

sem sér ekki hafið fyrir dropunum.

 

Kúgun valdhafanna er vegna þín, bróðir.

Og ef hungrið, sárin og nagandi þreytan

sækja okkur heim

og við erum kramdir í spað,

eins og berin í víni okkar,

er það vegna þín, bróðir.

 

Ég get varla fengið mig til að segja það,

en mestu sökina – kæri bróðir - átt þú.

 

N. Hikmet þýðing: Pétur Örn Björnsson