Faðirvor andskotans.

 

Er það kallað þegar menn kyrja faðirvorið afturábak.

Eins er það kallað djöflamessa þegar sá í neðra er ákallaður í kirkju þar sem öllu hefur verið snúið á hvolf.

Og það er guðlast að kenna stjórnmálamann úr röðum Teboðshreyfingarinnar við íhaldsmann af guðsnáð.

 

Ekki nema ef Morgunblaðið hafi ákveðið að taka þann í neðra í guðatölu.

Kveðja að austan.

 

 

Íhaldsmaður af guðs náð

Ef yfirlýsingu Sigríðar Ingibjargar er snúið á mannamál.

 

Þá kemur fátt annað efnislega fram í henni en þessi síendurtekna mandra;

"Þið eruð fífl gott fólk, þið eruð fífl, trúið mér.

Um fáráð röksemda hennar ætla ég ekki að fjalla, Sighvatur Björgvinsson segir allt sem segja þarf í grein í Morgunblaðinu í dag.

 

Hins vegar er full ástæða til að spyrja hvað voru bláeygðir stuðningsmenn Sigríðar Ingibjargar að hugsa þegar þeir studdu þetta fyrirfram skipulagða launsátur auðtengsla flokksins?

Áttu þeir von á öðrum viðbrögðum viðbrögðum ef atlagan hefði mistekist?

Við hverju bjuggust þau ef atlagan hefði heppnast og Sigríður kosinn formaður með minnsta mun??

 

Friði, sátt, samlyndi??

 

Maður getur ekki að því gert að maður spyr sig hvaða erindi þetta fólk á yfir höfuð í stjórnmál, hvað hefur það fram að færa svo aðrir ættu að kjósa það??

Grunnhyggni, deilugirni, vígamóð??

Er líklegt að það nái að sætta deilur í samfélaginu eða hafi þann styrk að ná fram stefnumálum sínum??

Hvenær mun það hafa tíma til þess fyrir innbyrðis deilum og vígaferlum, launráðum og baktjaldamakki??

Og er ekki eitthvað lágmarks vit forsenda þess að ná árangri??

 

Ótrúlegt að það skuli ekki sjá hvað það hefur gert sjálfu sér og flokknum.

 

En fólk má svo sem afhjúpa sig og flokk sinn ef það kýs svo.

Eftir stendur hver var tilgangur þeirra manna sem skipulögðu launsátrið sem átti að eyðileggja stjórnmálamanninn Árna Pál fyrir fullt og allt, og stór laska þessa samfylkingu félags og jafnaðarfólks??

Þegar menn hugsa til svipaðs klúðurs af hálfu ríkisstjórnarinnar, sem átti hápunkt sinn í bréfinu fræga til Brussel, þá er ljóst að um sameiginlegt markmið er að ræða.

 

Markmiðið að valda ólgu og upplausn í íslensku samfélagi.

Ýta undir uppgang bjánabelgja, kaffæra alvöru stjórnmál.

Ganga að lýðræðinu dauðu.

 

Hver hefur haginn??

Hver hefur fjármagnið??

 

Þar er efinn, en á bak við hann er svarið.

Kveðja að austan.

 

Undiraldan komin upp á yfirborðið

Árni Páll talar sig út úr íslenskum stjórnmálum.

 

Sem er kannski táknrænt fyrir stjórnmálaferil hans.

Og ólíkt evrópskum eurokrötum sem hafa fórnað þjóðum sínum fyrir sameiginlegan málstað fjármálamanna, býður hans ekki starf í Brussel að loknu pólitísku skipbroti.

 

Það er varla lengur hægt að hrista hausinn yfir þessu öllu saman.

Hvernig dettur manni í hug, sem þurfti sitt eigið atkvæði til að sitja áfram í formannsstól, að breiða yfir lítillækkun sína með því að ljúga að kjósendum sínum.

Ljúga því það er óþarfi að ætla Árna þá vitsmuni að hann trúi sínum eigin orðum.

Það er engin afsökun að benda á að stjórnmálamenn hafa áður komist upp með svona blaður.

Jafnvel þulurinn í Norður Kóreu virkaði trúverðugri en Árni Páll þegar hann var látinn lesa upp frétt að mörg ótímabær andlát hefðu stafað af ofáti en ekki hungri.  Þar er jú hefð að afneita raunveruleikanum.

 

Samfylkingin upplifir sína dýpstu kreppu.

Flokkurinn er forystulaus.

Hann er undir hælnum á mönnum sem hafa bein tengsl við hið skítuga fjármagn.

Og síðan lýgur hann að kjósendum sínum.

 

Vandséð hvernig sú kreppa verður leyst.

Kveðja að austan.

Ekki deilt í fyrsta sinn