"Helgur réttur"

 

Sumt þarf að segjast, og þegar það er sagt vel, þá er full ástæða til að vekja athygli á því.

Fyrirsögn mín hér að ofan er tekin úr grein eftir Óla Björn Kárason í Morgunblaðinu í dag.  Og textinn hér á eftir er beint peistaður úr þeirri grein.

 

"Það er helgur réttur sjálfstæðra og frjálsra þjóða að grípa til varna ef á þær er ráðist. Sá réttur getur aldrei orðið skálkaskjól fyrir hernað gegn saklausum borgurum. Slíkan hernað á að fordæma. En eitt og hið sama verður yfir alla að ganga. Við getum ekki beitt mismunandi mælistiku eftir því hver á hlut að máli. Árásir Hamas-samtakanna á óbreytta borgara í Ísrael eru viðurstyggileg með sama hætti og þegar ísraelskir hermenn ráðast á saklausa Palestínumenn. Þjóðarmorð sýrlenskra stjórnvalda vekja óhug og þeim á að mótmæla. Við Íslendingar eigum einnig að nota hvert tækifæri til að mótmæla grófum mannréttindabrotum jafnt í Kína sem í öðrum löndum. En barátta fyrir mannréttindum, friði og frelsi, verður aldrei trúverðug þegar tvískinnungur vinstrimanna ræður för. Það sem meira er; hún mun litlum árangri skila, öðrum en þeim að nýtast sem pólitísk höfuðlausn nokkrum dögum fyrir val á framboðslista" 

 

Þetta er kjarni þess sem fólk þarf að skilja, það sem er rangt, er rangt, hver sem á í hlut.

En fólk á svo erfitt að líta í eigin barm, að gagnrýna þá sem standa því næst.

Og oft er tilgangurinn á bak við beinskeytta gagnrýni á það sem miður fer, eða harmleiki eins og þá sem eiga sér stað í Palestínu, að upphefja sjálfan sig og sína.

 

Við Íslendingar sáu þetta svo vel við stjórnarskiptin vorið 2009.

Alltí einu hættu íslenskir vinstrimenn að tala um óhæfu Alþjóðagjaldeyrissjóðsins, það var ekki lengur níðingsháttur að koma afleiðingum fjármálakreppa á almenning.  Og amerískir vogunarsjóðir voru orðnir ásættanlegir eigendur bankanna.  Meira að segja stuðningur við fjárkúgun Evrópusambandsins var eðlilegur því hann var forsenda þess að landið fengi inngöngu í Evrópusambandið.

Þeim fannst það duga að halda áfram að tala illa um Sjálfstæðisflokkinn og allar hans syndir.  Það var eins og Sjálfstæðisflokkurinn væri ennþá í ríkisstjórninni og bæri ábyrgð á öllu því slæma sem gert var almenningi, eða þá það sem verra var, að illar gjörðir væru réttlætanlegar ef rétta fólkið framkvæmdi þær.

 

Við erum einnig að sjá þetta í dag þegar fólkið sem reis upp gegn Hrunverjum og bauð sig fram undir merkjum Borgarahreyfingarinnar, að það er núna allflest komið í Dögun, og er þar í verktakavinnu fyrir ameríska vogunarsjóði til að hindra að gagnrýni almennings snúist gegn fyrirætlun þeirra að skuldaþrælka þjóðina um ókomna tíð.

Dögunarfólkinu virðist vera sama um þessa skuldaþrælkun því það eru útlendingar sem standa fyrir henni, eða allavega er talað með amerískum hreim, sem einu sinni þótti svo fínt.  Það telur mikilvægara að berjast við fallna útrásarvíkinga, sægreifa og að sjálfsögðu Sjálfstæðisflokkinn, aðila sem eru ekki gerendur í dag, en gætu vissulega verið það, fengju þeir tækifæri til þess.

 

Það sem er rangt, er ekki lengur rangt, ekki ef menn sjá tækifæri fyrir sig og sína, tækifæri sem þýðir völd og áhrif, jafnvel aðeins í örskamman tíma, þann tíma sem auðvaldið hefur gagn af svikum manns við réttlætið og þann "helga rétt" sem allir hafa til lífs og lima, þá er það tækifæri gripið og allt sem áður var sagt, gleymt og grafið.

Tvískinnungurinn ræður för.

Fórnarlambið er sakleysið.  Börnin okkar, framtíð þeirra.

 

Því ef við verjum ekki framtíð barna okkar, hver ver hana þá???

Amerísku vogunarsjóðirnir???

Kveðja að austan.