Vá, þeir einu sem höfðu þekkingu til að bæta.

 

En kunnu ekki að grenja, þeir voru látnir fara.

Engin miskunn, engin tækifæri á yfirbót.

 

Glæpurinn líklegast að segja satt, að grátur í beinni breytir engu, allavega ekki fyrir þá sem berjast fyrir lífi sínu, og margir dagar eru í næstu mánaðarmót.

Enda hefur einhver lesið nýlega lesið Reykjavíkurbréf Moggans þar sem Flokkur fólksins hefur verið talinn ógn??

 

Í allri þeirri gerjun sem á sér stað í þjóðfélaginu, í þeirri ógn sem auðvaldinu stafar af uppreisn hinna fátæku, þá þarf ekki einu sinni fornleifafræðing með stækkunargler eða sigti til að finna hin minnstu ummerki um framhald hinna mögnuðu tára. 

Þegar ekkert er að finna, þá er ekkert fundið.

 

En það skal tekið fram að þeir sem þjást ekki af söguþekkingu, að þeir gátu vissulega haldið að tár konu, á tímum MeeToo, væri bylting í sjálfu sér, en það þarf ekki mikið vit, eða mikla söguþekkingu til að vita, að slæm staða fátækra þjóðfélagshópa samfélagsins er afleiðing efnahagsstefnu, hugmyndafræði, og sá sem grætur út fylgi, en er samdauna því kerfi sem gerir fátæka, fátækari, hann breytir engu.

Enda hvað hefur Inga Snædal hjálpað þeim Ragnari, Sólveigu og Vilhjálmi, leiðtogum okkar sem vilja hagsæld þjóðar en ekki bara hagsæld auðs??

Hvað hefur hún sagt orð að viti gegn þeirri yfirgengilegri kúgun sem fjármagnið og frjálshyggjan hefur leitt yfir þessa þjóð??

 

Svarið er ekkert.

En Ólafur Ísleifsson, hafði þó þekkingu og vit til að berjast gegn óhæfunni.

Reyndar það eina sem Flokkur fólksins hafði að segja fyrir utan að við erum aumingjar, og aumingjar eiga að kjósa okkur.

En þó verður sjálfsbjargarhvötin ekki af þeim skafið, sem sáu tækifæri til að láta auðvaldið stjórna sínum fréttaflutningi, smá umbun þeirra gæti alltaf verið í boði.

Smá kastljós, síðan umræða um ekkert, nema þá kannski aukna velmegun þeirra sem létu grátinn koma sér á þing.

 

Ekki ætla ég að mæla fyllibyttum bót.

Og grætilegast var að lesa orðin um eina stærstu manneskju samtímans, hana Freyju okkar sem hefur kennt okkur hinum svo margt. 

Um klámhund þarf ekki að eyða mörg orð, hann var líklegast svo óheppinn að vinna ekki hjá Orkuveitunni, og að vera ekki í Samfylkingunni.  Enginn kattarþvottur honum til handa.

 

Ekkert afsakar samt sannleikann um Flokk fólksins.

Hann átti jú að vera öðruvísi.

 

Hann átti að styrkja og styðja baráttu verkafólks.

Hann átti ekki að láta fjölmiðla auðs og yfirstéttar stjórna sínum gjörðum.

Hann fékk tækifæri, en það tók kannski enginn eftir því.

 

Hann þagði þegar hann átti að styðja.

Og varði þegar hann átti að þegja.

 

Og auðurinn glottir á meðan.

Skál!!

Kveðja að austan.

 

 

Karl og Ólafur reknir úr flokknum