Gæta skal meðalhófs.

 

Var margítrekað í lærðum greinum sem áttu það sammerkt að ráðast á þær nauðsynlegar aðgerðir að krefjast seinni skimunar á landmærum Íslands.

Að öðrum ólöstuðum sem gerðu sig að fíflum með þessum greinum má minnast á Reimar Pétursson, lögmann sem áréttaði  að almenningur ætti að láta reyna á þessar hömlur við landamærin.

Inntakið var alltaf að vitna í meintar mildari sóttvarnir í öðrum Evrópulöndum, Svíþjóð, Þýskaland, Bretland og jafnvel Tyrkland og Spánn voru tekin með sem dæmi.

 

Hver er staðan í þessum löndum í dag??

Gríðarlegar strangar sóttvarnir, mun harðari en hér á landi.

Munurinn samt sá að hér tókst að vernda líf, og hér er bylgjan á síðasta snúning, fáir greinast, flestir í sóttkví.

 

Og ekki hvað síst, ástandið á gjörgæsludeildum er viðunandi.

Ekki við það springa, eða jafnvel það sé rætt um að senda sjúklinga til annarra landa líkt og umræða er í dag í Svíþjóð.

 

Síðan getum spurt um hina skipulögðu árás á sóttvarnir þjóðarinnar, og hve miklu mátti muna að fjársterkir hagsmunir náðu ekki að knésetja þær.

Vonandi er enginn svo heimskur að halda að kvensjúkdómalæknir starfandi í Bandaríkjunum hafi fundið það upp hjá sjálfum sér að skrifa ítrekað greinar í Morgunblaðið þar sem hann réðst beint að lokun landamæranna án undangenginnar skimunar og sóttkvíar þar á milli.

 

Eða maðurinn hafi verið svo einfaldur að hann hafi ekki vitað hverju hann laug.

Er nokkur búinn að gleyma staðhæfingunni um að faraldurinn væri í hægri rénun í Bandaríkjunum, fullyrðing sem var röng í sumar, og virkar sem fjarstæða í dag.

Nær væri að spyrja hver er gjaldskrá meintra fræðimanna og sérfræðinga á eitt stykki lygi, og hvað kostar ein grein uppfull af blekkingum og rangfærslum??

 

Einnig má spyrja hvað er undir þegar fjársterkir hagsmunir fá almannatengil til að skipuleggja aðför að sóttvörnum þjóðarinnar þar sem dagskrágerðarfólk á Ruv, hægri öfginn á ritstjórn Morgunblaðsins, þekktir lögmenn, misskrýtnir læknar, leggjast á eitt til að ráðast á sóttvarnir þjóðarinnar, í einni og sömu vikunni??

Og við skulu spyrja okkur hvað hefði gerst ef kjafturinn á Kára hefði ekki gripið til varnar??

Hvernig væri ástandið í dag, hvað margir hefðu fallið??

 

Og við skulum spyrja okkur hvað gengur eldra íhaldsfólki til sem upphefur Sigríði Andersen og Brynjari Níelssen sem hetjur, svona í ljósi heiðarlegra tilrauna þeirra til að stuðla að ótímabærum dauðdaga þessa sama eldra íhaldsfólks??

Hvaðan kemur þessi veruleikafirring eða forheimska??

 

Spurning sem við verðum að spyrja því annars endurtekur þetta sig aftur og aftur.

Að fólk gangi erinda þröngra fjársterkra hagsmuna sem ná jafnvel að strengjastýra ráðherrum ríkisstjórnar þjóðarinnar, gegn almannaheill, gegn lífum og limum landsmanna.

 

Því annað er úrkynjun, kalkúnsheilkenni velmegunar sem hefur svipt fólki skilning á því hvað felst í því að lifa, og lifa af.

Því það er ekkert meðalhóf milli lífs og dauða, það er alltaf annað hvort eða, ekkert þar á milli.

 

Við eigum í stríði og 5. herdeild veirunnar gengur laus, sífellt að berjast fyrir frelsi hennar til að fá að drepa samborgara okkar, ástvini okkar.

Að ekki sé minnst á þann ótta sem hefur grafið um sig hjá fólki í áhættuhópum, mánuð eftir mánuð hefur það búið við stöðugan ótta um líf sitt, því það veit enginn hvenær næsta sýking er banvæn.

 

Þetta þurfti ekki að vera svona.

Þetta þarf ekki að vera svona.

En þá þarf að stöðva höndina sem fóðrar hinar sífelldu árásir á sóttvarnir þjóðarinnar.

 

Það gerist nefnilega ekkert af sjálfu sér.

Jafnvel illskan þarf sína vinnumenn.

 

Og þeir eru ekki ókeypis.

Kveðja að austan.

Bretar færa sig á hæsta stig takmarkana

Þórólfur er með áhyggjur.

 

Það er að segja af því sem hann kallar hópamyndun og veisluhöldum um nýliðna helgi.

Þýtt á mannamál, af fyllerí og drykkjulátum í Reykjavík og nágrenni.

 

Þetta eru ekki góðar fréttir fyrir landsbyggðarfólk, miðað við fyrri ákvarðarnir Þórólfs má búast við hann hóti útgöngubanni á landsbyggðinni til að stemma stigu við útbreiðslu faraldursins.

Það er ekki langt síðan að hann hafði áhyggjur af nýrri smitbylgju um jólin, brást við með því að leyfa félagsliðum á höfuðborgarsvæðinu að stunda æfingar en bannaði slíka iðkun á landsbyggðinni.

 

Smitið var á höfuðborgarsvæðinu, en öryggistékkið tekið á smitlausum byggðum landsbyggðarinnar.

Reyndar vissi Þórólfur að það var smit á Eyjafjarðarsvæðinu svo hann leyfði félögum þar að stunda æfingar til öryggis, því ekki mega jú sóttvarnir mismuna.

 

Nú krossum við landsbyggðarfólkið fingrum og förum með bænir í hljóði um að brennivínsserkir höfuðborgarsvæðisins hemji sig um næstu helgi, ef ekki þá gætu sóttvarnaryfirvöld brugðust við með því að banna allt jólahald á landsbyggðinni, svona just in case.

Kannski smá kaldhæðni í þessum orðum mínum en þegar sóttvarnaryfirvöld byrja á annað borð að láta undan klíkuskap og mismuna þvert á öll sóttvarnarök, þá veit enginn endinn á þeirri vegferð.

 

Þetta snýst jú allt um trúverðugleika þegar upp er staðið.

Þar brást Þórólfur og hans lið.

 

Og gæti alveg gert aftur.

Kveðja að austan.

„Erum að komast út úr þessari bylgju“