Nú er nóg komið - Réttlæti strax og verðtrygginguna burt!

 

Núna þegar ljóst er að formaður Sjálfstæðisflokksins, sem mun stjórna landinu eftir kosningar, hefur lýst yfir stríði á hendur heimilum landsins með því að virða að vettugi samþykktir landsfundar fólksins um leiðréttingu forsendubrestsins þá er ljóst að ekkert breytist, nema fólk sé tilbúið sjálft að mynda það afl sem þarf til að breyta.

Afl sem valdið óttast, afl sem valdið þorir ekki annað en að taka tillit til að ótta við að missa völd sín.

 

Yfirskrift þessa pistils er heiti á Feisbókarhóp sem vill réttlæti og verðtrygginguna burt.

Þessi hópur er kominn vel á fimmta þúsund og stækkar með hverri mínútunni.  

Ætla mætti að sjálfstæðismenn sem hlustuðu í forundrun á gamla fólkið klappa fyrir foringja sínum þegar hann kvað upp dauðadóm yfir íslensku samfélagi, að það hugsi sinn gang og sameinist öðrum fórnarlömbum verðtryggingarinnar í þessum hóp.

 

Hópinn má kynna sér á Feisbókinni en mig langar að vitna í orð sem þar komu fram og mér finnst lýsandi fyrir þá einföldu kröfu að geta lifað í landi feðra sinna með reisn hins frjálsa sjálfstæða manns en ekki hins þjáða rænda borgara eins og forysta Sjálfstæðisflokksins, Samfylkingarinnar og VinstriGrænna ætlast til í þjónkun sinni við vogunarsjóði og eign þeirra, stóru bankana þrjá. 

 

"Kynslóðin 40 -50 ára erum ekki unga fólkið sem varð fyrir tjóni bara samkv. endalausum áróðri Jóhönnu og Steingríms. Nei góðir hálsar.....Við höfum átt eignir okkar 20 til 30 ár og borgað og borgað og borgað og venjulega fjölskyldan með börn og meðaltekjur skulduðum 40% eða meira í eigum okkar OG ER ÞAÐ ALLT BRUNNIÐ UPP ! 60 % heimila á Íslandi eru á núllpunkti, ER ÞETTA EITTHVAÐ ANNAÐ EN EIGNAÞJÓFNAÐUR Á OKKUR ? Unga fólkið sem keypti sína fyrstu íbúð 2004 -2008 er haldið fram af stjórnvöldum að sé eini hópurinn sem tapaði eigum sínum, þetta er rangt ! Eldri kynslóðin er heldur betur komin í vandræði að borga líka af stökkbreyttum lánum sínum með ellilífeyrinum. ÞAÐ ER EKKI HÆGT AÐ HORFA AÐGERÐALAUS Á ÞJÓFNAÐINN AF EIGUM OKKAR. Nú er nóg komið - Réttlæti strax og verðtrygginguna burt ! OG LEIÐRÉTTIÐ LÁNIN OKKAR ! Borgum öll þjóðin hrunið ekki bara fólkið með lán, það verður engin sátt fyrr og stoppum fólksflóttann." (María Jónsdóttir).

 

Það verður engin sátt fyrr.

Kveðja að austan.

 

 

Athugasemdir

[Seiken (IP-tala skráð) 13.1.2013 kl. 10:07]

Ég veit ekki með ykkur hin en mín tilfinning er sú að landslagið í skuldabaráttunni hafi breyst mikið udanfarið.  Inn í þá baráttu er núna komið fólk eins og María Jónsdóttir og aðrir sem kannski sigldu tiltölulega lyngt í gegnum sjálfa hrundagana með verðtryggð lán. Eftir linnilausa verðbólgu sem ekkert lát er á, þá er allt farið hjá þessu fólki.

Í mínu nærumhverfi hefur afstaðan líka breyst. Fólk sem skildi ekkert í mér hér áður fyrr að nenna því, að eyða tíma mínum á athugasemdakerfum til þess að reyna að koma því fólki til varnar sem norræna velferðarstjórnin var að sakvæða í þágu svokallaðar bankaendurreisnar, er núna farið að finna afleiðingar hrunsins á eigin skinni. Meira að segja aðilar sem alla tíð hafa verið í góðum málum tala núna um að labba frá þessu og skilja lykilinn eftir í skránni áður en haldið er af stað í flug í Keflavík í síðasta sinn. Þessu fólki er gróflega misboðið og reiðin kraumar undir niðri.

Ég veit það svo sem ekki fyrir víst, en ég hef giskað á að kosningarnar séu síðasti möguleiki stjórnmála-elítunnar til þess að bjarga þessum málum. Það er ljóst að velferðarstjórnin ætlar að skilja næstu ríkisstjórn eftir með vandamálið óleyst. Ef sú stjórn ætlar að láta eins og ekkert sé og dómsmálin gegn verðtryggingunni tapast, þá held ég að von fólks um úrlausn sé endanlega farin. Ég myndi ekki útloka að við sjáum í framhaldinu umfangsmikið og útbreitt greiðslufall hjá fólki með verðtryggð lán. 

[sæmundur (IP-tala skráð) 13.1.2013 kl. 10:49]

óverðtryggð lán byggja á verðbólgu . Þá spá einhverjir í framtíðinna og áætla verðbólgu sem síðan er partur af vöxtubun hvort sem súverðbólga verður eða ekki en hinsvegar ef verðbólgan verður meiri en áætlað var er fyrirvari í lánasamingum sem gefur fjármálastofnunum leyfi til hækkunar.

Þrátt fyrir að ég sé með verðtryggt lán frá 2004 þá er ég ekki á því að afleggja það heldur frekar eins og nýlega var lagt fram á þingi að höfuðstóll láni hækki ekki umfram verðbólgumarkmið Seðlabanka eða bara að óheimilt verði að hækka höfuðstól umfram 4 % á ári.

Þá er það orðið hagur fjármálafyrirtækja að halda verðbólgu niðri eða innan marka

[Ómar Geirsson, 13.1.2013 kl. 11:41]

Blessaður Seiken, ég upplifi það sama.

Ástandið er að mörgu leiti svipað og var vorið 2009 þar sem gengislánafólkið dreif umræðuna áfram.  

Verðtryggingarfólkið þagði meira, var sátt við sína greiðsluaðlögun og trúði á betri tíma.  Núna upplifir það raunveruleikann sem var spáð, er hissa, kemur ofan af fjöllum og vill gera eitthvað.

Ég er sammála því mati þínu að þetta er síðasta tækifærið fyrir stjórnmálaelítuna að gera eitthvað, og eftir ræðu Bjarna er ljóst að hún ætlar ekki að gera neitt, annað að koma með einhverja plástra til að drepa umræðunni á dreif.

En það mun ekki duga, en það mun duga fram yfir kosningar.

Kosningarnar munu engu breyta, fólk er það nýkomið af fjöllum að það gín við flokkunum sem valdið gerir út til að fanga óánægjufylgið.  Ég er hræddur um önnur 98-2 úrslit, nema í þetta sinn tapi þjóðin.

En það sem fólk vanmetur alveg í stöðumati sínu er yfirtaka amerísku vogunarsjóðanna, sem í gegnum bankanna ná algjörum yfirráðum yfir stærstu fyrirtækjum landsins.  Og eignarréttur þeirra löghelgaður af stjórnarskrá og alþjóða lögum um að halda samninga.

Þeim er alveg sama þó fólk flýi landi, hætti að borga af lánum sínum.  Húsin verða eftir, auðlindirnar verða eftir og hið frjálsa flæði fátæklinga mun tryggja þeim vinnuafl.

Þjóðin á hættu að glata landinu sínu, og henni virðist gott sama.

Það skelfir mig Seiken, það skelfir mig.

Kveðja að austan.

[Jósef Smári Ásmundsson, 13.1.2013 kl. 14:00]

Flott er .var að mælast til þess á síðunni hennar Ásdísar Sigurðardóttur að við notuðum þennan bloggheim til að mynda þennan hóp en vissi ekki að það væri búið að þessu .Takk fyrir frumkvæðið Ómar og að sjálfsögðu ætla éga að skrá mig.

[Jósef Smári Ásmundsson, 13.1.2013 kl. 14:14]

Heyrðu Ómar.Ætlaði að fara inn á þessa fésbók og skrá mig en finn hana ekki.Heitir síðan ekki það sama og yfirskriftin"Nú er nóg komið - Réttlæti strax og verðtrygginguna burt!"?

[Ómar Geirsson, 13.1.2013 kl. 14:36]

Blessaður Jósef, mitt eina frumkvæði er að blogga um þetta, grúppan er á vegum Ólafs Arnarssonar eftir því sem ég best veit.

Og hún heitir þetta, ég peistaði hausinn.

http://www.facebook.com/groups/rettlaeti/

 

Og þetta er linkurinn.

 

Endilega að skrá sig, og bjóða þeim sem málið varðar.

 

Kveðja að austan.

[sigkja (IP-tala skráð) 13.1.2013 kl. 14:37]

Stóri gallinn við málflutninginn er að samkvæmt öllum lánasamningum og skilgreiningum á vísitölubundnum lánum varð enginn forsendubrestur og ekkert sem þarf að leiðrétta. Lánin virkuðu nákvæmlega eins og þeim var ætlað að virka. Verði þau ekki dæmd ólögleg (á þeirri forsendu að þau séu of flókin og Íslendingar almennt viti ekki hvað verðbólga sé og hvaða áhrif hún hefur á verðlag og lán sem fylgja verðlagi) þá er eina leiðin til að "leiðrétta" að skattar okkar verði hækkaðir til að greiða fyrir lántakendur. Landsfundir geta samþykkt að leiðrétta hvað sem er, að allir skuli vera hamingjusamir, að jörðin sé flöt og rauðhærðir skuli notaðir í varahluti. Marklaust hjal án ábyrgðar og lýðskrum án merkingar.

Stjórnvöld, sama hvar í flokkaflórunni uppruninn liggur, hafa engin vopn önnur en skattfé okkar til að "leiðrétta". Allt tal um annað er einfaldlega lýðskrum sem á sér enga stoð í raunveruleikanum.

[Seiken (IP-tala skráð) 13.1.2013 kl. 15:26]

Það eru allri hættir að nota orðið "lýðskrum" sigkja og mér vitandi eru engir stjórnmálaflokkar að tala fyrir leiðréttingu lána án þess að móta sér einhverja skoðun á því hvernig hreint praktíkst séð á að framkvæma leiðréttinguna.  Það er einungis munur á því hversu langt flokkarnir vilja ganga í þessum efnum.

Það er held ég skynsamlegast fyrir alla aðila að gera sér grein fyrir því að íbúðalánasjóður, sem byggði sitt viðskiptamódel alfarið á verðtryggingu, er gjaldþrota. Og það er alveg sama hvaða flokkar taka við stjórnartaumunum eftir kosningar þeir munu alltaf þurfa að horfast í augu við það að trúlega vantar 150-200 milljarða inn í sjóðinn fyrir utan það sem þegar er búið er að leggja inn í hann.

Allt tal um að ekki sé hægt að leiðrétta lánin er því bara merkingarlaust blaður. Lánin verða leirétt af þeirri einföldu ástæðu að peningar sem lántakandur eiga ekki til verða ekki notaðir í að greiða niður lán. Þetta benti HH stjórnvöldum á fyrir löngu. Spurningin er einungis hvort að menn vilja láta þvinga sig til leiðréttinga með heygöflum eða gera það með magnbundinni íhlutun eða öðrum þeim leiðum sem aðilar sem láta sig þessi mál varða hafa lagt til.

[Kolbrún Hilmars, 13.1.2013 kl. 15:31]

Vel má vera að sigkja hafi rétt fyrir sér. 

En áður en því er slegið föstu vil ég sjá þau lög sem kveða á um að ríkiskassinn sé ábyrgur fyrir lánaviðskiptum einstaklinga/fyrirtækja við einka-fjármálafyrirtæki.

Hef lengi starfað í fjármálageiranum og hef aldrei séð dæmi þess að ríkið greiði kröfuhöfum við gjaldþrot - þvert á móti er það sá sem lánar sem tapar kröfunni.

[Ómar Geirsson, 13.1.2013 kl. 16:06]

Kolbrún, það er ekkert má vera við málflutning sigkja, hann er ómerkilegur leigupenni annaðhvort á vegum bankanna eða Samfó mafíunnar. 

Hann gefur sér ranga forsendu í þessu innslagi, líkt og hann hefur alltaf gert í öllum þeim málum þar sem fjármagnið hefur sótt að þjóðinni.

Það er enginn að tala um að skuldabréfin séu röng, forsendubresturinn er varðandi tilgang og markmið verðtryggingarinnar.  Fjármálamarkaðurinn var spilavíti, en falið spilavíti þar sem kerfið taldi fólki í trú um að allar undirstöður væru traustar.  Fólk gat ekki vitað betur en kerfið vissi betur.

Önnur röng forsenda er að lán verði ekki leiðrétt nema með skattfé, þetta er útþæld tugga, marghrakin, en sikja og hans nótar mæta reglulega með þennan frasa til að höfða til sálarlausra nánasa sem lifa í anda Scrogg gamla.

Taktu ekki mark  á svona köllum, þeir eru líkt og leyniskytturnar sem skjóta á mótmælendur, ætlaðar til að hræða fólk frá mótmælendum.

Tími þrasins við slíka náunga er liðinn.

Kveðja  að austan.

[Kolbrún Hilmars, 13.1.2013 kl. 16:29]

Ómar, minn tilgangur var að fá sigkja til þess að rökstyðja sínar fullyrðingar.

Eins og þú segir réttilega mun hann eiga bágt með það.

Engin lög þekki ég sem skylda ríkissjóð til þess að bæta skuldaeigendum greiðslufall skuldara.

[Jósef Smári Ásmundsson, 13.1.2013 kl. 17:06]

Takk frir Ómar er búinn að senda vinarbeiðni og vísa facebook vinum mínum á síðuna.En ég verð að segja að ég er ekki vel ánægður með alla umræðuna á þessari síðu.Margir sjá ástæðu til að koma með sína pólitísku flokka inn í þetta og það gæti hæglega spillt öllu.Ef við ætlum okkur eitthvað með þessu verðum við að standa saman og sleppa pólitísku átökunum.Ætla að vona að takist að safna nógu liði til að þrsta á þjóðaratkvæði samfara alþingiskosningum.Að mínu viti skiptir það engu máli hvort verður lagað visitölukerfið ,það afnumið eða eitthvað komi í staðinn .Aðalatriðið er það að allir fái sitt réttlæti,lántakendur,launamenn og aðrir sem hafa þurft að líða fyrir kerfið sem nú er.Um það ættum við allir að geta verið sammála.

[sæmundur (IP-tala skráð) 13.1.2013 kl. 17:14]

En Ómar

hvernig heldur þú að óverðtryggðir vextir verði til ??

ég held að eina lausnin sé sú að setja mörk á hvað verðbótaþáttur geti hækkað lánin mikið

[Jósef Smári Ásmundsson, 13.1.2013 kl. 18:52]

Sæmundur.Ég skil ekki alveg spurninguna þína ti ómars.Verðtrygging heitir það þegar verðið er uppfært miðað við nýja vísitölu.Vextir eru verðið sem þú greiðir fyrir lánið.Ef þú færð 100 krónur að láni til eins árs með 10% vöxtum og 12 afborgunum,greiðirðu mánaðarlega 100*10%/12=9167 kr.Ef verðbólgan er 1% á mánuði,greiðirðu 100*10+1%/12=9250 á mánuði.Í næsta mánuði eru verðbæturnar komnar í 2% þannig að þá greiðirðu 100*10+2%/12=10000 kr.Þannig að .Þannig að lánið hækkar alltaf miðað við verðtrygginguna.En vextirnir standa alltaf þó verðtryggingin hverfi.En það væri allt í lagi að hafa verðtrygginguna ef að húsnæðið hjá þér myndi hækka samsvarandi að verðgildi og launin þín líka.En svo er nú ekki.

[Ómar Geirsson, 13.1.2013 kl. 21:08]

Blessuð Kolbrún, það er reyndar margt snúið í þessu og aðgerðir í þágu eins á kostnað annars er mjög líklegar til að mæta mikilli andstöðu.

En þær eru til sem taka tillit til beggja aðila, bæði Gunnar Tómasson og Guðmundur Franklín hafa komið með athyglisverðar tillögur sem vert er að ræða, og svo fleiri og fleiri.  

En þetta með sikja, þú rökstyður ekki rangfærslu, nálgun hans er úthugsuð áróðursbrella, og ég er eiginlega ekki lengur í skapi til að sýna slíku umburðarlyndi.

Það geisar jú borgarstyrjöld þó fórnarlömb valdsins upplifi slíkt ekki ennþá.

Skilja bara ekkert í af hverju vont fer alltaf versnandi.

En það breytist vonandi.

Kveðja að austan.

[Ómar Geirsson, 13.1.2013 kl. 21:15]

Blessaðir félagar, sæmundur og Jósef, skoðanaskipti er alltaf góð og gild og ég fagna þeim á þessari síðu.

Það eru til margar nálganir á þessum vanda, og ég vísa á greinar Ólafs Margeirssonar hagfræðings á Pressunni, á skrif Lilju Mósesdóttur, á skrif Gunnars Tómassonar og á Hagsmunasamtök heimilanna.

Svo má ekki gleyma Marínó G. Njálssyni, hann er perla.

En ég er eiginlega alveg hættur að ræða hin praktísku mál, er farinn á skitterí eins og gömlum og lúnum skæruliða sæmir.

En Jósef,þetta með pólitíkina, ég hef alltaf sagt að það þarf afl sem valdið óttast. Fyrir mig skiptir það engu máli hvað flokkurinn heitir, bara að hann sýni að hann er líklegur í verki til að berjast fyrir réttlæti.

En aflið vantar og er ekki að verða til.

Kveðja að austan.

[sigkja (IP-tala skráð) 13.1.2013 kl. 21:54]

Kolbrún, það er rétt að það eru engin lög sem skylda ríkissjóð til þess að bæta skuldaeigendum greiðslufall skuldara. Og engin lög sem kveða á um að ríkiskassinn sé ábyrgur fyrir lánaviðskiptum einstaklinga/fyrirtækja við fjármálafyrirtæki. Því hefur heldur enginn haldið fram.

En það eru til lög og stjórnarskrá sem koma í veg fyrir að ríkið geti gefið eitthvað eftir af kröfum sem aðrir eiga án þess að bæta þeim það að fullu. Ríkið getur ekkert "leiðrétt" vegna þess að ríkið á ekki kröfurnar. Afskipti ríkisins skapa kröfuhöfum bótarétt.

Og það var enginn að segja að að ríkið greiði kröfuhöfum við gjaldþrot. Vilji ríkið koma í veg fyrir gjaldþrot getur það bara gert það með því að greiða kröfurnar. Komi ekki til greiðsla frá ríkinu, okkar skattpeningar, þá er ekkert sem ríkið getur gert.

Ómar, væri ég leigupenni á vegum bankanna tæki ég undir hvert orð sem þú segir. Ég mundi heimta afskipti ríkisins og hvetja alla til að krefjast leiðréttinga. Því það þýddi að fjármálafyrirtækin, samkvæmt stjórnarskrá og lögum, fengju öll sín lán greidd upp í topp í boði skattgreiðenda. Bankarnir elska þig en Íslensk þjóð hefur ekki efni á fólki eins og þér.

[Ómar Geirsson, 13.1.2013 kl. 22:24]

Sigkja, það er fræðilega útilokað að hægt sé að taka afstöðu gegn þjóð sinni í öllum þeim ágreiningsmálum sem hafa komið upp á milli hennar og stjórnvalda.  Og hengja sig í öllum tilvikum á rangfærslur sem haldið er að þjóðinni.  Það vill nefnilega svo til að það er ekki allt rakalaus þvættingur í því sem stjórnvöld halda fram í þjónkun sinni við fjármagnið.  Sumt er rétt eins langt og það nær, þó það nái yfirleitt mjög skammt.

Þegar menn halda sig frá þeim rökum en mæta alltaf með tilbúnar skoðanir fyrir hönd skotspóna sinna,  til að geta síðan hnekkt þeim skoðunum, þá er hið útilokaða orðið að þekktu fyrirbæri málaliðans sem herjar á sitt eigið fólk fyrir greiðslu.

Viðbrögð þín hér að ofan benda til þess að ég hafi eitthvað sært stolt þitt, eins og þú viljir ekki fá þann stimpil að vera bara leiguþý bankanna.  Eins og þú viljir stoltu rétta upp hendi og segja," ég var einn af þeim fyrstu sem réði mig hjá vogunarsjóðunum" en þú megir ekki ekki segja frá.

Leitt þín vegna, en veistu, það skiptir mig ekki máli hver fóðrar þig.

Kveðja að austan.

[Sigurður M Grétarsson, 13.1.2013 kl. 23:40]

Ómar. Þú ert svo sannarlega  að kasta steini út glerhúsi þegar þú ásakar Sigkja fyrir að fara með ranfærslur og að færa ekki rök fyrir máli sínu. Þú hefur í engu svarað honum málefnanlega heldur aðeins með skítkasti og ásökunum sem þú hefur ekkert til að bakka upp.

Það er einfalelga hárrétt sem Sigkja segir að eignarréttarákvæði stjórnarkrárinnar kemur í veg fyrir að hægt sé að skylda lánveitendur til að lækka kröfur sínar með lagaboði. Það hjálpar engum að halda áfram að berja hausnum við steininn og horfa framhjá þeirri staðreynd. Hvaða leið er þá hægt að fara til að lækka skuldir lántaka aðrar en að ríkissjóður niðurgreiði þær? Hingað til hefur engin komið fram með raunhæfar lausnir hvað það varðar og allra síst HH, Marinó, Lilja og allra síst Guðmundur Franklín. Hans hugmynd er fáránlegust af öllum enda gengur hún á mannamáli út á það að greiða lánin niður með peningaprentun upp á hátt í 40% af landsframleiðslu sem allir með lágmarksþekkingu á hagfræði vita að mun leiða til þess að gengi krónunnar mun hríðfalla auk óðaverðbólgu. Það hjálpar engum.

Það skiptir engu máli hversu oft og mikið menn hrópa orðin "óréttlæti", "þjófnaður" eða önnur verri orð þá breytir þeð ekki þeirri staðreynd að á meðan Hæstiréttur hefur ekki dæmt verðtrygginguna ólöglega þá er krafa lánveitanda varinn af eignarréttarákvæði stjórnarskrárinnar. Ef Hæstiréttur hins vegar dæmir verðtrygginguna ólöglega þá er allt annað uppi í teningnum. Þá liggur einfalelga fyrir dómur um að viðbæturnar vegna vísitölu séu ekki réttmæt eign kröfuhafa og ber honum þá að lækka þær. Það væri hið besta mál. Hins vegar kæmi það ekki án aukaverkana því við það lendir ríkissjóður í margfalt meiri kostnaði vegna íbúðalánasjóðs en annars væri og það verður ekki hægt að komast hjá því að bregðast við því öðruvísi en með umtalverðum skattahækkunum eða niðurskurði ríkisútgjalda. Það fer reyndar eftir því hvort verðtrygging á láni til fagaðila verði líka dæmd ólöleg eða ekki. Ef þau lán verða ekki dæmd ólögleg það situr Íbúðalánasjóður eftir með verðtryggð lán með ríkisábyrð en óverðtryggðar eignir og þá erum við að tala um mjög stóran skell á ríkissjóð. Ef hins vegar lán líferyissjóðanna til Íbúðalánasjóðs verða líka dæmd ólögleg þá verður tap líferyissjóðanna það stórt að þeir neyðast til að lækka verulega greiðslur til sinna lífeyrisþega og við það tapa bæði ríkið og sveitafélög miklum skatttekjum auk þess sem útgjöld ríksisins til almannatrygginga munu aukast verulega vegna þess að lækkaðar tekjur lífeyrisþega úr líferyissjóðum leiða til aukins réttar þeirra á tekjutengdum bótum almannatrygginga.

Þetta er þó skárra í heildina ef dómur um ólögmæti verðtryggingar vellur áður en endanlega er gert upp þrotabú gömlu bankanna við kröfuhafa þeirra samkvæmt endurskoðunarakvæði í kaupsamningum nýju bankanna á lánasöfnunum. Þá mun þessi lækkun að hluta til lenda á þeim í stað skattgreiðenda og jafnvel líka lífeyrisþega.

[sæmundur (IP-tala skráð) 14.1.2013 kl. 00:58]

sæll Jósef

Það sem ég er að tala um að fjármálastofnanir setja gjald fyrir að lána okkur pening það gjald kallast vextir

Vöxtum er ætlað að skila fjármálastofnum arði

en til að það sé hægt þurfa vextirnir að vera hærri en væntanleg verðbólga

Ég spurði eitt sinn útibústjóra hjá spænskri bankastofnun ahvurju þeir væru ekki verðtryggingu hann svaraði því til að það þyrfti ekki því hún væri innifalin í vöxtunum sama yrði hér nema að væntanlega verður ávöxtunarkrafan mun hærri hér

[Almenningur (IP-tala skráð) 14.1.2013 kl. 01:17]

Og svo á svona í leiðinni að einkavæða Landsvirkjun. Prófið að bjóða Norðmönnum að einkavæða Statoil! Hvar væri olíusjóðurinn þá? 

[Ómar Geirsson, 14.1.2013 kl. 09:59]

Blessaður Sigurður.

Með fullri virðingu fyrir þér þá þarf ég ekki á því að halda að gera málstað andstæðinga minna upp lygaforsendur til að geta tekið rökræður við þá og ég hef líklegast ofmetið vitsmuni þína ef þú þekkir ekki muninn á rökfærslu málaliða og málaefnalegri nálgun í rökræðu eins og þú temur þér.

Þú heldur fram sjónarmiðum hagskóla sem telur peninga verðmæti í sjálfu sér og að öll hagstjórn eigi að miðast við að viðhalda nafnvirði þeirra.  Þetta er opinber stefna Þjóðverja í dag og þar með stefna Evrópusambandsins.

Sá hagskóli sem ég aðhyllist telur peninga vera mælieiningu sem notuð er í viðskiptum og gildi þeirrar einingar ráðist af verðmætasköpun raunverðmæta, það er vöru og þjónustu, í viðkomandi hagkerfi.  Hagstjórn eigi því að miðast við að hámarka raunverðmæti það er magn þeirrar vöru og þjónustu sem hagkerfið framleiðir.

Þessir hagskólar takast á í orðum en í raunveruleikanum er það sá síðari sem ræður.  Skýring þess er mjög einföld, og var útskýrð í dæmisögunni um Mídas konung, það lifir enginn á gulli einu saman.

Allar valdamiðstöðvar þekkja þennan raunveruleika, því bæði þekkja þær dæmisöguna um Mídas konung sem og þær vita hvernig fór fyrir konungi Lýdíumanna Krösus, sem átti nóg að gulli, en ekki nóg af framleiðsluvöru sem hét hermenn, og var því sigraður af Persum sem hirtu allt hans gull.

Þetta er skýring þess að peningaprentun hefur tíðkast frá því að sögur hófust.  Menn hafa leitað eftir gulli og silfri til að auka magn peninga í umferð, og hafi það ekki tekist, þá lögðust menn í ránsleiðangur til annarra ríkja til að ræna peningum, til að auka magn þeirra í umferð í sínu hagkerfi.  Og ef menn höfðu ekki burði til að ræna nágrannana þá var gjaldmiðillinn útþynntur.

Hagfræðiskóli þinn fordæmir slíka útþynningu en á fyrri tímum, það er svona frá 3.000 fyrir Krist til 1945, þá hefðu slík sjónarmið verið afgreidd sem algjör fáviska.  Ríkisvald hætti ekki að greiða mála hermanna til að skilja landið eftir varnarlaust gagnvart nágrannaríkjum sem sáu þá strax tækifæri til að auka magn peninga í umferð hjá sér með því að leggja undir sig viðkomandi land og ræna það.  Ennþá meiri fáviska var að gefast upp í miðju varnarstríði vegna þess að ríkiskassinn var tómur, þetta vissu menn og það er skýring þess að við segjum ekki öll sem ein Hæl Hitler í dag.  

Trúgjarnt fólk sem þekkir ekkert til sögunnar, hefur sjálfsagt aldrei opnað bók, eða þá ekki lesið þær sér til skilnings og þekkingar, það gín við áróðri þess skóla sem fordæmir peningaprentun.

Og ástæða þess að ég segi að hann er áróður er sú að í raunveruleikanum prenta menn peninga þegar aðstæður kalla á það og þess vegna halda menn þessu fram gegn betri vitund til að ná fram ákveðnum markmiðum.  Eins og til dæmis skriðdrekar þjóna ákveðnum markmiðum, kúbein í hendi innbrotsþjófs, eða annað það sem menn nota til að auka völd sín eða söðla undir sig eigur annarra.  

Viðbrögð Þjóðverja við evrukreppunni ber öll einkenni peningaprentunar.  Lánin til Grikkja til dæmis eru ekki til að fjármagna verkefni gríska ríkisins heldur til þess að tryggja greiðsluflæði þýskra banka.  Þau eru að nafninu til skráð á gríska ríkið en þessi lán koma aldrei til baka, og endurgreiðsla þeirra verður mætt með frekari peningaprentun. 

Endurfjármögnun ríkisskuldabréfa evruríkja er einnig fjármögnuð með peningaprentun því hinn alþjóðlegi fjármálamarkaður lánar ekki lengur evrópskum bönkum.  Þess vegna lánar evrópski seðlabankinn þeim framhjá reglum og kröfum um veðum, og þá fjármuni nota síðan bankarnir til að kaupa ríkisskuldabréf.  Auk þess hafa gjaldþrota bankar, það er bankar sem geta ekki fjármagnað sig sjálfir á markaði, fengið fjármögnun hjá evrópska seðlabankanum.

Ef Þjóðverjar hefðu haldið þessi prinsipp sín í heiðri þá hefðu þessir bankar verið settir í þrot, og einnig hefði þetta fiff með ríkisskuldabréfin ekki átt sér stað.  Þeir létu einfaldlega prenta peninga þegar hagsmunir þeirra kröfðust.

Peningaprentun er skýring þess að bandamenn unnu Þjóðverja, peningaprentun er skýring þess að vestræn hagkerfi náðu sér á strik eftir kreppuna miklu, peningaprentun er hreyfiaflið í uppbyggingu Bandaríkjanna á nítjándu öld, peningaprentun er skýring þess að borgir Evrópu voru reistar úr rústum eftir seinna stríð.

Peningaprentun er hreyfiafl, fastgengisstefna er ávísun á langvarandi stöðnun og samdrátt.

Peningaprentun er skýring þess að fjármálakerfi heimsins hrundi ekki eftir hrun sýndarhagkerfisins haustið 2008, allar valdamiðstöðvar heimsins gripu til hennar.

Þetta er lærdómur sögunnar, ekki skoðun.

Og ég taldi nauðsynlegt að pikka þetta inn þér til fróðleiks svo þér yrði aldrei á aftur að afgreiða nauðsynlega björgun heimila landsins sem peningaprentun.

Það heldur enginn fram öðru nema hann ætli sér að ná til sín eigum annarra.  Eða sé málaliði í vinnu fyrir viðkomandi ræningja.

Efnislega ætla ég svo að svara þér í næsta innslagi.

[Seiken (IP-tala skráð) 14.1.2013 kl. 10:11]

Já, söngurinn um að ekkert sé hægt að gera, eignarrétt og svo framvegis. Eigum við ekki að skoða það aðeins nánar.

Trúlega voru til a.m.k. tvær pólítískar eða efnahagslegar leiðir eftir hrun sem hægt var að velja til þess að sigla hagkerfinu út úr kreppunni:

1) Annars vegar leið sem hafði það að markmiði að skuldahreinsa hagkerfið (einstaklingar, fyrirtæki og opinberir aðilar) eins og frekast væri kostur. Þetta hefði tryggt fljótan bata.

2) Hins vegar leið sem hafði það að markmiði að koma okkur í ESB, taka upp nýja mynt þannig að kröfuhafar gætu valsað út úr landinu með öll verðmæti sem þeir hefðu komist yfir þar sem engin gjaldeyrishöft væru til staðar. 

Í þessu samhengi þá er ágætt að rifja það upp að Geir H. Haarde hefur upplýst að Manuel Barrosso hringdi í Geir til þess að biðja hann um að fara vel með evrópska kröfuhafa í eftirmála hrunsins. Það blasir við hverju einasta mannsbarni að sú ríkisstjórn sem tók við af hrunstjórninni, sem gerði það beinlínis að markmiði sínu að koma landinu í ESB, átti enga kosti aðra kosti en að fara að þessum vilja ESB toppana. Ellegar væri ESB umsóknin dauð.

Verksummerki þessarar pólitísku stefnu sjáum við allstaðar við úrvinnslu skuldamálanna. Velferðarstjórnin (eða samfylkingin í tíð hrunstjórnarinnar) hefur meðvitað látið sér öll tækifæri úr greipum ganga sem hefðu getað hjálpað skuldugum heimilum og þar með minnkað eignasafn kröfuhafanna.

a) Neyðarlögin halda fyrir dómsstólum sem sýnir að í efnahagslegri neyð þá getur ríkið gengið á eignarrétt kröfuhafa. 

b) Ríkið hefði getað keypt kröfur bankanna á hrakvirði. Kröfurnar fóru á tímabili á 5% af nafnvirði þannig að fyrir það eiginfjárframlag sem ríkið hugðist leggja í bankana hefði í teoríunni mátt kaupa kröfur upp á 2000 milljarða að nafnvirði pr. banka.

c) Tillaga Jóns Magnússonar um að inn í neyðarlögin verði tekin frysting vísitölu er afgreidd af Jóhönnu Sig og Gylfa Arbjörnssyni með einföldu nei-i.

d) Stjórnvöld geta á hvaða tíma sem er breytt grunni vísitölu neysluverðs til þess að milda áhrif hrunsins fyrir lántakendur en gera það ekki.

e) Velferðarstjórnin víkur frá markmiðum neyðarlaganna um endurreisn bankakerfisins og velur að kalla mismun á bókfærðu verði á skuldum og áætlaðri innheimtu "eiginfé".  Þessi aðferð hámarkar innheimtu á skuldum. Síðan afhendir ríkið kröfuhöfunum/skilanefndunum bankana aftur með því að gera þá að 90% eigendum í Íslandsbanka og Arion. Í þeim gögnum sem komið hafa frá fjármálaráðuneytinu um endurreisn bankanna er búið að strika yfir mikilvægar upplýsingar sem greina frá því hvernig eignasöfnin voru verðmetin við flutning frá gömlu bönkunum yfir í þá nýju (sjá t.d. gögn Víglundar Þorsteinssonar og skýrslu SJS um endurreisnina). Endurreisnin þolir m.ö.o. ekki skoðun í dagsljósi.

f) Stjórnvöld hefðu á hvaða tíma sem er geta valið að nýta sér upplýsingar um ólögmæta bankastarfsemi fyrir hrun til þess að semja við kröfuhafana um afslátt á kröfum. Í stað þess velja þau að reyna að breiða yfir stórfellda brotastarfsemi gömlu bankana s.s gengistryggða lánastarfsemi. 

g) Það er fyrst og fremst ESB-sinnað samfylkingar og VG fólk sem tekur þátt í sakvæðingu almennings. Hörðustu öfgajafnaðarmenn ganga jafnvel svo langt að réttlæta þessa meðferð á skuldugum heimilum landsins með því að halda því fram að það sé nauðsyn vegna þess hversu erlendir kröfuhafar hafa tapað miklu á Íslandi.

Þetta ferli minnir í raun á það sem maður les um inngönguskilyrði einstaklinga inn í skipulögð glæpasamtök, þar sem sá sem vill ganga í samtökin þarf að sína fram á ákveðna siðblindu með því að framkvæma óhæfuverk til þess að eiga möguleika á að fá fulla aðild.     

[Ómar Geirsson, 14.1.2013 kl. 10:12]

Peningaprentun er útskýring þess að hagkerfi heimsins hrundi ekki með skelfilegum afleiðingum haustið 2008.  King seðlabankastjóri Bretlands réttlætti sínar aðgerðir með fullyrðingu um að annars hefði heimurinn upplifað verstu kreppu sögunnar, mun verri en kreppuna miklu á fjórða áratugi síðustu aldar.

Þeir sem í barnaskap sínum fordæma peningaprentun eins og þú gerir Sigurður, átta sig ekki á nokkrum grunnstaðreyndum um fjármálakreppu.

1. Fjármálakreppum fylgir kostnaður, bæði fyrir heimili, fyrirtæki og almannasjóði. Spurningin er því hvernig menn lágmarka þann kostnað.  Um það er rætt, en ekki deilt nema af þeim sem ætla öðrum að bera allan þann kostnað.

2. Það tapast alltaf verðmæti í fjármálakreppum, froðan sem hefur myndast umfram raunverðmæti glatast, kallast að markaðir leiti í jafnvægi, en aðgerðir snúast um að lágmarka tap raunverðmæta.  Að framleiðsla sé ekki stöðvuð vegna til dæmis skort af peningum í umferð eða vegna of mikillar skuldsetningar.

3. Peningaprentun er ekki sjálfvirk ávísun á verðbólgu.  Ef það er skortur á peningum þá fyllir hún aðeins upp í tómarrúmið.  Sama gildir ef hún ýtir undir framleiðslu líkt og útgáfa á dollurum gerði þegar Villta vestrið var numið eða þegar Marshal aðstoðin flæddi yfir Evrópu.

4. Ef afleiðing fjármálakreppa er of mikil skuldsetning þá aukast mjög líkur á langvarandi stöðnun og samdrætti í hagkerfum.

Höfum þessar staðreyndir á hreinu.

[Ómar Geirsson, 14.1.2013 kl. 10:41]

Loks ætla ég að svara þér efnislega Sigurður án þess að nenna eltast við rökfærslur sem byggjast á röngum forsendum.

1. Samkvæmt neyðarrétti má almannavald grípa inn í eignarrétt ef þær aðgerðir eru almennar og fela ekki í sér mismunun.  Stríðslög Churchil gengu freklega á allan eignarrétt manna, verksmiðjur voru látnar framleiða stríðstól, flutningstæki voru gerð upptæk, verðlaus pappírspeningur var notaður til að greiða fyrir upptöku eigna eða þvingaða notkun á eignum (verðlaus því fyrsta verk Breta var að senda gullforða sinn til USA sem greiðslu á stríðstólum, það bæta við að þegar gullið var búið þá var einföld skuldaviðurkenning látin duga en USA stjórn prentaði dollar til að greiða fyrir þau stríðsgögn sem Bretum og Rússum var afhent).  En það þýddi ekkert fyrir Hitler eða bandamenn hans meðal breskra iðnrekanda að höfða mál fyrir breskum dómsstólum og segja "að eignarréttarákvæði stjórnarkrárinnar kemur í veg fyrir" að hægt sé að fjármagna stríðið.

Um þetta þarf ekki að rífast, ekki nema menn vilji viljandi leika sig fífl.  Þó menn hafi aldrei opnað bók, og þekki ekkert til sögu heimsins, þá ættu allir að hafa frétt af neyðarlögunum sem gengu gegn eignarrétti en voru samt dæmd gild.

2. Það fellur alltaf kostnaður á ríkissjóð vegna vanda heimilanna, spurningin er hvernig hægt er að dreifa þeim kostnað á tímalínuna og hvernig er hægt að lágmarka hann.  

3. Þeir sem tala um kostnað, láta þess ógetið að það fellur meiri kostnaður á ríkissjóð ef ekkert er að gert.  Bæði vegna kerfishrunsins en fyrst og fremst vegna minni vaxtar í framtíðinni.  Heimili og fyrirtæki eru ekki bara grunnstoðir samfélagsins, heldur líka hreyfiafl hagkerfisins.

4. Lífeyrissjóðskerfið þrífst ekki án heimila landsins.  Húsbréf borga sig ekki sjálf.  Lífeyrisrétthafar eru líka hluti af heimilum landsins og öfugt.  Hagsmunir eins geta því aldrei gengið fram yfir hagsmuni hins því hagsmunirnir eru þeir sömu.  Það þarf að finna leið sem skaðar ekki lífeyrissjóði og skaðar ekki heimili landsins.  Núverandi kerfi gerir það, og því þarf að breyta.  

5. Siðað samfélag bregst alltaf við neyð.  Siðaða samfélag bregst alltaf við afleiðingum hamfara, hvort sem það er vegna fjármálahamfara eða vegna náttúruhamfara.  

Sigurður, rökfærsla þín byggist á falsi um eignarréttinn, neyðarréttur er honum alltaf æðri.  Eins lepur þú alltaf upp rök þeirra sem vilja láta almenning bera allan kostnaðinn af hruni fjármálakerfisins, hruni sem var algjörlega á ábyrgð stjórnanda þess, rök sem hamra alltaf á kostnaði þess að gera eitthvað raunhæft.  En sleppa því að minnast á kostnaðinn sem fellur til að gera það ekki.

Og viðhorf þitt að neita fólki um hjálp er siðlaust.

Rökfærslan og siðleysið kristallast í sögu sem ég heyrði úr ónefndu sveitarfélagi þar sem barnanefndarnefnd þurfti að skipta sér að skólastjóranum vegna þess að börn hans báru merki vannæringar.  Hann tímdi ekki að kaupa almennilegan mat, skyr og grautar voru látnir duga.  Nema hann leysti fæðuvanda sinn með því að fara alltaf í heimsóknir á matmálstímum og uppskar oft matarboð.

Siðleysið er að hann vildi ekki sjálfur þau kjör sem hann ætlaði konu og börnum, heimskan er að líta á matarkaup sem kostnað sem má spara.

Þetta er stefna ríkisstjórnarinnar í hnotskurn.

Kveðja að austan. 

[Ómar Geirsson, 14.1.2013 kl. 11:30]

Takk Seiken, góð samantekt, og flottur endir.

Ætla aðeins að benda á að Jón Magnússon er ágætur, og hefur skrifað margar góðar greinar um fáráð verðtryggingarinnar.  En hann var ekki sá mest áberandi sem benti á þetta með frystingu verðtryggingarinnar.  Ég til dæmis las mikið Benedikt Sigurðsson, fyrrum Samfó en núverandi Dögunarmaður, hann skrifaði strax blaðagreinar og kom í Silfrið til Egils.  Einnig var ung stúlka úr Samfylkingunni áberandi, Sigrún hét hún minnir mig, og svo má ekki gleyma Gunnari Tómassyni sem kom með hin faglegu rök gegn verðtryggingunni.

Og svo fleiri og fleiri.

Annað, ef við ætlum einhvern tímann að upplifa réttlátt þjóðfélag, þá þurfum að hætta flokkaríg.  Hvort sem hægri menn sætta sig við það eður ei, þá var það ekki Samfylkingararmur Hrunstjórnarinnar sem bar ábyrgð á þeirri leið sem var farin, það var ríkisstjórn Geirs Harde, samhljóða, einróma.  

Allar þær leiðir sem ríkisstjórnin hefur farið hafa notið stuðnings Sjálfstæðisflokksins.  

Það er bara þannig, feisum það.

Og fólkið sem þóttist vera á móti, er núna stuðningsflokkur ríkisstjórnarinnar og ber þar með alla ábyrgð á öllum hennar hermdarverkum, feisum það líka.

Rétt er rétt, óháð því hver heldur því fram eða hvaða hagsmuni menn hafa af því að halda öðru fram eða kenna öðrum um.

Framtíð barna okkar á allt undir að við áttum okkur á þessum einföldu sannindum.

Og látum hegðun okkar mótast af þeim.

Kveðja að austan.

[Jósef Smári Ásmundsson, 14.1.2013 kl. 12:25]

Sæll Sæmundur.Sjálfsagt allt satt og rétt.En vextir eru ákveðnir hjá seðlabankanum .Peningastofnanir eru með tvenns konar vexti í gangi á innlánsvöxtum.Verðtryggða og óverðtrggða.Nú er ég orðinn svolítið kalkaður varðandi útlánsvexti þar sem ég hef búið 4 ár í noregi en held þetta sé eins með þá.En aðal málið er þetta:Þegar raunvirði húsnæðis og launa fylgir ekki vísitölunni skekkir það stöðu hins almenna borgara.Þessar vísitölur hljóta að vera rangar eða röng samsetning á þeim þegar þetta gerist.Til dæmis Eðlilegast væri náttúrulega að það væri sér vísitala sem eingöngu byggðist á markaðsvirði húsnæðis og húsnæðislánin myndu verðbætast eingöngu eftir henni.Þetta eru hlutirnir sem við eigum að einbeita okkur að en hætta að rífast um útfærslur og smá atriði.Við höfum kunnáttumenn(sérfræðinga)í kerfinu sem geta séð um útreikninga og útfærslur en þurfum afl til að knýja á stjórnvöld um úrbætur.Þetta afl gæti verið meirihluti þjóðarinnar ef við förum knýjum á um þjóðaratkvæðagreiðslu.Og að því vil ég vinna.

[Sigurður M Grétarsson, 15.1.2013 kl. 16:02]

Ómar Geirsson. Til að lög sem ganga gegn eignarrétti á grunvelli neyðarréttar geti staðist fyrir Hæstarétti þarf að  vera til staðar mikil neyð sem lögin taka á auk þess sem skilyrði er að ekki sé hægt að nota aðrar aðferðir og þau mega aldrei ganga lengra en þarf til að koma í veg fyrir þessa neyð. Það að ganga á eignarrétt lánveitenda vegna lána fólk sem ræður við sín lán stenst því ekki neyðarrétt. Það að ákveðinn fjöldi heimila missi íbúðir sínar ef ekki er gengið á eignarrétt lántaka getur heldur ekki flokkast undir neyðarrétt nema um sé að ræða slíkan  fjölda að það valdi hruni í hagkerfinu.

Í þessu efni má benda á dóm Hæstaréttar sem taldi það brjóta gegn  eignarréttarákvæði stjórnarkrárinnar að skylda eigindur lánsveða til að lækka þau á grunvelli laga um 110% leiðina í lögum um greiðsluaðlögun. Niðurstaðan var sú að það stæðist ekki eignarréttarákvæði stjórnarskrárinnar að þvinga lántaka með lagaboði til að gefa aflátt af innheimtanlegri kröfu. Það er þess vegna sem lánsveð eru ekki inni í 110% leiðinni en ekki vegna þess að stjórnvöld hafi ákveðið það eins og margir hafa sagt. Lánsveðin voru upphaflega inni en stjórnvöld voru gerð afturreka með það af Hæstarétti.

Það er því alveg á tæru að það að setja lög um flata lækkun lána hvort sem það er gert beint, með því að afnema verðtryggingu af þegar teknum lánum, frysta vísitöluna eða krukka í hana með öðrum hætti eða með því að setja þak á hækkun lána vegna vísitölu, munu verða dæmd brot á stjórnarskránni. Það er því tómt mál að tala um að fara einhverja af þeim leiðum og það hjálpar allara síst þeim sem eru í fjárhagserfiðleikum að eyða þeirri orku sem hægt væri að nota í að finna raunhæfar leiðir til aðstoðar fjölskyldum í vanda í að hamra alltaf á einhverju slíku gagnvart stjórnvöldum. Það skiptir engu máli hverjir komast til valda í næstu kosningum. Þeir munu ekki geta farið neina af þessum leiðum af þeirri einföldu ástæðu að þær eru allar bort á stjórnaskránni og geta ekki flokkast undir neyðarrétt.

Ástæðan fyrir því að ég geri mikið af því að blogga um þetta atriði er ekki það að ég vilji ekki hjálpa þeim fjölskyldum sem eru í vanda því það vil ég svo sannarlega gera. Ástæðan er þvert á móti sú að ég hef verið að freista þess að koma umræðunni úr upphrópunum um leiðir sem eru engan vegin raunhæfar yfir að ræða um raunhæfar leiðir. Það er því ómakleg gagnrýni á mig og aðra sem höfum viljað einskorða umræðuna við raunhæfar leiðir að brigsla okkur um siðleysi.

Ég hef talað fyrir þeirri leið að við reiknum öll húsnæðislán út þannig að við skoðum öll lán sem þeir hafa tekið til kaupa eða viðhalds á húsnæði frá því þau voru tekin eða eins og þau stóðu á ákveðnum tímapunkti frá því fyrir bólumyndun hagkerfisins. Það er sjálfstætt ákvörðunaratriði hver sú dagsetning á að vera en hún gæti verið einhvern tíman á tímabilinu janúar 2000 til janúar 2003. Síðan reiknum við út hvað kæmi best út fyrir lántakan að nota þá vístitölu sem er á láninu, launavísitölu eða vísitölu húsnæðisverðs. Við einfalelga reiknum með öllum þeim greiðslum sem greiddar af láinu með þessum vísitölum. Í þeim tilfellum sem launavísitala eða vísitala húsnæðisverðs kemur betur út þá reiknum við út hversu mikið lægri höfuðstóll lánanna væri því sem er í dag ef hagstæðasta vísitalann fyrir lántaka hefði verið notuð. Þegar búið verður að reikna þessa upphæð fyrir alla lántaka og leggja saman þá skoðum við hversu stóran hluta þeirrar upphæðar við treystum okkur til að fjármagna. Það verður jú fáum öðrum til að dreifa en skattgreiðendum til að greiða þetta.

Ef við treystum okkur til að fjármagna alla upphæðina þá greiðum við lánin niður miðað við þessar forsendur. þá standa allir lántakar húsnæðislána í þeirri stöðu að lánin þeirra hafa ekki hækkað meira en húsnæðsiverð síðan þeir tóku þau eða frá upphafstíma viðmiðsins og greiðslubyrðin hefur heldur ekki hækkað meira en nemur almennri launaþróun í landinu. Ég er þeirrar skoðunar að ekki sé hægt með nokkurri sanngirni að krefjast þess að skattgreiðendur niðurgreiði lánin meira en þessu nemur. Ef við hins vegar ráðum ekki við alla upphæðina þá fá lántakar þó að minnsta kosti hluta þessarar upphæðar leiðréttan. Ég held reyndar að þetta ætti í heild að vera viðráðanleg upphæð því flestir þeirra sem lent hafa í þessu eru búnir að fá stóran hluta þessa misgengis leiðrétt nú þegar á grunvelli 110% leiðarinnar. Það sem eftir stendur er munurinn á 100 og 110% auk þeirrar upphæðar sem fólk lagði til af eigin fé í íbúðir sínar utan þess hluta þeirrar upphæðar sem til kom vegna hækkunar á eldri íbúð umfram vísitölur lánanna á árunum fyrir hrun. Með öðrum orðum þá gerir þessi hugmynd ráð fyrir því að gróðin íbúðaeigenda af hækkunum á íbúðaverði í íbúðabólunni umfram hækkun á vísitölu lánanna dragist frá tapinu vegna hrunsins. Það er því bara verið að bæta fólki tap á eigin fé sam það lagðí í íbúðir sínar og hafði komið til með sparnaði, arfi eða öðrum leiðum en bóluhækkunum á þeim íbúðum sem það átti meðan íbúðaverð hækkaði upp úr öllu valdi.

Ég tel að þessi leið muni hjálpa nánast öllum þeim sem nú eru í vanda en voru með sín mál í lagi fyrir hrun. Mér skilst að um 85% af þeim sem hafa misst íbúðir sínar eða þurft að nýta sér greiðsluaðlögun hafi verið komnir í vanda fyrir hrun og væru því að öllum líkindum í vanda í dag þó ekkert hrun hefði orðið. Flestir aðrir hafa náð að halda sjó vegan þeirra fjölmörgu aðgerða sem stjórnvöld hafa farið út í en minna er fjallað um en upphrópanir fólks um órauhæfar leiðir sem virðist frekar hafa verið að vekja athygli á sér tilað slá pólitískar keilur heldur en að reyna að hjálpa fólki í vanda.

Hvað varðar peningaprentun þá er það rétt hjá þér að ef skortur er á peningamagní í umferð þá getur peningaprentun verið hentug leið til að takast á við þann vanda. Það er hins vegar ekki vandamálið hér. Bankarnir eru fullir af peningum sem illa gengur að koma í vinnu. Það er því alveg á tæru að peningaprentun upp á 600 milljarða eins og Hægri grænir leggja til mun leiða til óðaverðbóglu og gríðelegs falls krónunnar. Sú leið mun því gera illt verra.

[Ómar Geirsson, 15.1.2013 kl. 21:11]

Sigurður.

Ég deili þeirri skoðun með þér að ekki er hægt að ganga á eign án bóta.  Vitlaust að reyna það en það komu strax fram tillögur um leiðir sem tækju á þessum sjónarmiðum.

Ég er ósammála þér á skilgreiningunni á neyð, finnst alltaf á skrifum þínum, bæði hér og öðrum sem ég hef lesið, og ég hef lesið þig lengi sökum þeirrar áráttu þinnar að rökstyðja mál þitt, að þú sjáir alltaf fyrir þér neyð sem einhverskonar Móðuharðindi.  Neyðarréttur nær til almannahagsmuna, til að koma í veg fyrir upplausn, þjóðfélagsólgu, átök og svo framvegis.  Að ég tali ekki um hrun samfélagsins eins og blasir við er þessi vandi fær að gerjast mikið lengur.

Varðandi dæmið sem þú tekur þá er um almenna lagsetningu að ræða, neyðarlög hafa allt aðra réttarstöðu og ganga alltaf fyrir.  Þeim er aðeins hnekkt á grundvelli þess að hin meinta neyð sem vísað er í er ekki talin vera til staðar.  Með öðrum orðum að það sé verið að misnota þau.  

Það rífst enginn heilbrigður maður um að eitthvað alvarlegt gerðist haustið 2008, og eignatilfærsla af þessari stærðargráðu er óþekkt í nútímasamfélögum.  Í vestrænni sögu ertu bara með ákveðna hópa sem hafa sætt henni, eins og til dæmis gyðinga á fjórða áratugnum eða eignastéttir Rússlands eftir byltingu.   Að heil þjóð hafi skipulega verið svipt eignum sínum er einna helst að finna í framferði breta á Írlandi á nýöld, eftir Cromwell og síðan Óraníu kóng.  

Þetta er fordæmalaust og lagasetning stenst ef hún gætir meðalhófs.  

Hins vegar er það rétt hjá þér að það er tilhneiging þar sem ítök auðmanna eru sterk að stjórnarskrá er misnotuð til að tryggja forréttindi eða eignasöfnun sem hefur átt sér stað í skjóli laga sem skjólstæðingar viðkomandi auðmanna hafa sett.  Í eðlilegu ástandi ná menn einhverri sátt, en þegar auðsöfnunin og skuldaþrælkun er komin yfir ákveðið mark, þá sýður upp úr.

Það er sú ólga sem blasir við ef skynsamir menn grípa ekki inní Sigurður.

Sértæk leið sem þú bendir á er alltof flókin í framkvæmd og þá fyrst fer allt í háaloft ef hún er farin því menn munu alltaf bera sig saman og spyrja, "af hverju hann, af hverju ég?".

En þú mátt samt eiga það að þú nenntir að hugsa þetta dæmi, mun meira en hægt er að segja um þá stjórnmálamenn sem þú styður.

Það er rangt hjá þér að peningaprentun komi úr vasa skattgreiðanda, hún kemur úr prentvélum.  Ef þú vísvitandi heldur öðru fram, og gerir vönduðum hagfræðingum upp hávaða og lýðskrum, þá ertu að nota lygi eða blekkingar til að þjóna ákveðnum hagsmunum, og þegar þeir hagsmunir snúast um að hafa fé af fólki, og valda tugþúsundum samlanda þinna óþarfa þjáningum, þá ertu siðlaus Sigurður.  Það er málflutningurinn sem dæmir þig en ekki mín orð. 

Leiðréttir þú þig og gerir ekki upp öðrum upp skoðanir í þessu máli, heldur ástundar það sem þú kallar að  "að koma umræðunni úr upphrópunum um leiðir sem eru engan vegin raunhæfar yfir að ræða um raunhæfar leiðir" að þá brigsla ég þig ekki um siðleysi, enda tel ég mig hafa rætt við þig í gegnum tíðina þegar þú hefur kíkt í heimsókn, eins ræddum við oft málin á silfurbloggi Egils áður en hann henti mér út.

Ég get alveg játað að það hafa margar upphrópanir verið í gangi og því miður endaði afkvæmi Búsáhaldabyltingarinnar í þeim farvegi, hlutur sem ég hef rætt ítarlega í netheimum og gagnrýnt.  Reyndar er mig farið að gruna að þeir sem hafa átt hagsmuna að gæta hafi kynnt undir hávaðann, og það er þá ekki í fyrsta sinn sem það gerist.  

Hins vegar verður þú að átta þig á Sigurður að þegar fólk er neitað um réttlæti, og þá skiptir það engu máli þó þú upplifir þá kröfu ranga, og rök þess og málatilbúnaður er einskis metinn, að þá lætur fólk sverfa til stál.  

Og það mun gerast á Íslandi, því miður.  Hógværa fólkið er að draga sig í hlé.

Ég veit ekki hvort þú sért vísvitandi að rangtúlka Guðmund Franklín, hann er að vísa í þrautprófaðar tillögur.  

Kostnaðurinn sem þú nefnir er út úr kortinu, eftir sem ég best veit, en ef þú sýnir mér hann með rökum, þá skal ég draga þau orð til baka.  

Jóhanna hefur metið leiðréttingu á verðtryggðum lánum heimilanna rétt um 300 milljarða, 280-320 minnir mig, og ég ætla ekki að gera ágreining við hana um það.  

En rökvillan þín, sem mig er reyndar farið að gruna að þú viljir vísvitandi ekki skilja, er að þetta kemur ekki úr ríkissjóð, heldur með prentun peninga og sú prentun fellur til á löngum tíma, eða líftíma lánanna. 

Þegar þú ræðir kostnað, sem við segjum að sé x tala að þá held ég fram á móti, og er ekki einn um það, að sé ekkert að gert, þá sé sú tala y*x.  Það er skýring þess að svona skuldakreppur hafa alltaf, án undantekninga fyrr en núna eftir að hin svarta frjálshyggja náði ráðum af skynsemi manna, verið leystar með útþynningu gjaldmiðils.  Fastgengi hefur alltaf látið undan.

Varðandi peningaprentunina þá er hún líka x stærð, þar sem x hefur gildi minna en 1. En það að gera ekki neitt, hafa bæði sjálfvirka hækkun á skuldum sem og of mikla skuldabyrði, hefur líka y*x áhrif og y er líka með gildi minna en 1.  Það er stöðugur órói á launamarkaði og ef menn ætla að halda launum föstum, og beita til þess valdi að þá þarf sama tæki og var í Austur Evrópu á nýöld, ánauð fólks að viðlagðri refsingu ef menn flýja.  

Fólk flýr eymdina, fólk flýr skuldina.

Raunveruleikinn sýnir svona verðbólguþrýsting og hann fer bara vaxandi.  

Þjóðfélagsólgu fylgir kostnaði.

Of há skuldsetning dregur úr hagvexti.  

Þú ert alls staðar með y*x í þessu dæmi.

Nema varðandi verðbólguna, hún er minni til lengri tíma litið ef farið er leið peningaprentunarinnar.  Það varð engin óðaverðbólga í USA þegar menn slógu gullfótinn af, peningamang í umferð er mjög svipað graf og aukningin á þjóðarframleiðslu.

Peningamagn sem slíkt er heldur ekki mælikvarði á afkomu þjóðarbúa heldur magn vöru og þjónustu.  Þar sýnir reynslan að meðalhófið er best, hvorki fastgengi eða stjórnlaus peningaprentun.

Peningaprentunin sem við tölum er miklu minni en sú sem átti sér stað í bóluhagkerfinu, en þá var hún í þágu fjárbraskara og látin óátalin.  Það er aðeins rifist þegar miklu minni peningaprentun er í þágu almennings.  

Hvað veldur Sigurður???

Þú vísar í ofgnótt peninga inná bönkum.

Því er til að svara að þetta eru að stórum hluta gervipeningar sem hafa orðið til við sýndarviðskipti eða vaxtakröfu sem er umfram fjármunamyndun i raunhagkerfinu.  Lilja er með athyglisverða leið til að kljást við hana, eins má nefna tillögur Tryggva Þórs og fleiri. 

En aðalatriðið er að láta sýndina ekki trufla raun.

Vandinn sem þú ert að glíma við Sigurður er að þú nálgast vandann út frá hefðbundinni hugsun, en þegar vandinn er of umfangsmikill, þá dugar það ekki til.  

Það þarf nýja hugsun, nýja nálgun.  Og nýta sér reynslu sögunnar.  Orð Sólons eru sígild í dag eins og þá.  Þau komu í veg fyrir borgarastyrjöld.  

Og alltaf þegar menn hafa skilið þessi orð hans, þá hafa þeir komið í veg fyrir slíka styrjöld.  Þeir sem hafa ekki áttað sig á því, hafa þurft að berjast fyrir völdum sínum, oftar haldið þeim, en stundum tapað.  

Þeim sem finnst blóðug barátta aukaatriði, ættu samt að hafa í huga þetta hlutfall snérist við á öld byltinganna sem hófst 1776 og endaði 1945, með tilkomu velferðarkerfisins.  

Ég spái ekki um úrslitin núna, en baráttan verður blóðug.  

Og það er ofsalega fátt sem getur hindrað það héðan af.  

Fólkið sem ég kallaði Fallega fólkið þorði ekki að stíga fram.

Það er ekki bjart yfir Evrópu í dag.

Kveðja að austan.