Afsakið, mér varð á.

 

Hvað er flókið að segja þetta??

Hví alltaf þetta mjálm sem hét á fornu máli sem var talað fyrir aldamótin síðustu, að bera í bætifláka, sem virkar alltaf svo hjákátlegt.

 

Við skulum vona að Bjarni sé ekki að vinna að ekki mikilvægum og góðum málum, af hverju þá alltaf að segja, vil ekki stefna góðum málum í hættu með því að axla ábyrgð með afsögn??

Og af hverju að taka fram að í augnabliki tímans hafi láðst að hlusta á tímastjórnandann, eiginkonuna?

Hvaða karlamaður kannast ekki við þau glöp, þetta kallast að vera giftur, og að vera karlmaður.

Og allt eftir þessu.

 

Kjarninn er sá að Bjarna varð á.

Hann var maður til að biðjast afsökunar.

Og málið útrætt.

 

Hins vegar eru það afglöp að segja af sér.

Og Bjarni er margt, en afglapi er hann ekki.

 

Sem betur fer.

Kveðja að austan.

„Ég er ekki að hugsa um að segja af mér“