Virkja, virkja, virkja.

 

Eins og aldrei komi að skuldadögum???

En það kom að skuldadögum.

Orkuveita Suðurnesja er gjaldþrota, hræið var sett í skúffufyrirtæki.

Orkuveita Reykjavíkur er gjaldþrota, skattpeningar Reykvíkinga halda því gangandi.

 

Landsvirkjun slapp fyrir horn því hún átti fyrir virkjanabrjálæði virkjanir sem skiluðu fyrirtækinu arði.  En það hefði ekki dugað til ef eitthvað glópalán hefði ekki valdið því að til fyrirtækisins var ráðinn maður sem hafði það mikið vit á rekstri að hann vissi að tekjur yrði að  duga fyrir kostnað.

Ef Hörður Arnarsson hefði ekki haft það sem sitt fyrsta verk að aftengja raforkuna við álverðið þá væri Landsvirkjun í sömu vandræðum í dag og Orkuveita Reykjavíkur.

En það er ekki virkjunarbrjálæðingunum að þakka, eina rökræðan sem þeir ráða við er virkja, virkja, virkja.

 

Það er eins og þeim sé fyrirmunað að skilja að menn virkja ekki til að virkja. 

Virkjanir verða að skila arði, til eiganda sinna, til samfélagsins.  

Virkjanaframkvæmdir verða skila arði til þeirra sem sjá um þær, annað er niðurgreiðsla þar sem tapið er látið lenda á einhverjum öðrum.

 

Og menn virkja ekki nema eitthvað eigið fé sé til staðar.  Annars eru menn algjörlega upp náð og miskunn sinna lánardrottna komnir.  Og menn lifa ekki af niðursveiflur.

Eru menn búnir að gleyma að virkjanabrjálæðingarnir voru æstustu ICEsave sinnarnir???  Og þá að láta þjóðina borga svo þeir gætu virkjað.   Eru menn búnir að gleyma því þegar þeir Gylfi forseti og Villi atvinnurekandi mættu samvaxnir í viðtöl og sögðu ef skattgreiðendur myndu borga bretum 507 milljarða þá myndu þeir, það er virkjunarbrjálæðingarnir, fá yfir 300 milljarða að láni því þeir ætluðu að virkja sig út úr kreppunni, reyndar ekki fyrir sína peninga heldur uppá krít, með skattgreiðendur í ábyrgð.

Þetta voru rökin fyrir ICEsave, blákallt sögðu þeir að ICEsave væri forsenda fyrir því að hægt væri að fara á nýtt virkjanafyllerí.  Það truflaði þá ekkert að það fyrra stóð ekki undir sér, að orkufyrirtækin væru gjaldþrota.  Það truflaði þá ekkert að innviðir samfélagsins yrðu eyðilagðir við að borga ICEsave.

En hin algjöra heimska var að ætla að virkja uppá skuld í upphafi heimskreppu þar sem fjármálamarkaðir voru í rúst og fyrirsjáanlegt að miklir erfiðleikar væru framundan á álmörkuðum.  Einhver hefði stigið varlega til jarðar, en ekki virkjanabrjálæðingarnir.

Virkja, virkja, virkja, virkja, og fórnarlömb heimsku þessara manna, íslenska þjóðin, sér ekki ennþá í gegnum þá.

 

Höfum eitt á hreinu, menn virkja ekki fyrir hvað sem er, virkjanir verða að skila arði. 

Menn fórna ekki dýrmætu umhverfi nema fyrir mikinn ávinning, ef menn þá yfir höfuð fórna því.  

 

Það eru verðmæti fólgin í umhverfi, mikil verðmæti.  Þeir sem það ekki skilja ættu að heimsækja fyrrum MiðAsíuríki Sovétríkjanna, þar sjá menn afleiðingar þess hroka að maðurinn sé herra jarðar og megi umgangast jörðina eins og hann sé svín og jörðin svínastía.   

Menn ættu að varlega í að hlæja að umhverfisverndarsinnum, jörðin væri hálfóbyggileg ef þeirra hefði ekki notið síðustu hundrað árin eða svo.

Lífið er háð jörðinni, ekki öfugt.

 

Það þarf að framkvæma svo við lifum, það er alveg rétt og enginn ber því í mót.  

En feigðin má ekki vera fólgin í þeim framkvæmdum.

 

Feigð fylgdi Kárahnjúkavirkjun og fylgir ennþá.

Fyrsta banaslysið þar varð vegna beins manndrápsvilja ítölsku verktakanna.  Svo ekki sé minnst á öll vinnuslysin hjá fátæku farandverkafólki sem var svo sett brotið og bramlað uppí næstu flugvél og taldist heppið að fá vikulaun í farareyrir og lokagreiðslu.

Allflestu verktakarnir sem að verkinu komu rúlluðu á meðan framkvæmdum stóð eða eru rúllaðir í dag.  Vissulega ekki Impregilo, því það fyrirtæki er aðeins ein af mörgum þvottastöðum fyrir blóðpeninga mafíunnar, þvottastöðvar fara aldrei á hausinn, tapið auðveldar aðeins þvottinn.

Sveitarfélögin sem ætluðu að verða svo rík, Fjarðabyggð og Hérað, eru í fjármálalegri gjörgæslu með tilheyrandi skerðingu á þjónustu við íbúa.  Mjög mörg austfirsk fyrirtæki hafa horfið frá því að framkvæmdir hófust, sjálfstætt samfélag breyttist í útstöð þar sem heimamenn eru happy ef þeir ná stöðu verslunarstjóra eða leiðtoga, eða eitthvað sem er nálægt gólfinu.

Og þjóðhagsleg arðsemin af framkvæmdunum er ekki meira en það að aðeins gæfan bjargaði mannslífum þegar rúta með starfsmönnum Fjarðaráls valt á Oddskarðsvegi.  Það er ekki víst að næst verði aðeins 11 manns í rútunni og að hún velti ekki aðeins neðar með þeim afleiðingum að hún rúlli tugi metra með skelfilegu mannfalli.

Svo halda menn því blákallt fram að það sé einhver arðsemi af virkjunarframkvæmdum þegar ekki er einu sinni hægt að tryggja lágmarksöryggi þess fólks sem þjónustar stóriðjuna.

 

Kárhnjúkar uppfylltu að því virðist ekki neitt af forsendum góðra virkjunarframkvæmda, að skila arðsemi hvort sem það var til eiganda eða samfélagsins.  

Arðsemi er ekki jafnt og feigð þó virkjunarbrjálæðingar sjái ekki muninn.

En lýðskrumið er öflugt vopn og það virkar á marga trúgjarna.

Það skýrir af hverju að þeir sem rændu og þjónar þeirra, sem létu ræna, ráða ennþá öllu í dag.

 

Virkja, virkja, virkja er ein birtingarmynd þess.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

Vara við breyttri röð virkjana

Athugasemdir

[Eyjólfur Jónsson, 12.3.2012 kl. 12:04]

Sæll Ómar, sko þú veist ens vel og ég að við þurfum ekki meiri orku. Við getum farið að vinna að endur uppbyggingu í þessum undirstöðu iðnaði sem var hér áður fyrr.

[Ómar Geirsson, 12.3.2012 kl. 16:24]

Blessaður Eyjólfur.

Það er nú skiptar skoðanir á þessu öllu saman.  En þeir sem ætla að virkja verða uppfylla þær forsendur sem ég nefndi hér að ofan.

Svo er spurning hvort við endurskoðum sölusamninga okkar á orku, förum að nýta orkuna í arðbæra hluti, svo er líka spurning hvort fólk setjist niður og lesi blogg Sigurðar  Sigurðarsonar sem er líka tengt þessari frétt. 

 http://sigsig.blog.is/blog/sigsig/entry/1228292/

Þar eru spurningar sem enginn verður verri á að svara.

En sama ruglið og tungutakið sem setti þjóðina á hausinn, það er ekki boðlegt.

Hvað þá að eigna VG andófið gegn því.

Það hljóta fleiri skynsamir að finnast á landinu en VG menn, trúi ekki öðru.

Kveðja að austan.