Er eitthvað val í ICEsave deilunni????

 

Nei það er ekkert val.

Íslenska ríkið hefur aldrei gengist undir þær skuldbindingar sem það er krafið um.  Allar kröfur á hendur íslenska ríkinu eru því ólöglegar.

"Okkur finnst að þið eigið að borga" eru ekki lagaleg rök.  Og allir samningar sem gerðir eru undir þvingunum eru ólöglegir.

En þetta eru skuldbindingar þjóðarinnar fullyrða flestir ráðamenn þjóðarinnar, margir lögfræðingar, prófessor í hagfræði, forystumenn aðila vinnumarkaðarins og fleiri og fleiri.

En skuldbinding verður ekki skuldbinding þó margir málsmetandi menn fullyrði slíkt.  Skuldbinding myndast aðeins við undirskrifaða samninga þar til lögbærra aðila.  Og hvað þjóðríki varðar, þá þarf bæði að koma til samþykki þjóðþinga viðkomandi landa og það samþykki þarf að standast stjórnarskrá viðkomandi lands.

Ekkert af þessum forsendum er til staðar í þessari deilu.  Krafa breta og Hollendinga á hendur íslensku þjóðinni er með öllu ólögleg.  

 

Og það er rangt að halda því fram að EES samningurinn kveði á um þessa meintu skuldbindingu.  Enginn beinn lagatexti er lagður fram sem heimilar hina ótakmörkuðu ríkisábyrgð sem íslenska ríkið er krafið um.  En lagatextar EES um hið lögmæta ferli sem allur ágreiningur á að fara í, eru skýrir. 

Eftirlitsstofnun EFTA (ESA) á að meta framkvæmd einstakra aðildarríkja EFTA á tilskipunum ESB og kæra þau til EFTA dómsstólsins ef um misbrest er að ræða að mati stofnunar.  Engin krafa á hendur íslenska ríkinu og íslenskri þjóð vegna ákvæða EES samningsins, öðlast lagagildi nema þessu lögformlegu ferli hefur verið fylgt.  Skiptir engu þó Holland og Bretland séu ESB ríki.  Það er ekki verið að setja út á þeirra framkvæmd á tilskipunum ESB.  Krafan snýr að íslenska ríkinu.

 

En fyrst að ICEsave Nauðungin liggur fyrir, má þá ekki semja um tilslakanir á henni.  Setja inn fyrirvara sem gagnast íslenskri þjóð???  

Svarið er mjög einfalt; Nei.

Ólöglegur samningur verður ekki löglegur þó hann sé settur í manneskjulegri búning.  Upprunalega krafan er ólögleg.  Og mun alltaf verða það samkvæmt lögum og reglum EES þar til búið er að setja málið í lögbundinn farveg.

Og samkvæmt íslenskri stjórnarskrá er samningurinn ólöglegur.  Það var ólöglega stofnað til hans, og ákvæði hans stefna efnahagslegu sjálfstæði þjóðarinnar í voða.  Svo er um bein fullveldisafsöl að ræða þegar einhliða er ákveðið að dómstólar lögbrjótanna kveða á um allan ágreining og þegar eigur íslenska ríkisins eru lagðar að veði.

Það er ekki hægt að semja sig frá stjórnarskránni.  Vilji þingmenn samþykkja Nauðungina, þá verða þeir fyrst að afla samþykkis þjóðarinnar um nauðsynlegar breytingar á stjórnarskránni.  Það er sama hversu skynsamur núverandi samningur er, eða þá hve fyrirvarar samningsins eru sterkir, stjórnarskrá Íslands meinar alþingismönnum að samþykkja þennan samning.

Og ef Alþingi virðir ekki íslensku stjórnarskrána, þá eru forsendur Íslands, sem réttarríkis, brostnar.  Þar með er öll lögleysa í landinu löghelguð, ef rökin "nauðsyn brýtur lög", eru talin æðri stjórnarskránni.  Vandséð er hvernig einstaklingar og fyrirtæki geti valdið meira tjóni en Alþingi ætlar að valda íslenskri þjóð með samþykki þessa samnings.

 

En Nauðungin krefst þess að við samþykkjum þessa afarkosti segja þingmenn.  

Hvaða Nauðung erum að ræða???   Et byssum hernámsliðs beint að höfði þingmanna.  Vissulega ef svo væri þá ættu þeir ekki aðra valkosti.  En það er ekki um slíkt að ræða.  Heldur er talað um hótanir um einangrun og jafnvel viðskiptaþvinganir af hálfu þess sem er kallað "alþjóðasamfélagið".  Og um hrylling þess að dómsstólar dæmi eftir lögum.

En þetta eru orð.  Taki þingmenn mark á þeim, þá mega þeir vissulega leggja fram stjórnarskrábreytingu og biðja þjóðina um að samþykkja Nauðungina í ljósi þeirrar kúgunar sem þeir upplifa.  

En fyrr mega þeir ekki samþykkja samninginn.  Og jafnvel þá er Nauðungin ólögleg samkvæmt ákvæðum EES samningsins.  Og brot á öllum alþjóðalögum um fullveldi þjóða.

Málið er nefnilega ákaflega einfalt.  Það er ekkert val í ICEsave deilunni.  Alþingismenn eins og aðrir þegnar þessa lands þurfa að fara eftir ákvæðum stjórnarskráar Íslands.  Hún leyfði aldrei þessa ótakmörkuðu ríkisábyrgð sem Ísland er krafið um.  Og stjórnarskrá Íslands leyfir ekki ábyrgðarsamning sem stefnir efnahagslegu sjálfstæði þjóðarinnar í voða.   Samningur upp á 650-700 milljarða, auk vaxta, er dæmi um slíkt.  Það eru engin rök í málinu að eignir komi á móti.  Séu þær ekki taldar fram í samningnum og settar á þær verðmiði, þá koma þær samningnum ekki við.  Það eru ekki rök að halda því fram að hið ólíklega muni ekki gerast.  Öllum ætti að vera það ljóst eftir bankahrunið að hið ólíklega er einmitt mjög líklegt að gerast.

 

Og alþjóðlega samninga á að virða, þar á meðal Samninginn um EES, Mannréttindaskrá Evrópu og Mannréttindasáttmála Sameinuðu þjóðanna.  Þessir alþjóðasamningar meina Alþingi Íslendinga að samþykkja ICEsave Nauðungina því þeir tryggja mannréttindi íslensku þjóðarinnar.  Hið alþjóðlega fjármálakerfi getur ekki krafist þrældóms hennar.  

Lög þarf að virða og íslenska stjórnarskráin og alþjóðlegir samningar íslenska ríkisins banna ICEsave Nauðungina.  Þó alþingismenn telji það skynsemi að samþykkja hana, þá hafa þeir ekkert vald til þess.

 

Þess vegna er ekkert val í ICEsave deilunni.  Öllum nauðungarsamningum ber að hafna.

Kveðja að austan. 

Athugasemdir

[Ómar Geirsson, 25.3.2011 kl. 23:12]

Þessi færsla hér að ofan var upphaflega samin að kveldi 29. ágúst 2009, daginn sem Alþingi samþykkti næstum einróma kvalasamninginn við breta, og réttlætingin var að meintir fyrirvarar tryggðu að þjóðin yrði ekki gjaldþrota.

Sem var rétt, hún yrði aðeins föst í skuldaþrældóm næstu 14 árin eða svo.  

Hugsun mín var að ólög yrði ekki lögleg þó Alþingi samþykkti slíka samninga, það yrði fyrst að skera úr lögmæti krafna breta og Hollendinga fyrir þar til ætluðum dómsstólum.  Þegar þetta var samið var ekki til siðs að tala um ólögvarða kröfu, eða fjárkúgun.  Og það var víðtæk sátt í samfélaginu um þennan samning.  

Sem betur fer neituðu bretar þeim breytingum sem Alþingi gerði á upprunalega svikasamningnum, og því sluppum við úr gildrunni þá.

Í dag bendir margt til þess að þjóðin vilji sjálfviljug afsala sér sjálfstæði sínu og sættast á að vera þræll erlendra kúgara.

Gott og vel, orð mín þá eiga eins við í dag, engin stóryrði eða annað sem ætti að styggja fólk.  Og ef menn taka út þingmenn og setja í stað þess þjóðin, þá fæst sama meiningin.

Sú grunnmeining að siðað fólk hafni ólögum, að það hafni kúgun.

En það er mat hvers og eins, þann 9. apríl verður það mat lagt saman.  

Mín skoðun er skýr, og að ofan eru rökin.  Aðrir meta sína skoðun út frá þeim rökum sem þeir telja máli skipta.

Ég hef ekkert meir um ICEsave að segja.

Kveðja að austan.

[Magnús Helgi Björgvinsson, 26.3.2011 kl. 00:15]

Bara að benda á að þetta með skuldbindingar er náttúrulega út í hött. Enda er Alþingi búið 2x að samþykkja þessa samnigna og því ættu þeir þá skv. þessu að vera bindandi.

Eins bendi ég þér á að öll lán ríkisins hafa ekki farið fyrir Alþingi þó að þau hafi veirð tekin t.d. af Seðlabanka. Íslenska ríkið er ekki að skrifa undir lán heldur er verið að veita Tryggingarsjóð ríkisábyrgð. Sem hefur 2x verið samþykkt á Alþingi. Og Alþingi þarf ekki að bera slíkar akvörðun undir þjóðina nema í þeim tilfellum sem forsetinn neitar að skirfa undir lög um þetta.

Og eins þá hafa yfirlýsingar ríkisstjórnar víst vægi.

Og eins þá bendi ég þér á að yfirfærla þín á þessu fyrirkomulagi sem hér er yfir á önnur lönd er ekki rétt. Bretar t.d. þurftu ekki að bera undir ríkið þó þeir greiddu út innistæður á Icesave og lánuðu okkur fyrir okkar hluta.

[Larus (IP-tala skráð) 26.3.2011 kl. 12:26]

"Bretar t.d. þurftu ekki að bera undir ríkið þó þeir greiddu út innistæður á Icesave og lánuðu okkur fyrir okkar hluta"

Er þetta okkar hluti? Er ekki um einkafyrirtæki að ræða?

Stórkostlegt, geta ríki semsagt greitt út hvað sem er og sent reikninginn hvert sem er? Mér finnst þetta frábærar fréttir, þetta hlýtur að tákna að ég geti sent hverjum ser er reikning fyrir hverju sem er og sagt, "mér finnst að þú eigir að borga þetta".

Annars finnst mér líka skelfilegt í umræðunni að það sé alltaf talað um að eignir LI standi næstum undir þessum kröfum. "Næstum" er bara ekki nógu gott. Við fáum ekkert að vita hversu mikið "næstum" er, einfaldlega vegna þess að það veit það enginn. En þetta næstum var ekki nógu gott fyrir breta og hollendinga, þegar þeim bauðst að fá eignirnar og eingreiðslu uppá tæpa 40 millj.

AF HVERJU ÞÓTTI ÞEIM ÞAÐ EKKI NÓGU GOTT? AF HVERJU VILJA ÞEIR AÐ ÍSLENDINGAR BERI ÁHÆTTUNA?

Það skyldi þó ekki vera að áhættan sé einfaldlega of mikil.

[Halldór Björgvin Jóhannsson, 26.3.2011 kl. 13:44]

Enda er Alþingi búið 2x að samþykkja þessa samnigna og því ættu þeir þá skv. þessu að vera bindandi.

Það sem er út í hött er að ríkisstjórning kemur aftur með Icesave þegar þjóðin er búin að hafna málinu, það er út í hött ekki það að bara af því að alþingi sé búið að samþykkja það (það fólk hefur ekki beint verið að vinna að heilindum fyrir land og þjóð undanfarin ár).

[Elle_, 26.3.2011 kl. 17:13]

EKKERT mun verða bindandi við kúgun og lögleysu þó stjórnmálamenn játi á SIG glæp.  Enn kemur Magnús Helgi og ver glæpinn gegn börnum okkar með skringilegu úthaldi.  Við hin krefjumst þess að okkur verði haldið utan við fjárkúgun. 

VIÐ SEGJUM NEI VIÐ KÚGUN.

[Óskar Arnórsson, 27.3.2011 kl. 17:12]

Íslenskir ráðamenn hafa alltaf hagað sér eins og vopni sé beint að þeim. Svona hegða sér ekki einu sinni heimskustu kommúnistar. Það er eina lógíska svarið að það sé alvarleg hótun í gangi. Málið er bara hverju og hvernig er þessi hótun tilkomin og hvað er í húfi ef ekki er látið undan?

[Ómar Geirsson, 28.3.2011 kl. 00:27]

Jæja, er að koma úr ICEsave helgarfrí, ekki reyndar endurnærður en hvað um það.

Aðeins að gefnu tilefni, svona ef ske skyldi að það fyndist annar en Magnús sem áttar sig ekki á réttu og röngu, þá er það ekki þannig að ríkisvaldið geti samþykkt ólög.

Ólög eru ólög, þó meirihluti þingmanna samþykki þau.  Og samþykki stjórnvöld ósanngjarnar eða óbærilegar kvaðir á þegna sína, þá myndaðist sú lagahefð, þegar á sautjándu öld, að almenningur mætti rísa upp gegn þeim stjórnvöldum og setja þau af.  Frelsisbarátta Niðurlanda, og afhausun Karls Stuarts mótaði þá hugsun, og seinni tíma uppreisnir sækja í þá hugsun sem fyrst var orðuð þar.

Við höfum okkar rétt, og óréttlát stjórnvöld geta ekki frá okkur tekið þann rétt.

Svo vil ég benda á þá veruleikafirringu að bera saman lögbundnar greiðslur breska tryggingasjóðsins, sem tryggði Landsbankann, og bar því skylda til að greiða út tryggingar til þeirra innlánseiganda sem rétt áttu, og þvingun sem nemur um 40% af þjóðarframleiðslu.

Óskar, ef svo er þá á að segja hana, og leyfa þjóðinni að taka afstöðu hvort hún vilji þrauka eða gefast upp, annars er það ekki rök í málinu.

Kveðja að austan.

[Óskar Arnórsson, 28.3.2011 kl. 08:46]

...fólk sem er hótað af einhverjum drífur í gegnum mál sem þurfa engin rök. Fylgi það ástandinu að þeir meigi ekki gefa upp ástæðunna verður til svona ástand að maður skilur hvorki upp né niður í af hverju yfirvöld haga sér eins og þau gera...maður á bágt með að skilja stjórnvöld sem ekki stamda með sínu eigin fólki.