Bjarnavörn.

 

Þetta viðtal Mbl.is við Bjarna Benediktsson er ótrúlegt.

 

Tilefnið er sá fáheyrði atburður að einhver innlendur auðjöfur réði erlenda gangstera, sem vinna hörðum höndum við að afla ríkissjóði Ísraels tekna með allskonar ólöglegu athæfi, til að ná einhverju höggi á Jón Gunnarsson, með því að plata son hans uppúr skónum með fagurgala ýmiskonar.

Aðferðafræðin ein og sér ætti að fá allt hugsandi fólk til að staldra við, hvaða heimild er auðblekktur sonur Jóns Gunnarssonar, er gaspur hans einhver heimild um hvernig kaupin gerast á eyrinni??

 

Í framhaldi ætti hver einasti ærlegur maður að spyrja sig; Er þetta það Ísland sem við viljum í dag??

Á hvaða vegferð erum við sem þjóð ef auðmannapakkið okkar getur keypt fréttaflutning, fjármagnað atlögur að fólki, hvort sem það eru meintir andstæðingar þess í stjórnmálum eða viðskiptalífinu, og við tökum þátt í þeim hráskinleik??

Sem og eru engin endamörk á trúgirni okkar og meðvirkni??

 

Bjarni hefur ekki spurt sig þessara spurninga, þess vegna er viðtalið við hann svona furðulegt.

Hann er með áratuga reynslu sem þingmaður og ráðherra, ef ég man rétt þá ætlaði hann að byrja stjórnmálaferil sinn á að selja þjóðina í skuldaklafa ICEsave og Alþjóðagjaldeyrissjóðsins, fyrsta skrefið í þá átt var að landsfundur Sjálfstæðisflokksins myndi samþykkja aðildarumsókn að fjárkúgunarbandalaginu ESB.  Eitthvað sem gekk ekki eftir vegna inngripa Styrmis Gunnarssonar og Davíð Oddsonar.

Margt hefur síðan runnið til sjávar, meðal annars borgarleg íhaldsstefna Sjálfstæðisflokksins og einarða afstaða flokksins, yfir hundrað ára staðfesta, um að landið eigi að vera sjálfstætt, ekki hjáleiga í ríkjabandalaginu sem stjórnað er frá Brussel.

Haldið sjó, haldið úti ríkisstjórnum, komið tvíefldur til baka eftir hvern brotsjó sem á hann hefur dunið.

 

Svo lætur hann þetta út úr sér við blaðamann Morgunblaðsins; "Nei, hann (Jón Gunnarsson) verður ekk­ert í því máli og það er fyr­ir nokkru síðan að ég ræddi það við ráðuneyt­is­stjór­ann að það myndi ekki reyna á aðkomu Jóns í meðferð þessa máls,"

Eins og hann sé grunnhygginn Pírati, viti ekki betur en að aðstoðarmenn ráðherra stjórni öllu bak við tjöldin, semji reglugerðir, samþykki reglugerðir, gefi út reglugerðir.

Það er eins og maður sé á gamalsaldri kominn í þá mætu teiknimynd; Yellow Submarine, að allir séu á sýrutryppi þessa dagana.

 

Það má vel vera að Bjarni hafi lofað Jóni einhverju, og Jón hafi trúað þeim orðum.

Þess vegna hafi Jón svikið borgaralega íhaldsstefnu, með rýtinga samfylkingararms Sjálfstæðisflokksins í bakinu, ákveðið að þjóna fólkinu sem vó hann á kjördæmisþingi flokksins í Suðvesturkjördæmi.

Að hann hafi virkilega trúað því að Bjarni myndi ganga gegn góðri stjórnsýslu með því að sem ráðherra matvæla í starfsstjórn, myndi hann haga sér eins og Svandís Svavarsdóttir, og gefa út leyfi handa Hval hf til hvalveiða næstu 5 árin.

Stjórnsýsla sem stæðist enga skoðun, ekki frekar en óhæfuverk Svandísar, og næsta ríkisstjórn væri ekki bundin af.

 

Þetta eru samt allt saman bara vangaveltur sem guð einn má vita hvort eru sannar eður ei.

Orð sonar Jóns Gunnarssonar varpa þar engu ljósi á.

Aðeins raunveruleikinn, að Bjarni tæki þá fáheyrðu ákvörðun, smækkaði sig niður í ekkert neitt, líkt og VG undir forystu Svandísar Svavarsdóttur tókst að gera.

 

Af hverju snérist Bjarni ekki til varnar gegn þessari aðför að þjóð okkar og lýðræði??

Gegn þessum auðmönnum, ég nota fleirtöluorðið því þetta er ekki fyrsta fjármagnaða atlaga auðmanna að samfélagi okkar, sem telja sig hafna yfir leikreglur samfélagsins, telja sig hafna yfir sið og almennt velsæmi.

Og því hirti hann ekki glæpaklíkuna í stétt blaðamanna sem starfar með þeim??

 

Ég sem hélt að Bjarni væri leiðtogi.

Ekki héri.

 

Bjarni hefur ekki langan tíma til að reka af sér þetta slyðruorð.

Áður en orðið Bjarnavörn verður háð um einhvern sem gat varist en þorði ekki.

 

Það er ekki sá Bjarni Benediktsson sem ég taldi hann vera.

Kveðja að austan.

Jón „mun ekki koma nálægt meðferð hvalamálsins“

Farsinn sem afhjúpar.

 

Það var vægast sérkennilegt að hlusta á þær Jóhönnu Vigdísi fréttamann og Sigríði Dögg, formann Blaðamannafélags Íslands, ræða í fréttum Rúv nýjasta slúður samfélagsmiðla eins og slúður og vísan í tveggja manna tal sé einhver frétt.

Hvað þá leynileg upptaka einhvers njósnara við einhvern son einhvers stjórnmálamanns sé yfir höfuð fréttnæm, nema þá satíran í kringum þetta mál.  Að einhver ríkur Íslendingur sé nógu heitur yfir einhverju sem gæti hugsanlega gerst á næstu vikum varðandi leyfi til Hvals hf. um hvalveiðar, að hann ráði stóru karlana í bransanum til að vefa gildru um son Jóns Gunnarsson, sem á víst að hafa þann eina tilgang í stjórnmálum að veita vini sínum Kristjáni Loftssyni leyfi til hvaladrápa, og græða á því pening.

Hversu fáránlegur getur raunveruleikinn verið hjá fólki sem er búið að missa alla jarðtengingu??

 

Öllu alvarlega er að ábyrgir fjölmiðlar skulu festast í lygavefnum og gera slúður úr tveggja manna tali að frétt.

Er ekkert á milli eyrnanna hjá fréttakonum Rúv??

 

Eða hvað á maður að halda þegar því er slegið upp að Jón Gunnarsson ætli að sögn sonar hans, heimild leynileg upptaka af tveggja manna tali yfir rauðvínsglasi, að veita nánum vini sínum (hann er sko bara ekki vinur, hann er náinn vinur) leyfi til að veiða hval.

Í alvöru, Hvalur hf er eina fyrirtækið sem veiðir Hval við Íslandsstrendur, sú veiði hefur ekkert að gera með meintan náinn vinskap Jóns Gunnarsson og Kristjáns Loftssonar að gera. Hvalveiðar Hvals hf er atvinnustarfsemi, sem skilar tekjum, hagnaði, fyrirtækið er mikilvægt í atvinnulífi Akranes og nágrennis, það útvegar fjölda fólks vinnu á meðan vertíðin stendur yfir.

Gerræðisleg stjórnsýsla fyrrverandi matvælaráðherra svipti Hval hf veiðileyfi, að öllu líkindum ólögleg stjórnsýsla, og það er ekkert óeðlilegt að fyrirtækið reyni að fá nýtt leyfi svo það geti haldið áfram atvinnustarfsemi sinni.

 

Meinið er að Jón Gunnarsson hefur ekkert með þá leyfisveitingu að gera, líkt og hann reyndi margoft að koma fréttakonu Rúv í skilning um, það vald er hjá matvælaráðherra.

Farsinn liggur í því að það skuli vera til það veruleikafirrtur auðmaður sem heldur að hann geti stöðvað hina meintu leyfisveitingu með því að fá son Jóns Gunnarssonar til að fabúlera yfir rauðvínsglasi, og nýtt það slúður til að stöðva þennan Jón Gunnarson, koma á hann persónulegu höggi svo hann þori sig ekki að hræra.

Sorgin er að það skuli vera til fréttafólk sem lepur svona slúður upp, vinnur úr því frétt, án þess að átta sig á að það er verið að nota það, og það skilur ekki muninn á réttu og röngu í blaðamennsku.

 

Það er vissulega frétt í stóra hvalveiðimálinu og hefur verið lengi.

Sú fyrsta var náttúrulega gerræði ráðherra VG gegn vinnandi fólki og hve margir úr hópi svo kallaðra vinum hinna vinnandi stétta fannst það allt í góðu að svipta fólk lífsbjörginni korteri áður en uppgrip þess hófust.

Sú síðasta að það skyldi hvarfla að einhverjum að Bjarni Benediktsson færi gegn góðri stjórnsýslu með því að gefa út nýtt leyfi til Hvals hf um hvalveiðar næstu árin.

Vegna þess að Bjarni er starfandi í starfsstjórn, sem hefur umboð sitt frá forseta Íslands, en ekki Alþingi því Bjarni rauf þing og boðaði til kosninga.

 

Eina hlutverk starfsstjórnar er að halda stjórnsýslunni gangandi með því að tryggja henni nauðsynlegar lagaheimildir, það er ef þess þarf, og síðan bara gera ekki neitt.

Nema að vera til friðs.

Starfsstjórn stendur nefnilega ekki fyrir ófriði, það veit Bjarni, og því ótrúlegt að ætla honum að hann sé á svipaðri vegferð og Svandís Svavarsdóttir var á sínum tíma.

 

Pælingar um slíkt eiga örugglega heima í umræðuþáttum þar sem spáð er og spuglerað, en eru ekki frétt fyrr en slík vegferð hefur verið staðfest.

Slúður sonar Jóns Gunnarssonar er ekki slík staðfesting.

Fréttamaður sem ekki áttar sig á því, er ekki starfi sínu vaxinn.

 

Fréttafólk ætti hins vegar einhenda sig í að komast að því hver hinn veruleikafirrti íslenski auðmaður er, hvað honum gengur til og hvort sú hugsun hafi aldrei hvarflað að honum að þessum fjármunum væri betur varið í eitthvað ærlegt málefni, eins og til dæmis rampana hans Halla.

Það ætti ekki að vera flókið, aðeins að biðja um stjórnarfund hjá Blaðamannafélagi Íslands, skítafnykurinn af þessu máli liggur beina leið þangað.

Það er mjög ólíklegt að Ísraelsmennirnir hafi sjálfir komið sér í samband við samstarfsfólk sitt hjá Heimildinni, sá sem pantaði verkið er mun líklegri.

 

Síðan Sigríður Dögg Auðunsdóttir aðeins að koma í viðtal hjá Rúv um eitt.

Og aðeins eitt.

 

En það er önnur saga.

Kveðja að austan.

„Þetta er aðför að lýðræðinu“