Getur hið vanheilaga bandalag.

 

Þeirra Jóns Ásgeirs og hans gamla þjóns, Óskars útgefanda ekki gert betra en þetta?

Er gengið út frá því að það sé samansem merki milli þess að vera andstæðingar Ólafs Ragnars, og að vera fífl.

Því svona frétt er fyrir fífl, og varla það.

 

Er kannski hausatalning í gangi??, á að telja í fyrramálið þær feisbókarsíður sem séra þessari vitleysu.

Svona eins konar markaðskönnun, sem mætti þá nýta til að selja hinar og þessar vörur með sem minnstum tilkostnaði.   

Því hinn auðtrúi er alltaf auðglaptur.

 

Sorglegast við þessa nálgun er samt sú vanvirðing sem embætti forseta Íslands er sýnt.

Eins og menn viti ekki að það er þjóðin sem velur í þetta embætti, og hún velur þann sem henni lýst best á.

Og síðustu 4 kjörtímabil hefur það verið Ólafur Ragnar Grímsson. 

Punktur.  Ekkert meira um málið að segja.

 

Og ef Ólafur býður sig fram í 5 kjörtímabilið, þá er það hans mál.

Og það er síðan þjóðarinnar að velja.

Það er þjóðarinnar að velja.

 

Það að Ólafur Ragnar bjóði sig fram er ekki það sama að hann verði forseti, og ef hann verður forseti, þá verður hann bara forseti, og hvað með það?

Ef einhverjum mislíkar það, þá býður hann sig bara fram gegn honum.

 

Og ef einhverjum hópi fólks mislíkar framboð Ólafs, þá er það lýðræðislegur réttur þess að sameinast um sterkan persónuleika sem gæti átt fullt erindi í Ólaf.

Og sigrar hann ef það æxlast svo.

 

En sá rógur og níð sem vellur uppúr fólki þar sem alls óskyldir hlutir eru týndir til til að gera lítið úr þeim lýðræðislega rétti Ólafs til að skipta um skoðun og bjóða sig fram sitt fimmta kjörtímabil, hvað þá þessi afglapafréttamennska sem Mogginn er farinn að bjóða uppá í harðri samkeppni við Baugsmiðlana.

Er ekki lýðræðislega réttur fólks.

Ekki fólks sem vill láta taka sig alvarlega í þjóðmálaumræðunni.

 

Hatursmenn Ólafs eru ekki bara að gengisfella forsetaembættið, þeir eru líka að gengisfella lýðræðislegar forsendur lýðveldis okkar.

Og þar með eru þeir í enn einni aðför að sjálfstæði þjóðarinnar.

Þó vanir menn séu, þá ganga þeir of langt í þetta sinn.

Og aumingjar eru þeir að þora ekki í manninn.

 

Það er kannski ekki skrýtið eftir allt hvað Ólafur hefur setið lengi.

Hann er heppinn með andstæðinga.

Kveðja að austan.

 

Ólafur í hópi með einræðisherrum

Katrín í stjórnarandstöðu

 

Laug þegar hún var spurð af hverju hún hefði ekki samþykkt tillögu Lilju Mósesdóttur um gegnsæi skattaskjóla, þegar hún var ráðherra, og hafði þingmeirihluta til að senda "skýr pólitísk skilaboð".

Hún sagði að næstum því óteljandi vikur hefðu verið henni ofviða, hún þyrfti meiri tíma til að skilja mikilvæg þingmál.

Sem er ekki trúleg skýring hjá velmæltum íslenskufræðing.

 

Grátkaldhæðnislegt því hún átti skorið þegar stjórnarandstaðan saumaði að skattaskjóli Sigmundar Davíðs.

"Af hverju sagðir þú ekki bara satt??" spurði hún Sigmund, sem var alveg satt hjá henni.  Og fylgi Vinstri Grænna rauk upp um næstum 10%.

Skyldi það minnka um þessi 10% þegar hún var uppvís af sama hlut, að segja ósatt.  Að reyna ljúga sig út úr óþægilegum staðreyndum.

 

Núna óskar hún, valdlaus með öllu, að Alþingi sé alvara að berjast gegn skattaskjólum.

Svona nokkrum árum eftir að þau hættu að þjóna þeim tilgangi að auðmenn gætu skotið ránsfeng sínum undan.

Hún er líkt og eiturlyfjalöggan í Mexico sem hélt blaðamannafund áður en hún lagði til atlögu, til að segja frá hve hún væri dugleg og einbeitt í baráttunni miklu.

Einskis nýtt gaspur, bæði henni til vansæmdar, sem og því fólki sem telur að hún sé í framvarðasveit baráttunnar gegn auðráni, og arðráni hinna örfáu ríku á þjóð sinni.  Í Mexico til dæmis, þá mældist til dæmis ekki einn stuðningsmaður við hina skilvirku baráttu eiturlyfjalöggunnar.  Já, hún sjálf trúði ekki sínum eigin orðum, en naut vel ávaxtanna að þjóna.

 

Á Íslandi hins vegar er Katrín vonarpeningurinn, sveik vissulega allar sínar hugsjónir, sem og hinn venjulega mann, en er svo brosmild og sæt, að fólkið sem þykist vera svo mikið á móti,  man ekki eftir þeim dögum þegar Katrín hafði völd og áhrif.

Líkt og sá kokkálaði sem fyrirgaf Marlyn Moroe allt.

Og gat ekki beðið eftir nýju framhjáhaldi til að vera kokkálaður á ný.

 

En það versta er að Katrín á sér marga bræður á þingi, mun fleiri en öll vor og sumarhret eru á Íslandi.

Hún er ekki ein um að gaspra löngu eftir að ránið var framið.

Og ekki ein um að þegja um Gjöfina miklu.

 

Hún er hluti að hópi þar sem engin undantekning fannst.

Þó fundust margar nálar í stórum heystakk.

 

Við unnum kannski ICEsave, en við töpuðum stríðinu.

Á þingi eru allir flokkar í stjórnarandstöðu, eða stjórn.

 

Fer aðeins eftir handritinu á hverjum tíma.

Kveðja að austan.

 

Skýrari viðbrögð gegn skattaskjólum

Stórgjaldþrotamaður á íslenska fjölmiðla.

 

Fyrir utan Moggann, þar lætur hann sér duga að eiga útgefandann.

 

Algjört vald í gegnum kennitölur sem höfðu allt sitt á þurru, á meðan Gaumur  sat uppi með skuldirnar.

Algjört vald á fjórða valdinu.

Og þjóðin lætur kjurt liggja.

Sem er sorglegt.

 

Blaðamannagreyin hjá fjölmiðlum Jóns, þurfa fyrir salti í grautinn.

Eðlilegt að þau gjammi þegar pótintátar Jóns henda ruðum útum víðan völl.

En að við sættum okkur við að stórgjaldþrota útrásarvíkingur, sem var meira að segja svo ósvífinn að hann komst upp með að láta bílstjóra sína afplána á Kvíabryggju, sé fjórða valdið á Íslandi.

Í vanheilögu bandalagi við leifarnar af fjármálaveldi Sjálfstæðisflokksins.

Hann deili og drottni, skapi ólgu, upplausn, jafnvel aðfarir að lýðræðinu.

 

Næstu vikurnar ætlar Jón að eigna sér forsetaembættið.

Fjölmiðlar hans hafa slegið tóninn.

Urrabíttu var sagt við Sigmar í morgunútvarpinu.

Og hið vanheilagabandalag virkjar sitt fólk líka.

 

Hvort sem það var í pistlum þeirra Styrmis og Björns, eða í hinum hlægilega leiðara Morgunblaðsins, sem fjallaði um túnvölu í fjarlægu landi.

Þá er ljóst að hljóðfærin spila þann tón sem hinn stórgjaldþrota skráði á nótnablað fjölmiðla sinna.

 

Bessastaði skal sigra.

Lýðræðið skal falla.

 

Auði til dýrðar.

Kveðja að austan.

 

Milljarða gjaldþrot og lítið greitt

Stjórnmálastéttin alveg galin.

 

Óli ljóti ætlar enn einu sinni að eyðileggja plottið.

 

Fyrst var það ICEsave, skuldaþrældómur sem gaf þann tón að Grikkir væru í góðum málum ef eitthvað fyndist verra, afleiðingin afsökunarbeiðni til Brussel að þessi þjóð fátækra sjómanna og bænda skyldi voga sér að segjast geta stjórnað sínum málum sjálf, án afskipta yfirstéttar og þjóna þeirra, skriffinnanna.

Allt gekk upp nema það gleymdist að kaupa upp forsetaembættið, talið að það hefði ekki völd.

 

Þá var bitið í skjaldarendur, út voru gerðir tveir skoffínflokkar, annar átti að vera skynsamur, ef ske kynni að lausafylgið væri ekki löngu fast á víðlendum tómhyggjunnar, en ef svo væri, þá var hinn um froðu og rugl, kenndur við Pírata, en báðir með það sama markmið, að útrýma þeirri stjórnarskrá sem gerði Óla ljóta gildandi.

Sem gerði honum kleyft að virkja lýðræði á þeim tímum þegar skrifræði EES átti að stjórna öllu.

 

Dugði ekki til því fleiri flokkar gerðu tilkall til að þjóna.

Þeir sem eru ekki uppdópaðir eða dauðhræddir, þekkja Gjöfina einu.

Sem Óli ljóti hafði ekki kraft til að berjast gegn.

 

Mætti þar með telja að hann hefði fengið syndaaflausn, að hann gæti ekki lengur flækst fyrir.  Jafnvel þó hann léti reyna á þann óþarfa sem kosningarréttur þeirra sem ekki eru útvaldir, er.

En galið fólk sem gólar, segir að ennþá er ógn af Óla ljóta.

Hann gæti komið í veg fyrir upplausn.

Ólgu, skrípaleikina sem er svo vel settir og fluttir á hinu háverðuga Alþingi.

 

Sem er önnur tilraun til að láta þessa bændur og sjómenn meðtaka hin helgu réttindi aðals og yfirstéttar til að stjórna landinu.

Í gegnum Brussel.

 

Hvað verður mun koma í ljós.

Galið keypt fólk gegn ávöxtum frönsku byltingarinnar?!!?

 

Vissulega hefur skrifræði yfirstéttarinnar oft sigrað lýðræðið.  Enda er lýðræðið aðeins minning ein á æskuslóðum sínum.

En á Íslandi þarf það að styðjast við hina gölnu.

Sem hamförum fara til að hnekkja þeirri einföldu ákvörðun Ólafs Ragnars Grímssonar að láta reyna á lýðræðislegan rétt fólks til að fá að velja, til að kjósa milli fólks annarsvegar, og bjána hinsvegar.

Eins og Rousseau og Jefferson væru ennþá meðal vor.

Galnara getur fólk ekki orðið.

 

Og athyglisvert er að sjá niðurlægingu bóndans í Hádegismóum, aurinn sem útgefandinn fékk frá hrægömmunum stjórnar, en sjálfstæðið fær útrás í 10 ára gömlum fréttum af Ruv, Jóni og öllum hinum sem kusu ekki flokkinn, ÞÁ.

Augljóst er að enginn munur er á Jóns miðlum og Mogganum, Mogganum eða Ruv.

Aurinn sá til þess.

 

Það er ekki nóg að hrægammarnir fengu 500 milljarða að gjöf. Að sjálfsögðu með blessun yfirvaldsins, AGS.

Þeir þurfa líka að fá lýðræðið.

Þess vegna fá þeir gölnu fyrirsagnirnar

Lýðræðinu er vísað í öskutóna.

 

Síðasti fjölmiðillinn genginn fyrir björg.

Stjórnmálastéttin galin.

 

En þjóðin mun ekki láta bugast.

Hún kýs eftir sannfæringu sinni.

Kveðja að austan.

Aðrir geta líka tekist á við umrót í stjórnmálum