Hinn augljósi kjarni ICEsave deilunnar.

Hefur allur verið orðaður í greinum sem Verðir Íslands haf ritað í Morgunblaðið í rúmt ár.  Þar koma fram forsendur hennar, allar þær spurningar sem þarf að svara, eins og til dæmis "Í hvaða liði eru íslensk stjórnvöld" og sú lausn sem siðmenningin krefst að sé farin ef réttarríkið Evrópa á að lifa af þessa deilu.

En þjóð með djúpstæða minnimáttarkennd hlustar ekki á sína bestu menn, á móti lagprófessornum Stefán Má Stefánssyni teflir hún laganemanum Helgu Völu Helgadóttir, á móti hinum aldna lagaspeking Sigurði Líndal er það bókarinn Kristinn H. Gunnarsson og á móti Lárusi Blöndal hæstaréttarlögmanni er það Ólína Þorvarðardóttir bókmenntafræðingur.  Laganeminn, bókarinn og bókmenntafræðingurinn kuu vita betur um lög og rétt en þeir sem vinna við þau, kenna þau og taka þátt í að móta þau.

Þess vegna ætla ég að vitna í valinkunna heiðursmenn í útlöndum, nota þeirra orð til að draga fram Kjarna ICEsave deilunnar, mér vitanlega hafa þessir einstaklingar ekki þegið laun eða bitlinga frá mér og mínum til að taka málstað okkar gegn fláræði breta og bretavina. 

Þetta fólk segir aðeins það sem við blasir.

Kjarna ICEsave deilunnar má draga saman í fjóra meginflokka.  Og hver um sig er efni í stutta grein sem munu koma í rólegheitum.  Og langar greinar líkar sem hafa verið skrifaðar og munu verða skrifaðar á meðan bandamenn erlendra ofríkismanna stjórna vörnum þjóðarinnar. 

Við erum kynslóð sem upplifir það að barátta góðs og ills hefur rekið á okkar fjörur.  Það á að leggja þjóðina í fjötra skulda og örvæntingar.  Og það er okkar að verjast því.  Engin annar mun gera það.  Ekki maðurinn í næsta húsi, ekki maðurinn í næstu byggð.  Ekki maðurinn í næsta landi.

Það erum við sem einstaklingar sem þurfum að verja fjölskyldu okkar, framtíð okkar, framtíð lands okkar.  Ef við heykjumst á því erfiði að snúast til varnar í trausti þess að maðurinn í næsta húsi, að maðurinn í næstu byggð, eða maðurinn í næsta landi geri það, þá er þessi varnarbarátta töpuð.

Það erum við sem þurfum að hugsa, það erum við sem þurfum að tala, það erum við sem þurfum að styðja hvort annað á þessari örlagaleið, baráttunni fyrir sjálfri siðmenningunni.

Ef fólki finnst samt erfiðið við að lesa og hugsa, að tala og sýna hvort öðru stuðning, þá fellur siðmenningin og lögmál villimennskunnar taka við.

Og þá verður stríðið ekki umflúið.  Og það stríð heitir að berjast fyrir lífi sínu og sinna.

Það er miklu harðskeyttara og blóðugra stríð en það sem nú er háð.

Og það verður ekki umflúið.

Kveðja að austan.