Stríð eru hræðileg, ömurleg, grimm.

 

Það liggur í eðli þeirra að drepa, að eyða, slíkt getur aldrei verið fallegt, skemmtileg, mannúðarlegt.

Og það eru aðeins tvær leiðir til að forðast stríð, sú fyrri að hefja þau ekki, sú seinni er að vera nógu sterkur til að aðrir ráðist ekki á þig.

Úkraínumenn hófu ekki þetta stríð, þeir verjast, en eru ekki nógu sterkir til þess án utanaðkomandi hjálpar.

 

Þorgerður Katrín segir að "ný rík­is­stjórn á Íslandi sé að senda út mjög skýra tóna í þá veru að Ísland standi með Úkraínu", vonandi verður sú aðstoð í þágu mannúðar en ekki hernaðarbrölts, nægir aðrir sinna því brölti.

Hún réttlætir þá skýru tóna með vísan í að Rússar hófu stríðið með innrás sinni í Úkraínu, Úkraínumenn heyi því réttlátt varnarstríð, sem og að andstæðingur þeirra er grimmúðugur.

Vissulega réttmæt rök sem útiloka þá pólitísku hentisemi að það skipti máli hver á í hlut.

 

En þau rök að ríki megi verjast árásaraðila, berjast við hann þar til hann gefst upp á árásum sínum, og í því felst rétturinn að ráðast inn yfir landamæri hans, sbr innrás Úkraínu inní Rússland eða innrás Bandamanna inní Þýskaland á sínum tíma, hljóta þá að gilda um alla.

Og þá verða menn að sætta sig við að slík stríð eru jafn grimm, hræðileg og eyðandi eins og önnur stríð, það er ekki til neitt réttlátt stríð, ekkert fallegt stríð

Dauði og auðn er ekkert réttlátur, fallegur.

Það var ekkert fallegt við eldárásir Bandamanna á Hamborg eða Dresden enda tilgangur þeirra að drepa sem flesta óbreytta borgara óvinarins.

 

Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir hefur heykst á þessari samkvæmni.

Hjá henni skiptir það máli hver á í hlut og hún fer ekki gegn almannarómi.

Á annan hátt er ekki hægt að skilja orð hennar um stríðið á Gasa, þar er sá sem ver sig gagnvart ógnaröflum sem vilja útrýma honum; Sekur, því í varnarstríði sínu drepur hann, eyðir.

Sökin er ekki hjá þeim sem hóf stríðið með voðaverkum sínum og árásum, hjá þeim sem tók gísla og færði inn yfir landamæri sín, og verst síðan innan um eigin íbúa, heldur hjá því sjálfstæða ríki sem varð fyrir þessum árásum.

 

Þar með gengur íslenska ríkisstjórnin í takt með voðamennum sem fórna sinni eigin þjóð í þágu einhverra pólitískra markmiða sem heita; Sigrum áróðursstríðið.

Vitandi að slíkt áróðurstríð myndi kosta tugþúsunda samlanda þeirra lífið, valda algjörri auðn í landi þeirra.

Og hið hlálega er í öllum þessum hörmungaratburðum að meintur sigur í áróðursstríði skiptir sjálfstæða þjóð, sem á að útrýma, engu máli, heldur blákaldur veruleiki vígvallarins.

Það voru þýskir skriðdrekar sem vörðu Þýskaland, ekki áróðurssneplar Göbbels, jafnvel þótt Göbbel hefði haft aðgang að nútíma samfélagsmiðlum og getað básúnað út hin meintu hópmorð og þjóðarmorð Bandamanna á íbúum Þýskalands.

 

Þessi tvöfeldni afhjúpar hinar meintu siðferðilegu röksemdir fyrir stuðningi hinnar nýju ríkisstjórnar Íslands við ríkisstjórn Úkraínu, þetta snýst aðeins enn og aftur um hverjir eiga í hlut.

Við og hinir, og hinir eru ljótu karlarnir.

Það er bara svo og óþarfi að halda öðru fram.

 

Heimurinn er að vígbúast í stað þess að takast á við vandamál sín.

Kallast á mannamáli að vera á sjálfstýringu á beinni leið til helvítis.

Mannapinn, þó hann þykist vera vitiborinn og geti lært af reynslunni, drepur til að stækka yfirráðasvæði sitt, jafnvel þó hann viti innst inni að næsta dráp geti orðið hans síðasta.

Þetta virðist vera forritað í hann, frumstæð hvöt úr árdaga þróunarinnar, gekk bærilega á meðan vopnin voru spjót og kylfa, verr þegar þau breyttust í vélbyssur, sprengjur og skriðdreka.

Og gengur alls ekki þegar orðinu "gjöreyðing" var skeytt fyrir framan vopn.

 

Það er samt alltaf gott að vita að stríð séu hræðileg, ömurleg, grimmileg.

Það dugar bara skammt, eiginlega ekki neitt.

Sérstaklega þegar menn ganga í takt með olíuauði Persaflóans og stríði hans við siðmenninguna.

Nútímann.

 

Munum svo að það eru Íslamistar sem fremja hryðjuverk um allan heim.

Ekki gyðingar.

Ekki við.

 

Þá skiljum við hvurslags bjánaprik okkar ágæti utanríkisráðherra er.

Kveðja að austan.

Sýnir hvað stríð er hræðilegt, ömurlegt og grimmt