Fleiri en Íslendingar glíma við auðræningja.

 

Breskur almenningur fékk sukkreikning auðmanna, alveg eins og við.  

Nema, hann horfir upp á eyðslu þeirra eins og aldrei fyrr, einhverjar kennitölur þeirra standa vissulega illa, en eignirnar eru allar í öruggu skjóli.

Skuldirnar greiðast af skerðingu og samdrætti almannaþjónustu.  Auk almennra lífskjaraskerðingar.

 

En breski seðlabankastjórinn hefur aðra sýn á efnahagsmál en íslenskir vinstrimenn.  

"Hann sagði að ef að stýrivextir hefðu verið hækkaðir á umtalsvert þá myndi verðbólga fara minnkandi á þessu ári en hinsvegar hefði fórnarkostnaður þeirrar aðgerðar brotist fram í enn meiri samdrætti landsframleiðslu, meira atvinnuleysi og rýrnun lífskjara hefði orðið enn meiri en nú er. "

 

Hvorir skyldu nú hafa rétt fyrir sér?????

Þeir sem vilja endurreisa hagkerfi með blóði almennings eins og kratahagfræðingar Íslands, eða þeir sem vilja lágmarka atvinnuleysi og rýrnun lífskjara. 

Menntuðustu hagfræðingar heims, eða hagfræðidvergar Íslands.

Lilja Mósesdóttir eða ríkisstjórn Alþjóðagjaldeyrissjóðsins.

 

Þetta er stóra spurningin, sem almenningur á Íslandi hefur svarað fyrir sitt leiti.

Hann er sáttur við fórnir sínar ef ríkisstjórninni tekst að bæta auðmönnum tjón sitt og endurreisa veldi þeirra í efnahagslífi landsins.

Hann er sáttur við að greiða bretum fjárkúgun sína, hann er sáttur við risalán AGS sem ætlað er í skjaldborg um krónubraskara.

Hann er sáttur við eyðingu sjúkrahúsþjónustu landsbyggðarinnar, og að löggæslan geti ekki sinnt skyldum sínum.  Telur mikilvægara að peningar ríkissjóðs fari í vaxtagreiðslur vegna auðmannaskjaldborgarinnar.

 

Hjá íslenskum almenningi er fólk eins og Lilja Mósesdóttir utangarðsmanneskja, hefur unnið það sér til óhelgi að afla sér menntunar og vita hvað hún er að segja.

Það versta er að hún þiggur ekki mútur eins og hagfræðingadvergarnir, segir því satt um efnahagsmálin, ætlar ekki að greiða erlend lán með orðagjálfri, veit eins og er að þau eru aðeins greidd með blóði, svita og tárum almennings.

Hún er eins og nýi læknirinn sem var rekinn úr starfi fyrir kukl, hann krafðist þess að öll áhöld við skurðaðgerðir væru sótthreinsuð, og starfsfólk þægi sér um hendurnar áður en aðgerð hæfist.

Á öllum svona tímum hefur svona utangarðsfólk verið til, fólk sem var ekki í takt við samtíð sína.  Vildi nota þekkingu og vit í stað gamalkunnra þrautreyndra ráða.

 

Þess vegna er hlegið að Lilju, en þjóðin klappar upp þá aðila sem leita á mið Alþjóðagjaldeyrissjóðsins, hans þrautreyndu ráð hafa margsannað sig að valda "samdrætti landsframleiðslu, meira atvinnuleysi og rýrnun lífskjara" svo ég vitni aftur í breska seðlabankastjórann.  En hafa það sér til ágætis að vernda auðmenn og braskara.

Lítið við þessu að gera, orðatiltækið að Enginn er spámaður í sínu föðurlandi er ekki tilkomið af ástæðulausu.

 

Og hjá lýðræðisþjóðum ræður almenningur.

Ef hann er sáttur að blóð hans renni, þá verður svo að vera.  Það er ekki þannig að allar staðreyndir eru þekktar, og það er lýðræðislegur réttur fólks að vilja stjórnvald sem lýgur i það.

Kallar niðurbrot samfélags endurreisn.

Og úthrópar manninn sem sagði að almenningur ætti ekki að greiða skuldir óreiðumanna.

 

 

Á meðan almenningur er sáttur munu auðræningjar stjórna endurreisn landsins.

Hlutirnir eru ekki flóknari en það.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

 

Bretland: Mesta lífskjararýrnum frá kreppunni miklu

Athugasemdir

[Jón Lárusson, 26.1.2011 kl. 13:35]

Hann Mervyn King sagði líka þann 25. október 2010 að "Of all the many ways of organising banking, the worst is the one we have today".

Ekki löng orð eða flókin. Þetta eru orð sem segja okkur hvar við eigum að leita orsakanna og hvar beri að vinna að bótum.

[Kristján Hilmarsson, 26.1.2011 kl. 16:36]

ALLIR (almenningur)! í hinum vestræna heimi fær "sukkreikninga" fjárglæframanna í einni eða annarri mynd, betur stæð ríki "lána" reyndar gegn um AGS til að "aðstoða" þau verr stöddu, svo þar koma kannski einhverjar vaxtatekjur þeim til (þeim betur stæðu) handa seinna, en mest af gróðanum af þessum "peningaflutningum" lendir hjá "sukkurunum" sem sköpuðu kreppuna í upphafi, meðan greiðslubyrðin og fórnirnar lenda á almenningi og þá auðvitað mest hjá almenningi verr staddra ríkja, og með núverandi fyrirkomulagi, til margra ára ef ekki áratuga, þannig að, þó þeim sem búa við það sem virðast góð kjör í dag, þá bitnar þetta á öllum almenningi til lengri tíma litið, því það eina og besta til að viðhalda, að ekki segja bæta, raunveruleg lífsgæði fólks, eru frjáls en samt ábyrgðafull viðskifti fólks/þjóða og ríkja í milli á heilbrigðum grundvelli og með fullri ábyrgð allra þáttakenda.

þegar við fáum stjórnmálafólk, sem þorir að axla sína ábyrgð með því að stuðla að slíkum viðskiftum, skapa eftirlitsstofnanir sem eru sínu starfi vaxnar og ekki síst láta bæði þáttakendur viðskiftalífs og ekki síst sjálf taka fulla ábyrgð á sínum gerðum, þá skulið þið sjá að nóg er til af djörfu og hugvitsömu athafnafólki (hafði nær sagt af gamla skólanum) sem skapar atvinnu, sem aftur leiðir til velferðar og gott verður að vinna hjá, draumar ?? já kannski, en það skrítna er að þetta er í okkar höndum núna, byrinn blæs í rétta átt, þorum við að setja seglin og sigla í þá átt og snúa baki við spillingunni, subbuskapnum og ábyrgðaleysinu sem skapaði "sukkarana" og umhverfið sem verndar þá ??

Takk fyrir gott innlegg, að vanda Ómar, og "inspirasjon"

MBKV að utan en með hugann heima (og eiginlega allstaðar í þessu innleggi)

KH 

[Ómar Geirsson, 26.1.2011 kl. 17:54]

Blessaður Jón.

Vissulega er núverandi bankakerfi angi vandans, en dýpri ástæða er hugmyndafræðileg.  

Þess vegna til dæmis munu þínar hugmyndir ekki ganga upp, vegna þess að þær eru andstæðar núverandi hugmyndafræði sem er sniðin að hagsmunum stórkapítalista.

Ég tel að við þurfum að ganga í gegnum svipað uppgjör og bretar gengu í gegnum á seinni hluta 19. aldar og í byrjun 20.   Þá tók siðað fólk sig saman og kom böndum á það versta í frjálshyggjunni, með löggjöf.  Sú frægasta er sú sem tók á aðbúnaði kvenna og barna í kolanámum.  

Það þurfti löggjöf vegna þess að sá sem hagaði sér eins og mesta skepnan, hann undirbauð siðaða námueigendur.  

Það sama þarf í dag, það þarf að setja mestu skepnurnar í bönd, hefja manngildið til vegs á ný.  Bæði með löggjöf, sem og með hugmyndafræði manngildis og siðaðrar hegðunar.

Í dag eigum við hluta lífskjara okkar undir þrældómi og skepnuskap í fátækum löndum, á sama tíma er samhjálpin brotin kerfisbundin niður á Vesturlöndum.  Einnig er hugmyndafræði hins siðblinda manns látin móta fyrirtækjamenningu, þvert á hugmyndafræði stjórnunarfræða.

Hér á landi er birtingarmynd þess að maðurinn sem montaði sig af reka fólk, líka þegar vel gengi, svona til að halda því á tánum, að hann fékk húsfylli af fólki í jakkafötum og drögtum, allir með græðgiglampa í augum.  Þó hugmyndafræði okkar er ennþá andstæð þessari villimennsku, þá hefur hún víða skotið rótum, Herjólfsdæmið er lítil angi þess.

En almennt þá líður fólki illa í stórfyrirtækjum þar sem villidýr móta starfshætti, í stað þess að njóta þess að lifa, þá er vinnan ógn sem drepur með streitu.

Eins má minnast á afleiðingar þess að reka hagkerfið á lægstu tilboðum, sem smán saman brjóta niður laun og gæði, fyrir utan að yfirfylla Vesturlönd af ónýtum byggingum og hlutum.  Það má segja að þegar gæðum er úthýst, þá endum við með samnefnara hins lægsta.  Þeir góðu og heiðarlegu láta undan í samkeppninni.

Skuldsettar yfirtökur, blóðsuguyfirtökur, endalausar sameiningar sem skila af sér báknum sem verða ríki í ríkinu, allt þetta ógnar smákapítalistum, ógnar samkeppni og heilbrigðum rekstri.

Og svo framvegis og svo framvegis.  

Um hvert atriði hér að ofan má skrifa heila ritgerð, punktaði þetta aðeins hérna í fljótheitum, til að minna á að vandi okkar Vesturlandabúa er djúpstæður.  Við erum skuldsett, hætt að framleiða, höfum alið af okkur sníkjuhjörð ofurauðmanna, við eldumst, og við erum að sjá á eftir velferðarkerfum okkar.

Við erum í djúpum skít.

Kveðja að austan.

[Ómar Geirsson, 26.1.2011 kl. 18:20]

Blessaður Kristján.

Í raun ertu að segja að kapítalistar þurfi að endurheimta kapítalismann úr höndum auðmanna, og risafyrirtækja.  Og við þurfum að átta okkur á að fyrirtæki eru til fyrir samfélög, ekki öfugt.

Kom inná þetta hér að ofan, við erum allir að reyna lýsa sama fílnum, það er misjafnt hvernig hann blasir við okkur, og líka öðrum.  Þess vegna nálgast menn vandann frá ólíkum sjónarhornum, og orða hlutina á misjafnan hátt, leggja líka misjafna áherslu á leiðir og markmið.

En lýsa samt sama hlutnum.

Byltingin snýst um að orða hlutina á þann hátt að fjöldinn skilji, og vilji stefna aftur heim í heiðardalinn, þar sem grasið grær og allir lifa í sátt og samlyndi.  Kannski var það ekki svoleiðis, og það verður aldrei endurskapað, en það að vilja fara þangað, er upphaf nýrrar ferðar sem skilar okkur áleiðis inn í betri framtíð, framtíð sem við erum stolt af gagnvart börnum okkar.

Ég held að við séum það ekki í dag.

En eitt að lokum, almenningur í "betur" stæðum löndum, er í sömu súpunni, ferlið er einfaldlega mislangt gengið.

Kveðja að austan.

[Jón Lárusson, 27.1.2011 kl. 10:10]

Fullkomlega sammála þér með hugarfarið. Við höfum verið alin upp í sjálfhverfri hugsun sem byggir á einhverskonar viðskiptafræðilegri útfærslu á fullyrðingu Darwins um að hinn hæfasti muni lifa. Það að taka eina fullyrðingu út úr heilli kenningu um nátturulega flokkunarstarfssemi og yfirfæra á heilt samfélagsmynstur, er náttúrlega bara bilun. En þessi pæling er líklegast það atriði sem hefur skaðað samfélagið hvað mest.

Undirstaða samfélaga er ekki banka eða fjármálakerfið, þó slíku sé haldið að okkur í dag. Undirstaða samfélagsins eru þeir einstaklingar sem byggja það. Styrkur samfélagsins er því í beinu sambandi við styrk einstaklinganna. Hið darwiníska viðskiptamódel byggir hins vegar á því að ráðast á "andstæðinginn" og ganga af honum sem næst dauðum, þannig að maður fá sem mest fyrir sem minnst. Þetta leiðir óhjákvæmilega til þess að einstaklingarnir í samfélaginu verða veikari fyrir og þar með undirstaða samfélagsins í heild. Samfélag sem byggir því á þessu sjálfhverfa darwiníska viðskiptamódeli mun því aldrei geta lifað af. Spurningin er því, hvernig breytum við hugsunarhættinum þannig að hugmyndafræði samfélagsins verði meira í anda samfélagslegar meðvitundar og að með því að styrkja aðra styrkir maður sjálfa sig um leið.

Það er oft talað um hið mikla samsæri "fjármálaelítunnar", sem birtist í ímynd reykfylltra bakherbergja og dökkra skuggamynda einstakllinga sem enda allar settningar sínar á Bwuahhahahaha. Margir beina reiði sinni að þessum óskilgreindu einstaklingum og allskonar nöfnum er kastað fram. Ég hins vegar vill ekki líta til þessara skuggamynda, enda tel ég þær vera aukaatriði í þessu öllu.

Ef við tækjum okkur til og byrjuðum að "fjarlægja" þessa einstaklinga, þá myndi það litlu breyta þar sem kerfið myndi bara finna aðra til að taka við. Þetta yrði svona eilífðarverkefni. Hins vegar þá eru þessir einstaklingar valdalausir ef þeir hafa ekki kerfið á bak við sig. Því tel ég einu leiðina til að breyta þessu, fólgna í að breyta um kerfi. Auðvitað verður þetta ekki auðvelt, en ef enginn vinnur verkið mun ekkert gerast.

Besta leiðin til að losna við hrægamma, er að fjarlægja hræin. Það sama yrði upp á teningnum ef við fjarlægðum núverandi kerfi, þá væri ekkert hingað að sækja.

Einn helstu "rökin" fyrir því að hugmyndir mínar eru taldar ekki geta gengið upp, er fullyrðingin "þettta fengi aldrei að komast á". Vissulega get ég tekið undir þá fullyrðingu að því leitinu til að þetta stuðar marga hagsmunaaðila. Hins vegar er það einfaldlega þannig að þeir eru ekki nema um 5% þjóðarinnar í besta falli. Það er því nauðsynlegt að byrja á því að sýna hinum 95% hversu sjúkt kerfið er og benda á lausnirnar.

Við búum í sjálfstæðu landi, erum ekki nema tæp 300.000 sálir og sitjum á miklum og góðum náttúrauðlindum. Ef við viljum breyta, þá getum við það. Það liggur hins vegar hjá okkur og engum öðrum að gera það.

Ég trúi því að það sé hægt að breyta þessu og á meðan svo er, þá mun ég reyna. Dropinn holar steininn með þolinmæði og tíma. Ég trúi því að einstaklingarinir í þessu samfélagi séu byrjaðir að átta sig á því að breytinga er þörf og andstætt ráðandi forréttindastétt og stjórnmálamönnum þessa lands, þá tel ég fólk ekki fífl. Á endanum mun það rísa upp og þá munum við sjá hvernig þetta samfélag getur blómstrað í sameiginlegum styrk einstaklinganna sem mynda það.

[Kristján Hilmarsson, 27.1.2011 kl. 12:48]

Þið eruð góðir, félagar og gaman og fróðlegt að sjá hvernig hægt er að nálgast sama hlutinn (fílinn ) frá ýmsum hliðum, en það er einmitt það sem þarf til, ef maður ætlar t.d. bara að ná til þeirra sem hafa orðið undir í kreppunni þessarri síðustu, þá er leiðin létt, hægt að segja næstum hvað sem er og helst í stórum orðum, þannig er hægt að halda baráttuviljanum við þar til á honum þarf að halda.

En við þurfum á ÖLLUM ! að halda og ef maður ætlar einnig að ná til þeirra sem ennþá eru í góðum málum (taktu eftir að ég skýt inn orðinu "ennþá" Ómar) þrátt fyrir samdrátt og kreppu, þá þarf aðra taktík en slagorð og stóryrði, kannski það hafi verið í mínum kolli (líklega ómeðvitað) þegar ég páraði niður innleggið hér á undan, að ná til þeirra sem þrátt fyrir allt ráða við afborganir sínar, hafa vinnu og sjá ekki alveg hvert stefnir.

Sama hvað,  þá verðum við bara að halda áfram að syngja, og þá hver með okkar nefi, eða eins og þú skrifar: Ómar "Byltingin snýst um að orða hlutina á þann hátt að fjöldinn skilji"

"Dropinn holar steininn" skrifar Jón, það gerir han svo sannarlega, og margir dropar hola fljótar.

Þetta viðkemur okkur öllum, óháð því hvernig við höfum það í dag og/eða hvar við búum í augnablikinu, bara spurning um tíma.

MBKV að utan en með hugann heima

KH

[Ómar Geirsson, 27.1.2011 kl. 18:19]

Takk fyrir þína góða færslu Jón, hún rímar algjörlega við það sem ég hef verið að hugsa lengi.

Mig langar nefnilega til að verða afi, og þó langlífi sé í ættinni, þá gengur villimennskan (darwinismi) ekki upp á tímum  atómbombu og lífefnavopna.  Svona fyrir utan að sameina alla í skítnum eins og Stalínisminn forðum, enda angi af sömu hugsun.  Alræði og arðrán einhverja stóra yfir fjöldanum og samfélögum hans.

Og hvernig sem ég hugsa dæmið, þá sé ég ekki annað en hugarfarsbreytingu þurfi til hjá fólki, almennt, til að þessi litli draumur minn geti ræst.

Og sú hugarfarsbreyting er forsenda svo margs, til dæmis endurreisnar Íslands, eða nýskipan á fjármálamörkuðum heims, að þeir þjóni samfélögum í stað braskara.

Ekki það að ég sé að deyja úr bjartsýni, tel það reyndar svo ólíklegt að það eina sem dugar er að taka Secret á þetta, og vona síðan það besta.  Er í alvöru að spá í að gera það, trúa staðfastlega á mátt vits fram yfir heimsku, siðmenningar fram yfir villimennsku, framtíð barna minna fram yfir eyðingu, og svo framvegis.

Deyfðin alltum kring er augljós, og ef ICEsave draugurinn væri ekki að skemmta mér, þá yrði ég líka hluti af þessari deyfð, sé eiginlega ekki tilganginn mikið lengur með svona skæruliðabloggi.  

Þá fær maður svona flott innslag sem sannar fyrir manni að "we are not alone" og þá glotti ég eins og Magnús Skarp mun gera þegar Vulkanir lenda á Times Square eftir einhver misseri ef ég man Star Trek rétt.

Það er engu við þetta að bæta; "Á endanum mun það rísa upp og þá munum við sjá hvernig þetta samfélag getur blómstrað í sameiginlegum styrk einstaklinganna sem mynda það.".

Kveðja að austan.

[Ómar Geirsson, 27.1.2011 kl. 19:55]

Blessaður Kristján.

Í Túnis voru það atvinnulausir og fátækir sem hröktu einræðisherrann á brott.  Ef þeir hefðu beðið eftir samstöðu með hinum betri settu, þá væri þeir ennþá mænandi götunnar.

Það eru ekki notuð stóryrði á Íslandi, nema í undantekningartilfellum.  

Fólk er reitt, og hefur fulla ástæðu til þess að tjá þessa reiði sína.

Síðan er það sannarlega staðreynd að þeir sem komu landinu á hausinn, að þeir ráða öllu ennþá.  Það er ekki til að lægja ófriðaröldunnar.

Önnur sannanleg staðreynd að stjórnvöld reyndu stærsta þjófnað nútímasögu þegar þau skrifuðu uppá 650 milljarða auk vaxta, í ICEsave deilunni.  Afleiðingarnar hefðu verið skelfilegar, hrun velferðarkerfisins með þeim afleiðingum sem það hefur, missir efnahagslegs sjálfstæðis, stórversandi lífskjörum.  

Þeir sem rífast um þetta eru á sama level og kommúnistarnir sem afneituðu hungurmorðum Stalíns og héldu því fram í rauðan dauðann að samyrkjubúskapurinn hefði heppnast.

Fólk sem vill sjálfstæði síns lands, vill að börnin fái skóla, og læknisþjónustu, það hlýtur að nota sterk orð þegar það reynir að verja landið sitt fyrir þjófunum.  Aðeins hógværir eins og ég lesa beint upp úr lögunum, til dæmis hegningarkaflann sem fjallar um landráð, eða kúgun.

Það er svo margt sem er gert, sem stenst hvorki skynsemi, eða lög.

Og hluti þjóðarinnar er látinn éta það sem úti frýs.

Og það dugar ekki að tækla hann eins og María gerði á sínum tíma, spyrja hvort þetta fólk geti ekki bara fengið sér kökur.

Hvort styrkur þess sé nægur til að bylta, veit ég ekki, en hann er örugglega hundsaður ef hann lætur sér nægja að kvarta, eða rökræða við fólk sem vill ekki hlusta.

En hvort eitthvað vitrænt kemur út úr ólgunni, veit ég ekki.

En ég veit að það er ólga.

Kveðja að austan.