Mannsalsiðnaðurinn á sína fulltrúa í ríkisstjórninni.

 

Í London einni eru þúsundir vændiskvenna frá Nígeríu, megnið af þeim flutt af alþjóðaglæpasamtökum sem eru kennd við mannsal, sölu á fólki.

Eins sorgleg og örlög þessara kvenna eru, og guð hjálpi mér, ég vildi að þær fengju allar grið frá melludólgum mannsalsiðnaðarins, þá þarf ekki mjög vitra manneskju til að sjá, að okkar litla land getur ekki veitt öllum þeim hæli sem mannsalsiðnaðurinn beinir til okkar.

Tugþúsundir vændiskvenna, sannarlega allar fórnarlömb, tugþúsundir flóttamanna frá Palestínu, sannarlega eru stríðsátök þar.

Og svo framvegis, og svo framvegis.

 

Umræðan er öll eins, við eigum að gefa þeim hæli og grið, varla erum við svona vont fólk??

Svo eru þessar 5 milljónir, eða eru það 10 milljónir, sem eru að deyja úr hungri í Súdan, sæta ofsóknum miðaldamanna Íslams.

Reyndar fór ég fram úr mér því mannsalsiðnaðurinn sér ekki aur í því fátæka fólki, og þess vegna dúkka ekki upp sjálfskipuð góðmenni á Íslandi sem tala máli þess fólks.

Það eru bara þau sem borga fyrir farið með þrældómi eða þau sem eru send, og vinna með því sem þeim er tiltækt.

 

Monní, monní, monní, gróði, gróði, gróði.

Kyrja atvinnugóðmenni landsins.

En loksins þegar ríkisstjórnin mætir mannsalsiðnaðinum, þó sú mæting sé í flugulíki, þá þarf aðeins að kippa í spotta.

 

Upp spretta atvinnugóðmennin

Upp spretta fréttir, og þingmenn.

Og stjórnarþingmenn.

 

Enginn sér samhengið á milli gróða og þeirra sem spretta upp.

Til upplýsingar þá er mannsalsiðnaðurinn og flóttamannaiðnaðurinn sú skipulagða glæpastarfsemi sem veltur mest fyrir utan innflutning, sölu og dreifingu eiturlyfja.

Og líkt og eiturlyfjainnflutningurinn til Íslands, á þessi glæpaiðnaður næstum því frítt spil.

 

Hann getur alltaf treyst á fávísi og forheimsku fólks.

Aurinn á milli handa hjálpar svo alltaf til.

 

En þegar ríkisstjórnin er undir þá á Embætti Ríkislögreglustjóra að grípa inní.

Nægar eru fjárveitingarnar til að takast á við skipulagða glæpastarfsemi þó framkvæmdarvald okkar, eða í það minnsta fulltrúar á löggjafarþingi okkar, séu beint að ganga erinda þessa glæpaiðnaðar.

 

Það er engin svona heimskur, þó hann þykist vera það, að hann sjái ekki að okkar litla og fámenna þjóð getur ekki tekið á móti öllum flóttamönnum heimsins

Jafnvel þó hún takmarki sig við þá flóttamenn sem glæpaiðnaðurinn stefnir til landsins.

 

Þegar annað er sagt, þá býr aur undir.

Með reyndar þeirri undantekningu að Logi Einarsson hefur ekki þá vitsmuni að þurfa að fá borgað fyrir þetta enn eina skipulagða áhlaup alþjóðlegra glæpamanna að þjóð okkar og framtíð hennar.

 

Hinum á að mæta.

Nýta löggjöfina.

Og ákæra.

 

Framtíð þjóðarinnar er undir.

Að glæpahyskinu sé mætt, og það brotið á bak aftur.

 

Ef ekki, þá er Embætti ríkislögreglustjóra fallið.

Fyrir Voldemort svo ég vitni í eina af uppáhaldsmyndum okkar feðga.

 

Í raunveruleikanum spillingarbæli sem þarf að úthreinsa með kústum og skrúbbum hinnar hagsýnu húsmóður, sem skilur ekki hvernig íslensku þjóðinni, íslenskri tungu og íslenskri menningu hefur verið útvistað á nokkrum árum.

Hún segir að lögum á að framfylgja og glæpalýð eigi að fangelsa.

 

Að þjóðin stjórni landinu, ekki alþjóðleg glæpasamtök.

Að spillingin verði ekki mikið lengur liðin.

 

Það er Ögurstund, eina spurningin er hvort stjórnmálin og stjórnmálamenn okkar fatti hana.

Þar liggur efinn og eiginlega er hann augljós.

 

Samt kannski ekki.

Kveðja að austan.

 

Jódís gagnrýnir ákvörðun Útlendingastofnunar