Goðsagnir um Seðlabankann og heimska Íslendinga.

Bretar og íslenskir bretavinir segja að íslensk stjórnvöld hafi brugðist í aðdraganda bankahrunsins, og vísa þá oftast í eftirlit Seðlabankans og Fjármálaeftirlitsins.

Rökin bankarnir fóru á hausinn, þess vegna brugðist þið.

Samt er skautað fram hjá þeirri staðreynd að breska bankakerfið fór líka á hausinn, en breska ríkisstjórnin gat bjargað því vegna þess að þeir ráku sig í breskum pundum.  Ef um evrur hefði verið að ræða, þá væri enginn að tala um fall Íslendinga.

Annað sem þetta aumkunarverða fólk hugsar ekki út i er að íslensk stjórnvöld og íslenskir eftirlits aðilar fóru í einu og öllu eftir evrópsku regluverki, og það var stíft eftir lit með að farið væri eftir því.  Bæði að hálfu matsfyrirtækja og OECD og líka af hálfu viðskiptavina bankanna.  

Er einhver þarna úti sem virkilega trúir því að Deutche Banki hefði lánað 900 milljarða í Kaupþing ef allt hefði verið hér í hers höndum???

En þegar fólk vill láta þjóð sína greiða 507 milljarða í hið minnsta til að koma henni inn í Evrópusambandið, þá er ýmsar lygar settar á flot og gefnar yfirbragð goðsagna sem fólk á að trúa eins og það trúði á sína fornu guði í den.

Ein slík goðsögn, sem áhangendur breta beita til að eyðileggja íslenska velferð og gera þjóð sína að þrælum, er goðsögnin um hina meintu heimsku stjórnenda Seðlabankans (lesist Davíð Oddsson) og hið mikla tap hans sem fellur á þjóðina.

Áður en ég vík efnislega að henni má langar mig að benda á þær rökvillur sem fellst í þessari ICEsave réttlætingu.  Í það fyrsta þá var Davíð utanaðkomandi toppfígúra, sem laut stjórn hagfræðimenntaðra manna.  Og þeir menn, mennirnir sem lögðu línuna og sömdu ræður Davíðs, þeir ráða öllu í Seðlabankanum í dag.  Og það eru þeir, þeirra dómgreind sem sagði Alþingi að þjóðin réði við ICEsave.  Ef þeir voru hálfvitar þá, af hverju eru þeir óskeikulir í dag með ísaldarspá sína ef þjóðin gerist ekki bretaþrælar.  Og í öðru lagi, hvað kemur það meintu tapi Seðlabankans við að þjóðin eigi að samþykkja ICEsave.  Ef þjóðin væri ekki á kúpunni, til dæmis út af skuld Seðlabankans, þá mætti færa rök fyrir að hún réði við ICEsave, en hún þarf að glíma við hluti sem sannarlega eru hennar, þó hún bæti ekki skuldum auðmanna á sig líka.

En maður augnabliksins, maðurinn sem þráði sess í íslenskri þjóðmálaumræðu, Jón Steinson hagfræðingur, var fyrstur til að orða þennan glæp í Silfri Egils.  Hvort sem hann hafði ætlað sér að þetta yrði notað af áróðursmaskínu Samfylkingarinnar til að réttlæta ICEsave glæpinn veit ég ekki, en samt sem áður þá var það gert.

En Jón Steinsson hafði einmitt sjálfur skrifað grein í Morgunblaðið í sept 2008 þar sem hann einmitt gagnrýndi Seðlabankann harðlega fyrir að rýmka ekki fyrir lausafé á íslenskum fjármálamarkaði.  Þar segir meðal annars:

"Seðlabankinn hefur gert ýmislegt á árinu til þess að reyna að rétta þessa stöðu. En aðgerðir hans hafa verið of máttlitlar. Og undanfarna daga hefur ekkert heyrst til bankans á meðan krónan hrapar og vaxtamunurinn á gjaldeyrismarkaði versnar og versnar. Það er illskiljanlegt af hverju Seðlabankinn hefur látið þetta ástand viðgangast þetta lengi. Seðlabankar annarra ríkja hafa gripið til mun róttækari aðgerða þótt ástandið á gjaldeyrismörkuðum erlendis sé skárra ef eitthvað er.

Seðlabankinn verður hreinlega að skipta um gír. Hann verður að grípa til aðgerða sem gerir fjárfestum sem hafa áhuga á því að taka stöðu með krónunni kleift að gera það á viðunandi kjörum. Gengi krónunnar er í dag langt fyrir neðan það sem eðlilegt getur talist þegar horft er til þeirra háu vaxta sem eiga að bjóðast fjárfestum sem fjárfesta í krónum. "

Og síðar segir Jón: "En Seðlabankinn á að geta leyst þann vanda með því að rýmka reglur um veðhæfar eignir í endurhverfum viðskiptum við Seðlabankann"

Þetta er það sem Seðlabankinn gerði, og þetta er hið meinta tap hans því íslensku bankarnir féllu.  Og þetta er það sem Seðlabankar gerðu um allan heim. 

Hvað segir þetta um íslenska rökræðu???

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

 

Deutsche stærsti kröfuhafinn

Athugasemdir

[Axel Jóhann Axelsson, 22.1.2010 kl. 13:13]

Það er heldur aldrei minnst á það, að Seðlabankinn fékk 100% veð í FIH bankanun danska, þegar hann lánaði Kaupþingi 90 milljarða lán, rétt fyrir hrun, til þess að reyna að bjarga bankanum frá falli.

Þegar eðlilegt ástand kemst á fjármálamarkaðina og FIH bankinn verður seldur, mun Seðlabankinn örugglega fá gott betur en þessa 90 milljarða fyrir bankann og minnka þar með tap sitt vegna skylduaðgerða sinna, sem "banki bankanna"

Þess má geta að rekstur FIH bankans gengur vel og hann hefur verið að skila ágætum hagnaði, þrátt fyrir erfiða tíma.

[Arnar Ívar Sigurbjörnsson (IP-tala skráð) 22.1.2010 kl. 14:57]

Ómar Geirsson

Ég er alveg sammála þér um þetta, hef verið að benda á þessar staðreyndiralsstaðar þar sem ég hef færi á.

Það fólk sem stjórnar landinu núna sér ekki skógin fyrir trjánum, það er svo upptekið af að finna sökudólga "Davíð Oddson" að það gleymir sér.

[Ómar Geirsson, 22.1.2010 kl. 21:52]

Takk fyrir innlitið félagar.

Í þessu samhengi má nefna að ef Seðlabankinn hefði ekki hagað sér eins og aðrir Seðlabankar, og bankakerfið fallið, þá hefði fyrst gagnrýnin orðið þung.  Staða bankans var dilema þar sem enginn kostur var góður.

En það er óþarfi að troða þeirri dilemu upp á þjóðina með þeim orðum að henni sé ekki ofgott að borga ICEsave í leiðinni.  

Á meðan við höfum sjálfstæðan gjaldmiðil, þá er endurreisn Seðlabankans millifærsla, sem alltaf endar í spurningunni um seðlaprentun.  Til dæmis þá vex eigið fé hans hratt þegar hann heldur aftur af hagkerfinu, þannig að bera saman skuld í erlendum gjaldeyri og skuld í eigin gjaldmiðil, það gera aðeins þeir sem hafa illt i huga.

Og 99% af eru stuðningsmenn núverandi stjórnvalda.

Kveðja að austan.