Höfðu lofað öllu fögru í aðdrag­anda síðustu alþing­is­kosn­inga

 

Svo ég vísi í orð Vilhjálms Árnasonar í þessu átakanlegu viðtali um svik og fláræði Ríkisstjórnar hinna fögru fyrirheita.

Það er fátt sem mælir betur hinn innri mann stjórnmálanna en viðbrögð hans þegar grimm og harðneskjuleg náttúruöfl sækja að lífi og byggðum.

 

Þann innri mann fengum við Norðfirðingar að kynnast eftir snjóflóðin 1974, svo ég vitni í Morgunblaðið sama ár; "Ríkisstjórnin mun gera ráðstafanir til að tjón verði bætt sagði Geir Hallgrímsson forsætisráðherra".

Mér er síðan ennþá minnistætt að eftir hin grimmileg snjóflóð fyrir vestan, á Flateyri og í Súðavík, að þá komu upp raddir hér á höfuðborgarsvæðinu, flestar innan frjálshyggjustrákadeild Sjálfstæðisflokksins að ódýrara væri að leggja þorpin niður en að endurreisa þau, að þá sýndi Davíð Oddsson sinn innri mann, kvað það tal í kútinn með efnislegu orðunum; Svona gerir maður ekki.  

Og þeim orðum fylgdu efndir, drög voru lögð að Ofanflóðasjóði, og mannvirkin sem hann hefur látið reisa hafa varið byggðir, gert byggðir áfram byggilegar.

 

Eldsumbrotin í Grindavík komu ofaní fjárútlát kóvid-faraldursins, samt var ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttir einörð í stuðningi við Grindvíkinga sem og að leggja tafarlaust til fjármuni að verja byggðina.

Þau viðbrögð munu alltaf fylgja Katrínu, Bjarna og Sigurði Inga, þau gerðu sitt besta við mjög erfiðar aðstæður.

 

Smánin og hinn smái innri maður fylgir hins vegar þeim stöllum; Kristrúnu, Þorgerði og Ingu, þegar aðeins vantaði endahnútinn á velheppnuðum aðgerðum, þá kipptu þær að sér höndunum, yfirgáfu Grindvíkinga þegar loks sást fyrir endann á áhlaupi náttúrunnar að byggð þeirra og samfélagi.

Það skrýtna er að það þegja eiginlega allir, jafnt ofurgóða fólkið sem má ekkert aumt sjá, sem og þingmenn stjórnarandstöðunnar, með einni heiðarlegri undantekningu; Vilhjálmi Árnasyni þingmanni Sjálfstæðisflokksins.

 

Vilhjálmur býr vissulega í Grindavík, sem þingmanni Suðurnesja ætla ég honum samt að hann hefði staðið vaktina keikur, því þessa vakt eiga menn að standa.

Ég ætla að vitna í lokaorð Vilhjálms; "Þetta snýst um að koma með svör til fólks­ins sem er í veik­ustu stöðunni, fyr­ir­tækj­anna sem hafa ekki getað starfað og búið bara við óvissu og svo þeirra fjöl­skyldna sem hafa ekki getað keypt sér heim­ili ann­ars staðar og eru föst á leigumarkaði. Þetta hef­ur svo allt áhrif á end­ur­heimt and­legs styrks sam­fé­lags­ins".

 

Sem íbúi í byggðarlagi, sem hefur lent í ógnarhrammi óblíðrar náttúru þegar ég var ungur að aldri, þá skil ég ekki hvernig það er hægt að bregðast svona fólki, og komast upp með það.

Með orðagjálfri og söng.

 

Var sök og sekt Grindvíkinga að vera ekki hælisleitendur eða ofurhinsegin, eða vera ekki með dólg og skrílslæti öskrandi Free Palestína, að vera bara eins og við hin. 

Íslensk, hörkuduglegt fólk, sem hefur alltaf staðið skil á sínu, komið börnum sínum til manns og framtíðar.

 

Ég veit ekki hvenær samfélag mitt varð svona, að ef Rétta fólkið fremur óhæfuverk, þá komist það upp með það.

Hins vegar veit ég að orð Vilhjálms hér að ofan, um hina átakanlegu stöðu margra í Grindavík, að þau afhjúpa Lítið fólk, sem annað hvort vegna vanþroska, hafi ekki ennþá fullorðnast, eða er bara bara ekki stærra en þetta í sínum innra manni.

Lítið fólk sem smánar land okkar og þjóð.

 

Og þau virðast ætla að komast upp með þetta.

Það segir mikið um þjóð mína.

 

Hnignun hennar

Kveðja að austan.

Óvissa fólks og fyrirtækja í Grindavík