Evrópa rumskar.

 

Ýkjur hins vegar að segja að hún sé að vakna.

Því það er ekki nóg að auka fjárframlög til varnarmála en til dæmis á sama tíma gera álfuna óbyggilega með loftslagstrúarbrögðum.

 

Það er ekki bara hinn tilbúni orkuskortur, trúarbrögðin hafa líka hrakið iðnað úr landi til sóðalanda þannig að Evrópa er mjög háð innflutningi frá þessum sömu löndum og flest í kringum hin meintu orkuskipti byggist á aðfluttri tækni, þá sérstaklega frá Kína.

Meinið liggur í stjórnun Evrópu, óskilvirkninni, fávitavæðingu umræðunnar, óstarfhæfum stjórnmálamönnum í Vestur og Norður Evrópu, og almennum flótta frá raunveruleikanum.

 

Viðbrögðin við nauðsynlega árás Ísraela og síðan Bandaríkjamanna á miðaldastjórnina í Teheran segir svo mikið um styrk leiðtoga Evrópu, eða réttara sagt skortinn á þeim styrk.

Með einni undantekningu, sem er hinn nýi kanslari Þýskalands, þá höfðu leiðtogarnir ekki kjark til að styðja þær árásir, þó flestir hefðu innst inni verið þeim sammála.

Og það sem verra er, menn bulluðu, mismikið út í eitt.

 

Gerðu þannig þetta þriðja stærsta hagkerfi heims algjörlega áhrifalaust.

Stimpluðu sig út úr umræðunni, það tekur enginn mark á Evrópu í dag.

Heimsálfa án varna, án vits, án veruleikaskyns.

 

Vissulega er Evrópa farin að rumska, þökk sé Pútín.

En það rumsk er litlu meira en þegar maður í coma sést blikka augun, gæti verið boðberi einhvers lífs, en þarf ekki að vera.

Forsendurnar eru ekki til staðar og verða ekki til staðar á meðan hugmyndafræði kerlingarinnar, Wókið gegnsýrir alla opinbera umræðu og elur af sér heimska getulausa stjórnmálamenn.

 

Ekki fyrr en það breytist, breytist Evrópa úr vælandi pappírspésa í eitthvað sem tekið er mark á og á framtíðina fyrir sér.

Í stað þess sem blasir við í dag, að breytast úr vælandi pappírspésa í vælandi pappírstígrisdýr.

Jafn áhrifalaust sem áður, aðeins rumskandi í annars djúpum svefni sem flýtur að feigðarósi.

 

Þar sem jafnvel er ofsagt að álfan sé að rumska.

Kveðja að austan.

 

Evrópa „loksins vöknuð“ til varna