Lýð á ekki að líða.

 

Og mælirinn var löngu fullur hjá almenningi áður en Hamas liðar á Íslandi, í samstarfi með félagi íslenskra mótmælenda, réðust á stjórnvald þjóðarinnar.

 

Dag eftir dag upplifir þjóðin fréttaflutning Rúv þar sem gestir þjóðarinnar, Palestínuarabar með liðsinni fólks sem öllu heilbrigðu fólki er ljóst, að er á jaðrinum, mörg hver gætu sleppt því að mótmæla og reynt að keppa til sigurs í ýmsum alþjóðlegum keppnum sem hlutgera frík, en samt að þau eins og þau eru, séu hluti af margbreytilegri flóru hins mannlega samfélags.

Sem vissulega er rétt, en frík engu að síður, jaðarhópur í samfélagi sem fyrir löngu er búið að fá uppí kok á rétttrúnaði Góða fólksins, mætir ekki á mótmæli, kýs gegn heilaþvotti Ríkisútvarpsins.

Leitar skjóls í borgaralegum fjölmiðlum, upplifir svo síðan sama áróður Góða fólksins á síðum Morgunblaðsins.

 

Fréttin í þessari frétt, og munum að þó femínisti Morgunblaðsins þurfi ekki háan skófatnað til að vaða í viti sínu, þá lýtur hann ritstjórn sem er í raun engu fábrugðin þjónkun Rúv með glóbalinu, arðráni þess á auðlindum þjóðarinnar í  gegnu hið frjálsa flæði, orkupakka, reglugerðir eða hvað sem tæki og tól hinir íslensku glóbal auðmenn nota til að féfletta okkur.  Já eða til að kjósa fulltrúa þeirra sem forseta þjóðarinnar.

Og fréttin er dómsmálaráðherra er í vörn gegn ofstopa leppa innlendra glóbal auðmenna, og þar með er sjálf lög og regla í samfélaginu undir.

Þegar skríll og lýður, innfluttir Hamas liðar, eiga ítök inní, ekki bara Pírata eða Góða fólksins hjá Samfylkingunni, heldur í sjálfri ríkisstjórn þjóðarinnar.

Ættartengsl augljós, en grynnra á hagsmunum VinstriGrænna, halda þeir virkilega að þjóðin sé fífl??

 

En þjóðin er ekki fífl, þó femínistinn á Morgunblaðinu haldi að hún sé á pari við hann sjálfan, að það sé sjaldgæft að hún, það er þjóðin vaði í vitinu.

Undirliggjandi eru hagsmunir sem er innvinkaðir við tilbúinn orkuskort og þar með gnægtaborð auðs og fjármagns á raforkumarkaði þjóðarinnar.

 

Fyrst var Rúv samlagað, núna er Mogginn undir, og enginn æmtir eða skræmtir.

Í takt skal þjóðin ganga inní hyldýpi græðgi og arðráns hinna örfáu, sem virðast stjórna öllu í landinu í dag.

Fallin er Sjálfstæðisflokkurinn en Sigurður Ingi á sér sögu um sölu til hæstbjóðanda, skottið á Framsókn eltir auðinn, völdin, enda Sigurður dýralæknir en ekki hugsjónamaður.

 

Hvert sem maður fer þá ofbýður fólki þessa ofgnótt af fréttum að fríkum, viðrinum, kvárum, hánum eða hvað sem orðsnillingar Góða fólksins geta kokkað upp til að fylla fréttirnar af upplausn, óöld, væl, grát eða að einhver er svo vondur við mig.

Löngu liðinn sá tími að ríkisfjölmiðill okkar fjallaði um raunveruleg vandamál, svo dæmi séu nefnd, hrun skólakerfisins á altari heimsku Góða fólksins, ofurlanga biðlista barna í vanda, ónýtt vegakerfi, uppgangur glæpalýðs, ofbeldi, fjárkúgun, sprengingar í baráttu þessa sama glæpalýðs.

Gengjamyndun ólæsra innflytjenda, skipbrot aðlögunarinnar.

 

Og eina fréttin er, fyrir utan hvað kvár og hán eiga bágt, eða að hinsegin fólk fái ekki nægan tíma til að tjá sig þó þessi örminnihluti eigi ávísun á rúmlega helmings frétta Ríkisútvarpsins, er ofstopi viðrina sem telja það sinn lýðræðislega rétt að vega að stjórnvaldi þjóðarinnar.

Og Mogginn kóar með.

Eitt sinn borgarlegt íhaldsblað, núna tæki glóbal auðmanna til að hnykkja á upplausn og óöld í samfélaginu.

 

Breytir samt ekki hinu að lýð á ekki að líða.

Ekki þegar lýðurinn ræðst á sjálft stjórnkerfi þjóðarinnar.

 

Þá er sjálf tilvera okkar sem þjóð undir.

Þá tilveru á stjórnkerfi okkar að verja.

Sem og við hin.

 

Í því felst að við feisum fjölmiðla sem ganga erinda auðs og auðmanna, þó þeir kenni sig við þjóðina.

Við feisum líka kompásbreytingu Morgunblaðsins, trúum að um sé að kenna óvæntar segulbreytingar eigandahóps blaðsins, að í kjarna sé blaðið ennþá málsvari borgaralegra gilda, en ekki bráð í kjafti auðs og auðmanna.

 

Treystum að Mogginn geri betur en þetta.

Kveðja að austan.

 

„Lögreglan var í krefjandi aðstæðum“

Loksins, loksins.

 

Það hefur tekið langan tíma fyrir alþjóðasamfélagið að koma sér saman um að stöðva átökin og manndrápin á Gasa.

Tókst þó því ennþá eru óbrjálaðir menn sem stjórna Bandaríkjunum.

 

Vopnahléstillögurnar eru skynsamlegar, þær tryggja frið, dreifingu lífsnauðsynja, frelsun gísla og fanga.

Þær eru ósigur öfganna, bæði innan Ísraels sem og Palestínu.

Staðfesta að hvorugur aðilinn hefur afl til að útrýma hinum.

 

Þær eru líka ósigur miðaldafólksins við Persaflóa, jafnt í Íran sem og á Arabíuskaganum.

Þessir miðaldaöfgar hafa fjármagnað áratuga óöld fyrir botni Miðjarðahafs sem og hryðjuverk Íslamista um allan hinn siðmenntaða heim.

Fjármagn þeirra átti að tryggja einangrun Ísraels og útskúfun úr samfélagi þjóðanna.

Stofnunum Sameinuðu þjóðanna var beitt sem og Alþjóðaglæpadómsstólnum. En án stuðnings Bandaríkjanna var sú atlaga andvana fædd en eftir standa berstrípaðar stofnanir sem misstu allan trúverðugleika sinn, svívirtu alþjóðalög, gengu erinda öfga og hryðjuverka.

 

En fyrst og síðast er þetta ósigur Góða fólksins sem fékk þá dillu í hausinn að það væri alltí lagi að miðaldamenn útrýmdu 9 milljóna manna þjóð og studdi þá með ráðum og dáðum.

Í góðsemi sinni skipti það Góða fólkinu engu máli að stuðningur þess og meðvirkni með hina myrka miðaldaheim Íslams jók aðeins þjáningar íbúa Gasa, ataði þar með hendur sínar með blóði saklausra barna, kvenna, karla.

Því það mátti öllum vera ljóst að Ísraelsmenn létu ekki útrýma sér þegjandi.

 

En ósigur eins er sigur annars.

Í þessu tilviki sigur lífs yfir dauða.

 

Það er langt í land með varanlegan frið.

En ef fólk lærir ekki af þessum átökum, þá lærir það ekki neitt.

Helið verður alltaf þess bústaður.

 

En það er von.

Vonandi nýta menn sér hana.

 

Tíminn einn veit en það er þó allavega komið vopnahlé.

Kveðja að austan.

Samþykktu ályktunartillögu um vopnahlé á Gasa