Andsvar við hinu sjúka hugarfari þeirra sem vilja hlekkja þjóð sína við skuldaklafa.

Ekki benda á mig er sagt hér að ofan.

Jæja, ég ætla að benda, kostulegri samsuðu hef ég aldrei lesið til að réttlæta ólög og kúgun stórþjóða.

Lög og reglur eru ekki allt er sagt, það þarf líka að líta eftir meðbræðrum sínum. Og úf frá því er fengið að þjóð sem standi á rétti sínum og neitar lögum sem kollvarpar tilveru sinni, að hún sé að segja sig úr samfélagi siðaðra þjóða.

 

Lítum fyrst á hvernig þessi ólöglega krafa er tilkomin.

 

Innlánstryggingar voru taldar eftir Kreppuna miklu nauðsynlegar til að tryggja fjármálastöðugleika og taldar réttlætanlegar vegna hagsmuna samfélagsins sem yrði fyrir miklu tjóni ef fjármálakerfi þess myndi bresta. Og þegar þær voru teknar upp þá voru flestar þjóðir með sinn eigin gjaldmiðil og því talið kleyft að þær gætu ábyrgst innlán þar sem Seðlabankar viðkomandi þjóða myndi í raun koma bönkum í vanda til aðstoðar. Ekki var sem sagt um beinar skattaálögur að ræða heldur mátti frekar tala um útþynningu á gjaldmiðli, líkt og átti sér stað í Bandaríkjunum eftir Kreppuna miklu.

Fram til ársins 1994 datt engum heilvita manni, hvað þá hálfvita manni, í hug að innlánstryggingar einstakra þjóðríkja giltu í öðrum þjóðríkum, þó að bankar í viðkomandi landi störfuðu þar. Ef þeir höfðu leyfi til starfsemi þar, þá voru þeir á ábyrgð viðkomandi ríkis, og starfsemi þeirra féll undir fjármálastöðugleika þess. Ef einhver hefði sagt að bandarísk stjórnvöld bæru ábyrgð á innlánum þarlendra banka í Bretlandi, þá hefði hinn sami verið lagður inn á Klepp, svo fáránlegt hefði það sjónarmið þótt.

 

Evrópusambandið skar á þessi tengsl með reglugerð sinni nr 19 frá árinu 1994. Þar var stofnað kerfi þar sem ríki urðu að stofna innlánstryggingasjóði, fjármagnaða af fjármálastofnunum, og í það kerfi áttu allar fjármálastofnanir að greiða. Og ef þær höfðu starfsemi í öðrum löndum þá var innlánstryggingin í heimalandi þeirra. Skýrt var tekið fram að þetta var kerfi fjármagnað af fjármálafyrirtækjum, ekki ríkissjóðum viðkomandi landa. Enda hefði það aldrei gengið upp, skattgreiðendur í Lúxemborg hefðu til dæmis aldrei getað bakkað upp starfsemi banka í Þýskalandi ef þeir hefðu náð stórri markaðshlutdeild þar í landi.

Og slík lög hefðu aldrei verið samþykkt, reglumeistararnir höfðu aldrei neina lagaheimild til að leggja slíkar íþyngjandi kvaðir á smáríki, og smáríki aldrei samþykkt regluverk sem slíkar kvaðir í för með sér.

En slík andmæli komu aldrei fram vegna eðli tryggingakerfisins, það var hugsað til að tryggja eðlilega samkeppni á hinum innri markaði, og beint gegn hinum ríkistryggðum innlánskerfum einstakra aðildarríkja. Og þess vegna var það fjármagnað af bankakerfinu sjálfu.

 

Þegar fjármálakerfið á Íslandi hrundi þá reyndi á eðli og tilgang þessara laga. Íslensku þjóðinni var talið í trú um að það gilti ríkisábyrgð samkvæmt tilskipun ESB og vegna EES samningsins yrðum við að hlíta því. ICEsavesinnar fóru mikinn í Netheimum til að útbreiða þá lygi. Þegar þeim var sýnt fram á með beinum lagarökum að þeir hefðu rangt fyrir sér þá fundu þeir upp flóttaleið sem hét „aðeins aumingjar sýna ekki samábyrgð“, „villimenn sem skilja ekki forsendur siðaðs þjóðfélags“.

Lög og regla eru forsendur siðmenntaðs þjóðfélags. Hagsmunatengslum íslenskra skattgreiðanda við erlenda sparifjáreigendur var komið á með ákveðnum lögum og reglum, í þeim reglum var skýrt kveðið á um skyldur þjóðarinnar, þær voru að koma á fót kerfi sem virkaði á ákveðinn hátt. Hvergi var inn í lögunum að þau hefðu í för með sér óbærilega skattbyrði á einstakar þjóðir ef illa færi. Hefðu þessi lög ekki verið sett, þá hefði ástandið verið eins og það var fyrir setningu þeirra árið 1994, hvert land bar ábyrgð á sínu fólki, og ekki um það deilt.

Þess vegna er það siðblinda að fara framhjá lögunum og segja að það sé siðferðisleg skylda íslensku þjóðarinnar að greiða skuldir einkaaðila. Þá lifum við í þjóðfélagi þar sem það þjónar engum tilgangi fyrir fólk að mennta sig og koma sér upp heimili og skapa fjölskyldu sinni örugg skjól því á hvaða tíma sem er getur komið frá stjórnvöldum fyrirmæli um nýja skatta sem fara í að borga skulda samlanda okkar út í hinum stóra heimi. Eða eins og ICEsavesinninn sagði  „Maður ber ekki einungis ábyrgð á sjálfum sér heldur einnig á meðreiðasveinum sínum er einn af grunnsteinunum í hverju siðuðu samfélagi.“ 

Í minni vitund var slík ábyrgð að sinna þörfum þeirra sem höllum fæti standa, tryggja að allir fái fæði og klæði og húsaskjól, og einnig menntun og heilsugæslu og umönnun í ellinni, óháð ytri aðstæðum og efnahag.

Nei, nei í huga ICEsavesinna er slíku öllu fórnandi fyrir samábyrgð með skuldum auðmanna. Að þær eigi að greiða þó við höfum ekki haft neitt með tilurð þeirra að gera eða það kerfi sem þeir störfuðu í. Við eigum að loka elliheimilum, loka sjúkrahúsum, svo við uppfyllum samábyrgð okkar gagnvart skuldum einkaaðila.

Munurinn á vitund minni til samábyrgðar, og hvað það er sem stjórnvöld mega, og mega ekki, og þess sem ICEsavesinninn skilgreinir hana, er kjarni ICEsave deilunnar. Því þrátt fyrir allt snýst þetta ekki um lög og reglur, heldur sjálfa kjarna siðmenningarinnar, hvað má gera saklausu fólki, og hvað má ekki gera þó ólögin séu sett í einhvern lagabúning.

Og það samfélag þjóða, sem útskúfar smáþjóð sem stendur á rétti sínum gagnvart höfðingjunum, er ekki samfélag „siðaðra þjóða“. Orðið villimennska nær varla yfir slíka siðblindu og yfirgang.

Kveðja að austan.

Athugasemdir

[Elle_, 15.5.2010 kl. 11:12]

Já, það er ömurlegt að lesa fullyrðingar þeirra sem halda þvi fram að almenningur á Íslandi beri ábyrgð á innistæðum banka á erlendri grundu og glæpabanka í ofanálag. Og eins og vanalega kemur Ómar Bjarki Kristjánsson þarna inn með sína rökleysu og undarlega koma þó nokkrir enn og halda fram fjarstæðunni.

Og þó bankinn hefði ekki verið glæpabanki, kemur Icesave okkur ekki nokkurn skapaðan hlut við, ekki lagalega, ekki neitt.  Starfsstöð banka í öðru landi, starfar þar með leyfi þarlendra stjórnvalda og undir eftirliti þarlendra stjórnvalda og er ekki ábyrgð okkar.   Enda væru það ómennsk lög sem ætluðu nokkrum Íslendingum að standa undir endalausum skuldum einkabanka og líka þjófnaði glæpabanka út um allan heim.   Og bara vitfirra sem ætti alls ekkert að þurfa að vera lengur að ræða ef fólk gæti hugsað rökrétt. 

Og ísl. yfirvöld hafa EKKERT leyfi til að semja um neitt ólögvarið Icesave og ættu allir pólitíkusar sem stefna að þeirri helferð og ránsferð gegn okkur að verða dregnir fyrir landsdóm og kannski seinna mannréttindadóm.   

[Ómar Geirsson, 15.5.2010 kl. 12:02]

Takk fyrir að lesa Elle.

Svona til að fyrirbyggja misskilning þá var tilefni þessa pistils ekki komið frá Nafna.

En siðleysið sem kom fram í því, að tengja kúgunina við siðaðra manna háttu að gera rétt þó lögin segi kannski ekki til um það, það var það yfirgengilegt, að bæði sá ég mig knúinn til að svara, sem og hitt að ég vildi að annað baráttufólk íhugaði svör gegn svona óhróðri.  

Eins og þú bendir réttilega á Elle, þá væri það ómennsk lög sem ætluðu slíkan gjörning að stjórnvöld gætu hvenær sem rústað lífskilyrðum fólks því þau hefðu fengið reikning vegna gjörða samlanda þess, og hann þyrfti að greiða.  Hvað er 2/3 af þjóðarframleiðslu á milli vina???

Og grunnréttur mannsins er að neyta ómennsku, að neyta ólöglegum lögum.  

Lúmskheitin birtast í því að tengja hagsmuni okkar við hagsmuni fólks í öðrum löndum, og að við berum ábyrgð á því.  Þetta væri til dæmis mjög svipað og ef við í mesta grandleysi myndum senda barn með alvarlegan hjartagalla til Boston, að þá yrðum við líka að gera slíkt hið sama fyrir öll önnur börn á EES svæðinu, það er þau sem vilja ekki lokal þjónustu sökum þess að hún ræður ekki við vandann.  Eitt fyrir alla og allir fyrir einn.  

Auðvita er það ekki svoleiðis enda gengi aldrei upp.  Sama er að láta skattgreiðendur smáríkis ábyrgjast innlán og fjármálastöðugleika hjá stærri ríkjum EES.  Slíkt gengur aldrei upp í praxís, jafnvel þó íbúar viðkomandi smáríkis yrðu allir teknir upp í skuld. 

Þess vegna gat lagasetning ESB aldrei falið slíkt í sér, og það hefur verið sannað, eins og Styrmir benti réttilega á.  

Og þá er gripið til aumingjarakanna, þetta var fátækt launfólk sem tapaði hverjum eyri eins og Indriði hélt fram á dögunum.  Og vissulega er það sárt, en samábyrgðin er hjá samborgurum þessa fólks og stjórnvöldum viðkomandi lands, enda þar eru allir sem einn sem helgast af því að þar eru menn með ríkisborgararétt og þar greiða menn skatt. 

Ekki til Íslands, og eru ekki íslenskir ríkisborgarar.  

En það eru svo margir sem trúa þessum áróðri Elle, og hann fær meira vægi eftir að lygin um lagaskuldbindinguna hefur verið útrýmt.  "Lög og reglur geta þó aldrei náð yfir allt.", það er engin tilviljun að þessi frasi er notaðu.  Og hver vill breyta ranglega???

Mitt andsvar er innlegg inn í það svar sem þarf að móta.  Þegar fólk áttar sig á kjarna þess að tengin er tilkomin með lögum ESB, þá verður að fara eftir þeim lögum.  Feli þau ekki í sér ábyrgð skattborgara á gjörðum einkabanka, þá fela þau það ekki í sér, og tengingin er rofnuð.

Einfaldara er það nú ekki.

Kveðja að austan.