Ég styð Kára.

 

Þórólfur styður Kára, þjóðin styður Kára.

 

Rök hans eru kristaltær.

Eðlilegt líf er undir og við þurfum að stöðva vágestinn við landamærin.

 

En hvað með ríkisstjórnina, hvort verður það sérhagsmunir eða almannahagsmunir??

 

Kári trúir á vit hennar og skynsemi og það boðar gott að þingflokkur Sjálfstæðisflokksins fékk þau Gylfa Zoega og Tinnu Laufey Ásgeirsdóttur á sinn fund og kynnti sér málflutning þeirra.

Boðar gott því þar er kjarninn af því fólki sem er slétt sama um líf og heilsu náungans á meðan arðgreiðslurnar streyma inn.

Þess vegna er það formanni flokksins mikill styrkur að fá til liðs við sig óháða einstaklinga sem hafa þekkingu og getu til að vega og meta hin efnahagslegu rök í þessari deilu sem annars ætti aðeins að standa um líf og heilsu fólks sem og hin samfélagslegu áhrif af lokun landamæranna án undangenginnar sóttkvíar versus hin lamandi áhrif á allt mannlíf ef veiran verður af samfélagslegu smiti líkt og þessi faraldur er orðinn að sögn Kára.

 

Núna reynir á gott fólk í öllum flokkum, jafnt í stjórn sem og í stjórnarandstöðu að það rísi upp og lýsi yfir stuðningi við þá Kára og Þórólf svo það fari ekki á milli mála að hinar raddirnar eru fámennar og einangraðar.

Því í dag er hin æpandi þögn sem glymur um allt samfélagið vísbending um annað.

Að arðgreiðslurnar og fjármunir í vasa séu almannahag æðri.

 

Núna reynir á að allir styðji Kára.

Og Þórólf.

Og þjóðina.

Og hlýði Víði.

 

Þannig mun mannlífið aftur taka sinn eðlilega gang, óttinn mun halda út í óbyggðirnar og halda áfram að hræða þar, hugsanlega ef ímyndaraflið er sterkt mun sjást í einn og einn útilegumann, eða jafnvel forynju á skuggalegum slóðum, en hann mun ekki herja á samborgara okkar, þá eldri og þá sem glíma við undirliggjandi sjúkdóma.

Tíminn mun svo halda áfram að fljúga eins og hann hefur alltaf gert, allavega eftir að ég varð fimmtugur.

Innan ekki svo skamms mun mannsandinn hafa fundið örugga tækni við að skima á landamærum og sóttkví verður þá óþörf.

Þetta er eins og að bíða af sér harðindafrostið og stórhríðina, pirrandi vissulega en lítil skynsemi að flækjast út í slíku verðri, hvað þá að leggja upp í langferðir um heiðar og firnindi.

 

Það lægir alltaf, það styttir alltaf upp, það hlýnar.

Það vorar.

Og áður en við vitum af er kóvid að baki.

 

Trúum því og treystum.

Styðjum Kára.

Styðjum okkur sjálf.

 

Og það vorar á ný.

Kveðja að austan.

 

Stjórnvöld neyðist til aðgerða

Klukkan tifar.

 

Veiran gengur laus og boltinn er hjá stjórnvöldum.

Þórólfur neitar að bera áfram ábyrgð á pólitík,

Segist aðeins styðja Kára.

Og þjóðina.

 

En það er óvíst í hvaða liði ríkisstjórnin er.

Hún hefur sýnt það áður í mikilvægum málum að hún taki sérhagsmuni fram yfir almannahagsmuni, líkt og frægt var í Orkupakkamálinu.

 

En ég styð Kára.

Líkt og Þórólfur.

 

Og vona að landið endi ekki í herkví á ný.

Kveðja að austan.

Sex ný innanlandssmit

Vopnaður friður.

 

Er það kallað þegar herir gráir fyrir járnum standa andspænis öðrum en aðhafast ekkert í augnablikinu.

 

Slíkur friður er hér á Íslandi í dag, smitleiðir veirunnar eru opnar, en undir virku eftirliti, og samfélagið er í höftum, þó ekki eins alvarlegum og í vor, til að draga úr smitleiðum hennar.

Veiran er þarna en virðist vera undir stjórn.

Samt er vitað að það þarf ekkert út að bregða, augnabliks aðgæsluleysi eða hreina og klára óheppni, til að veiran geri árás á ný, nái yfirburðarstöðu á víglínunni og sæki hratt fram yfir landamærin líkt og skriðdrekar Hitlers forðum.

Og þá eru góð ráð dýr, líklegast það dýr að öll höft verða stórlega hert.

 

Á Nýja Sjálandi er hins vegar opið stríð, veirunni skal útrýmt með öllum ráðum.

Þess vegna er skorið á smitleiðir hennar við landamærin, og ef hún nær samt að laumast framhjá vörnunum á landamærunum, þá skal hún elt uppi og skotin á færi hvar sem til hennar næst.

Skorið er á allar smitleiðir á stórum svæði með útgöngubanni og allar sóttvarnir hertar í öðrum hluta landsins.

Eins og alltaf í stríðum þegar óvinurinn finnur uppá nýjum brögðum til að sleppa framhjá vörnum, tekur tíma að þefa hann uppi, og læra á bellibrögð hans.

Var smitið í viðkomandi fjölskyldu tilviljun vegna óþekkts smitbera, eða er það staðbundið, tengist vinnustað og umhverfi. 

 

Fyrstu upplýsingar benda í þá átt þar sem staðfest smit hafa innbyrðis tengingu, en ekkert er vitað og þess vegna er skellt í lás í Auckland.

Ekki um aldur og ævi, heldur þann tíma sem tekur að þefa upp allar sýkingar og útrýma þeim.

Sóttkvíin er fyrirfram til að hindra alvarleg veikindi og dauðsföll, ekki eftirá þegar faraldurinn er óviðráðanlegur með tilheyrandi mannfalli að ekki sé minnst á allan þann fjölda sem veiklast og lifir aðeins í voninni um fullan bata og eðlilegt líf.

 

Ný Sjálendingar ætla ekki að lifa með veirunni, heldur án hennar.

Það er munurinn á vopnuðum friði og beinu stríði til að yfirbuga vágestinn, gjörsigra hann svo mannlífið geti haft sinn eðlilega gang.

 

Báðar leiðirnar kalla á samfélagslegan kostnað á meðan allt er læst og lokað.

Lokun landamæra skaðar alltaf innlenda ferðaþjónustu en hins vegar ferðast enginn óbrjálaður til landa þar sem smit er viðvarandi enda slíkir brjálæðingar alltaf lokaðir inni við heimkomuna svo niðurstaðan er svipuð nema sá augnbliks ávinningur sem fæst við opin landamæri inná ósýkt svæði, það tekur ákveðin tíma fyrir veiruna að breiða úr sér áður en landið lendur á rauðum lista. 

Speki sem kennd er við að pissa í skóinn sinn.

 

Á öðru og mikilvægu er reginmunur.

Alvarleg veikindi og dauðsföll annars vegar og EKKI alvarleg veikindi og dauðsföll hins vegar.

En menn þurfa að þekkja til siðar til að skilja muninn.

 

Sem og þar sem veirunni er útrýmt koma þau augnablik þar sem fólk getur lifað án ótta og lífið gengur sinn vanagang.

Sóttvarnirnar eru tímabundnar en ekki viðvarandi þar sem vopnaður friður ríkir við veiruna.

 

Svo maður spyr sig.

Af hverju er val hjá þjóðum??

Um líf með veiru þegar það er alveg hægt að vera án hennar.

 

Varla er bissness í óttanum??

Kveðja að austan.

 

 

 

 

14 ný smit á Nýja-Sjálandi