Verðir stjórnarskráarinnar!

 

Eru Verðir sjálfstæði þjóðar okkar, smáþjóðar sem taglhnýtingar Evrópusambandsins sækja nú grimmt að.

 

Frá því að Feður Bandaríkjanna sömdu stjórnarskrá fyrir hið nýja lýðveldi, skrá sem geirnegldi stjórnskipan og grundvallarlög, hafa allflest ríki heims sett sér stjórnarskrá í svipuðum tilgangi.

Og allflest ríki heims virða stjórnarskrá sína.

Jafnvel þeir sem vilja ráða einir, líkt og til dæmis Erdogan Tyrkjaforseti, hafði fyrir því að breyta stjórnarskránni áður en jók völd sín og einráð.

 

Flest lýðræðisríki verja stjórnarskrá sína þegar að henni er sótt, nýjasta dæmið er frá Suður Kóreu þegar fráverandi forseti setti herlög í trássi við lög og reglur, og þingmenn landsins brutust inní þinghús landsins og settu hinn valdagráðuga forseta af.

En stundum er ógnin of mikil og þá er ekki gott að vera Vörður stjórnarskráarinnar.

Þekktasta dæmi þar um er þegar þáverandi utanríkisráðherra Tékkóslóvakíu, Jan Masaryk sagði kommúnistum að það gengi ekki að fella einhliða gömlu stjórnarskránna úr gildi, hún væri hornsteinn lýðveldisins.  Þá var hann reyndar ekki ausinn auri að hætti götustráka, heldur var honum  hjálpað út um gluggann á ráðuneyti sínu, fall hans var upphaf af 50 ára einræði kommúnista í landinu.

 

Í Ungverjalandi 1956 vitnuðu landsmenn í stjórnarskrá sína, sem og stofnsáttmála yfirríkisins; Varsjárbandalagsins, og sögðu að þeir mættu bæði ráða sínum málum sjálfir, og ganga úr yfirríkinu. 

Réttmæt rök líkt og kæra Þjóðfrelsis á hendur utanríkisráðherra, og réttmætum rökum er oftast svarað með skítkast og eða valdi.

Innanlands kæfðu skriðdrekar hina réttmætu frelsiskröfu, utanlands rægðu taglhnýtingar Varsjárbandalagsins hina frelsisleitandi þjóð sem vitnaði aðeins í stjórnarskrá sína.

En jafnvel þó Þjóðviljinn verði lúslesinn þá finnst ekki þar annars eins skætingur eins og  í skrifum þessa taglhnýtings, sem fjölmiðlar hafa kosið að vitna í.

Þó kölluðu kommarnir ekki allt ömmu sína í þessum fræðum.

 

Kostur þessara skrifa er samt sá að þau skýra víglínuna í þessari sjálfstæðisbaráttu þjóðarinnar.

Annars vegar eru það Verðir stjórnarskráarinnar, hins vegar eru það taglhnýtingar Evrópusambandsins.

Annars vegar fólkið sem ver sjálfstæði þjóðarinnar, hins vegar þeir sem vilja kasta því fyrir ætternisstapa.

 

Og í þeirri skítaiðju virða taglhnýtingarnir hvorki lög eða rétt.

Telja stjórnarskrá lýðveldisins einskisvert plagg sem ekki þarf að taka tilliti til.

 

Meir að segja nasistarnir virtu lög, meir að segja kommúnistarnir virtu lög.

En ekki taglhnýtingarnir.

Það er fyrir neðan þeirra virðingu.

 

Verðirnir munu standa af sér þetta skítkast.

Dómstólar munu skera úr um hvort þeir séu sjálfstæðir og virði stjórnarskrána í útskurði sínum.

Eða hvort yfirvaldið sé þegar búið að samlaga þá.

 

Stjórnarskráin er allavega skýr.

Bókun 35 er skýr brot á henni.

Og hegningarlögin eru skýr að það sé landráð að koma innlendum lögum undir erlent yfirvald.

 

Það er þess vegna að einu mótrökin eru; "Þetta er aumkunarvert uppátæki".

Og grátnir þeir tímar þegar hægt var að hringja í yfirvaldið og biðja um aðstoð skriðdreka.

 

Gegn lögum og reglu.

Gegn sjálfstæði þjóðar.

Kveðja að austan.

Segir kæru Þjóðfrelsis „aumkunarvert uppátæki“