Vargur í véum

 

Mörg eru mistökin í pistlum mínum um hina fordæmalausu aðför hælbíta og niðhöggva að Ásthildi Lóu, í fyrstu taldi ég mig skilja ákvörðun hennar um að segja af sér til að skapa frið um störf ríkisstjórnarinnar, seinna fattaði ég að sú ákvörðun byggðist á lygum og rangfærslum fjölmiðla okkar, sannleikurinn var aukaatriði þegar níða skyldi ærlega manneskju.

Svona aðför lyga og blekkinga verður ekki til úr neinu, að baki liggur skipulagning einhverra hagsmuna sem beita fyrir sig fjölmiðla þjóðarinnar, smána hana og ljúga í hana.

 

Án nokkurra hugmynda um atburðarrásina, þá skar í eyru kaldrani Áslaugar Örnu eftir að uppum komst að hún var meðvituð um meintar ávirðingar á hendur Ásthildi Lóu.

Eiginlegs fannst mér kaldrani hennar staðfesta aðdróttanir gagnvart henni; ".. einstaklingur, sem hefur samband við forsætisráðherra í góðri trú, er svikinn um trúnað og endar með annan ráðherra í ríkisstjórn hjá sér í óumbeðnu kvöldkaffi eftir að hafa setið undir símtalaflóði frá ráðherranum dagana á undan".

Orð sem eru kjaftshögg á þann sem vildi trúa að Kristrún væri ekki gerandi málsins.

 

"Kristrún tók fram að það lægi fyr­ir og hún hefði áður sagt það sjálf op­in­ber­lega, og Ásthild­ur Lóa væri einnig meðvituð um það, að það hefðu ekki verið eðli­leg viðbrögð hjá henni að ákveða að banka upp á hjá kon­unni sem hratt mál­inu af stað.".

 

Án þess að ég geti alveg fullyrt það, þá hygg ég að ef um það bil 40.000 mæður, sem hefðu sætt þeirri aðför sem Ásthildur Lóa lennti í,  að lífið sem hún ól yrði smánað með rangfærslum, þá myndu þær allar reyna að leiðrétta rangindin, að koma í veg fyrir að barn þeirra yrði vettvangur rangfærsla hýena og níðhöggvara.

En vissulega myndi svona 3-7, með þjálfun úr stjórnmálaskóla Sjálfstæðisflokksins, barnlausar, fullyrða eitthvað annað.

Þess vegna beindust grunsemdir að Áslaugu Örnu, að það væri ekki aðeins vanþroski sem skýrði orð hennar.

 

Svo reynist Kristrún vargur í véum.

Gjörsneydd mennsku og tilfinningum.

Kveðja að austan.

Hýenur og níðhöggvarar.

 

Hreykja sig á síðum Morgunblaðsins að hafa lagt heiðarlega manneskju að velli.

Án sóma og sæmdar, án mennsku eða mannúðar, birta þeir frétt um sigur sinn, að Ásthildur Lóa sinni ekki lengur þingstörfum.

Næg var ekki niðurlægingin sem Valkyrjurnar lögðu á hana að mæta á smánun Höllu Tómasdóttur, forsetans sem greip ekki inní, það skal bæta í níðhöggvið, og uppljóstra að fórnarlambið treysti sér ekki til að umgangast fólkið á þingi sem brást æru sinni og þjóðinni.

 

Við skulum gera okkur grein fyrir því að þetta er ekki fyrsta frétt dagsins þessa níðhöggvara, hreyknir sögðu þeir frá því að Sigurður Guðjóns væri hissa á að barátta Ásthildar Lóu hefði skilað réttlæti í bankakerfinu henni til handa.

Látið var í það skína að venjuleg kona, kennari að starfi, hefðu þau heljartök á vinnumönnum hrægammanna eftir Hrun, að þeir hefðu lúffað og gerst mennskir.

 

Hjá níðhöggvörunum var ekki fréttin um að vinnumenn hrægammanna hefðu gerst mennskir, heldur að kennarinn hefði þau ítök að hún hefði fengið sem aðrir fengu ekki.

Eftir stendur spurningin, var Sigurði Guðjónssyni gert grein fyrir að hann gengi erinda rógbera og níðhöggvara, að ritstjórn Morgunblaðsins væri sori einn??

 

Í athugasemdum þessara síðu hefur verið vakið athygli á svikum, launráðum þess fólks sem átti að styðja, en flúði að hólmi þegar Rúv og Mogginn lögðust á eitt við að ljúga, við að rangfæra, að ótti þess hefði lagst á Ásthildi Lóu, og hún hefði kosið að fórna sér og réttlætinu, svo rógberar og níðhöggvarar fordæmingarinnar myndu ekki skemma fyrir núverandi ríkisstjórn.

Menn að meiri hefðu valkyrjurnar átt að styðja sína konu, sinn ráðherra, þær hefðu átt að mæta fordæmingunni, gert rétt en ekki beitt sér fyrir Órétti.

 

Það er reyndar rétt, en valkyrjurnar voru ekki þær einu sem brugðust, eiginlega þá trúðum við næstum því öll fyrstu rangfærslunum og lygunum sem rógberinn fóðraði fjölmiðla okkar á.

Valkyrjurnar brugðust, en við brugðumst líka sem þjóð.

 

Endurheimt æru okkar felst í að óréttlætið sé leiðrétt, ekki bara að Ásthildur Lóa endurheimti sitt embætti, heldur líka að við fordæmum fréttir níðhöggvara, og fyrir okkur hér á Moggablogginu, að við krefjum ritstjórn blaðsins um að setja bönd á þá og fréttaflutning þeirra.

Að ritstjórn blaðsins skilji að fyrir löngu sé komið nóg.

 

Frekari fréttaflutningur afhjúpar aðeins blaðafólk án æru og sóma, en ekki hvað síst, að svona nornaveiðar, í samhengi við fyrri fréttaumfjöllun blaðsins um þingmenn Flokks fólksins, afhjúpa djúptengsl við rakkarapakk í innsta hring Sjálfstæðisflokksins.

Minni á þess orð krónprinsessunnar sem tapaði fyrir fullorðnu fólki; "endar með annan ráðherra í ríkisstjórn hjá sér í óumbeðnu kvöldkaffi eftir að hafa setið undir símtalaflóði frá ráðherranum dagana á undan".

Fólks sem þorir ekki í málefnalega umræðu en notar níðhöggvara til að ná fram markmiðum sínum.

 

Hver frétt, hver dagur án afsökunar og uppgjörs.

Smánar Davíð, lítillækkar hann, eyðileggur öll hans prinsipp um æru og sóma.

 

Kannski var leikurinn til þess gerður??

Augljóst er að Viðreisn gengur í takt við níðhöggvara, vitna þarf aðeins í orð Þorbjargar dómsmálaráðherra.

 

Gegn samruna Viðreisnar og þess arms sem Áslaug Arna leiðir, um einbeitta aðild þjóðarinnar að Evrópusambandinu, eru aðeins eldri íhaldsmenn, eldri sjálfstæðismenn.

Þó Davíð sé varla hálfur miðað við það sem hann var, þá er hann samt ógn, hann man út hvað sjálfstæðistefnan gekk, hann hefur áður vegið þá leiðtoga flokksins sem tóku upp stefnu Viðreisnar um að afsala sjálfstæði þjóðarinnar til Brussel.

 

Aumur Davíð sem getur ekki stöðvað níðhöggvarana, situr uppi með smánina.

Aumkunarverður, áður glæstur ferill aðeins minning ein.

 

Veit ekki, en hvað drífur þennan ömurleik Morgunblaðsins áfram, að blaðið sé á pari við Rúv??

Af hverju þessar síárásir á Flokk Fólksins??

Býr að baki ótti um að Inga og félagar svíki ekki þjóðina þegar á reynir.

Kyngi hvorki aðildarviðræðum eða bókun 35??

 

Að baki óeðli sem ræðst að mennskunni, er alltaf einhver skýring.

Þegar borgarlegur fjölmiðill eins og Morgunblaðið gerir slúðurmiðla að gegnheilum fréttamiðlum, fremur sitt eigið Hara Kari gegn lesendum blaðsins sem flestir eru í eldri kantinum, og fyrirlíta svona aðför ómennskunnar að lífinu, að sóma og sið.

Þá býr eitthvað að baki.

Kannski eigendaskipti hjá Morgunblaðinu og hinir nýju eigendur vilja inn í Evrópusambandið, fái þar skjól evrunnar til að verja ýktar fjárfestingar sína í innlendum hlutabréfum.

 

Hef ekki hugmynd.

Sá aldrei fyrir mér að á gamals aldri myndi ég upplifa aðför Morgunblaðsins að lífi og mennsku.

 

Svo frusteraður að ég móðga hýenur í fyrirsögn þessa pistils.

Trúi eiginlega ekki mínum eigin augum, eða orðunum sem ég les.

 

Sé aðeins gjaldþrot þess sem ég trúði.

Að borgarlegt íhald væri klettur sem léti ekki spilla sér.

Hrunin heimsmynd.

 

Já, ég trúi samt á að kletturinn sé til staðar.

Að innst inni líði borgarlegt fólk ekki svona aðför ómennskunnar að lífinu.

Það fyrirlíti fréttaflutning Morgunblaðsins í þessu máli.

Að þetta séu mistök sem verða leiðrétt.

 

Sjáum til.

Missum ekki trúna.

Kveðja að austan.

Ásthildur Lóa sinnir ekki þingstörfum

Gjör rétt.

 

Sjaldan hefur eins stór hópur af mannlegum skít og viðbjóði sést samankominn frá því að Ísland byggðist eins og sjá mátti á tröppum Bessastaða í kvöldfréttum sjónvarpsins.

Minnti einna helst á lýsingar meistara Tolkiens á Orkum og Orkabælum, hvernig sá kynþáttur legði lykkju á leið sína til að traðka niður nýútsprungið blóm í auðninni, eðli þeirra að saurga og svívirða, hatast út í ljósið og fegurðina.

 

Stór var Ásthildur Lóa að virða þetta fólk ekki viðlits, smár var Haukur Hólm að kalla til hennar spurningu og vera svo hissa að hún virti hann ekki svara.

Smá var forseti okkar, Halla Tómasdóttir, þegar hún tók við afsögn Ásthildar Lóu og funda síðan með nýju ríkisráði, stór Halla hefði lesið bæði þingi og fjölmiðlum pistilinn og sagt síðan; Gjör rétt.

 

Gjör rétt var einu sinni kjörorð sjálfstæðismanna og Sjálfstæðisflokksins, þegar flokkurinn taldi það frumskyldu sína að standa vörð um sjálfstæði lands og þjóðar.

Núna þegar ýldufýla rógberans liggur inní innstu kima flokksins þarf Guðrún Hafsteinsdóttir að sýna styrk sinn og forystuhæfileika.

 

Ekki bara að lofta út róginn með því að biðjast afsökunar á því sem snýr að flokknum og einstökum flokksmönnum, heldur líka að leggja strax fram þingsályktunartillögu um að Alþingi krefjist afturköllunar á brottvikningu Ásthildar Lóu úr embætti, öllum hafi orðið á og því beri að gera rétt.

Vísa í orð Björns Bjarnasonar í morgunsárið; "Nú renna tvær grímur á marga sem töldu fyrir tveimur sólarhringum að skipta yrði um ráðherra. Það hafi ef til vill verið alltof harkalegt miðað við málavexti.".

Ég efa ekki að Sigurður Ingi og Sigmundur myndu styðja þá tillögu, það vill enginn láta skítafnykinn fylgja sér inní nýhafið kjörtímabil.

 

Ábyrgð Morgunblaðsins er síðan mikil.

Orðstír Spursmála er undir, öll framtíðarumfjöllun þessa beinskeyttu viðtalsþátta verður undir skugga þessa máls, aðeins ærleg afsökunarbeiðni getur hrakið þann skugga á brott.

Ritstjórar blaðsins verða að gera sér grein fyrir að borgarlegt fólk gerir aðrar kröfur til blaðsins en að eltast við sorann líkt og Rúv hefur gert um langan tíma.

Aðförin að Ásthildi Lóu er aðför ómennskunnar að lífinu, að líf skyldi vera alið og komið til manns í stað þess þægilega, að eyða því svo enginn meintur blettur fylgdi inní framtíðina.

Og aðförin að Ásthildi Lóu er líka aðför að hina kristna samfélagi því mykjudreifararnir voru fljóti að tengja það við eitthvað meint barnaníð og óeðli.

 

Morgunblaðið er smátt á meðan afsökunar er ekki beðið.

Og það smækkar við hverja frétt sem reynir að réttlæta fyrri fréttaflutning líkt og þessi frétt sem pistill minn er tengdur við.

Ritstjórarnir verða þar smæstir.

 

Það skiptir nefnilega máli að Gjöra rétt.

Að viðurkenna hið mannlega eðli, að við erum öll breysk og gerum mistök.

Sem við lærum að og biðjumst afsökunar á gerist þess þörf.

 

Og við afneitum hinu miskunnarlausu þjóðfélagi fordæmingar hinna dyggðugu sem aldrei verða á.

Of lengi hefur þetta rakkarapakk stjórnað hinni opinberu umræðu á Íslandi.

 

Ekki meir, ekki meir sagði skáldið af öðru tilefni.

Tökum samt undir orð hans af þessu tilefni.

 

Segjum einum rómi;

Vér mótmælum öll.

 

"Skammist ykkar svo".

Svo vitnað sé í Eirík Fjalar.

Kveðja að austan.

Fékk síma og heimilisfang frá aðstoðarmanni forsætisráðherra