Þar lágu Danir í því!!

 

Og maður spyr sig, hvaða aumingjavaðall býr þar að baki.

Marokkósk stjórnvöld höfðu manndóm í sér til að gera það sem Danir áttu að gera, að láta íslamska öfgamanninn sæta ábyrgð.

 

Til er það fólk, kallast góða fólkið, sem finnst það fyndið að kennarar séu afhöfðaðir, og margt af því fólki fékk örugglega fullnægingu þegar fréttir bárust af afhöfðun konu á götu úti í Nice.  Og gerir örugglega ágreining við túlkun atburða; "Heim­ild­ar­menn fjöl­miðla eru nú ekki á einu máli um hvort önn­ur kvenn­anna hafi verið af­höfðuð eða hún skor­in á háls. Dag­blaðið Le Monde herm­ir að árás­armaður­inn hafi ráðist á hana inni í kirkj­unni, skorið hana á háls og reynt að af­höfða hana.".

Afhöfðun er meira svona kúl hjá góða fólkinu, dæmi um umburðarlyndi þess þegar það kemur Íslamistum til varnar.

 

Þetta eru einangruð tilvik segir það, múslímar eru friðsamt fólk, líkt og öfgamenn Íslamista komi hinum venjulega múslima eitthvað við, við megum svo ekki gleyma því að til eru hvítir kristnir öfgamenn, ha munið hann Breivik.

Réttur Íslamista, réttur trúaröfgamanna til að boða hatur og heift, til að ráðast af samfélögum okkar, til að ógna okkur, til að senda ungmenni til að drepa okkur, hann er heilagur, hann er staðfesting þess hvað við erum umburðarlynd og góð.

Þrælamarkaðurinn í Mósúl var líka kúl, nauðganir, afhöfðanir, að brenna fólk lifandi, að skera brjóst af trúleysingjum sem gripu til vopna gegn stríðsmönnum spámannsins (Tyrkjum þegar þeir lögðu undir sig landamærahéruð Kúrda með blessun og samþykki vestrænna ríkja), allt þetta er dæmi um fjölmenningu sem við þurfum að verja.

Með sannfæringu okkar og innri styrk.

 

Sem skýrir að Danir lágu í því.

Réttindi öfgamanna, morðingja, afhöfðara, þrælasala, nauðgara, brennara, eru jú æðst allra réttinda.

Þau mæla innri styrk okkar.

Staðfesta að við erum góða fólkið.

 

Mikil er skömm Moggans fyrir þessa frétt.

Kveðja að austan.

 

Bóksali framseldur í dauðann

Lýðræði inn memorium.

 

Lýðræðissamfélag, sem býður þjóð sinni upp á þann valkost að kjósa milli Trump og Biden, annars vegar lýðskrumara sem gerir út á sundrungu og slagorðavaðal og hins vegar mann sem gerir Brezhnev heitin líflegan, er ekki lengur virkt.

Eitthvað hefur farið úrskeiðis í samfélaginu sem gerir venjulegu fólki, hæfu fólki ókleyft að bjóða sig fram.

 

Kosningarnar í dag skipta samt máli, því hvað sem verður sagt um Trump, þá fór hann gegn alþjóðavæðingunni sem gerir út á samnefnara hins lægsta, þrælahald, náttúruníð, gegndarlausa sóun og mengun.

Og hann þorði að fara gegn auðnum sem lagði niður störf, borgar lítt eða ekkert til samfélagsins, geymir eigur sína í skattaskjólum.

Enda fjármagnar auðurinn andófið og róginn gegn honum.

 

Fyrir utan að vera í samkeppni við liðið lík um fjörleika, er Biden afsprengi þess stjórnmálakerfis sem stóð vaktina þegar Bandaríkin voru rænd, þegar störf voru lögð niður, heilu samfélögunum leyft að grotna.

Nema hann er verri en Busharnir voru nokkurn tímann, því hann býður sig fram fyrir flokk sem þóttist allan tímann vera á móti arðráninu.

Harmleikur vinstrisinnaðra flokka á Vesturlöndum í hnotskurn, þeir ekki aðeins gáfust upp fyrir alþjóðavæðingunni og frjálshyggjunni, heldur gerðu hana að trúarsetningu sinni.

 

Trump er vissulega lýðskrumari og ræðutaktík hans minnir um margt á manninn með yfirvaraskeggið, úthugsuð slagorð sem ætluð eru frumstæðustu hugsun mannsins, eitthvað sem æsir hann upp, breytir honum í taktlausan múg, sem reyndar gengur í takt á eftir leiðtoga sínum.

En hann þorði gegn á meðan hinir gengu í takt.

Og fyrirlitning hinna á þjóð sinni er þvílík að þeir geta ekki einu sinni valið frambærilegan frambjóðenda sem bæði er líklegur til að lifa af kjörtímabilið, og býður uppá valkost við Trump.

"Ekki Trump" er ekki stefna, heldur leið til að ná völdum valdanna vegna.

Í raun engu minna lýðskrum eða atlaga að lýðræðinu en framboð Trump er.

 

Þó er eitt sem skilur á milli.

Og það er bein þátttaka fjölmiðla vestan hafs til að ráða úrslitum kosninganna, falsfréttin um ætlaðan ásetning Trump um að ræna völdum eftir kosningar, er áður óþekkt lágkúra í bandarískum stjórnmálum.

Eitt er að bulla á kosningafundum eða ljúga í kosningaáróðri, annað er að hanna frétt sem ætluð er beint til að hafa áhrif á úrslit.

Slíkt er alltaf aðför að lýðræðinu.

Og þar er ekki við Trump að sakast.

 

Hvernig sem fer þá er ljóst að bandarísk auðstétt hefur lagt lýðræði landsfeðranna að velli.

Hún hefur arðrænt landið, skilið stóran hluta landsmanna eftir í sárri fátækt, rænt störfum, plægt þar jarðveg sem síðan sáð var í sundrung og úlfúð.

Hún hefur kynnt undir hatur og deilur milli ólíkra þjóðfélagshópa, milli ólíkra stjórnmálaskoðana, milli ólíkra lífsgilda.

Skítkastið og hatursorðræðan hefur síðan skapað þann hreinsunareld að aðeins steingeldir persónuleikar, með tefflon húð utan Colgate bros, talandi í frösum, síhugsandi um hagsmuni kostunaraðila, komast í gegnum hann og mynda stjórnmálastétt landsins.

Með undantekningum þó en þær undantekningar eiga ekki lengur möguleika á forsetaframboði.

 

Lýðræðið er fallið í Bandaríkjunum.

Borgarstríð blasir við í landinu ef Biden vinnur, of margir hata hann og allt það sem hann stendur fyrir, og þeir eru vopnaðir.

Ef Trump vinnur heldur núverandi óöld bara áfram, skotgrafir milli víglínanna eru dýpkaðar, ósættið þanið út.

 

Æ fleiri munu kalla á Tyranni það er hinn sterka leiðtoga.

Það er hann eða borgarstríð.

Eina spurningin er hvort viðkomandi muni endurreisa lýðræðið og skapa samfélagssátt, eða hann verði eins og Sesar forðum, alvaldur án keisaratitils.

 

Þeirri spurningu verður ekki svarað á morgun.

En henni verður svarað.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

Verður það Biden eða Trump?

Bar­ist gegn hryðjuverkum af full­um þunga.

 

Innantóm yfirlýsing á meðan trúaröfgarnar sem næra árásirnar og ofbeldið fá skjól í húsum rétttrúnaðar góða fólksins.

Að skjaldborg sé sleginn utan um Islamista með því að benda á hinn friðsama fjölda múslima.

Sú leið var fullreynd þegar hatrið og ofbeldið í Þýskalandi fjórða áratugarins var alltaf afsakað með því að benda á hina friðsömu Gretchel sem sauð pylsur handa fjölskyldu sinni á sunnudögum eða hinn glaðværa Fritz sem þambaði bjór á milli verka.

 

Islamistinn sem drepur er eins og byssukúlan sem fellir, að skjóta hann eða dæma og láta svo staðar munið er líkt og fjarlægja byssukúluna úr líkinu, draga hana fyrir dóm og dæma fyrir morð.

Sleppa þar með manninum sem skaut, sleppa trúaröfgunum sem næra unga fólkið á hatursorðræðu miðaldatrúar.

 

Við höfum okkar gildi og þess vegna eru þjóðfélög okkar eins og þau eru, umburðarlynd og frjálslynd.

Þetta umburðarlyndi okkar þarf samt að eiga sér þau mörk að líða ekki framandi fólk sem sest uppá okkur og krefst þess að við verðum þau.

Miðaldafólk sem lifir í myrkri trúaröfga.

 

Við eigum ekki lengur að líða þetta miðaldafólk.

Við eigum að loka moskum þess, vísa predikurum þeirra úr landi, láta það sjálft velja hvort það veri og aðlagi sig, eða fari eitthvað þar sem það fellur inní hópinn.

Við eigum ekki að líða öfgamen sem trúarkúga fjölskyldur sína, neyða dætur sína til að ganga með slæður á barnsaldri, og umgangast konur sínar sem óæðri verur.

Við eigum ekki að líða pilta þessa fólks sem áreita og sýna kvenkyninu almennt fyrirlitningu.

Við eigum ekki að líða að dætur búi við ótta heiðursmorða eða ótta nauðungarhjónabanda, að þær séu lamdar eða barðar vegna þess að þeir vilja lifa eðlilegu lífi eins og jafnaldrar þeirra.

Og í stærra samhengi eigum við ekki að líða að miðaldamenn breyti heilu hverfunum í miðaldaþorp þar sem hatur og heift gagnvart nútímanum gegnsýrir allt mannlíf.

 

Þannig berjumst við gegn hryðjuverkum af fullum þunga.

Við ráðumst á rótina og rífum hana upp.

Annars er það borgarstríð innan ekki svo langs tíma.

 

Og áður en við förum að bölsóttast út í alla múslima skulum við muna að venjulegi músliminn er bandamaður okkar í þessum átökum.

Hann líður fyrir þetta öfgafólk alveg eins og við.

 

Látum góða fólkið ekki segja okkur annað.

Kveðja að austan.

Þrír látnir – fjöldi árásarmanna enn óljós