Aumir eru þeir stjórnmálamenn.

 

Sem sjá höggstað í að vega að Ásthildi og samskipti hennar við Kristrúnu.

Að nýta sér fallega sögu um unga konu sem kom lífi til manns, í stað þess að eyða því í nafni þess Rétttrúnaðar sem segir, að líf er óþægilegt; dreptu það, þú ert jú kona.

 

Ekki að ég skilji að stundum var nauðsyn, og fyrir daga fósturmorða Rétttrúnaðarins, þá var um frumuklasa að ræða sem áttu eftir að mynda einstakling með vit og skyn.

Það er enginn dómur að dæma þær konur sem töldu sig knúna til að eyða fóstrum sínum, þeirra réttur er réttur sem á að virða og vernda.

 

En að ofsækja móðir sem kom fóstri sínu til lífs, fæddi það og klæddi, til manns og framtíðar, það gera aðeins ómenni. Ómennska.

Blessunarlega hefur enginn stjórnmálamaður í stjórnarandstöðunni slátrað æru sinni með upphafningu á eigin ágæti.

Gagnrýnin, sem að mínum dómi er ekki réttmæt, því rógur og níð á aldrei að njóta trúnaðar, snýst að meintum brotum Kristrúnar Frostadóttir á trúnaði við rógberann.

 

Þeir sem þekkja til skrifa minna vita að ég er ekki beint í uppklappningu á störfum Kristrúnar og ríkisstjórnar hennar, en þarna sýndi og sýnir Kristrún styrk sinn.

Hún hefur svarað og gert það vel.

Eftir standa hýenurnar.

 

Að vísa í þær er aðeins aumt.

Árás á siðferðiskennd þjóðarinnar.

 

Aumir stjórnmálamenn fá þar engu um breytt.

Hvort þeir þekki sinn vitjunartíma veit ég ekki, ég hef samt lesið viðtöl við bæði Sigurð Ingi og Guðrúnu, kjarninn er ekki fordæming, heldur spurning um meintan trúnaðarbrest.

 

Kannski, þrátt fyrir allt, þá eru alvöru stjórnmálamenn okkar ekki svo mjög aumir.

Að það eru fjölmiðlar okkar sem eru aumir, og þar með láta þeir stjórnmálamenn okkar lúkka auma.

 

Gagnvart þessum prófsteini mennsku og mannúðar er Mogginn hrak, smán svona líkt og þegar fréttaritstjóra blaðsins gaf grænt ljós á viðtal einfeldnings á útsendara morðingja Hamas.

Í knérum er höggið sem aðeins vekur viðbjóð.

 

Sigurður Ingi og Guðrún Hafsteins stóðust prófraun sem bæði Morgunblaðið og Rúv réttu að þeim.

Keik á eftir blasir við ný sýn, nýjar lendur, að baki eru galdraofsóknir Rétttrúnaðarins, fordæmingin, skinhelgin.

 

Megi þau halda haus, og megi þau skapa fordæmi.

Að nábítur og náriðill stjórni ekki Íslandi í dag.

 

Heldur fólk sem þorir að andæfa.

Kveðja að austan.

Skiptir máli hvort konan hafi vitað að nafnið yrði gefið upp

Þjóð án sóma.

 

Veltir sér uppúr svona áratuga gömlu máli.

Um það þarf ekki að hafa fleiri orð.

Kveðja að austan.

Segir barnsföður sinn hafa verið eltihrelli