Össur stýrir umræðunni eins og honum er einum lagið.

 

Setur glottandi fram einhverja vitleysu og horfir svo á alla kringum sig springa.

Og í stað þess að vera tala um það sem á að vera tala um, tala menn um vitleysuna hans Össurar.

Reyndar á hann að fá prik fyrir þessa hugmynd sína, að líta framhjá aðalógninni af ESB aðild, með því að benda á að í staðinn gætum við örugglega friðmælst við Spánverja, og þá líklegast vegna Baskavíganna á sautjándu öld.

Bæði að fá þessa hugmynd, sem og hitt að fá einhvern til að ræða hana.

Ég þori að veðja að nú munu Evrópuprófessorarnir koma fram og kinka kolli ábúðafullir í Ruv, allavega sá hármynni en sá hárprúði mun láta taka viðtal við sig í rokinu af vindvél.  Og þeir munu tjá ánægu sína með þessa hugmynd Össurar og telja að þarna sé langþráð lausn komin, bæði á vandanum vegna sjávarútvegsins, og um leið leysa farsællega gamla milliríkjadeilu.

Og svo verður rifist.

 

Og til hvers að láta umræðuna snúast um eitthvað sem skiptir ekki máli???  Þá á ég við að þetta er svo fáránlegt að ljóst er að sjávarútvegurinn eins og leggur sig mun rísa gegn þessu, aðildarviðræðurnar eru andvana fæddar ef einhver alvar væri að baki.

En það getur margt búið að baki.

 

Kannski er þetta einfaldlega vörn vegna þeirrar skoðanakanna sem segja að núna vill þjóðin ekki einu sinni tala við ESB, þetta bandalags dauðs gjaldmiðils og skuldaþrælkun þjóða.  Hugsað til að létta af þrýstingi þegar samningamenn ESB spyrja þá íslensku í hvaða umboði þeir eiginlega séu, og hver sé tilgangurinn þeirra með veru sinni i Brussel, annar en sá að þeir þiggi launin sín.

Einnig gæti Össur verið að leika sér að því að pína VG einnþá meira og er þá að launa Steingrími einhvers sem átti sér stað í fúafeni innanflokksátaka Alþýðubandalagsins sáluga en þar báru þeir banaspjót á hvorn annan.  Össur veit eins og er að Steingrímur kyngir öllu fyrir völd, og því alltílagi að pína hann aðeins, aðeins meira þar að segja.  

Lokamarkmið þeirrar áreytni getur verið að fylla kokið á Steingrím þannig að hann springi að lokum, og fari úr ríkisstjórn, með það á bakinu að hafa sprengt fyrstu vinstri stjórnina, ofaná öll svikin gagnvart hugsjónum sínum og stefnu.  Þá verður Össur aftur formaður Samfylkingarinnar því þar með eru dagar Jóhönnu taldir.  Og ekki hvarflar að nokkrum að Dagur taki við og Þorgerður Katrín er með bankahrunið á bakinu.

 

En persónulega tel ég að Össur sé ennþá meiri refur og hans lokatakmark sé að koma landinu inn í ESB.  Honum er það ljóst að viljugur fer landinn ekki en óviljugum má koma honum þangað.

Og hvernig?????

Hvað gerir þjóð sem hefur tekið risalán til að greiða braskarakrónur út á yfirverði og þarf að standa skil á þeim lánum eftir 4-5 ár????

Gerir hún það ekki sem henni er sagt????

Og henni verður sagt að segja sig til sveitar í Brussel og þiggja þar ölmusustyrk.  Fá þar evrur til að greiða gjaldeyrislánið gegn því að sambandið innlimi landið.

 

Össur veit hvað hann er að gera, hann er brúðuleikstjórnandinn sem lætur leikbrúðurnar í leikhúsi fáránleikans dansa eftir sínum takti, þó blessaðar brúðurnar halda að þær séu ekki strengdar og lúti sínum eigin vilja.

En innilega hafa þær rangt fyrir sér.

Gömlu Máóistarnir, Már Guðmundsson og Össur Skarphéðinsson, hafa núna loksins eignast sína byltingu, líkt og Lenín forðum stal byltingu rússnesku þjóðarinnar, þá stálu þeir Búsáhaldarbyltingunni, og ætla með landið i ESB, hið nútíma Sovét.

Og á meðan Össur stjórnar umræðunni, þá eyðir Már gjaldeyrisforðanum eins og þjóðin eigi hann en hafi ekki tekið hann allan að láni.

Og skuldadagarnir nálgast óðfluga.  Þjóðin mun ekki greiða lánið með braskarakrónum Más, það eitt er víst.

Og þá, og þá????

 

Ég veit það ekki, þetta þarf ekki að vera meðvitað hjá Össur, en þetta er það sem er að gerast.

Og öllum virðist vera sama.

Kveðja að austan.

 

 

 

Undrast orð ráðherra

Athugasemdir

[Jón Lárusson, 4.7.2011 kl. 13:17]

Svolítið gaman að heyra þessa umræðu um það sem er að gerast í Brussel. Því er haldið fram að við komum til með að semja um eitthvað, en hvað verður það?

Svarið gæti falist í þessari frétt á vef ESB, en þar segir:

EU closes accession negotiations with Croatia

30/06/2011 EU Member States decided on 30 June to close accession negotiations with Croatia, which should allow for the signature of the Accession Treaty by the end of the year. Following the ratification procedure in all Member States and Croatia, accession is foreseen for 1 July 2013. This decision marks a successful end to six-years of negotiations during which Croatia has been asked not only to adopt new laws and regulations to comply with EU standards, but also to implement them, thus proving the reforms have taken an irreversible course of action. It was agreed by Member States that the Commission will closely monitor up to the date of accession Croatia's fulfilment of the commitments undertaken in the negotiations and its continued preparations to assume the responsibilities of EU membership upon accession.

Skástrikunin er mín. En hvað felst í textanum þessi tímamót marka árangsurríkan endi á sex ára samningatíma, þar sem Króatíu er, ekki aðeins gert að taka upp lög og reglur ESB, heldur einnig að innleiða þær þannig að þær séu óafturkræfar.

Það er ósköp einfallt. Króatíu var gert að taka upp allar reglur ESB og samþykkja áður en samningurinn var undirritaður.

Þannig að okkar bíður að samþykkja allt regluverk ESB og í kjölfarið kjósa um það. En hvað er þá til að kjósa um? Ég er þeirra skoðunar að ekki verði nein ástæða til að kjósa um þetta, enda orðinn hlutur. Það er ekki tilviljun að Alþingi hafi margfaldað samþykktir á laga og regluverki ESB. Þetta er náttúrulega hluti af þessari aðlögun.

Mín tilfinning er sú að helstur "rökin" fyrir samþykkt á ESB innlimuninni verði einfalldlega þessi; Til hvers að hafna innlimun þegar við erum þegar búin að samþykkja allt og regluverkið bindur okkur hvort eð er við ESB. Sem sagt, afhverju að hafna þegar við erum þegar föst inni.

Hugmyndirnar um breytta stjórnarskrá, þar sem dregið er úr fullveldisverndinni þannig að Alþingi geti upp á sitt einsdæmi afsalað fullveldi, ef þess er krafist vegna samninga við alþjóðastofnanir eða sambönd, segir náttúrulega allt sem segja þarf um ætlan SF.

Hegðun Össurar hætti því ekki að koma nokkrum manni á óvart.

[Ómar Geirsson, 4.7.2011 kl. 21:47]

Blessaður Jón.

Páll Vilhjálmsson hefur verið mjög duglegur að vekja athygli á hvað felst í aðildarviðræðum, eftir breytingarnar sem ESB gerði eftir norska Nei-ið.

Það er nákvæmlega þetta sem þú ert að vekja athygli á.  

Þetta vissi Samfylkingin en ég hef oft velt því fyrir mér hvort aðrir flokkar sem samþykktu hinar svokölluðu aðildarviðræður, hafi vitað að þeir væru tæplega 20 árum of seinir að óska eftir aðildarviðræðum.  Aðeins aðlögunarviðræður væru í boði.

Líklegast hafa þeir ekki haft hugmynd um það.  Fagmennskan er ekki meiri en það.  

Önnur spurning er hvenær fréttamenn ríkisfjölmiðlanna áttuðu sig á þessu, og þá hvort þeim var mútað á þeim tímapunkti að halda áfram að tala um aðildarviðræður þegar um aðlögunarviðræður er að ræða þar sem engin undanþága á reglum sambandsins er í boði, eða hvort þeir hafi ekki ennþá fattað þetta og eru þá í raun svona innilega vitlausir eins og ég dunda mér við að halda fram á góðum degi og þegar tilefni gefst til.

Ég vissi þetta ekki fyrr en ég las þetta á blogginu hans Páls, fram að því trúði ég  fréttaflutningi Ruv eins og nýju neti, fannst hann jafnvel faglegur.

En þetta er útidúr, Össur veit í dag að hann hefur ekki styrk til að koma þjóðinni í ESB, og hann veit ósköpvel hvað er að gerast á evrusvæðinu.  Samt stjórnar hann umræðunni með þessum yfirlýsingum sínum, fær hana að fjalla um það sem ekki máli skiptir.  Eða á sér ekki stoð í raunheimi.

Í þessum pistli velti ég því upp hvað hann er að hugsa.  Allt pælingar því ég hef ekki hugmynd um það.

En ég læt ekki Össur Skarphéðinsson stjórna hugsunum mínum líkt og mér sýnist að anstæðingar hans á þingi gera.

Hvað sem það er, þá er það eitthvað. 

Hann er ekki meistari fléttunnar fyrir ekki neitt.

Kveðja að austan.