Hvað kostar Talibanískt ástand???

 

Þegar um þriðjungur þjóðarinnar upplifir sterkt að hafa verið rændur af samborgurum sínum og ríkisvaldi þá mun þjóðin aldrei ná að sameinast um eitt eða neitt á meðan ekki er náð sátt við þenna hóp.

Sama hvað verður sagt, sama hvað verður reynt, sama hvað verður gert þá er allt borin von meðan hinn rændi þriðjungur þjóðarinnar fær ekki réttláta lausn sinna mála.

Þetta er staðreynd, þetta er faktur, og því fyrr sem þeir sem sluppu átta sig á þessu og hætta að lúta ráðum þeirra sem rændu, því minni verður hinn óhjákvæmilegi kostnaður sem fellur á þjóðfélagið vegna sundrungar og upplausnar.

 

Því þjóðfélag Talibana er ekki ókeypis.  Það kostar að berja á sundruðum lýðnum, það kostar að verjast atlögum þeirra sem krefjast réttar síns en fyrst og fremst felst kostnaðurinn í hinum glötuðu tækifærum, að sem gat orðið, verður ekki.  

Eitthvað sem fólk á erfitt með að fatta en er svo augljóst þegar það hugsar um það í nokkrar mínútur.

 

Við fáum það í fréttum að Talibanar eru á móti menntun kvenna, þeir eitra jafnvel fyrir konum sem sækja sér menntunar.  Þeir gera þetta vegna hugmyndafræði en fyrir ekki margt svo löngu var víglína í stjórnmálum Vesturlanda gegn aukinni menntun, gegn atvinnuþátttöku kvenna, gegn hinu og þessu því það kostaði svo mikið.

Já, afsökunin var ekki trúarofstæki heldur auraspekin, að menntun, að dagheimili, að almenn heilsugæsla, allt það sem stuðlar að aukinni atvinnuþátttöku það kostaði svo mikið.  Það er ekki langt síðan að spurt var í stjórnmálum á Íslandi til hvers það ætti að hafa 5 menntaskóla þegar það dygði að hafa 1 til að mennta embættismenn og þá sem færu í læknis og lögfræði.  Það er heldur ekki svo langt síðan að rifist var um daggæslu barna, hún væri kostnaður, mæður ættu frekar að vera heima en að vinna.

Og undirliggjandi voru alltaf sú rök sem sífellt hafa hljómað gagnvar samfélagslegum útgjöldum, að kostnaðurinn sé svo mikill að hann muni sliga skattborgara landsins.

 

En hver er staða þeirra þjóða sem hafa lagt í þennan kostnað miðað við þær sem ekki hafa gert það???

Hann er mikið í óhag þeim sem lögðu ekki í þennan samfélagslegan kostnað.  Hvort sem er mælt í velferð, velmegun eða hagvexti.

Vegna þess að hinn samfélagslegi kostnaður er forsenda gróskunnar, að atvinnulíf vaxi og dafni og það er gróskan sem borgar hinn samfélaglega kostnað, hann er tekinn af mun stærri heild en þeirri sem var fyrir.  Vissulega hefði þessi kostnaður sligað almanna sjóði ef engin gróska hefði fylgt í kjölfarið  en það gerist bara svo margt þegar fólk er menntað og fær tækifæri.  Verðmætin sem konur hafa skapað eftir að þær fóru út á vinnumarkaðinn eru ómæld og almennt má segja að þjóðfélög menntunar og velferðar séu með öflugustu hagkerfin þó hagfræði dauðans hafi vissulega dregið úr þeim þrótt undanfarin ár.  En það er mannanna verk, kemur undirstöðum samfélaganna ekkert við.

 

Talibanar eru ekki bara að missa af tækifærum, stefna þeirra sundrar og eyðir, kostar átök og ólgu.

Og átök og ólga er ekki ókeypis. 

Enda eru þjóðfélög Talibana fátæk og það sem verra er, án framtíðar.

 

Þegar hagfræði Talibana talar um kostnað við réttlæti þá skulum muna hvernig ástandið er í löndum þeirra.

Allt kostar, líka réttlæti.  

En mesti kostnaðurinn fellur til við að reyna að viðhalda þjóðfélagi ranginda og heimsku.

 

Höfum það hugfast þegar við hlustum á þá sem vilja ekki sættast við hina rændu og bera fyrir sig kostnaði.  Þeir eru ekki bara siðlausir, þeir hafa líka rangt fyrir sér.

Kostnaðurinn við réttlæti er minni en kostnaðurinn við rangindi.

 

En munum fyrst og síðast að siðaður maður spyr ekki um kostnað.

Siðaður maður breytir rétt.

 

Líka á Íslandi.

Kveðja að austan.

 

 

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 21.4.2012 kl. 15:13]

Mjög góður og fróðlegur pistill takk fyrir Ómar.

[Ómar Geirsson, 21.4.2012 kl. 17:24]

Takk Ásthildur.

Kveðja að austan.