Ég er eins og ég er.

 

Að ákæra mig, er að ákæra menningarheim minn.

Að ákæra milljónir og milljónir á milljónir ofan sem hafa flutt til Vestur Evrópu síðasta áratug eða svo.

 

Það að þurfa að lemja hlýðni í konu mína og börn, er ekki ákærusök í Svíþjóð, Þýskalandi eða öðrum löndum sem virða menningu mína og siði.

Ég áreiti dætur mínar ekki kynferðislega, það telst óeðli í landi feðra minna, við giftumst barnungum stúlkum fyrst, og svo??; jæja hver er siður í sínum landi.

En ef ég myndi gera slíkt sem legberar hins íslenska rétttrúnaðar ákærðu mig fyrir, þá lifði ekki daginn af, því ég lýt aga og reglum ættbálka míns, þar sem öldungar hans útdeila refsingum ef einhver gengur gegn Alla og réttri trú.

 

Jæja vissulega lagði ég hinum dæmda orð í munn.

Tel mig samt hafa náð vel hugsunarhætti hans og menningu, menningu sem legberar eru löngu hættar að þora að ákæra fyrir í Skandinavíu, Þýskalandi, Hollandi og fleirum löndum Norður Evrópu.

Í Bretlandi hefði Starmer, núverandi forsætisráðherra, fyrrverandi ríkissaksóknari, krafist refsingar, ekki á viðkomandi einstakling sem sannarlega tuktaði til fjölskyldu sína eftir siðum síns menningarheims, heldur þá legbera sem ákærðu manninn fyrir að vera ábyrgur fjölskyldufaðir eftir sið forfeðra hans.

 

En þetta síðarnefnda er reyndar fantasía, ekki að Starmer, verndari múslímskra nauðgara myndi nokkurn tíma krefjast ákæru á hendur legberum innan bresku lögreglunnar og dómskerfisins, heldur er fantasían sú, að enginn legberi myndi sína þann rasisma og fordóma sem íslenskir legberar gera þó í þessari ákæru.

Í Bretlandi er slíkt útilokað, enda myndi viðkomandi legberi, hvort sem hann starfaði innan lögreglunnar eða dómskerfisins, samstundis vera handtekinn af bresku víkingasveitinni og svo ákærður fyrir rasisma og menningarfordóma, og ekki hvað síst hatursorðræðu í ákæruskjali sínu.

Ólíklegra en að einhver almennur lögreglumaður í Þýskalandi nasismans hefði ákært nasistabullu fyrir ofbeldi gegn gyðingum á Kristalnóttinni.

 

Þetta er svo fyndin frétt sem afhjúpar hvað Góða fólkið er heimskt í sínu  sinni og viti, að það viti ekki hvað það er að innflytja framandi menningarheima til landsins.

Að það haldi svo síðan að það geti ákært fólk fyrir að vera eins og það er, þá siði og venjur sem það er alið upp við.

 

Ég hef nákvæmlega enga hugmynd um af hvaða þjóðerni og trú viðkomandi einstaklingur er, sem var dæmdur fyrir þetta heimilisofbeldi.

En lýsingin passar við kynofbeldi kvenna og barna sem hundruð fjölskyldna þurfa sæta hér að landi vegna hugmyndarheims framandi menningar feðra þeirra  í fjarlægum löndum.

Á Norðurlöndum er ekki talað um tugþúsundir, heldur hundruð þúsunda fjölskyldna þar sem konur og börn er kúguð, lamin, og jafnvel drepin ef ofbeldið dugar ekki til.

 

Þess vegna er það fyndið að ákæra fólkið sem við áður buðum velkomið.

Ákærum fyrir siði þess og venjur.

"Hei, þú átt að vera eins og við!!"

 

En uppá Góða fólkið er reyndar ekki hægt að ljúga.

Sem skýrir að í flestum löndum Norður Evrópu hafa innflytjendur frá framandi menningarheimum safnast saman í hverfum, og þegar ákveðnum hlutfalli þeirra versus heimafólk, hefur verið náð, vígbúið þau.

Með þeim skilaboðum, virðið menningu okkar og siði.

 

Skilaboð sem segja; Við viljum ekki Góða fólkið, við viljum ekki kvenfrelsi, homma eða trans, við viljum bara að fá að vera við sjálf.

Eitthvað sem ég skil og myndi sjálfur vilja.

Það er að fá að vera ég sjálfur, en ekki það sem kom á undan.

 

En líklegast þess vegna á ég heima heima hjá mér.

Innan um mína líka, í menningu sem ég ólst upp við.

 

En dónt vorry, bí happy, sú menning, sá heimur, heimur feðra minna er í meiri útrýmingarhættu en hvalir voru fyrir hálfri öld síðan þegar þeir voru vart fundnir í heimshöfunum.

Þökk sé Góða fólkinu.

 

Enda hver vill alltaf eiga heima á sömu þúfunni??

Ég bara spyr.

Kveðja að austan.

 

Flúðu ofbeldi föðurins eftir fjölskyldusameiningu

Mogginn sekur um hatursorðræðu.

 

Það er ótrúlegt að lesa svona fyrirsögn, að erlendir fangar séu í meirihluta, eina sem vantar til að toppa svona hatursorðræðu er að minnast á hitt stóra prósentið, fólk af erlendum uppruna með íslenskt ríkisfang.

 

Með þessu er Mogginn að móðga og svívirða tilfinningar alls þess duglega fólks af erlendum uppruna sem erfiðar hér í sveita síns andlits, mjög oft fyrir skítalaun.

Með þessu er Mogginn líka að móðga Rétttrúnaðinn, þó hann sé ekki persóna, sem og tilfinningar Góða fólksins sem núna mun fara grátandi að sofa í kvöld, og þurfa svo að leita sér andlegrar hjálpar, jafnvel áfallahjálpar í kjölfar þessarar árásar á tilfinningakerfi þess.

Að ekki sé minnst á öll samtök þess sem standa sérstaklega vörð um útlendinga, óheftan innflutning á erlendu fólki, erlendu vinnuafli, sérstaklega þeim sem nýtast mannsalsiðnaðinum.

 

Ógrátandi ætla ég ekki svo að minnast á öll heiðarlegu alþjóðlegu glæpasamtökin sem hér hafa heiðrað um sig í skjóli legbera í réttarkerfi þjóðarinnar.

Svívirða.

 

Hvort Morgunblaðinu sé einhver afsökun með hatursorðræðu sína að blaðið vitnar aðeins í dómsmálaráðherra, skal ósagt látið.

Tel samt ekki, satt skal látið ósagt.

Enda legberarnir duglegir að ákæra fyrir alvöru glæpi eins og árásina á líffræðina með því að segja að kynin séu 2.

 

Afsökun eður ei.

Hatursorðræða engu að síður.

 

Eða þannig.

Kveðja að austan. 

Erlendir fangar eru í meirihluta

Trump þorir en Þorgerður Katrín ekki.

 

Það er að breyta misvísandi nöfnum ráðuneyta í nöfn sem útskýra betur eðli þeirra og tilgang.

 

Af hverju ætti varnarmálaráðuneyti Bandaríkjanna að heita varnarmálaráðuneyti???, þegar einu nágrannaríkin eru Kanada og Mexíkó, varla reikna menn með að þau lönd fari með her inní landið??

Og andmælin eru ekki að í dag geta stríðsvopn ferðast heimsálfa á milli, þegar þetta nafn var bundið í lög, þá var það ekki raunveruleiki þess tíma.

"Við unnum allt saman" segir Trump og samkvæmt þeim rökum hefði verið nærtækara að tala um sigurvegararáðuneyti, en stríðsráðuneyti er góð málamiðlun enda hafa Bandaríkjamenn verið að stríða um allan heim í marga áratugi og halda úti herstöðvum og vígaflota í flestum heimsálfum.

 

Þorgerður Katrín hinsvegar dreymir um að vera stríðsmálaráðherra, hún er alltaf úti í heimi að tala um stríð, og þegar hún næst á mynd í þessi örfáu skipti sem hún er hérlendis þá er hún að reyna fá pening úr tómum ríkissjóð til að styðja stríðsrekstur eða í eitthvað sem hún kallar varnartengd útgjöld.

Lokamarkmiðið er að þjóðin fjármagni og taki þátt í samevrópskum her sem hefði það hlutverk að stríða þar sem boðið er uppá stríð.

 

Það sem skemmir þennan draum Þorgerðar, að sjá sig í anda skunda á vígvöllinn undir íslenskum fána, með öllum hinum stóru þjóðunum, er að ráðuneyti hennar heitir því gamaldags nafni; utanríkisráðuneyti.

Arfleið frá þeim tíma þegar landsfeður okkar tilkynntu að íslensk þjóð væri herlaus þjóð, og hún vildi frið en ekki stríð.

 

Auðvita breyttust tímarnir og menn geta alveg deilt um hvort það hafi verið nauðsynlegt að þjóðin gengi í Nató og leyfðu bandaríska herstöð á Miðnesheiði, en einhvern veginn hef ég það á tilfinningunni að þar var ekkert val, herstöðin hefði komið hvort sem er.

Og það eru víðsjár í heiminum, hver getur borið á móti því.

Samt situr Þorgerður uppi með þennan titil liðinna tíman, að vera utanríkisráðherra þegar hún vill vera stríðsmálaráðherra og hagar sér sem slíkur.

 

En Þorgerður Katrín er ekki Trump.

Hann þorir og hann framkvæmir.

Hann vill stríðsráðuneyti og hann fékk stríðsráðuneyti.

 

Já, misjafnir eru mennirnir.

Og misjafnt er þeirra hlutskipti.

 

Sem og það þarf kjark til að koma úr skápnum.

Kveðja að austan.

Breytir nafninu í stríðsráðuneytið