Evruhamförum bjargað.

 

Í bili.

Svona sirka viku, tíu daga.  

Eða kannski lengur,  fólk er að fara í sumarfrí.  

 

En ekkert fær stöðvað dauðastríð evrunnar nema það sem stoppar dauðastríð að lokum.  

Dauðinn.  

 

Öflin sem við er að eiga eru of sterk, og þau tengjast ekki skuldum, ekki niðurskurði, ekki samdrætti. 

Það er sjálf undirstaðan, frjálsa flæðið, hið frjálsa flæði fjármagns sem evran þolir ekki og kveikjan að hinu óumflýjanlega, er vantraust.  

 

Það er þetta vantraust sem leiðtogar evrusambandsins höfðu um ár eftir Hrunið 2008 til að kveða niður með raunsæjum og trúverðugum aðgerðum, en þeir gerðu ekkert, ekkert nema að bulla, eins og þeir áttuðu sig ekki á því að vantraust nærist á bulli.  

Þú ert ekki oft staðinn að ósannindum og bulli, áður en enginn tekur mark á þér.  

Og vantraustið grefur um sig.  

 

Í dag nýtur aðeins þýska hagkerfið trausts, og þangað munu evrur annarra landa leita.  

Önnur lönd evrunnar munu tæmast, og þó einhverju verði hellt til baka í gegnum skuldsetningu ríkisssjóða viðkomandi landa, þá er það eins og að pissa í botnslausa tunnu, þér finnst þú vera að gera eitthvað en gjörð þín hindrar ekki að tunnan tæmist.  

Bankakerfi Frakklands þolir ekki mikinn fjármagnsflótta og það mun falla mjög fljótlega.  Jafnvel á undan þeim löndum sem núna eru talin í mesta vandanum.  

 

Þetta er evruvandinn í hnotskurn, sem menn skilja ekki, og munu því ekki bregðast við honum. 

Allavega ekki í tíma.  

 

Því gegn honum er aðeins ein lausn, og það er að afnema frjálst flæði fjármagns.  

Og til hvers er þá evran????

Kveðja að austan.

 

 

Nýtt lýðræði sigraði