Þetta er rök ríkisstjórnarinnar í hnotskurn.

 

Fyrir stuðningsaðgerðum sínum vegna heimsfaraldursins.

Að vinna gegn efahagslegri upplausn, upplausn samfélagsins, og koma einstaklingnum og fyrirtækjum hans til hjálpar á ögurstundum.

Það hefur gífurlega mikið verið gert, og það er öruggt að meir verður gert eftir því sem aðstæður framtíðarinnar kalla á aðgerðir.

 

Hlustun er lykilatriðið í velheppnuðum aðgerðum.

Og nýjustu ráðstafanir ríkisstjórnarinnar bera þess öll merki að hún hefur hlustað  á raddir samfélagsins.

 

Það er greinilega meir verið að fókusa á vanda minni rekstraraðila og í það minnsta fyrirheitin eru góð þó það eigi eftir að koma í ljós hvort einhverjum kerfiskörlum verði leyft að flækjast fyrir, eltast við tittlingaskít formsatriðanna, beina hjálpinni frá neyðinni,kannski með þeim óhugnanlegu afleiðingum sem við lásum um í þessari frétt.

Raddir um þetta heyrast og sporin hræða. 

Manneskja sem kann ekki að skammast sín réttlæti hundsun TR á aðstoð til barna sem fæðast með holgóm, þvert á anda laga þar um og ekki má gleyma Breiðavíkursmáninni þar sem þeir fitnuðu sem tróðu inní reglugerðina að enginn mætti fá bætur nema að sérfræðingar mætu miskann, þar með varð aðeins nánösin eftir handa fórnarlömbum þessa hryllingsstaðs.

 

Eins efa ég ekki að fjármagn hafi verið sett í að vinna gegn sjálfsmorðsbylgjunni sem lögreglan varð vitni að í vor, það er marka á má frétt þar sem þetta var haft eftir lögregluþjóni.

Það er mikill ónotaður mannauður gleðigjafa þarna úti vegna samfélagslegra lokana, hví ekki að setja fjármagn í pott sem gleðigjafar geta sótt í,þeir fá hvort sem er einhverjar bætur, gegn því að útbúa gleðiprógrömm til höfuðs þunglyndi og einsemd.

Vinalínur, símalínur, sálfræðiaðstoð, almenn aukning á fjármagni til geðheilbrigðismála, allt þetta eru dæmi um það sem hægt er að gera.

Og er gert að einhverju leiti í einni eða annarri mynd.

 

Vegna þess að sóttvarnarráðstafanir eru glæpur ef engar hliðarráðstafanir fylgja.

Svona líkt og að stjórnvöld fyrirskipi brottflutning frá strandsvæðum vegna yfirvofandi fellibyls, en láti svo hina brottfluttu þjást í kulda og vosbúð, án húsnæðis eða aðgang að matvælum.

Eitthvað sem að sjálfsögðu er ekki gert.

 

Við erum lánsöm að stjórnvöld okkar hlusta.

Við erum lánsöm með að bæði seðlabankastjóri og fjármálaráðherra skilja að það er ekkert val en að beita fjármálalegum aðgerðum og það hafa þeir gert þó þeir séu báðir mótaðir af hinni ráðandi hagfræði heimskunnar að gjaldmiðill sé fasti og það sé æðra öllu að verja hann þó það sé kostnað þess samfélags sem stendur að baki gjaldmiðlinum.

Það er líklegast skýring þess að verðtryggingin hefur ekki verið fryst gagnvart áhrifum heimskreppu farsóttarinnar.

En sá sem hefur eini sinni tekið slaginn við heimskuna, fetar stigu sem leiðir hann inní lendir skynseminnar og þar fær hann vopn sem duga gegn upplausn og ógnum fordæmalausra tíma.

 

Þess vegna verður kerfiskarlinn, sem sendi Landspítalanum kröfum um 4,2 milljarða niðurskurð, rekinn á morgunn eða hinn.

Því fíflin eru það fyrsta sem samfélög sjá að þau hafi ekki efni á þegar sjálf tilveran er undir.

 

Þannig er það.

Þannig verður það.

 

Ríkisstjórnin hefur fengið próf sem hún hefur staðist að mestu.

Próf sem um leið hafa afhjúpað innihaldsleysi og tilgangsleysi Evrópuflokka Samfylkingar, Viðreisnar og Pírata.

Fyrir utan að vera einstaklega illa mannaðir, þá er ljóst að evran hefði orðið okkur hengingaról sem hefði drepið samfélag okkar því þjóðin hefði aldrei náð sér úr skuldafeni farsóttaráranna.

Krónan fleytir okkur hins vegar áfram, þó heimskan tali um að við séum að taka lán hjá framtíðinni, þá er það þannig að engin þjóð getur í raun skuldað seðlabanka sínum, skuld er aðeins þegar hún er tekin í erlendum gjaldmiðli.

 

Við lifum erfiða tíma.

En gjöfula tíma þó ljótt sé frá því að segja.

Því það reynir á fólk og samfélag, og aðeins samhent og skynsöm komust við út úr þessum vanda.

 

Sem gerir okkur sterkari á eftir.

Það er gjöf lífsins á tímum farsóttarinnar.

Gjöf sem er í hendi þó það eigi eftir að pakka henni inni.

 

Það er okkar að sjá til þess með opinni og heiðarlegri umræðu um það sem við teljum að þurfi að gera, um það sem á eftir að gera, og um það sem við teljum að megi betur gera.

Við höfum þegar samkenndina og væntumþykjuna.

Viljann til að deila byrðum, hjálpa, gera gott úr því sem samt er alltaf erfitt.

 

Ennþá vantar leiðsögnina.

Að einhver skýri út fyrir þjóð sinni að geti ekki allir haldið sínu í fordæmalausu tekjufalli þjóðarbúsins.

En við getum öll haldið því sem skiptir máli.

 

Lífi okkar og tilveru.

Sem er það eina sem skiptir máli.

 

Svo ég segi bara.

Leiðsögn óskast.

Með fyrirfram þökk.

 

Þá er gjöfin okkar.

Kveðja að austan.

 

 

Sorg meðal íbúa Liege