Með lygum á ekki landi að stjórna.

 

Það er leitun að öðrum eins ófögnuði og núverandi ríkisstjórn er.  

Það vantaði ekki fögru fyrirheitin þegar lagt var af stað í vegferðina, sungið og trallað, allt átti að verða miklu betra en áður hafði tíðkast.

 

Síðan hafa svikin hlaðist upp, fögru fyrirheitin eru geymd í framtíðinni, í núinnu er enginn peningur til nema í stríðsrekstur og stríðsbrölt undir yfirskininu "að efla varnir þjóðarinnar".

Mannlíf á landsbyggðinni sætir stöðugum árásum, bætt er í svik fyrri ríkisstjórna með vanfjármagnað vegakerfi, þar sem þó er gert er þannig að hinir nýju vegir eru strax hálfónýtir vegna meintra loftslagstrúarbragða. Loftslagsskattar, sem leggjast þungt á hinar dreifðu byggðir, bæði samgöngur og flutninga, hækkaðir, eða boðuð hækkun á þeim, og vegið er að atvinnuvegum hinna dreifðu byggða.

Síðan er stríðsbröltið réttlætt með því að núna þurfi að fara inní Evrópusambandið, fyrst að samþykkja bókun 35, svo að sækja um aðild. Gleymd eru fyrirheitin um einhverja þjóðaratkvæðagreiðslu 2027.

 

Verst eru hins vegar lygarnar, hinar beinu rangfærslur sem eru út um allt í umræðunni.

Fremst er þar atvinnuvegaráðherrann og frumvarp hennar um sérstaka ofurskatta á fyrirtæki landsbyggðarinnar.

 

Núverandi tekjuskattur, þó hár sé, er ekki nægur, viðbótar ofurskattur er lagður á sjávarútveginn undir falsorðinu "auðlindagjald", tungumál andskotans notað til að tala um slíkan ofurskatt sem eitthvað sérstakt réttlætismál, að þjóðin eigi að fá arð af sinni sameiginlegu auðlind.

Eins og arðbærasta atvinnugrein þjóðarinnar því hún skilar svo miklu margfeldi út í samfélagið, greiði enga skatta og gjöld.

 

Núna hefur atvinnuvegaráðherra verið staðin að því að fara með beina lygi og ósannindi í forsendum og kynningu á þessu ofurskattlagningafrumvarpi sínu.

Viljandi var vitlaust reiknað til að reyna réttlæta ofurskattinn, eins og það sé hægt að réttlæta sérstakan ofurskatt á eina atvinnugrein umfram aðrar.

Það og margt fleira var afhjúpað í grein sem birt var á vef Samtaka fyrirtækja í sjávarútveginum, eitthvað sem Morgunblaðið hefur gert ágæt skil og óþarfi að reifa frekar.

 

Mig langar að vitna í góða grein eftir núverandi formann Samtaka fyrirtækja í sjávarútvegi, sem birt var í Morgunblaðinu í dag; "Skyldu þing­menn­irn­ir hafa áttað sig á því að það var eng­inn Norðmaður sem fór yfir meinta út­reikn­inga á verðmynd­un á upp­sjáv­ar­fiski, þvert á það sem fjár­málaráðherra hélt fram við kynn­ingu á mál­inu þegar hann sagði „mesta sér­fræðing Norðmanna í verðmynd­un upp­sjáv­ar­fisks“ hafa staðfest þá?".

Þetta er það sem kallast á mannamáli að ljúga, þó í grein SFS er þessi fullyrðing aðeins sögð ósönn. Þar reyndar líka er klykkt á hvers eðlis vinnubrögð atvinnuráðherra eru; "Fullyrðingar ráðherra um að frumvarpið byggist á ítarlegri greiningu eru einfaldlega rangar, eins og margoft hefur verið sýnt fram á."

Það er eitthvað mikið að þegar ráðherrar komast upp með svona vinnubrögð átölulaust.

 

Þessi ofurskattur hefur afleiðingar, hann er aðför að landsbyggðinni. Vitna aftur í sveitunga minn Gunnþór; "Það á að flýta fyr­ir sam­ein­ingu fyr­ir­tækja, fækka störf­um á lands­byggðinni og flytja fjár­magnið til Reykja­vík­ur.".

Því bein afleiðing svona ofurskattlagningar er að smærri útgerðir sjá sér hag í að selja kvóta i stað þess að halda áfram að strögla.

Eftir munu standa örfá stórfyrirtæki með alræði yfir landsbyggðinni.

 

Og það er félags og jafnaðarfólk sem styður þennan ófögnuð nýfrjálshyggju Viðreisnar.

Líkt og annar þingmaður Samfylkingarinnar í Norð-Austur kjördæmi, fyrrum forseti bæjarstjórnar Fjarðabyggðar.

Byggðar þar sem þrjú öflug sjávarútvegsfyrirtæki eru hryggjarstykkið í atvinnulífinu.

 

Maður spyr sig undir hvaða hæl er svona fólk, eða er það firrt viti um leið og það kemur inn fyrir dyr Alþingis?

Að það telji rétt að skaða sitt eigið byggðarlag.

Að það bregðist fólkinu sem studdi það til áhrifa, sendi það suður til góðra verka.

 

Hvað sem öðru líður stendur eftir berstrípuð lygastjórn með lygaráðherrum.

Ráðherrum sem eru farnir að væla og gjamma eins og klerkarnir í Íran, hótandi hefndum líkt og atvinnuvegaráðherra í nýlegri blaðagrein og lesa má um í pistli dagsins hjá Páli Vilhjálmssyni; "Það er hins vegar grafalvarlegt mál þegar viðbragð þessara sömu hagsmunaafla er að ráðast að stofnunum ríkisins að því er virðist í þeim tilgangi að þvinga fram aðra niðurstöðu. Við því verður brugðist af fullum þunga."

Að leiðrétta lygar og rangfærslur, að láta ekki kúga sig með ósannindum, kallar ráðherrann sem sagt að það sé árás á stofnanir ríkisins.

Og þess skal hefnt, eins gott að klerkarnir í Íran eiga ekki eldflaugar til afnota fyrir hefndarþyrsta ráðherra.

 

Svona á ekki að stjórna landinu, hvernig sem svo sem annars á að stjórna því.

Það er allt svo rangt við þetta, bæði sérstaki ofurskatturinn á landsbyggðina sem og að reynt sé að réttlæta hann með ósannindum.

Svo er bara bullað og logið og hótað, þingmennirnir, sem reyna að réttlæta flumbruganginn, bulla út í eitt í sjónvarpinu, ráðherranir fara rangt með og hóta þegar upp kemst um strákinn Tuma.

 

Verst er samt að þetta er í takt við allt annað hjá núverandi ríkisstjórn.

Ríkisstjórn hinna syngjandi fögru fyrirheita.

Það er eitthvað mikið að hjá þjóð sem sættir sig við svona ófögnuð.

 

Og það er kannski meinið.

Það er eitthvað að.

 

Eitthvað mikið að.

Kveðja að austan.

 

 

 

Útreikningar Skattsins gilda

Smánin.

 

Það er aur í glæpum og sá aur leitar víða í vasa auðfúsra þiggjenda.

Skipulögð glæpastarfsemi þrífst í skjóli spillingar sagði fulltrúi Europol sem var hér á landi nýlega.

 

Á yngri árum hristi maður hausinn þegar maður horfði á bíómyndir eins og Bangkog Hilton, þar sem gjörspilltir lögreglumenn störfuðu með glæpasamtökum, þau létu þá vita af einu og einu burðardýri sem mátti missa sig, þá fengu lögreglumennirnir athyglina frá fjölmiðlum, sem og þungu dómana.

Og jú einnig aur í vasann en glæpasamtökin friðinn til að stunda sína iðju óáreitt.

 

Þegar ég varð eldri gat ég ekki lengur horft framhjá því að sama stef var leikið hér í fjölmiðlum á Íslandi.

Stóra þetta og stóra hitt, öll málin sammerkt að upp komst um innflutning utanaðkomandi á markaðnum, framboðið minnkaði aldrei enda þeir sem áttu markaðinn óáreittir.

 

Seinna var upplýst að þekkt nöfn í bransanum nutu verndar lögreglunnar, þeir voru sko svokallaðir uppljóstrar, núna síðast komst upp um slíka friðhelgi í sambandi við aftökuna í deilum albönsku mafíunnar við aðra glæpahópa.

Hin meinta uppljóstrun snérist sem sagt um að koma upp um nýja aðila, mikill aur í vasa hlýtur að skýra þá fáheyrðu heimsku.

 

Síðan er það menn sem rugga bátnum, taka ekki þátt í hinni arðbæru samtryggingu, einn slíkur var Lúðvík lögreglustjóri á Suðurnesjum.

Framhjá Reykjavíkurvaldinu tók hann að framfylgja lögum og reglum á landamærunum, ekki bara að vísa þeim frá sem alþjóðaglæpasamtökin sendu til landsins undir skjóli þess að vera meintir flóttamenn, heldur líka að ráðast á dópinnflutninginn, á sjálfa tekjulindina sem skapar aurinn sem leitar víða.

Hans banabiti var síðan að benda á hið skítuga samstarf glæpamanna og hinna dýru lögfræðinga, það gátu bakhjarlar Viðreisnar ekki þolað, og dómsmálaráðherra var falið að grípa inní.

 

Annar steinn í götu hins frjálsa flæðis var Helgi Magnússon vararíkissaksóknari, samviskusemi hans og tæpitunga varð honum að falli.

Hann hafið ekki vit á að halda sig við Wókið og gefa hinum gefandi (í vasa) lausan tauminn, og Wókið var notað til að fella hann enda Wók hinn nýi sannleikur guðs á jörðu, ekki meitlaður í stein heldur hina nýju trúarsetningu þjóðkirkjunnar.

Skilaboðin skýr, ekki gera skyldu ykkar.

 

Hvernig Ísland varð svona spillt má guð vita.

Í kjarna og arfleið erum við gott og heiðarlegt fólk, höfum samt lotið í lægra haldi fyrir asnanum klyfjaðan gulli.

 

Lögreglan tekur sama skýrslu og greinir frá að hér séu rekin 12 vel skipulögð glæpasamtök og svo er ekkert gert.

Næst mun verða gerð skýrsla, með sama inntaki, nema þá er talan búin að hækka úr 12 í 20, jafnhliða því að óöldin eykst og glæpasamtökin skeyta æ minna um að leyna starfsemi sinni eða baráttunni um markaðinn.

Ekki í trausti þess, heldur vissu að trúnaðarfólk almennings horfi í hina áttina, svona á meðan það fær einn og einn smáglæpamanninn til að rétta yfir og dæma.

 

Smán þessa alls að þetta skuli viðgangast, að þetta skuli vera svona, kristallast í þessum orðum hinnar meðvirku, Þorbjargar Sigríðar Gunnlaugsdóttir, dómsmálaráðherra; "Hann er góður lög­fræðing­ur og mál­flytj­andi og ég óska hon­um velfarnaðar í leik og starfi,".

Þegar ég las þennan yfirdrepskap, þá varð fyrirsögn þessa pistils til og það sem á eftir kom, flæddi af sjálfu sér.

Það er ekki logið uppá þetta fólk, allavega hvað varðar æru og sóma.

 

Smán þess er mikil.

Nei, reyndar ekki, hún er algjör.

Kveðja að austan.

 

PS. Önnur birtingarmynd um aðför hins Skítuga fjármagns að samfélagi okkar og framtíðar sem þjóðar, má lesa í afburðagóðum pistli Arnars Þórs Jónssonar, í tilefni 17. júní.  Pistill sem ætti að fara inná hvert heimili og vera lesinn upp til agna.  

Hvers vegna höldum við þjóðhátíðardaginn hátíðlegan?

Með annarri kveðju að austan.

Helgi Magnús fer beint á eftirlaun